Zhan Zhao က Bai Yutang ကို တစ္ခ်က္ၾကည့္လိုက္သည္။
"ငါတို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၾကမလဲ..Bao Sir ေတာ္ေတာ္ စိတ္ဆိုးေနပုံရတယ္.."
Bai Yutang က မ်က္ခုံးပင့္ျပသည္။
"ရဲစခန္းမွာ ဒီေလာက္ လူေတြ ျဖစ္ပ်က္ေနၾကတာ စိတ္မဆိုးပဲ ေနမလား"
Bao Sir ႐ုံးခန္းထဲ လိုက္ဝင္သြားေတာ့ Bao Zheng က ဆိုဖာေပၚ ကုတ္အက်ႌပစ္တင္ၿပီး စတင္ ဆဲဆိုႀကိမ္းေမာင္းေတာ့သည္။ Zhan Zhao ႏွင့္ Bai Yutang တို႔က ေထာင့္နားေလးမွာ ကုပ္ကုပ္ေလး မတ္တပ္ရပ္၍သာ ေနရေလသည္။
"ဒီကိစၥက မင္းတို႔ ေလာေလာဆယ္ လိုက္ေနတဲ့ အမႈနဲ႕ ပတ္သက္ေနတာလား"
Bao Zheng က စီးကရက္ကို ပစ္ထုတ္ရင္း ေျပာလိုက္သည္။
"ဟို... အဲဒါ.. ဟုတ္သလိုလိုပဲ..."
Bai Yutang က Zhan Zhao ကို ၾကည့္လိုက္သည္။
"ဟုတ္ပါတယ္... အမႈအသြားအလာအရ မွန္တယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါတယ္"
Zhan Zhao က ရဲဝံ့စြာ ျပန္ေျဖသည္။
"ဒါေပမဲ့ စစ္ေဆးဖို႔ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္"
Bao Zheng က မီးညွိေနဆဲ စီးကရက္ကို ျပာခြက္ထဲ ေဒါသျဖင့္ ဖိညွစ္ထည့္လိုက္သည္။ သူ႕အျပဳအမူမ်ားေၾကာင့္ Bai Yutang ေရာ Zhan Zhao ပါ တံေတြးၿမိဳခ်မိေလသည္။
Bao Zheng က အသက္ျပင္းျပင္း တစ္ခ်က္ရႉ လိုက္ၿပီး စကားေျပာဖို႔ ျပင္႐ုံရွိေသး..။ Bai Yutang ၏ ဖုန္းက ႐ုတ္တရက္ ထျမည္လာသည္။ ၾကည့္လိုက္ေတာ့ Ma Han ဆက္ျခင္း...
Zhan Zhao ကလဲ Bai Yutang ကို ေျပာလိုက္သည္။
"Xiao Bai... Ma Han ဆက္တာဆို ျမန္ျမန္ကိုင္လိုက္..သူတို႔ တစ္ခုခု ေတြ႕သြားတာ ျဖစ္ရမယ္"
"အင္း..."
Bai Yutang က ဖုန္းကို ကိုင္ထား၍ တံခါးဖြင့္ကာ Bao Zheng ကို လွမ္းေျပာလိုက္သည္။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ အလုပ္အရင္ သြားလိုက္ပါဦးမယ္ ခင္ဗ်.."
Bao Zheng ၾကည့္ေနတုန္း ႏွစ္ေယာက္သား အလ်င္အျမန္ေျပးထြက္သြားကာ Bao Zheng အထဲမွ လွမ္းေအာ္လိုက္ေသာ စကားကို မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္၍ သြားၾကေလသည္။
"တစ္ပတ္အတြင္း ရရင္ရ...။
မရရင္ မင္းတို႔ အိမ္သာေဆးရမွာေနာ္..."
အခန္းအျပင္ ေရာက္လာၿပီျဖစ္ေသာ ႏွစ္ေယာက္သားကေတာ့ Bao Sir အထဲမွ ဘယ္ေလာက္ေအာ္ေအာ္ ဂ႐ုမစိုက္ေတာ့ပါေလ...။ Bai Yutang က ဖုန္းကို ကိုင္လိူက္သည္။
"Ma Han ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
"Bai Sir.. လူေတြ ေခၚၿပီး လာခဲ့မွ ျဖစ္မယ္..ဒီမွာ ကြၽန္ေတာ္တို႔..... "
Ma Han၏ စကားမဆုံးေသးခင္မွာပင္ ဖုန္းထဲမွ စူးရွစြာ ေအာ္သံတစ္ခု ၾကားလိုက္ရသည္။ ထိုအသံအဆုံး ဖုန္းလိုင္းျပတ္ေတာက္သြားကာ Ma Han ၏ အသံကို မၾကားရေတာ့ေပ။
"ဟဲလို... Ma Han... ဟဲလို..."
Bai Yutang ေအာ္ေခၚလိုက္ေတာ့ ဖုန္းက တူတူ ဟု ျမည္ကာ လိုင္းက်သြားသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
Bai Yutang ေဘးတြင္ ရပ္ေနေသာ Zhan Zhao က ဖုန္းထဲမွ ေအာ္သံကို ၾကားလိုက္ရ၍ ေမးလိုက္သည္။ ဖုန္းထဲမွ အသံက Morris အသံႏွင့္ ဆင္ဆင္တူေနသည္။
"ဟုတ္တယ္... တစ္ခုခု မွားေနၿပီ.."
Bai Yutang က ခပ္သြက္သြက္ပင္ Jiang Ping ကို ဖုန္းေခၚလိုက္သည္။
"Jiang Ping..ၿဂိဳဟ္တု ေျခရာခံစက္နဲ႕ Ma Hanရဲ႕ ဖုန္ူတည္ေနရာကို ရွာေပး..."
