"Are you really certain that I slept for more than two months?" Nagtataka kong tanong kay Ella na nakaupo sa isang silyang nasa gilid ng aking kama. Sa tingin ko talaga ay dalawang oras lang akong nawala kaya hindi talaga ako makapaniwala sa sinabi ni Ella. I woke up just a while ago and I found out that I was back in the cabin where I first brought upon my arrival here in the Stronghold. Parang naulit muli ang nangyari noon.
When I scanned the entire room, I noted that the decorations, arrangement of furniture, and the appearance of the room remained the same. Ang tanging pagbabagong nakita ko ay kay Ella. She grew some large bags under her eyes and her skin's luster has faded. Kahit natatabunan ang katawan niya ng aming uniporme ay nakita ko na parang pumayat siya. I can't see the natural spark in her eyes and her jolly aura. Restlessness was evident on her face.
Nawala ba talaga ako ng ganoon katagal para magbago ng husto si Ella? Babatukan ko talaga si Gale kapag nakita ko siya dahil hindi niya inalagaan ang aking kaibigan.
Ella tried to muster a genuine smile at me before responding. "Oo, Blaire. Ang daming naganap sa mga buwan na iyon. You missed a lot of things but I missed you more." Halos mabiyak ulit ang aking puso nang makita kong umiyak ulit si Ella at napayakap sa akin. Maingat ko ring hinagod ang kanyang likuran para patahanin siya habang may mga luha ring dumadaloy sa aking pisngi.
"During those months, hindi ka nawala sa isip ko. I missed my friend. I missed my best friend. Sa mga panahong iyon, parati ka naming binabantayan ni Gale. He was also always there to comfort me. But those days when you weren't with us, I felt incomplete. Parang may nawalang bahagi ng buhay ko. You may think na I'm overreacting, Blaire, but you're not just my best friend, you're also my sister. That's how special you are to me. Kahit dumaan ang maraming araw na patuloy ka pa ring nakahiga, hindi ako tumigil sa pagdasal. Kahit minsan nawawalan na ako ng pag-asa, hindi pa rin ako sumuko sa paghihintay. And everything's worth it. The wait was worth it," mahabang pahayag ni Ella habang magkayakap pa rin kaming dalawa. Her words made me break down until tears hindered my vision and breathing became difficult. Napakaswerte ko sa kanya. Napakaswerte ko sa mga taong nagmamahal sa akin ng buong puso.
"I'm sorry, Ella," bulong ko sa tenga ng aking kaibigan. We stayed huddled together for a while and I felt the warmth creeping back to my best friend . And my sister.
"Wala ka namang kasalanan, Blaire. Kinabahan lang ako dahil baka ipinagpalit mo na kami sa isang prince charming na nakilala mo sa panaginip. Sa haba ba naman ng pagtulog mo, baka nagkapamilya ka na roon," wika naman ni Ella kaya nabatukan ko siya. She laughed at me because of what I did to her.
"Namiss ko ang batok mo, Blaire. Ang sadista mo pa rin talaga!" Sambit ulit ni Ella habang hinimas-himas ang parte ng kanyang ulong tinamaan ng aking batok. Biglang bumukas naman ang pintuan ng cabin at iniluwa noon si Gale na dala-dala ang nakapamilyar na basket. Nang makita niya ako at si Ella ay naestatwa siya sa may pintuan at ilang beses pang napakurap na tila hindi makapaniwala sa kanyang naabutan.
Nakita kong hinila naman siya ni Ella papunta sa kama kung saan ako ngayon. Sinuri pa talaga ako ni Gale ng malapitan para masigurong totoo ba talaga ako o isang ilusyon lamang. "Mukhang ayaw akong makita ni Gale. Matutulog na lang ulit ako," nagtatampo kong wika at umaktong hihiga ulit nang tumalon ang lalaki sa kama para yakapin ako.
"Tama na Gale, baka magselos si bestie," paalala ko naman sa lalaki kaya kumalas naman ito mula sa pagkakayakap sa akin. Tumawa lang si Ella at umakbay kay Gale.
"Welcome back, Blaire! Salamat at may aawat na rin kapag inaaway ako ni Ella," sabi naman sa akin ni Gale kaya natawa na lang din ako. Nakita ko pang nagtitigan ang dalawa pero naunang umiwas ng tingin si Ella dahil namumula na naman siya. Looks like I missed a lot of things while I was out.
