281-282
Chapter(281)
အႏၲရာယ္(2)
ဝူရွိက ဝူခ်ြင္ခ်င္က လံုၿခံဳသြားတာကိုၾကည့္ၿပီး ငိုေနရာမွ ေပ်ာ္ရႊင္သြားၿပီး "အေဖ အေဖက အခုလံုၿခံဳသြားၿပီ"
အဲဒီက်င့္ႀကံသူနွစ္ေယာက္က ေသဆံုးသြားကတည္းက သူ႕ဖခင္ကို သတ္ဖို႔ရည္ရြယ္တဲ့သူ မရွိေတာ့ဘူးလို႔ဆိုလိုတာဘဲ။
"ရုန္အာ အေဖရဲ႕ပခံုးမွာ ရပ္ေနတာက ဘာတိရစာၦန္အမ်ိဳးးလဲ?ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက အေဖမွာအဲဒါရွိေနတာလဲ?"
"အဲဒါက ဟြမ္ရီ"
"ဒါေပမဲ့ အဲဒါကေသးလြန္းတယ္"ဝူရွိက အံ့အားသင့္သြားတယ္။
"သားရိုင္းေတြက အႀကီးအေသးေျပာင္းလို႔ရတယ္။ကံေကာင္းစြာဘဲ မင္းအေဖက အဲဒီသားရိုင္းကို ေခၚသြားခဲ့တာဘဲ"ဝူခ်န္လြီကေျပာလိုက္တယ္။
"မဟုတ္ဘူး။အေဖက သူရွိေနတာကို သိမွာမဟုတ္ဘူး။ဟြမ္ရီက အေဖ့အမိန္႔ကိုနာခံမွာမဟုတ္တာေၾကာင့္ အေဖ သိမွာမဟုတ္ဘူး။ရုန္အာ မင္းမလား?မင္းက ဟြန္ရီကို အေဖ့ရဲ႕အိတ္ကပ္ထဲမွာ ပုန္းေနခိုင္းတာမလား?"ဝူရွိက ေမးလိုက္တယ္။
"မင္းနဲ႔အတူလည္း တစ္ေကာင္ရွိတယ္"ဝူရုန္က ေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ငါ့မွာလည္းတစ္ေကာင္ရွိတာလား?"ဝူရွိက သူမခါးက အိတ္ကပ္ထဲကိုရၾကည့္လိုက္ေတာ့ ေသးငယ္တဲ့ငွက္ကေလးက ေခါင္းထုတ္ၾကည့္လာၿပီး"ကြတ္ခူး"
သူမက အရမ္းစိတ္လႈပ္ရွားသြားၿပီး"ရုန္အာ အဲဒါက အရမ္းေကာင္းတယ္။မင္း ဘယ္အဆင့္ကိုဘဲ ၿပိဳင္ပြဲဝင္ရပါေစ ကြတ္ခူးနဲ႔ဟြန္ရီသာရွိရင္ မင္းကဘယ္လိုတိုက္ခိုက္မႈမ်ိဳးကိုမဆို ေရွာင္နိုင္လိမ့္မယ္"
"ငါေတာ့ ေနာက္ၿပိဳင္ပြဲေတြမွာ သားရိုင္းေတြကိုယူခြင့္ေပးလိမ့္မယ္္လို႔ မထင္ဘူး"ဝူရုန္က အဓိပၸာယ္ပါပါေျပာလိုက္တယ္။
ၿပိဳင္ကြင္းထဲမွာေတာ့ ဝူခ်ြင္ခ်င္က သူ႕ပခံုးေပၚက သားရိုင္းက ဟြန္ရီဆိုတာ မွတ္မိသြားတယ္။
ဝူပုဖန္က ဝူခ်ြင္ခ်င္က အႏၲရာယ္ကေန လြတ္ေႁမွာက္သြားၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ ဝူခ်ြင္ခ်င္ကို လာဆြဲထူတယ္။