Jiang Ping က ဖုန္းမခ်ေသးပဲ ေနရာကို ရွာ၍ ေျပာလိုက္ေတာ့ Bai Yutang ႏွင့္ Zhan Zhao တို႔ ကားေမာင္းကာ အလ်င္အျမန္သြားၾကေလသည္။
"Jiang Ping... အဖြဲ႕ကလူေတြ အကုန္လုံးကို အဲဒီကို လာခိုင္းလိုက္... Ma Han တို႔ တစ္ခုခု ျဖစ္ေနၿပီနဲ႕ တူတယ္..."
Bai Yutang က ဖုန္းခ်၍ gas pedal ကို ဖိနင္းကာ ထိုလိပ္စာအတိုင္း ဦးတည္လိုက္သည္။
.............
Zhan Zhao ႏွင့္ Bai Yutang သာမက Ma Han ႏွင့္ Zhao Hu တို႔လဲ Morris ၏ ေအာ္သံေၾကာင့္ လန႔္သြားၾကေလသည္။ Bai Sir ဆီကို ဖုန္းျပန္ေခၚေတာ့ လိုင္းမမိေတာ့၍ ဖုန္းခ်လိဳက္သည္။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ Bai Sir ကေတာ့ တစ္ခုခုျဖစ္ေနၿပီဆိုၿပီး လိုက္လာေလာက္သည္။ ဒါေပမဲ့ ေလာေလာဆယ္ ျပသနာက....
Ma Han က Morris နားကို ေလွ်ာက္သြားကာ ေမးလိုက္သည္။
"ခင္ဗ်ား ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
Morris က ေျမျပင္ေပၚမွ အရာကို လက္ညိုွးထိုးျပကာ ေျပာလိုက္သည္။
"အရမ္းေၾကာက္သြားလို႔.. ဒါႀကီးက ဘယ္ကလာတာလဲ"
Zhao Hu က မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕ကာ Ma Han ကို လွမ္ူၾကည့္လိုက္သည္။
"တစ္ခုခုေတာ့ မွားေနၿပီ"
Ma Han က ဘာမွ ျပန္မေျပာပဲ Morris ကို ရည္ၫႊန္းေနတဲ့ Zhao Hu ရဲ႕ အၾကည့္ေတြကို အဓိပၸါယ္ ေဖာ္လိုက္သည္။
"ဒီေကာင္ေလး.. ႐ူးေနၿပီလား"
သို႔ေသာ္ Morris ျမင္လိုက္ေသာ အရာက Morris ကိုသာမကပဲ Zhao Hu ႏွင့္ Ma Han ကိုပင္ လန႔္သြားေစပါသည္။
စုပုံထပ္ထားေသာ ပစၥည္းမ်ားၾကားတြင္ သစ္သားျပားမ်ားႏွင့္ ကာထားသည္က လူေသအေလာင္း သုံးေလာင္းပင္...။
ေသတၱာပုံစံ ထည့္ထားသာ္ေၾကာင့္ အရိုးအဆစ္မ်ား ေနရာလြဲေနၿပီး မခ်ိမဆန႔္ ခံစားခဲ့ရေသာ မ်က္ႏွာအေနအထားႏွင့္ အေလာင္းအေနအထားေၾကာင့္ ေသၿပီးတာ သိပ္မၾကာေသးမွန္း သလိုက္ရသည္။ ထိုအေလာင္းေတြ၏ အေပၚယံအလႊာမွာ တစ္ခုခု သုတ္လိမ္းထားပုံရ၍ ေတာက္ပ ႏူးညံ့ကာ ပုပ္သိုးမသြားေပ။
Zhao Hu က ထိုအရာကို ၾကည့္၍ သူ႕လည္ပင္းသူ ကိုင္လိုက္သည္။
"အေမေရ... ေၾကာက္စရာေကာင္းလိုက္တာ. ဘယ္သူေတြကမ်ား ဒီလို အေလာင္းေတြကို ပရိေဘာဂအျဖစ္သုံးဖို႔ စိတ္ကူးၾကတာပါလိမ့္.."
ထိုအခ်ိန္တြင္ တစ္ေနရာမွ တကြၽိကြၽိ ျမည္လာကာ မီးပ်က္သြားကာ အေမွာင္က်သြားေလသည္။ ေကာင္းကင္က ေမွာင္ေနေပမဲ့ ဘာမွ မျမင္ရသည္အထိေတာ့ မဟုတ္... သို႔ေသာ္ ျပတင္းေပါက္ မရွိ၍ မီးေရာင္ကိုသာ အားျပဳေနရေသာ အခန္းငယ္ေလးမွာေတာ့ မီးအလင္းမရွိသည္ႏွင့္ ဘာကိုမွ မျမင္ရေသာ အေျခအေနပါေလ...
"အား!!!"
Morris က Zhao Hu ၏ လက္ကို ကိုင္ကာ တံခါးဝမွ အလင္းမွိန္မွိန္ေလးသို႔ လက္ညွိုးထိုးျပလိုက္သည္။ သူတို႔ အားလုံး ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုယ့္မ်က္လုံးကို ေတာင္ မယုံနိုင္ၾကေတာ့ေပ။ တံခါးဝတြင္ရပ္ေနသည္က လူမဟုတ္ပဲ လူအရပ္နီးပါးရွိသည့္ သိမ္းငွက္ဘုရင္ ႐ုပ္ထုႀကီး....
