Ch(204 to 205)
Chapter(204)
ခင္ဗ်ားဟာ မာလာၿပီ(1)
"ရြမ္ရီ မသြားနဲ႔။က်ြန္ေတာ္ ခင္ဗ်ားကို ထားမသြားနိုင္ဘူး"ဝူရုန္သည္ ေဟးရြမ္ရီထြက္သြားတာကိုၾကည့္ၿပီး သူ႕ႏွလံုးသားေတြက ကြဲေၾကသြြားသလိုခံစားရတယ္။
"ဝူရုန္ ငါတို႔လုပ္ေပးတာကိုအျပစ္မတင္ပါနဲ႔။အတိတ္ကိုသြားၿပီး မင္းမိသားစုကိုကာကြယ္ပါ။မင္းနဲ႔ေဟးရြမ္ရီ ေပ်ာ္ရႊင္စြာေနထိုင္ရပါလိမ့္မယ္"ထူးဆန္းတဲ့ဆရာသခင္က စတင္ၿပီး ဂါထာေတြကိုရြတ္ဆိုလုိက္တယ္။အစီရင္က ေတာက္ပလာၿပီးစတင္ၿပီး စီးစင္းလာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ဝူရုန္က အသိစိတ္ကို ဆံုးရွံဳးလာတယ္။
"ရုန္အာ!ရုန္အာ"
ဝူရုန္က ဝမ္းနည္းစြာငိုေႂကြးေနတဲ့အသံေတြကို ၾကားရတယ္။ဒီအသံေတြက သူ႕အေဖ သူ႕အေမနဲ႔ ေဟးရြမ္ရီ၏အသံနဲ႔တူတယ္။သူကေဟးရြမ္ရီ၏အသံကို မွတ္မိသြားေတာ့ သူကစိုးရိမ္သြားၿပီး သူ႕မ်က္လံုးေတြကိုဖြင့္ဖို႔ ႀကိဳးစားလိုက္ၿပီး"ေဟးရြမ္ရီ ေဟးရြမ္ရီ"
"ရြမ္ရီ...သူမင္းနာမည္ကိုေခၚေနတယ္။သူ႕ကိုေျဖလိုက္အုန္း"ဒါကေဂါင္တုန္ရဲ႕အသံဘဲ။
"ဝူေဝ့ရြယ္...မေကာင္းတဲ့မိန္းမဘဲ။သူ႕ေၾကာင့္သာမဟုတ္ရင္ ငါ့အကိုကဒီလိုမ်ိဳးေဝဒနာခံစားရမွာမဟုတ္ဘူး။ၾကည့္လိုက္!သူငိုေတာင္မွငိုေနၿပီ"ဒါကဝူရွိရဲ႕အသံဘဲ။
ဝူရုန္က သူ႕လက္ကိုတစ္ေယာက္ေယာက္က တင္းက်ပ္စြာ ဆုတ္ကိုင္ထားၿပီးဒီကေန သူ႕ကိုဆံုးရွံဳးရမွာ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ေၾကာက္ေနလဲဆိုတာသိနိုင္တယ္။ဝူရုန္က မ်က္ရည္ေတြစီးက်လာတဲ့အခါမွာ သူကစိုးရိမ္ၿပီး အက္ကြဲေနတဲ့အသံႏွင့္ေျပာေနတာကိုၾကားလိုက္ရတယ္"ရုန္အာ သတိရလာပါေတာ့...ထေတာ့...ကိုယ္ဒီမွာရွိတယ္"
ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကိုစိုးရိမ္ၿပီး ဝမ္းမနည္းေစခ်င္တာေၾကာင့္ သူမ်က္လံုးဖြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားလိုက္တယ္။သူကမ်က္လံုးဖြင့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူကမ်က္ရည္ဝဲေနၿပီး ၿပံဳးေရာင္သန္းလာတဲ့မ်က္လံုးေတြနဲ႔ ေဟးရြမ္ရီရဲ႕မ်က္ရည္ဝဲေနတဲ့မ်က္လံုးကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
