Chapter(109)
မင္းတို႔အေမနဲ႔အရမ္းဆင္တယ္
ဝူရွိသည္ေနရာတစ္ခုကုိေမးေစ့နဲ႔ၫႊန္ျပလိုက္ၿပီးဆက္ေျပာလိုက္တယ္ "အဲဒီေနရာကၿပိဳက်ထားတဲဲ့အုတ္တံတိုင္းေတြနဲ႔ေျမႀကီးေတြကိုေတြ႕ လား?သူတို႔အရမ္းကုိျပင္းျပင္းထန္ထန္တိုက္ခိုက္လို႔ျဖစ္သြားတာ။ငါတို႔အခုဆိုရင္ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကိုေတာင္ျပဳျပင္ဖို႔မတတနိုင္ဘူး။တငယ္လို႔ရွိတယ္ဆိုရင္ေတာင္ဦးေလးခ်ြင္ဂ်င္ကဒါကိုျပဳျပင္ဖို႔အတြက္သံုးမွာမဟုတ္ဘူး"
ဝူရုန္ကအုတ္တံတိုင္းေတြကအက္ကြဲ၍ၿပိဳက်ပ်က္စီးေနၿပီးေျမႀကီးေတြကလည္းမညီညာေတာ့ကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမ်ိဳးအဆံုးသတ္သြားသြားလိမ့္မယ္လို႔မထင္ခဲ့ဘူး"ဝူရွိကဝမ္းနည္းစြာေျပာလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကဝူရွိရဲ႕ဆံပင္ေတြကိုပြတ္ေပး၍နွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္"အရာရာတိုင္းကပိုေကာင္းလာပါလိမ့္မယ္"
"အခုဆိုရင္ဦးေလးခ်ြင္ဂ်င္တို႔မိသားစုကေနရာတစ္ခုမွအလုပ္လုပ္ေန ၾကတယ္။ငါလည္းအလုပ္လုပ္ၿပီးမိသားစုကိုေထာက္ပံ့ေပးခ်င္တယ္"ဝူရွိကေျပာလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"မိသားစုဝင္ေငြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီးအေဖနဲ႔ငါ့မွာဘဲတာဝန္ရွိတယ္။မင္းကမင္းရဲ႕စုန္းကေဝပညာရပ္ကိုသာဂရုစိုက္ၿပီးေသခ်ာသင္ယူ နားလည္လား?ငါတို႔စူခ်င္ၿခံဝင္းကမိန္းကေလးတစ္ေယာက္ရဲ႕ေထာက္ပံ့မႈကိုလိုအပ္တဲ့အထိမနိမ့္က်ေသးဘူး"
"ဒါေပမဲ့.... "
"ဘာဒါေပမဲ့မွမရွိဘူး"ဝူရုန္ကအသံနိမ့္လိုက္ၿပီးတက္ေျပာလိုက္တယ္
"မေမ့လိုက္နဲ႔။အေဖကသူ႕ရဲ႕ညီအကိုေတြထဲမွာစြမ္းအားအရွိဆံုးလူဘဲ။သူ႕အတြက္ေငြရေအာင္လုပ္ဖို႔လြယ္ကူတယ္။ၿပီးေတာ့အေဖကဦးေလးေတြလိုေငြျဖဳန္းတတ္တဲ့သူမဟုတ္ဘူး။သူကအရမ္းေခ်ြတာသံုးတယ္။ဒါ့အျပင္သူ႕မွာေဟးရြမ္ရီေပးထားတဲ့တန္ဖိုးႀကီးလက္ေဆာင္ေတြအမ်ားႀကီးရွိတယ္။အဲဒီထဲကအိုက္တမ္တစ္ခုကေတာင္ငါတို႔မိသားစုကိုႏွစ္အနည္းငယ္ေထာက္ပံ့ေပးနိုင္တယ္။ငါကဒီအေၾကာင္းေတြေျပာေနရတာကမက္းကိုမစိုးရိမ္ေစခ်င္လို႔ဘဲ"
