Chapter(94)သက္ေသေတြခ်န္မထားနဲ႔
ဝူဇူသည္ စူခ်င္ၿခံဝင္းကို ျပန္လာေတာ့ ဝူခ်ြင္ခ်င္သည္ သူ႕ကိုၿခံေရွ႕မွာေစာင့္ေနသည္ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"မင္းဒီေန႔လုပ္ခဲ့တာေတြကို အေဖၾကားၿပီးသြားၿပီ။မေကာင္းတဲ့လူဆိုတာ ဝူယုကိုေျပာတာမဟုတ္လား?ဒါေၾကာင့္မေန႔တုန္းက ေျပာလိုက္ရင္ ငါကတားမွာဆိုးလို႔မေျပာတာမလား?"ဝူခ်ြင္ခ်င္ကေျပာလိုက္တယ္။
"ဟုတ္"
"မင္းကဥာဏ္ကိုမသံုးဘူး။တကယ္လို႔ မင္းကတစ္စံုတစ္ေယာက္ကို ရိုက္တယ္ဆိုရင္ေတာင္ သက္ေသေတြမခ်န္ထားနဲ႔။လူတိုင္းက မင္းကိုမွန္တာကို လုပ္တာလို႔ဘဲ ထင္ပါေစ။မင္းဒီေန႔လုပ္ခဲ့တာက ျဖစ္နိုင္တဲ့ အက်ိဳးဆက္ကို မေတြးထားဘူးလား။အခုေတာ့ မင္းရဲ႕ေဒါသကိုဖြင့္ခ်လိုက္ရေပမဲ့ မင္းလည္းအျပစ္ေပးခံရတယ္မလား?ေနာက္ကို မစဥ္းစားဘဲ ဘာမွမလုပ္နဲ႔။အေဖေျပာတာနားလည္ရဲ႕လား?"ဝူခ်ြင္ခ်င္ေျပာလိုက္တယ္။
"အေဖက က်ြန္ေတာ္ ဝူယုကိုရိုက္လိုက္တာကိုအျပစ္မတင္ဘူးလား?"ဝူဇူအံ့ၾသစြာေမးလိုက္တယ္။
"မင္းအေဖကို စာအုပ္ႀကီးအတိုင္းလုပ္တဲ့သူလို႔ထင္ေနတာလား?ငါက ငါ့ကေလးကို အနာက်င္ေစတဲ့သူကို ကာကြယ္ေပးလိမ့္မယ္လို႔ထင္ေနတာလား?"ဝူခ်ြင္ခ်င္က မဲေမွာင္ေနတဲ့မ်က္နွာနွင့္ေျပာလိုက္တယ္။
သူက တျခားလူေတြႏွင့္ ေကာင္းမြန္စြာ ဆက္ဆံၿပီး အေလ်ာ့ေပးခဲ့တာက သူ႕ကေလးေတြကို ထိခိုက္ေစခဲ့တယ္။သူက သူ႕ကိုယ္သူ ေျပာင္းလဲမွျဖစ္ေတာ့မယ္။မဟုတ္ရင္ သူ႕ကေလး
ေတြအတြက္ ဖခင္ေကာင္ျဖစ္ေတာ့မွာမဟုတ္ဘူး။
"က်န္တဲ့ကိစၥေတြကို အေဖကဘဲရွင္းလိုက္မယ္။မင္းကအိမ္မွာဘဲ အနားယူ။မင္းက မေကာင္းဆိုးဝါးဆာေလာင္ျခင္းပြဲေတာ္ၿပီးရင္ ေလ့က်င့္ေရးဆင္းရေတာ့မယ္"
"ဟုတ္။က်ြန္ေတာ္သိပါၿပီ"ဝူဇူက ေျပာလိုက္တယ္။
ဝူယု၏မိသားစုသည္ ဝူယုအေၾကာင္းသတင္းၾကားေတာ့ ရန္လန္ယုနွင့္ ဝူအန္းရီသည္ အေျပးအလႊားေက်ာင္းကို ေရာက္လာၿပီးဝူယုကိုလာၾကည့္ၾကတယ္။သူတို႔ေရာက္လာေတာ့ ဝူယုက ထထိုင္ေနၿပီျဖစ္တယ္။
