Chapter(309)
ကိုယ္ကအဲဒါကိုအထဲမွာ ပိုထားရရင္လည္း စိတ္မရွိဘူး(1)
"ရုန္အာ ဒါက ငါမေကာင္းတာပါ။ေက်းဇူးျပဳၿပီး ငါ့ကိုသြားခြင့္ေပးပါ။ငါက အဲဒီလိုဘာေၾကာင့္လဲခဲ့လဲဆိုတာ ငါမသိဘူး"
"မစိုးရိမ္နဲ႔။ငါ မင္းကို လြတ္ေပးမွာပါ။ငါတို႔က ဝမ္းကြဲေတြဘဲေလ။ငါက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး မင္းေသမွာကိုၾကည့္ေနနိုင္မွာလဲ?"ဝူရုန္က အေစာင့္ တစ္ေယာက္ကို ေျပာလိုက္တယ္"သူ႕ကို ေသတၱာတစ္ခုထဲထည့္ၿပီး ဝူခ်န္ဇီထံကို ပို႔လိုက္"
ဝူယု၏မ်က္နွာက ရုတ္တရက္ ျဖဴေဖ်ာ့သြားၿပီး ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္လိုက္တယ္"ရုန္အာ မင္း ငါ့ကို ဒီလိုလုပ္လို႔မရဘူး။ မင္း ငါ့ကို ဝူခ်န္ဇီထံ မပို႔ပါနဲ႔။သူက ငါ့အသက္ကို ခ်န္ထားမွာ မဟုတ္ဘူး။မင္း ငါ့ကိုေသေစခ်င္တာဘဲ။ရုန္အာ ေက်းဇူးၿပဳၿပီး ငါမင္းကို ေတာင္းပန္ပါတယ္။ငါက မင္းရဲ႕ဝမ္းကြဲေလ။မင္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး ငါ့ကို ဒီလိုလုပ္နိုငါတာလဲ?"
"ငါ့အကိုႀကီးကို နတ္ဆိုးေတြ ဖမ္းသြားတဲ့အခ်ိန္တုန္းကေရာ သူက မင္းရဲ႕ဝမ္းကြဲဆိုတာ မင္းသတိရလို႔လား?"ဝူရုန္က ေလွာင္လိုက္တယ္။
အေစာင့္တစ္ေယာက္က ဝူယု၏ပါးစပ္ကို အဝတ္ျဖဴတစ္ခုနွင့္ ပိတ္လိုက္တယ္။
ဝူယုက ေၾကာက္ရြံ႕စြာ ရုန္းကန္လိုက္တယ္။
အေစာင့္က သူ႕ကို ေသတၱာတစ္လံုးထဲကို ထည့္လိုက္ၿပီး ေသတၱာကို အျပင္ကို သယ္သြားလိုက္တယ္။
"ရုန္အာ မင္းသူ႕ကို တကယ္ဘဲ ဝူခ်န္ဇီထံကို ပို႔မလို႔လား?"ႏူမူက ေပးလိုက္တယ္။
"က်ြန္ေတာ္က က်ြန္ေတာ့္ဝမ္းကြဲအေပၚ အရမ္းရက္စက္တယ္လို႔ထင္လား?"ဝူရုန္က ေမးလိုက္တယ္။
"ငါက အနာဂတ္မွာ မင္းကေနာင္တရမွာကို စိုးရိမ္တာပါ။ဒါက ဘာေၾကာင့္ ငါက မင္းကို အတည္ျပဳတာလဲဆိုတာဘဲ"ႏူမူက ဝူရွိထံကေန ဝူယုအေၾကာင္းကို ၾကားဖူးတာေၾကာင့္ ဝူယုက ၾကင္နာတတ္တဲ့လူမဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိၿပီးသားျဖစ္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ သူက ဝူယုအတြက္ မေျပာေပးတာျဖစ္တယ္။ဒါေပမဲ့ သူက ဝူရုန္က မိသားစုကို သတ္မိတယ္ဆိုၿပီး ေနာင္တရမွာ စိုးရိမ္ေနတာျဖစ္တယ္။
