Chapter(304)
၎ကမ်က္စိက်ိန္းေအာင္ေတာက္ပလြန္းတယ္(1)
လူတိုင္းက ဝူ႐ုန္ကို ၾကည့္လာတယ္။
ဝူ႐ုန္က ေတာက္ပစြာျပဳံးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"ကၽြန္ေတာ္ရဲ့ဘဝမွာ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို အနီးကပ္ၾကည့္ရွူခြင့္ရတာေၾကာင့္ စိတ္လွုပ္ရွားေနတာပါ။ၿပီးေတာ့ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့စိတ္စြမ္းအင္ကိုေတာင္ ခံစားမိေသးတယ္။အျခားသူက်င့္ႀကံသူေတြဆို သူတို့တစ္ဘဝလုံး ၎ကိုျမင္ဖို့ အခြင့္အေရးရမွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါကအမွန္ဘဲ။ကမာၻေပၚမွာ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ ေမွာ္လက္နက္ေတြက အမ်ားႀကီးမရွိဘူး။က်ဳပ္ကႏွစ္ေပါင္းသုံးရာေလာက္ အသက္ရွင္ေနထိုင္ခဲ့ေပမဲ့ က်ဳပ္က ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္သုံးခုရွိတယ္ဆိုတာကိုသာၾကားဖူးတယ္။တစ္ခုကေတာ့ မင္းတို့အခု ျမင္ေနရတဲ့'ဗုဒၶ ေမွာ္လက္နက္'ဘဲ။အျခားႏွစ္ခုကေတာ့ အျခားနိုင္ငံေတြမွာရွိတယ္။က်ဳပ္ အဲဒါေတြကို ျမင္ေတာင္မျမင္ဖူးဘူး"
"ဒါဆို ခင္ဗ်ားေျပာတာက ကမာၻေပၚမွာ ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္(၃)ခုရွိတာလား?"ဝူ႐ုန္ကေမးလိုက္တယ္။
"ဒီထင္ပိုၿပီးရွိတာလည္း ျဖစ္နိုင္တယ္။အခုခ်ိန္ထိ က်ဳပ္တို့က ဘယ္မွာရွိမွန္းမသိတာလဲျဖစ္နိုင္တယ္"
"ကၽြန္ေတာ္က ၎ကို ထိလို့ရလား?"ဝူ႐ုန္ကေမးလိုက္တယ္။
"မင္းထိလို့ရေပါ့"ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေျပာလိုက္တယ္။
ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္က က်ိဳးပဲ့လြယ္တဲ့အရာမဟုတ္ဘူး။ဒါ့ေၾကာင့္ ဝူ႐ုန္က ထိလို့ရတယ္။
ဝူ႐ုန္က ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို သူ႔လက္ႏွစ္ဖက္ႏွင့္ ကိုင္လိုက္ၿပီး ေမးလိုက္တယ္"ကၽြန္ေတာ္က ဒါကို ျပတင္းေပါက္က ေနေရာင္ေအာက္မွာ ၾကည့္လို့ရလား?"
ေက်ာင္းထိုင္ဘုန္းေတာ္ႀကီးက ေခါင္းၿငိမ့္လိုက္တယ္။
ဝူ႐ုန္က ျပတင္းေပါက္ရွိရာကို ေလၽွာက္သြားလိုက္ၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္ကို ေနေရာင္ေအာက္မွာ ထားၾကည့္လိုက္တယ္။ေရႊေရာင္ၾကာပန္းေပၚကို ေနေရာင္ေတြက ျဖတ္သန္းသြားၿပီး ေကာင္းကင္ဘုံႏွင့္သက္ဆိုင္တဲ့ေမွာ္လက္နက္က သန္းခ်ီတဲ့ေရႊေရာင္အလင္းတန္းေတြက အလင္းျပန္လာၿပီး ေမွာ္လက္နက္ကေနတစ္ဆင့္ အလင္းတန္းေတြက ေကာင္းကင္ေပၚကို တက္သြားတယ္။၎က လွပၿပီး မ်က္စိက်ိန္းေလာက္ေအာင္ ေတာက္ပလြန္းတယ္။ဒါေပမဲ့ အလင္းတန္းေတြက ေတာက္ပလြန္းတာေၾကာင့္ တိုက္ရိုက္ၾကည့္လို့ မေကာင္းဘူး။ဒါေၾကာင့္ လူတိုင္းက သူတို့ရဲ့မ်က္လုံးေတြကို ေစာင္း၍သာ ၾကည့္ၾကတယ္။