And it's undeniable that I have a lot of catching up to do. But having these two people with me today eased my senses and made me relax for a while. Dahil alam kong panandalian lang ang kapayapaang ito. Dahil may laban pa akong dapat ipagpatuloy. At ngayong kababalik ko lang sa realidad, alam kong maraming pagbabago ang susubok sa akin at mga problema rin.
Before, I still have my doubts but now, I think I'm ready and brave enough to surge forward.
Bumuka ang bibig ni Ella na parang may gustong sabihin sa akin pero natigil iyon nang may pumasok ulit sa kuwarto.
"I heard that you're already awake," panimula naman ni Avery at napangiti rin ako nang makita ang kagalakan sa kanyang mukha. May dala siyang maliit na vial na may lamang maputlang berdeng likido. Iniabot niya rin sa akin ang potion pagkatapos.
"You can take this replenishing potion before eating. After sleeping for many days, baka namamaguhan pa ang katawan mo sa paggalaw. This mixture can help you restore your strength. I also prepared the courtyard for you and your friends. Pwede kayong kumain doon sa labas para makalanghap ka na ulit ng sariwang hangin," mahabang pahayag ni Avery. Napatango na lang din ako dahil totoo nga ang sinabi niya. Dahil nang tanggapin ko na ang iniabot niya sa akin, halos mabitawan ko ang lalagyan dahil parang hindi pa sanay ang daliri at kamay ko sa pagkilos.
"Thank you, Avery!" pasasalamat ko naman sa Head ng Healing Camp. Ella and Gale also echoed my words of gratitude before Avery excused herself because she still have to finish her other obligations inside the infirmary.
"Wow! Parang manamis-namis," rinig ko namang komento ni Ella habang nakatingin sa hawak ko. Natawa na lang ako sa kanya bago ko nilagok at inubos ang laman nun. Naramdaman ko naman ang malamig na sensasyong dumaloy sa aking katawan na dulot ng potion. Napanbilib ako dahil umepekto kaagad ito dahil sa ilang subok ko lang ay nagagalaw ko na ng maayos ang aking katawan.
Pero nang agaran akong tumayo ay muntik na akong matumba. Laking pasasalamat ko na lang dahil nahila ako ng dalawa kong kaibigan kaya hindi iyon natuloy. "Huwag mo munang biglain ang sarili mo, Blaire. Keep your movements small and slow right now. Nag-aadjust pa kasi ang katawan mo," payo naman sa akin ni Gale.
"Nagmamadali lang kasi siya dahil gusto na niyang makita si Asher," litanya naman ni Ella at bago ko pa siya mabatukan ay nakaiwas na siya.
Kinindatan naman ako ng huli. "I'm prepared," sambit ni Ella at nakapameywang pa.
"Baliw," sambit ko kaya kahit si Gale na kasalukuyan akong inaalalayan at natawa na rin. Sabay na kaming tatlong lumabas sa malawak na pintuang magdadala sa amin sa inner courtyard ng kampo. May nakita naman kaming wooden bench doon at doon din kami umupo. I smiled once again as a passing wind brushed my cheek. Pero naglaho rin iyon kaagad dahil may iba akong naramdaman nang dumampi ang hangin sa aking balat.
I brushed that thought away as I focused on the food served before me. Walang babala na rin akong lumamon na gumulat sa dalawa kong kasama. But they just chuckled it off and joined me afterwards. In the middle of eating, I asked them both.
"Kumusta naman pala ang Stronghold? How's the training?"
Hindi ko inaasahang sa dalawang tanong kong iyon ay nagbago bigla ang mood ng dalawa. Nagkatinginan pa sila at naghintayan kung sino ang sasagot sa akin. Pero sa huli ay si Ella rin ang nagsalita.
"Okay naman ang pagsasanay namin," wika niya at parang may balak pa siyang sabihan pero hindi niya iyon pinatapos.
"May hindi ba dapat akong malaman?" tanong ko ulit kina Ella at Gale. Kanina pa kasi sila nagpapalitan ng tingin. There are things that they won't to tell me. Or maybe they're waiting for the right timing to do so.