Zhao Hu ႏွင့္ Ma Han တို႔မွာ တ္ုက္ပြဲအတြက္ ေလ့က်င့္ထားၾကရသူမ်ား ျဖစ္ေလရာ လြယ္လြယ္ကူကူႏွင့္ ေၾကာက္႐ြံ႕တတ္သူမ်ား မဟုတ္ၾကေပ။ သို႔ေသာ္ သိမ္းငွက္ဘုရင္ ႐ုပ္ထု႔ကီး တံခါးဝတြင္ ေပၚလာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ေတာ့ ေက်ာေတြပါ ခ်မ္းသြားသည္။
စမ္းလိုက္မိေသာ ေသနတ္ကို ဆြဲထုတ္ကာ Ma Han က တံခါးကို မ်က္ႏွာမူ၍ ေမးလိုက္သည္။
"ဘယ္သူလဲ"
သတိႀကီးစြာထား၍ ႏွစ္ေယာက္သား တံခါးဆီသို႔ ေလွ်ာက္သြားေသာအခ်ိန္တြင္ ဒုန္းခနဲ ျမည္ကာ တံခါးပိတ္သြားေလသည္။ ပိတ္သြားေသာ တံခါးေၾကာင့္ ေမွာင္အတိက်သြားခ်ိန္တြင္ Morris က ေၾကာက္လန့္တၾကား ထေအာ္သည္။
Zhao Hu က မ်က္ေမွာင္ႀကဳံ႕၍ လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
"ပါးစပ္ပိတ္စမ္း"
Morris ဆီမွ အသံတိတ္သြားၿပီးေနာက္ တစ္ခန္းလုံး က်ယ္ေလာင္စြာ ၾကားရေသာ ရယ္သံႀကီး တစ္ခု ထြက္ေပၚလာေလသည္။ အက္ကြဲေနေသာ ရယ္သံက်ယ္ႀကီးက တစ္ခန္းလုံး ပဲ့တင္ထပ္ကာ ေက်ာခ်မ္းေစသည္။ ရယ္သံဆဲသြားၿပီးခ်ိန္တြင္ေတာ့ အသံပိုင္ရွင္က ေျပာလိုက္သည္။
" အျပစ္လုပ္ထားသူေတြက အဆုံးသတ္မွာ ေသၾကရမွာပဲ...."
"အား!!!"
နံရံေပၚတြင္ ျဖတ္သြားေသာ အရိပ္ျဖဴျဖဴက သိမ္းငွက္ဘုရင္႐ုပ္ထုမွ မ်က္ႏွာႏွင့္ တစ္ပုံစံတည္းပင္။ ထိုအရိပ္က သူတို႔နားေရာက္ေတာ့ ပါးစပ္ဟကာ ေျပာသည္။
"မင္းတို႔လဲ ေသရမွာပဲ".
.........
Bai Yutang ႏွင့္ Zhan Zhao တို႔ ကားထဲမွ ထြက္ကာ အပန္းေျဖအိမ္ရာထဲ ဝင္ေတာ့ တံခါးက ပိတ္ထားသည္။ အံ့ၾသေနခ်ိန္ ေသနတ္ပစ္သံႏွစ္ခ်က္ ဆက္တိုက္ ၾကားလိုက္ရေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သား သတိဝင္ကာ ခါးၾကားမွ ေသနတ္ကို ထုတ္၍ တံခါးကို ေျချဖင့္ ေဆာင့္ကာ Bai Yutang က ဖြင့္သည္။
အထဲေရာက္ေတာ့ Ma Han ႏွင့္ Zhao Hu တို႔က ေသနတ္ကိုယ္စီကိုင္ကာ ရပ္ေနၾကၿပီး Morris က ေျမႀကီးေပၚတြင္ အ႐ုပ္ႀကိဳးျပတ္ ထိုင္က်ေနသည္။
"ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
Bai Yutang ႏွင့္ Zhan Zhao တို႔က ေျပးဝင္လာကာ ေမးလိုက္သည္။
"တစ္ေယာက္ေယာက္က သရဲဟန္ေဆာင္ၿပီး ေျခာက္ေနတယ္"
Ma Han က တံခါးနားရွိ မီးခလုတ္ကို ဖြင့္၍ ေျပာလိုက္သည္။ Zhao Hu ကေတာ့ မ်က္ႏွာၾကတ္ကို ၫႊန္ျပသည္။
Bai Yutang ႏွင့္ Zhan Zhao တို႔ ေမာ့ၾကည့္ေတာ့ မ်က္ႏွာၾကတ္၏ ဘယ္ႏွင့္ ညာ ေထာင့္တြင္ စပီကာ တစ္လုံးႏွင့္ ပရိုဂ်က္တာ ကားခ်ပ္တစ္ခုကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ႏွစ္ခုလုံးတြင္ ေသနတ္ရာမ်ားရွိေနၿပီး Ma Han ႏွင့္ Zhao Hu တို႔ တစ္ခ်က္စီ ပစ္ထားပုံ ရေလသည္။
Zhan Zhao က အခန္းတစ္ပတ္ပတ္ၾကည့္ေတာ့ တျခား ဘာကိုမွ မေတြ႕ရ။ တစ္ခန္းလုံး ရွင္းလင္းေနသည္။
Bai Yutang က အေပၚထပ္ကို မ်က္စပစ္ျပေတာ့ Zhao Hu ႏွင့္ Ma Han က ပြင့္ေနေသာ ပရိုဂ်က္တာႏွင့္ စပီကာကို ၾကည့္ကာ ေခါင္းညိတ္ျပသည္။ ထိုလူရွိေနေသးသည္ဟူေသာ သေဘာ...။
ထိုအခ်ိန္ အေဆာက္အဦးတစ္ခုလုံး အခ်က္ေပးသံမ်ားႏွင့္ ဆူညံသြားၿပီး Bai Yutang ႏွင့္ Zhao Huတို႔က အေပၚထပ္ ေျပးတက္သြားသည္။ Zhan Zhao က အေပၚတက္မည္ျပင္ေနေသာ Ma Han ကို လွမ္းဆြဲလိုက္သည္။
"အျပင္မွာ..."
