အရင္ဘဝတုန္းက ဝူမိသားစုက ရိုးရာပြဲေတာ္မွာ ဝူရုန္ကိုခ်န္ထားခဲ့တယ္။ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီ၏အက်ၤ ီလက္ကို ဆြဲလိုက္ၿပီး"တဘက္ခါဆိုရင္ ဝူမိသားစုရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္းရဲ႕ ပြဲေတာ္ေရာက္ၿပီ။က်ြန္ေတာ္တို႔လည္း သြားၾကည့္ရေအာင္"
ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ဘက္ကိုလွည့္လိုက္ၿပီး သူက ဝူရုန္ကိုအကြာအေဝးတစ္ခုျခား၍ ၾကည့္လိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ?"ဝူရုန္ကေမးလိုက္တယ္။
ေဟးရွင္းက ဝူရုန္ရဲ႕နားမလည္သည့္ မ်က္ဝန္းေတြကို ၾကည့္ၿပီးအရိပ္အႁမြတ္ေျပာလိုက္တယ္"ၾကင္ယာေတာ္ ရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္းက ၿမိဳ႕ျပင္မွာရွိသည့္ အျမင့္ဆံုးေတာင္ေပၚမွာရွိတယ္"
သူက ဝူရုန္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္က သယ္သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ ဝူရုန္က သြားနိုင္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ေျပာခ်င္တာလား? အထူးသျဖင့္ နွင္းေတြက်ေနသည့္ရာသီဥတုမွာဆိုရင္ေပါ့!
ဝူရုန္က ေဟးရွင္းကသြယ္ဝိုက္ၿပီး ေျပာတာကို နားလည္ေပမဲ့သူကသြားခ်င္တယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီကို ခ်ြဲဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္"ေဟးရြမ္ရီ ခင္ဗ်ားတတ္နိုင္ပါတယ္။ခင္ဗ်ားမွာ က်ြန္ေတာ့္ကို အဲဒီေနရာကို ေခၚသြားဖို႔နည္းလမ္းရွိတယ္မလား?ဟုတ္တယ္မလား?"
ေဟးရွင္းက ဝူရုန္သည္ သူ႕သခင္ကို အလြန္ယံုၾကည္ေနတာကိုၾကည့္ၿပီး ျပံဳးလိုက္ၿပီး ဘာမွမေျပာပါဘူး။
ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ဇနီးက ဒီလိုေျပာလာကတည္းက သူကျဖစ္ေအာင္လုပ္ေပးရပါမယ္။ဒါေၾကာင့္"ကိုယ္ပို႔ေပးပါ့မယ္"
ဝူရုန္က ၿပံဳးလိုက္ၿပီးသူမ်က္လံုးေတြက ႏူမူရွိကိုျပန္ေရာက္သြားတယ္။ဒါေပမဲ့ သူက ဒါကိုစိတ္ဝင္စားမႈမရွိေတာ့ဘူး။
ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီအေပၚကို အရမ္းမွီခိုတာကေကာင္းတယ္လို႔မခံစားရဘူး။ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကို ရန္က်ီေဇာင္ကသူ႕ကိုဆက္ဆံသလို ဆက္ဆံမွာကို ေၾကာက္တယ္။ဒါ့ေၾကာင့္ အေကာင္းဆံုးက သူ႕ကိုယ္သူ ကာကြယ္ဖို႔စိတ္စြမ္း
အင္ေတြရွိရင္ အေကာင္းဆံုးပါဘဲ။
