Chapter(198)
အရင္ဘဝတုန္းကဇာတ္ေၾကာင္း(7)
သူ႕ရဲ႕စကားေတြကအတိအက်ကိုမွန္ကန္တယ္။နွစ္လၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ ေဟးရင္းနွင့္ေဟးရန္ကအတူတကြရွိလာၾကတယ္။သူတို႔ကအတူတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ကိုပိုတြယ္ကပ္လာၾကၿပီး သူတို႔ကရုပ္ပိုင္းဆိုရင္မွာလည္းပိုၿပီးရင္းနွီးလာၾကတယ္။ဒါကဝူရုန္ကိုအားက်ေစတယ္။သူကလည္းသူနွင့္ေဟးရြမ္ရီက တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္ပိုၿပီးရင္းနွီးလာဖို႔ ဆႏၵရွိတယ္။
ေန႔တိုင္းေန႔တိုင္း သူကေဟးရြမ္ရီရဲ႕ရင္ခြင္ထဲကိုတိုးေဝွ႕ဝင္ေရာက္အိပ္စက္ၿပီး ေဟးရြမ္ရီကအိပ္ရာနိုးလာတဲ့အခ်ိန္တိုင္းမွာလည္း သူ႕ရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းေတြကိုနမ္းတယ္။သူကေဟးရြမ္ရီကို သူ႕ကိုအဝတ္စားဝတ္ဆင္ေပးဖို႔ သူ႕ကိုေခါင္းဖီးေပးဖို႔ကိုလည္း ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။သူတို႔ကတစ္ေယာက္ကို တစ္ေယာက္လက္ခ်င္းတြဲၿပီး မနက္စာစားဖို႔လည္း ခန္းမထဲကိုအတူသြားခဲ့ၾကတယ္။သူကေဟးရြမ္ရီအတြက္ ဟင္းထည့္ေပးခဲ့ၿပီး ေဟးရြမ္ရီကလည္း သူထည့္ေပးတဲ့ဟင္းတိုင္းကို အၿမဲတမ္းစားခဲ့တယ္။ဘယ္သူမဆို သူတို႔ကတစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ဘယ္ေလာက္ခ်စ္မွန္းေျပာနိုင္တယ္။
တစ္ရက္မွာေတာ့ မနက္စာစားၿပီးသည့္အခ်ိန္မွာ ေဟးရြမ္ရီကဝူရုန္ကိုအနက္ေရာင္ၿခံဳလႊာတစ္ထည္ကိုၿခံဳေပးလိုက္ၿပီး ေျပာခဲ့တယ္"ဒါက ကိုယ္ကိုယ္တိုင္လုပ္ထားတာ။ဒါကမင္းရဲ႕မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္ကို ဖုန္းကြယ္ထားေပးနိုင္တယ္။ဘယ္က်င့္ႀကံသူကမွ မင္းရဲ႕ဝိညာဥ္ကိုရွာေတြ႕နိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး"
"ဒါက က်ြန္ေတာ္က အျပင္ကိုေလ်ွာက္သြားလို႔ရၿပီလို႔ဆိုလိုတာလား?"ဝူရုန္ကေတာက္ပတဲ့မ်က္လံုးေတြႏွင့္ေမးလိုက္တယ္။
"ကိုယ္နဲ႔အတူရွိေနတဲ့အခ်ိန္မွာေပါ့"ေဟးရြမ္ရီက ေျပာလိုက္တယ္။
"ဒါက ဘာမွမလုပ္ရတာထက္စာရင္ပိုေကာင္းတယ္"ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီရဲ႕လက္ကိုဆြဲလိုက္ၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားစြာ ေမးလိုက္တယ္"ဒီေန႔ ခင္ဗ်ားက်ြန္ေတာ့္ကို အျပင္လိုက္ပို႔ေပးပါလား?က်ြန္ေတာ္က ဒီကိုေရာက္တာတစ္နွစ္ေလာက္ၾကာေပမဲ့ ဘယ္ေတာ့ကမွၿမိဳ႕ထဲကို သြားဖို႔အခြင့္အေရးမရခဲ့ဘူး"