Ma Han က Zhan Zhao ႏွင့္အတူ အျပင္ကို ေျပးထြက္လိုက္ေတာ့ အပန္းေျဖအိမ္ရာ၏ အေနာက္ဘက္တြင္သာ ျပတင္းတံခါးရွိၿပီး အေရွ႕ဘက္တြင္ ရွိမေနတာကို သိလိုက္ရသည္။
ထိုအပန္းေျဖအိမ္ရာ၏ အေနာက္ထဲတြင္ ေရကူးကန္ႏွင့္ ပန္းၿခံ ေသးေသးေလးမွ လြဲ၍ ဘာမွရွိမေနေပ။
ႏွစ္ေယာက္သား ျပန္လွည့္ေတာ့ ဒုတိယထပ္၏ ျပတင္းတံခါးက ပြင့္ေနကာ လူတစ္ေယာက္က ခုန္ခ်လိဳက္သည္။ ေအာက္ေရာက္ေတာ့ ထိုလူက အသက္ျပင္းျပင္းရွိုက္ကာ ေမာဟိုက္ေနသည္။ ထိုလူ၏ အသက္ရႉသံေၾကာင့္ Ma Han ႏွင့္ Zhan Zhao တို႔ အံ့ၾသသြားၾကသည္။... မိန္းကေလးလား...
"ဖမ္းထား"
အေပၚထပ္မွ Bai Yutang က လွမ္းေအာ္လိုက္ခ်ိန္ Zhan Zhao ႏွင့္ Ma Han တို႔က အနားေရာက္ေနၿပီ။
အေရွ႕ကိုသာ အာ႐ုံေရာက္ေနေသာ Zhan Zhao ထံသို႔ ထိုလူက ႐ုတ္တရက္ ထကာ ေသနတ္ျဖင့္ ခ်ိန္ထားလိုက္သည္။
ေသနတ္သံထြက္ေပၚမလာခင္ စကၠန့္ပိုင္းအလိုတြင္ Ma Han က Zhan Zhao ကို ေျပးတြန္းလိုက္သည္။ Zhao Hu ကလဲ အေပၚမွ ေျပးဆင္းလာကာ ထိုလူကို ဖမ္း၍ ေသနတ္ကို ဆြဲလုလိုက္သည္။
"ေၾကာင္ေလး!!"
Bai Yutang က Ma Han တြန္းလိုက္၍ လဲက်သြားေသာ Zhan Zhao ကို ၾကည့္ရင္း လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။ ေသနတ္က်ည္ဆန္ႏွင့္ သီသီေလး လြဲသြားေပမဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ေရကူးကန္ထဲ Zhan Zhao ျပဳတ္က်သြားေလသည္။
Ma Han က သြားကယ္မည္ ႀကံလိုက္ေပမဲ့ အေပၚထပ္မွ ေျပးဆင္းလာေသာ Bai Yutang အသံေၾကာင့္ အသာေနလိုက္သည္။
Zhan Zhao ေလး ေရထဲမွ ေပၚလာခ်ိန္ Bai Yutang က ဆြဲဖက္လိုက္သည္။
"မင္းက ဘယ္လို ေရာက္လာတာ...."
Zhan Zhao က ေရစိုေနေသာ မ်က္လုံးမ်ားကို ပြတ္လိုက္ရင္း ေမးေနသည္။ Bai Yutang ကေတာ့ ဖက္ထားရင္းႏွင့္ Zhan Zhao ကို ေရထဲမွ ဆြဲတင္ေနသည္။
"မင္း ဘာလုပ္ေနတာလဲ"
Zhan Zhao က ရွက္ရမ္းရမ္းကာ ေအာ္လိုက္သည္။ Zhao Hu ႏွင့္ Ma Han တို႔က ကုန္းေပၚတြင္ ၾကည့္ေနၾကသည္ေလ..။
Bai Yutang က Zhan Zhao ကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ၿမဲၿမဲကိုင္ကာ တျခားတစ္ဖက္ျဖင့္ ကူးခတ္ကာ ကုန္းေပၚတက္လိုက္သည္။ သူက Zhan Zhao လက္ကို ဆြဲထားေတာ့ Zhan Zhao က အတင္း႐ုန္းေန၍ Bai Yutang က သက္ျပင္းခ်သည္။
"မ႐ုန္းနဲ႕ေလကြာ... မင္းလက္က ေရထိလို႔ မရေသးဘူးေလ"
ထိုစကားကို ၾကားလိုက္မွ Zhan Zhao က သူ႕လက္ဒဏ္ရာကို သတိရကာ ၿငိမ္က်သြားသည္။
Zhan Zhao ႏွင့္ Bai Yutang တို႔ ကုန္းေပၚ ျပန္ေရာက္ေတာ့ Zhao Hu က တရားခံကို လက္ထိတ္ခတ္ၿပီးေနၿပီ။ Zhan Zhao တို႔ ၾကားလိုက္သည့္အတိုင္းပင္ တရားခံမွာ Carlos ၏ အတြင္းေရးမႉး ျဖစ္သူ Lu Yan ပင္ ျဖစ္ေလသည္။
ခဏအၾကာ S.C.I. မွ လူအမ်ား ထပ္ေရာက္လာၾကသည္။ Gongsun က လူေသအေလာင္း သုံးေလာင္းကို ျမင္ကာ ပါးစပ္အေဟာင္းသား ျဖစ္သြားသည္။
"လူေသေတြကို ေသတၱာအေလာင္းျဖစ္ေအာင္ လုပ္တဲ့ပညာက ေပ်ာက္ဆုံးသြားၿပီ မဟုတ္ဘူးလား"
ရဲမ်ားကေတာ့ ေသတၱာအေလာင္းမ်ားႏွင့္ သိမ္းငွက္ဘုရင္ ႐ုပ္တုကို ရဲစခန္းကို ယူလာၾကၿပီး Zhan Zhao ႏွင့္ Bai Yutang ကေတာ့ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္အစားလဲရန္ အိမ္ျပန္သြားၾကသည္။
................
ေရခ်ိဳးခန္းထဲတြင္ Bai Yutang က ေရေႏြးကန္ထဲ ေရေသခ်ာစပ္ကာ စမ္းသပ္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေနာက္ Zhan Zhao ၏ ကုတ္အက်ီ ကို ေသခ်ာ ခြၽတ္ေပး၍ လည္စည္းကို ျဖည္လိုက္သည္။ Zhan Zhao ကေတာ့ အမႈအေၾကာင္း ေတြးေနဆဲပင္...