I felt a tension that I haven't experienced when I'm with them. Until now. Kaya napagdesisyunan ko ring pagaanin ang atmospera. "Kayo na bang dalawa?"
Ella flushed red and Gale immediately averted his gaze from me. I was just guessing but based on their initial reactions, I concluded something. "Bakit mo ako inunahan, Ella," nagtatampo kong wika sa aking kaibigan at agad naman siyang naging defensive. I laughed deep inside while maintaining my act.
"Mali ang iniisip mo, Blaire," nahihiyang tugon ni Ella sa akin.
"We both have mutual feelings for each other."
Nanlaki naman ang aking mata dahil sa sinabi ni Gale na nagpaulit-ulit pa sa aking pandinig. Itinulak din ni Ella ang huli kaya ginulo naman ng lalaki ang buhok ng aking kaibigan.
"Pero hindi ko pa naman siya sinasagot, Blaire. At parang nawawalan na ako ng balak," sabi naman sa akin ni Ella habang masamang nakatingin kay Gale. Umarteng pang nakahawak sa puso ang lalaki na para bang nasaktan sa sinabi ng aking kaibigan kaya napahagikgik naman ako.
Natahimik naman ako nang biglang sumeryoso si Ella. A moment like this is considered rare.
"I don't want to stress you out, Blaire. Marami ang nangyari habang tulog ka. I'm not sure if you're ready for these changes. But you deserve to know." Lumakas ang kabog ng aking puso dahil sa magkahalong mga emosyong aking nararamdaman ngayon.
"The Stronghold is not the same as before. A week ago, Chief Zero has been exiled due to reasons unknown to us and he was replaced by someone. The Commander of the Crimson Legion, Odin Declan, is now the Head of the Academy. And he's accompanied by the right hand of the empress herself, Lady Mirage."
_____
I'm currently walking on the long hallways of the Palace, the largest structure inside the academy. Sa palasyong ito rin matatagpuan ang Banquet Hall kung saan idinaos ang Welcoming Ceremony sa aming mga Novitiates noon. The event that happened months ago.
Hindi ko pa rin matanggap ang katotohanang dalawang buwan akong nawala. Mas lalo na ang katotohanang ipinatapon si Chief Zero. Fear also entered my heart when I indeed confirmed that he's already gone. Dahil kahapon ay pinadalhan ako ng parchment. It was from Commander Odin, the new Head, and he was asking for my presence.
Tahimik kong tinatahak ngayon ang kahabaan ng mga pasilyo at nalagpasan ko na rin ang Preceptor's Chambers kung saan tumutuloy ang mga guro namin at tagapagsanay. Ella and Gale volunteered to come with me but I kindly rejected their offer.
Kinakabahan ako ngayon dahil baka may ibang rason pa kung bakit ako ipinatawag. At kung mangyari man ang kinatatakutan ko ay mas ayos nang wala sila sa aking tabi para hindi sila madamay.
While wandering my gaze at the entire place, hindi ko na naramdaman ulit ang mga naramdaman ko noon nang una akong makapunta rito. The amazement and bewilderment were all gone. Dahil kahit hindi ko nakikita ay parang may madilim na puwersang bumalot sa buong palasyo. Even though the floor to ceiling windows were all open to let the light inside, there's still an undeniable tinge of darkness that brings gloominess to the very foundation of the Palace.
Iyon din ang napansin ko kahit nasa labas pa lang ako. Everything was different from the way it was before. May bahid na ng kasamaan at negatibong emosyon ang buong akademya na hindi ko naramdaman noong si Chief Zero pa ang namamalakad sa parteng ito ng Stronghold.
Sa aking pag-iisip ay hindi ko namalayang nasa harapan ko na ang silid ni Commander Odin. I was about to knock on the dark wooden double door when someone opened it from the inside.
It was a woman with a pale complexion and white hair. From her looks, she reminded me of Ophelia. But with the latter's always hunched posture, this lady before me radiates with such intensity that made my knees weaken and gut tighten. Lalo pang nanuot ang takot sa akin nang magtama ang mga mata namin.
Her sapphire blue eyes scrutinized me slowly until they went to the parchment that I was holding. I saw her lips curved into a scheming smirk.
