Ch(209+210)
Chapter(209)
မင္းကအထီးလား(1)
မၾကာခင္သူတို႔အိမ္ေတာ္ကိုျပန္ေရာက္လာၿပီး အိမ္ေတာ္ထဲကုိ ဝင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ေဂါင္တုန္က သူတို႔ကို ခန္းမအျပင္မွာထြက္ၿပီး ေစာင့္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ရွင္တို႔ ဘာျဖစ္လို႔ေနာက္က်ေနတာလဲ?ျပသနာတစ္ခုခုရွိလို႔လား?"
ဝူခ်ြင္ခ်င္ကရွင္းျပလိုက္တယ္"ကိုယ္တို႔က ကိုယ့္အေဖကို ဝူမိသားစုကို ပို႔ၿပီးေတာ့ ေစ်းဝယ္ထြက္ေနတာ။ဒါေၾကာင့္အခ်ိန္ပိုၾကာသြားတာ"
ေဂါင္တုန္က စိတ္သက္သာရာရသြားၿပီး"ရွင္တို႔လံုၿခံဳတယ္ဆိုရင္ အဆင္ေျပၿပီ။ရွင့္ရဲ႕မိဘေတြကေရာ ဘယ္လိုေနလဲ?"
ဝူခ်ြင္ခ်င္က သက္ျပင္းခ်လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ကိုယ့္အေဖက မ်က္စိတစ္ဖက္ဆံုးရွံဳးသြားတယ္။ကိုယ့္အေမက ေျခေထာက္နွစ္ေခ်ာင္းလံုးမရွိေတာ့ဘူး။သူမက လမ္းေလ်ွာက္ဖို႔အတြက္ ျပသနာျဖစ္သြားၿပီ"
ေဂါင္တုန္ကတိတ္ဆိတ္သြားတယ္။
အရင္တုတ္းကဆိုရင္ေတာ့ သူမက ဝူခ်ြင္ခ်င္ကို သူ႕မိဘေတြကိုဂရုစိုက္ဖို႔အႀကံေပးပါလိမ့္မယ္။
"အေမ ရြမ္ရီ ဘယ္မွာလဲ?"ဝူရုန္ကေမးလိုက္တယ္။
"ေဟးရွင္းေျပာတာေတာ့ သူကစာၾကည့္ခန္းထဲမွာ စာဖတ္ေနတာတဲ့"
ဝူရုန္ကအေနာက္ဘက္ၿခံဝင္းထဲကိုေလ်ွာက္လာေတာ့ ဥကေလး က်င္းရွင္ ကြတ္ခူးနဲ႔ ဟြမ္ရီတို႔က ညစာစားဖို႔ေျပးလာတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ပါးပါး ပါးပါး"ဥကေလးက ဝူရုန္ထံကိုေျပးလာၿပီး ဝူရုန္ရဲ႕ေျခေထာက္ကိုဖက္ထားလိုက္ၿပီးေနာက္ သူကသူ႕လက္ေတြကိုေႁမွာက္လိုက္ၿပီး ဝူရုန္ကိုေပြ႕ခိုင္းလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ဥကေလးကိုေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး ေဟးရြမ္ရီႏွင့္တူလြန္းတဲ့ မ်က္နွာေသးေသးေလးကိုေတြ႕ေတာ့ တင္းက်ပ္စြာဖက္ထားလိုက္တယ္။သူတစ္ခါေျပာခဲ့ဖူးတာက ေဟးရြမ္ရီနဲ႔တူတဲ့ကေလးေလးကိုလိုခ်င္တယ္လို႔ေျပာခဲ့ဖူးၿပီး ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကတိကိုတည္ၿပီး သူ႕ကိုတစ္ေယာက္ပို႔ေပးခဲ့တယ္။ဥကေလးက အရင္ဘဝတုန္းက ေဟးရြမ္ရီက ပို႔ေပးလိုက္တာျဖစ္နိုင္လား?ဒါကအရမ္းျဖစ္နိုင္တယ္။