"Xiao Bai.. အခု Lu Yan က Morris ကို ေခ်ာင္းေျမာင္းၿပီး သတ္ဖို႔ႀကံတာေနာ္..."..
Bai Yutang က ေခါင္းညိတ္သည္။
"အင္း ဟုတ္တယ္... တကယ္လို႔ Ma Han သာ လိုက္မသြားရင္ Morris က အသတ္ခံရရင္ ခံရ မခံရရင္ အေၾကာက္လြန္ၿပီး ေသမွာ..."
"Lu Yan ရဲ႕ အျဖစ္က Qu Yanming နဲ႕ ဆင္ဆင္တူတယ္"
Zhan Zhao က ေျပာလိုက္သည္။
"ငါတို႔ ျပင္ဆင္ထားမွ ျဖစ္မယ္ သူလဲ တနည္းနည္းနဲ႕ ႐ုန္းထြက္သြားနိုင္တယ္"
"အင္း..."
Bai Yutang က လည္စည္းကို ျဖည္၍ ရွပ္အက်ီကို ၾကယ္သီးျဖဳတ္လိုက္သည္။
"အဖမ္းခံရၿပီးေတာ့ ေျပာစရာစကားမွ မရွိေတာ့တာ"
"ဘာလို႔ သူက သရဲဟန္ေဆာင္ရတာလဲ..."
Zhan Zhao က ေျပာလိုက္သည္။
"ေထာင္သားေတြမွာ အမ်ိဳးအစား ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္... တစ္ခုက Qu Yanming နဲ႕ Lu Yan လိုမ်ိဳး ရိုးရိုးပဲ စဥ္းစားတတ္တဲ့သူနဲ႕ Zhou Wei လိုမ်ိဳး ႐ူးသြပ္ေနတဲ့သူနဲ႕... ဒါပဲ"
"ဒါေပမဲ့ ငါ မရွင္းတာက အခုအမႈကက Luo Peng dhhg ဘာမွ မဆိုင္ဘူးေနာ္"
Bai Yutang က Zhao Zhao ၏အက်ီကို ဂ႐ုတစိုက္ ခြၽတ္၍ ပတ္တီးစည္းထားေသာ ဒဏ္ရာေနရာကို ေသခ်ာၾကည့္လိုက္သည္။ ကံေကာင္းစြာႏွင့္ ဒဏ္ရာက ေရသိပ္မစိုေနေပ။
"သူ႕အသုဘကို ဘယ္လိုလုပ္ဖို႔ စဥ္းစားလဲ"
Zhan Zhao က သူ႕လက္ကို ေရမစိုေစရန္ ပလတ္စတစ္စျဖင့္ ေသခ်ာပတ္ေပးေနေသာ Bai Yutang ကို ေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္။
"Bai Chi နဲ႕ Wang Chao ကို အတူသြားဖို႔ ငါ ခိုင္းလိုက္တယ္ ၿပီးေတာ့ Luo Peng က သူ႕အရင္ အထက္လူႀကီးပဲေလ... သူလဲ ကူညီခ်င္မွာေပါ့"
Bai Yutang က Zhan Zhao ၏ လက္ကို ကိုင္ၾကည့္လိုက္ၿပီး ေက်နပ္စြာႏွင့္ ေခါင္းညိတ္ကာ သူ႕အက်ီကို ခြၽတ္လိုက္သည္။
"မင္း...ဘာလုပ္တာလဲ"
Zhan Zhao ရဲ႕ မ်က္ႏွာေလးက Bai Yutang ၏ လႈပ္ရွားမႈေၾကာင့္ ရဲတက္သြားသည္။
"ေရ ခ်ိဳးမလို႔ေလ..".
Bai Yutang ေလသံက ပုံမွန္မဟုတ္ေတာ့ေပ။
"အခု ေရမခ်ိဳးရင္ အေအးပတ္မွာေပါ့"
Zhan Zhao က တန္းေပၚမွ တဘက္ကို လွမ္းယူကာ ကိုယ္လုံးကို ပတ္လိုက္သည္။
"မင္းအရင္ခ်ိဳး.. ငါ ေနာက္မွ ထပ္လာခဲ့မယ္"
"မရဘူးေလ"
Bai Yutang ကို တဘက္ကို ဆြဲယူကာ လႊင့္ပစ္လိုက္သည္။
"မင္းကို ငါကူၿပီး ခ်ိဳးေပးမွ ရမွာေပါ့... မင္းလက္မွ မလႈပ္နိုင္တဲ့ဟာ"
"လႈပ္နိုင္တယ္...ဟာ.. မင္း ဘာလုပ္တာလဲ"
Zhan Zhao က သူ႕ေဘာင္းဘီကို ကူခြၽတ္ေပးေနေသာ Bai Yutang ကို လွမ္းေအာ္လိုက္သည္။
"ငါ့ကို ကူခ်ိဳးေပးဖို႔ မေျပာဘူးေနာ္.."
Bai Yutang က အဓိပၸါယ္ပါပါ ၿပဳံးလိုက္သည္။
"ေၾကာင္ေလးေရ... မင္းဘာေတြ ေတြးေနတာလဲကြာ...
ငါ ဘာလုပ္ခ်င္တယ္လို႔ မေျပာဘူးေနာ္... ေရကူခ်ိဳးေပး႐ုံ သက္သက္ပဲ... အမႈအေၾကာင္း ဆက္ေျပာမယ္ေလ"
အေျပာခံလိုက္ရ၍ Zhan Zhao မ်က္ႏွာေလးက ပိုပိုရဲလာသည္။ က်က္သေရတုံး ႂကြက္စုတ္... အေသကို သတ္ပစ္သင့္တာ...
