ဝူရုန္ကဝူပုဖန္နွင့္သူ႕ရဲ႕မ်ိဳးဆက္ေတြရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္ကေနထြက္သြားတာကိုၾကည့္ေနၿပီးအေတာ္ေဝးေဝးေရာက္မွေဟးရြမ္ရီကိုေမးလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ့္ဘိုးဘိုးႀကီးနဲ႔အႀကီးအကဲႏွစ္ေယာက္ကဘာေတြေျပာေနလဲဆိုတာခင္ဗ်ားၾကားလိုက္လား?"
"ဝူမိသားစု နိမိတ္ဆိုး"ေဟးရြမ္ရီကအဓိကအခ်က္ကိုသာေျပာလိုက္တယ္။
နိမိတ္ဆိုးတဲ့လား?ဝူရုန္ကစိတ္ထဲကေနေလွာင္ရယ္လိုက္တယ္။သူက ျပန္လည္ေမြးဖြားလာကတည္းကကလဲ့စားေခ်ဖို႔လုပ္ထားတာျဖစ္တယ္။။ဒါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဝူမိသားစုအတြက္ရိုးရွင္းတဲ့သတ္မွတ္ခ်က္ျဖစ္သြားတာလဲ?
ဝူရုန္ကေကာင္းကင္ကိုၾကည့္၍ေျပာလိုက္တယ္"ေဟးရြမ္ရီက်ြန္ေတာ္တို႔ကဒီကိုမၿမဲတမ္းမလာနိုင္ဘူးေလ။ဒီမွာအခ်ိန္ရတုန္းပိုေနရေအာင္။အေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းထဲမွာဇီးပန္းပင္ေတြရွိတယ္။ဒီအခ်ိန္ဆိုပန္းေတြပြင့္ေနေလာက္ၿပီ။က်ြန္ေတာ္တို႔သြားၾကည့္ရေအာင္"
ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီကိုျငင္းဖို႔အခြင့္အေရးမေပးဘဲ သူ႕ကို အေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းထဲကိုဆြဲေခၚသြားလိုက္တယ္။
အေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းတစ္ခုလံုးက ေရႊေရာင္သန္းေနသည့္ဇီးပန္းပြင့္ေတြအျပည့္ပြင့္ေနၿပီး လာေရာက္လည္ပတ္သူအမ်ားအျပားရွိတယ္။
ဝူရုန္ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြက တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရွာေနသလို သစ္ေတာထဲသာကိုေရာက္ေနၿပီး သူကဘယ္ေတာ့မွပန္းပြင့္ေတြကိုမၾကည့္ခဲ့ဘူး။
သူက ေဟးရြမ္ရီကိုဆြဲ၍ၿခံဝင္းကိုတစ္ပတ္ပတ္လိုက္တယ္။ေနာက္တစ္ပတ္ထပ္ပတ္လိုက္တယ္။ဒီလိုနွင့္ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီကိုဆြဲ၍ေျခာက္ပတ္ပတ္ၿပီးသည့္အခါ သူကေကာင္းကင္ကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ညည္းတြားလိုက္တယ္"ဒီေနရာမဟုတ္ဘူးလား?"
ေဟးရြမ္ရီက ဒီေနရာကိုဝူရုန္က ပန္းပြင့္ေတြကိုၾကည့္ဖို႔လာတာမဟုတ္ဘဲ တစ္ေယာက္ေယာက္ကို ရွာဖို႔လာတယ္ဆိုတာေျပာနိုင္တယ္။
"သခင္ ၾကင္ယာေတာ္ မြန္းတည့္ၿပီးသြားၿပီ။ဒီေနရာမွာဘဲေန႔လယ္စာစားမွာလား?"အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ေဟးဂန္းကေမးလိုက္တယ္။
