Chapter(107)ဝူရုန္လား?
လွပသည့္လူငယ္ေလးသည္ သူ႕ရဲ႕လက္ေမာင္းေတြကို ဖြင့္လိုက္ၿပီး အၿပံဳးေလးနွင့္ ဝူရွိထံကို ေလ်ွာက္သြားလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ရွိအာ"
လူငယ္ေလး၏အသံကိုၾကားသည့္အခါမွ လူတိိုင္းက သတိျပန္ဝင္လာတယ္။ဝူရွိသည္ လူငယ္ေလး၏လက္ေမာင္းထဲတြင္ ဖက္ထားခံလိုက္ရတယ္။ဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ဝူရွား၏မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္သည္ ေဒါသတႀကီးနွင့္လူငယ္ေလးကို ရန္မူတိုက္ခိုက္လိုက္တယ္။ဒီမေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္သည္ သူတို႔ကို အေသသတ္ဖို႔လုပ္မွန္းသိသာေနတယ္။
"ရွိအာ သတိထား"လူအုပ္ႀကီးက ထိတ္လန္႔စြာ သတိေပးလိုက္တယ္။
ဆိုးတာက သူတို႔သတိေပးတာက ေနာက္က်သြားၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးရဲ႕ခ်ြန္ထက္တဲ့လက္သည္းေတြက လူငယ္ေလးနွင့္ဝူရွိထံက်ေရာက္သြားတယ္။
"အား"ေၾကာက္တတ္တဲ့မိန္းကေလးေတြသည္ ေၾကာက္လန္႔တၾကာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕မ်က္ဝန္းေတြကို ပိတ္လိုက္ၾကတယ္။သူတို႔ရဲ႕စိတ္ထဲမွာေတာ့ မေကာင္းဆိုးဝါးသည္ လူငယ္ေလးနွင့္ရွိအာကို သူမရဲ႕လက္သည္းေတြနွင့္ ဆုတ္ၿဖဲပစ္လိုက္ၿပီဟု ေတြးလိုက္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့ ရုတ္တရက္ လူငယ္ေလး၏ခႏၶာကိုယ္ေပၚတြင္ ေရႊေရာင္အလင္းတန္းက ထြက္ေပၚလာၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္ကို ရိုက္ခတ္လိုက္တယ္။
"အူး"မေကာင္းဆိုးဝါးသည္ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေၾကာက္လန္႔စြာ ေအာ္လိုက္ၿပီး သူမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က၁၀မီတာေလာက္ လြင့္စင္သြားတယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဝူရွားသည္ ေသြးအန္လိုက္ၿပီး ေျမႀကီးေပၚလဲက်သြားတယ္။
"ဝူရွား"ဝူရွန္းသည္ စိုးရိမ္စြာေအာ္လိုက္ၿပီး သူ႕ညီငယ္ထံသို႔ေျပးလာၿပီး သူက ဝူရွား၏ပါးစပ္ထဲကို အသက္ကယ္ေဆးတစ္လံုးကို ထည့္ေပးလိုက္တယ္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?"
အႀကီးအကဲဘန္သည္ ဆူညံသံကိုၾကားတာေၾကာင့္ သူက ၿခံဝင္းထဲကို အေျပးအလႊားဝင္ေရာက္လာတယ္။
ေက်ာင္းသူတစ္ေယာက္သည္ ေရွ႕ထြက္လာၿပီး ရွင္းျပလိုက္တယ္"အႀကီးအကဲဘန္ ဝူရွားက နွစ္တစ္ရာေက်ာ္သက္တမ္းရွိတဲ့မေကာင္းဆိုးဝါးကို ဆင့္ေခၚၿပီး ရွိအာကို တိုက္ခိုက္ခဲ့တယ္။တကယ္လို႔ အျဖဴေရာင္ဝတ္စံုနဲ႔လူငယ္ရဲ႕ ေမွာ္လက္နက္ကသာ မကာကြယ္နိုင္ခဲ့ရင္ လူငယ္နဲ႔ရွိအာက ေသသြားေလာက္ၿပီ။အဆံုးမွာေတာ့ ဝူရွားက သူ႕ရဲ႕စုန္းကေဝအတတ္ရဲ႕တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ထိခိုက္သြားတာျဖစ္တယ္။ဒါက အမွန္ကိုေျပာေနတာပါ"