"ဒီတစ္ေခါက္ ငါ့မွာ သဲလြန္စတခ်ိဳ႕ရွိတယ္"
Zhan Zhao က Bai Yutang ကို အာ႐ုံလႊဲဖို႔ ႀကိဳးစားေနသည္။
"ဟုတ္လား"
Bai Yutang က Zhan Zhao ကိုေရာ သူ႕ကိုယ္သူပါ အဝတ္ေတြ အကုန္ခြၽတ္ခ်လိဳက္ၿပီး ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္ကို လက္ထဲ ညွစ္ခ်လိဳက္သည္။
"ဘာ သဲလြန္စလဲ"
"အင္း.."
Zhan Zhao က အမႈထဲ အာ႐ုံစိုက္ရန္ ႀကိဳးစားလိုက္ေပမဲ့ သူႏွင့္ အရမ္းနီးကပ္ေနေသာ Bai Yutang ၏ မ်က္ႏွာ.... ဆံပင္မ်ားကို ဖြဖြကိုင္ကာ ဆပ္ျပာျမႇုပ္ျဖဴျဖဴမ်ား ထြက္လာသည္အထိ ႏွိပ္နယ္ေပးေနေသာ လက္ေခ်ာင္းသြယ္သြယ္ေလးမ်ား....အို...
Bai Yutang က ႐ုတ္တရက္ ၿပဳံးကာ ေျပာေလသည္ာယ
"ေၾကာင္ေလး... ငါတို႔ ဒီေန႕ အက်ီလဲတာ ႏွစ္ခါရွိၿပီေနာ္.."
"အင္း"
Zhan Zhao က ေခါင္းညိတ္လိုက္ေတာ့ Bai Yutang က သူ႕နားေလးထဲ ကပ္ကာ တိုးတိတ္စြာ ေျပာသည္။
"မ်က္လုံးမွိတ္ထားေနာ္ ေရေႏြးနဲ႕ ေဆးေပးမယ္"
Zhan Zhao မ်က္လုံးမ်ား မွိတ္လိုက္သည္ႏွင့္ ေရေႏြးပိုက္မွ စီးက်လာေသာ အေငြ႕ေထာင္းေထာင္းထေနသည့္ ေရမ်ားက ေရခ်ိဳးကန္ထဲ စီးက်လာသည္။
Bai Yutang ၏ လက္ေခ်ာင္းမ်ားက ေခါင္းမွေန၍ လည္ပင္း ထိုမွ ေန၍ ခါးဆီ ေလွ်ာက်လာသည္ကို ခံစားမိ၍ Zhan Zhao အလန့္တၾကား မ်က္လုံးဖြင့္ၾကည့္ေတာ့ သူ႕လည္ပင္းကို ဖြဖြ နမ္းေနေသာ Bai Yutang ၏ လက္မ်ားက ခါးႏွင့္ တင္ပါးနားတြင္သာ တဝဲဝဲ လည္ေနေလသည္။
"မင္း... မင္း.. ဒါလား ေရခ်ိဳးေပးတာ"
Zhan Zhao က ေနာက္ဆုတ္ကာ နံရံကို ေက်ာကပ္လိုက္သည္။ Bai Yutang ကေတာ့ ေရွ႕တိုးလာကာ Zhan Zhao ၏ ႏႈတ္ခမ္းေလးကို ဆြဲယူ၍ နမ္းေလသည္။
"ေၾကာင္ေလး"
Zhan Zhao ၏ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းသားေလးကို ဆြဲနမ္း၍ Bai Yutang က ရယ္လိုက္သည္။
"ဒီေန႕ ငါမင္းကို အဝတ္ေတြ ကူလဲ ဝတ္ေပးတယ္ ကူလဲ ခြၽတ္ေပးတယ္ေလ... အဲဒါ ဘာကိုဆိုလိုခ်င္တာလဲမသိဘူးလား"
"ဘာ ဘာကို ဆိုလိုခ်င္တာလဲ"
Zhan Zhao က အႏၲရာယ္ကို ခံစားမိသည္ႏွင့္ လွည့္ထြက္ရာ ေျပးဖို႔ ျပင္ေပမဲ့ Bai Yutang က သူ႕ကို နံရံႏွင့္ ဆြဲကပ္ကာ ဖိထားလိုက္သည္။ Bai Yutang ၏ ရင္ဘတ္ႏွင့္ ထိမိလိုက္ေသာ Zhan Zhao ေက်ာျပင္ေလးက ပူေႏြးေနလ်က္...
"မင္း ငါ့ကို လန့္ေအာင္လုပ္တာ ႏွစ္ခါ ရွိေနၿပီေနာ္"
Bai Yutang က Zhan Zhao လက္ကို အတင္း ညွပ္ထားရင္း Zhan Zhao ေပါင္ၾကားထဲ လက္ထည့္ထားကာ ေျပာေနသည္။
"အာ..."
Zhan Zhao က အလန့္တၾကား ထေအာ္သည္။
"မင္း ဘယ္ေတြ လာကိုင္ေနတာလဲ ႂကြက္နာ"
Bai Yutang က ေခါင္းေလွ်ာ္ရည္အခ်ိဳ႕ကို လက္ထဲ ညွစ္ထည့္ကာ Zhan Zhao ၏ ပစၥည္းေလးကို ေနာက္တစ္ခါ ထပ္ကိုင္၍ Zhan Zhao ကို စေလသည္။
"မင္း လက္ကို ဖယ္လိုက္စမ္း ႂကြက္စုတ္...".
Zhan Zhao ပါးစပ္အေဟာင္းသာ ျဖစ္ကာ Bai Yutang ၏ အထိအေတြ႕ေတာ့ ေျခေထာက္မွ အားမရွိသလို ယိုင္နဲ႕လာသည္။
သူ႕လက္ထဲမွ ေကာင္ေလး၏ အားေပ်ာ့သြားေသာ ကိုယ္ေလးကို ခံစားမိလိုက္သည္ႏွင့္ Bai Yutang က ၿပဳံးရယ္ကာ လက္ကို အားစိုက္ၿပီး ေခါင္းေလးငုံ႕၍ Zhan Zhao နားထဲသို႔ သူ႕လွ်ာကို ထည့္လိုက္သည္။
"အ..."