"Let her in," rinig ko namang tawag ng isang malalim na boses na nagmumula sa loob.
"Of course, my bad." Tumalikod naman ang babaeng nasa harapan ko para bumalik sa silid kaya napasunod din ako. Her voice was silky like a ribbon tightening around my throat and also sharp like newly forged blades created to kill.
Nang makapasok ako sa loob ay hindi ko natignan ng mabuti ang mukha ng bagong Head dahil napukol ako sa aking kinatatayuan nang naramdaman kong pinosasan ako ng dalawang Crimson Knights. Nabitawan ko ang parchment na binigay sa akin at walang tigil akong nagpupumiglas. Napuno ng pagtataka ang aking isipan at tuluyan nang binalot ng takot ang aking puso.
"Anong nangyayari?" Tanong ko sa babae at lalaking nakaupo sa likuran ng isang mahabang mesa. The woman just smirked at me again before she sat on the table's surface and sipped from her cup.
"Be grateful dahil hindi ka ipinatapon habang natutulog ka pa," sambit ng babae pagkatapos niyang ilapag ang kanyang tasa. Pumunta pa siya sa akin at hinawakan ang aking mukha.
"You have no use here. Commander Odin decided to get rid of useless Novitiates like you," dagdag pa ulit niya at binitawan na ang pagkakahawak sa akin. Sinimulan na akong hatakin ng mga kabalyero papunta sa kung saan kaya buong lakas akong sumigaw.
"Please! I can prove myself! Give me a chance," pagsusumamo ko sa Head. Pero kahit ilang ulit pa akong nagpakaawa ay isang walang emosyong tingin lang ang binigay sa akin ng lalaki. I tried gathering my flair to save myself but something is suppressing me from doing it. Nagulat na lang ako nang biglang tumawa ang babae.
"You can't do anything. Hindi ka matutulungan ng walang kwenta mong kapangyarihan," sabi niya na para bang nabasa niya kung ano ang laman ng aking isipan. Kinilabutan ako dahil doon.
"Take her out now!" nanggagalait na utos ni Commander Odin na mukhang naubusan ng pasensiya dahil patuloy pa rin ako sa paglaban. Umikot ang aking paningin nang hampasin ako ng isang Crimson Knight sa ulo gamit ang kanyang armas. Kahit nanlalabo pa ang aking mga mata dahil sa mga luhang kusang lumabas, nakita ko ang paggalaw ng isa pang kabalyero para saktan ulit ako.
But an invisible force slammed the knights that's why I was freed from their grips. Pero pagkatapos nun ay naramdaman ko na lang na may marahas na humila sa aking kamay para mapunta ako sa likuran nito.
"I'll train her," rinig kong seryosong sambit ng taong nagligtas sa akin mula sa kamay ng mga kabalyero. An amazed chuckle resonated from the fearsome lady when she heard the words of my savior. Dahil sa pangamba ay nagtago na lang ako sa likuran ng lalaking ito.
"I didn't expect you to be an eavesdropper," namamanghang pahayag ng babae. Hindi pinansin ng lalaki ang sinabi ng huli at nanatiling tahimik.
"And do you really expect that I'll allow you to train her, Topher?"
Parang tumigil ang oras nang makilala ko kung sino ang aking tagapagligtas. Lumakas pa ang aking iyak pero ginawa ko ang lahat ng aking makakaya para pigilan iyon. I didn't expect someone to save me from all of this. But still, he came. He was always there to protect me.
"I've finished my tasks and missions early for this month. I also did all of your bidding already. Wala na akong ibang pinagkakaabalahan sa ngayon. So allow me to train her, so I can enjoy watching her suffer. The Rankings for Novitiates are coming in less than two weeks. If she fails to get in the ranks, hahayaan ko na kayo sa kung ano man ang pinaplano niyong gawin sa kanya."
The pain that his brash words brought to me was massive. Pero tinanggap ko iyon ng buong-buo. Dahil alam kong kailangan niya iyong sabihin para mapapayag niya si Commander Odin.
A husky chuckle reverberated around the four corners of the chamber. "It's the least I can do to reward a loyal and promising Doyen of the academy. Train her then. I can't wait to see her fail."
Hindi na tumugon si Topher at dire-diretso na siyang lumabas habang hila-hila ako.