Zhan Zhao က နံရံကို လက္တစ္ဖက္ျဖင့္ ကုပ္တြယ္ကာ အသက္ကို မွ်င္းမွ်င္းရႉ၍ ေမာဟိုက္စြာ ေအာက္ႏႈတ္ခမ္းကို ကိုက္ထားေလသည္။
"ေၾကာင္ေလး..."
တျဖည္းျဖည္း ေပ်ာ့က်လာေသာ Zhan Zhao ကိုယ္ေလးကို ထိန္းထားရင္း Bai Yutang က ဆြဲေဆာင္ေနေသာ ေလသံျဖင့္ ေၾကာင္ေလးဟုသာ တဖြဖြ ေရ႐ြတ္ေနသည္။ ရွန္ပူျဖင့္ ခြၽဲက်ိေနေသာ လက္တစ္ဖက္မွလဲ ထိရွလြယ္ေသာ ေနရာၾကားမွ အေပါက္ေလးထဲသို႔ တျဖည္းျဖည္း က်ဴးေက်ာ္ဝင္ေရာက္ေနျပန္ေလသည္။
"ဟင္း..."
Zhan Zhao က မခံနိုင္ေတာ့ေသာ အမူအရာျဖင့္ ေခါင္းေမာ့ကာ မ်က္လုံးမွိတ္၍ အံႀကိတ္သည္။
"ႂကြက္စုတ္... မင္းေျပာေတာ့ ရိုးရိုးတန္းတန္း ေရခ်ိဴးေပးတာဆို..."
"ေၾကာင္ေလး...."
Bai Yutang က Zhan Zhao ၏ ပခုံးထက္ ေခါင္းမွီကာ ဂုတ္သားေလးမ်ားကို စြဲမက္စြာ နမ္းရွိုက္ေနၿပီး Zhan Zhao ကိုယ္ထဲ ေရာက္ေနေသာ လက္ေခ်ာင္းဆီသို႔ အားစိုက္လိုက္သည္။
"ေၾကာင္ေလး... အစ္ကိုႀကီးေပးတဲ့ စာအုပ္ကို မင္းမွတ္မိေသးလား စာမ်က္ႏွာ ၁၈ ေလ..."
"အ..."
Zhan Zhao က သည္တစ္ခါ လုံးဝမရေတာ့ပဲ ေအာ္လိုက္သည္။ Bai Yutang ၏ လက္က ဟိုတစ္ခါက ေနရာကို ဖိႏွိပိလိုက္သည္ေလ...။
"မင္း... လူမဟုတ္ဘူး..."
Bai Yutang က ၿပဳံးကာ လက္ေခ်ာင္းကို ျပန္ဆြဲထုတ္ကာ လက္တြင္ပါလာေသာ ျဖဴျဖဴအရည္မ်ားကို ၾကည့္၍ Zhan Zhao ၏ ေျခတစ္ဖက္ကို ျမႇောက္လိုက္သည္။
ဆြဲထုတ္လိုက္ေသာ လက္ေခ်ာင္း၏ ေနရာတြင္ Bai Yutang က သူ႕ကိုယ္ပိုင္ ပစၥည္းကို ထည့္ကာ ႀကိဳးစားေနေလသည္။
Zhan Zhao က ဆဲဖို႔ ျပင္လိုက္ေပမဲ့ Bai Yutang က ႏႈတ္ခမ္းသားမ်ား ပိတ္က်သည္အထိ နမ္းလိုက္သည္။
"ေၾကာင္ေလး.. စာမ်က္ႏွာ ၁၈ ကေလ...မတ္တပ္ရပ္ၿပီး လုပ္ရတဲ့ဟာ..."
"ႂကြက္စုတ္....အ.... မ...မလုပ္...ပါနဲ႕..."
Bai Yutang ၏ ခႏၶာကိုယ္ သူ႕ထဲဝင္လာသည္ႏွင့္ Zhan Zhao က မ်က္လုံးေတြပါ ျပာ၍ ေခါင္းမူးကာ ႏြမ္းနယ္လာသည္။
"ေၾကာင္ေလး... စိတ္ေလွ်ာ့ထားေလ... ဒီဟာက အရမ္းခက္တာ..."
Bai Yutang က နားထဲ ဝင္ေတာ့မလို ေျပာေနေလသည္။
"ေၾကာင္ေလး မင္း တအားပူေနတယ္.... အရမ္း တင္းေနၿပီ... စိတ္ေလွ်ာ့... "
"ပါးစပ္ ပိတ္... ပါးစပ္ပိတ္စမ္း လူမဆန္တဲ့ သတၱဝါရဲ႕...".
Zhan Zhao ၏ ႏွလုံးသားကို တစ္စုံတစ္ေယာက္က ဆြဲခါေနသကဲ့သို႔ ပင္ပန္းႏြမ္းလ်ေနသည္။ Bai Yutang ဆိုတာ သူ႕ကို ပင္ပန္းေစတဲ့သူ... လူမဆန္တဲ့သူ... အရွက္ရေစသူ...
"Yutang... ေျဖးေျဖး...အ..."
Zhan Zhaoက သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကို သူမပိုင္ေတာ့မွန္း သိလိုက္ရၿပီး ဘာကိုမွ မေတြးနိုင္ေတာ့....Bai Yutang သည္သာ သူ႕ကို ထိုကဲ့သို႔ေသာ ခံစားမႈမ်ိဳးကို ေပးစြမ္းနိုင္သည္။
ႏွစ္ေယာက္သား အနမ္းဖလွယ္ၾကၿပီး ေရခ်ိဳးကန္တစ္ခုလုံးက ႏူးညံ့ေသာ အၾကည္စိုက္မႈမ်ားႏွင့္ ျပည့္စုံသြားေလသည္။...
Zhan Zhao ၏ ကိုယ္ေလးက Bai Yutang မထြက္ခင္အထိ တဆတ္ဆတ္တုန္ေနၿပီး မီးပူအိုးထဲ ေရာက္ေနသကဲသို႔ ပူျခစ္ေနသည္။
သူ႕လက္ထဲတြင္ တစ္ကိုယ္လုံးရဲကာ ေပ်ာ့ေခြေနေသာ Zhan Zhao ကို ၾကည့္ကာ Bai Yutang က ထပ္နမ္းလိုက္သည္။
"ေၾကာင္ေလး... ၾကည့္ရတာ မၿပီးေသးဘူးနဲ႕ တူတယ္... ထပ္လုပ္ၾကမယ္ေလ...."
....
End of non human murderer 10
Thank u all
အၾကာႀကီး ပစ္ထားမိလို႔ ေတာင္းပန္ပါတယ္ေနာ္... မနက္ျဖန္လဲ တစ္ေနကုန္ မအားလို႔ ဒီေန႕ တင္ေပးလိုက္ပါတယ္... Mature content ပါတာကို ႀကိဳ warning မလုပ္မိလို႔ ေဆာရီးပါ...😁😁
Unicode.....
Zhan Zhao က Bai Yutang ကို တစ်ချက်ကြည့်လိုက်သည်။
"ငါတို့ ဘယ်လိုလုပ်ကြမလဲ..Bao Sir တော်တော် စိတ်ဆိုးနေပုံရတယ်.."
Bai Yutang က မျက်ခုံးပင့်ပြသည်။
"ရဲစခန်းမှာ ဒီလောက် လူတွေ ဖြစ်ပျက်နေကြတာ စိတ်မဆိုးပဲ နေမလား"
Bao Sir ရုံးခန်းထဲ လိုက်ဝင်သွားတော့ Bao Zheng က ဆိုဖာပေါ် ကုတ်အကျႌပစ်တင်ပြီး စတင် ဆဲဆိုကြိမ်းမောင်းတော့သည်။ Zhan Zhao နှင့် Bai Yutang တို့က ထောင့်နားလေးမှာ ကုပ်ကုပ်လေး မတ်တပ်ရပ်၍သာ နေရလေသည်။
"ဒီကိစ္စက မင်းတို့ လောလောဆယ် လိုက်နေတဲ့ အမှုနဲ့ ပတ်သက်နေတာလား"
Bao Zheng က စီးကရက်ကို ပစ်ထုတ်ရင်း ပြောလိုက်သည်။
"ဟို... အဲဒါ.. ဟုတ်သလိုလိုပဲ..."
Bai Yutang က Zhan Zhao ကို ကြည့်လိုက်သည်။
"ဟုတ်ပါတယ်... အမှုအသွားအလာအရ မှန်တယ်လို့ ပြောလို့ရပါတယ်"
Zhan Zhao က ရဲဝံ့စွာ ပြန်ဖြေသည်။
"ဒါပေမဲ့ စစ်ဆေးဖို့ အချိန်ယူရဦးမယ်"
Bao Zheng က မီးညှိနေဆဲ စီးကရက်ကို ပြာခွက်ထဲ ဒေါသဖြင့် ဖိညှစ်ထည့်လိုက်သည်။ သူ့အပြုအမူများကြောင့် Bai Yutang ရော Zhan Zhao ပါ တံတွေးမြိုချမိလေသည်။
Bao Zheng က အသက်ပြင်းပြင်း တစ်ချက်ရှူ လိုက်ပြီး စကားပြောဖို့ ပြင်ရုံရှိသေး..။ Bai Yutang ၏ ဖုန်းက ရုတ်တရက် ထမြည်လာသည်။ ကြည့်လိုက်တော့ Ma Han ဆက်ခြင်း...
Zhan Zhao ကလဲ Bai Yutang ကို ပြောလိုက်သည်။
"Xiao Bai... Ma Han ဆက်တာဆို မြန်မြန်ကိုင်လိုက်..သူတို့ တစ်ခုခု တွေ့သွားတာ ဖြစ်ရမယ်"
"အင်း..."
Bai Yutang က ဖုန်းကို ကိုင်ထား၍ တံခါးဖွင့်ကာ Bao Zheng ကို လှမ်းပြောလိုက်သည်။
"ကျွန်တော်တို့ အလုပ်အရင် သွားလိုက်ပါဦးမယ် ခင်ဗျ.."
Bao Zheng ကြည့်နေတုန်း နှစ်ယောက်သား အလျင်အမြန်ပြေးထွက်သွားကာ Bao Zheng အထဲမှ လှမ်းအော်လိုက်သော စကားကို မသိချင်ယောင်ဆောင်၍ သွားကြလေသည်။
"တစ်ပတ်အတွင်း ရရင်ရ...။
မရရင် မင်းတို့ အိမ်သာဆေးရမှာနော်..."
အခန်းအပြင် ရောက်လာပြီဖြစ်သော နှစ်ယောက်သားကတော့ Bao Sir အထဲမှ ဘယ်လောက်အော်အော် ဂရုမစိုက်တော့ပါလေ...။ Bai Yutang က ဖုန်းကို ကိုင်လိူက်သည်။
"Ma Han ဘာဖြစ်လို့လဲ"
"Bai Sir.. လူတွေ ခေါ်ပြီး လာခဲ့မှ ဖြစ်မယ်..ဒီမှာ ကျွန်တော်တို့..... "
Ma Han၏ စကားမဆုံးသေးခင်မှာပင် ဖုန်းထဲမှ စူးရှစွာ အော်သံတစ်ခု ကြားလိုက်ရသည်။ ထိုအသံအဆုံး ဖုန်းလိုင်းပြတ်တောက်သွားကာ Ma Han ၏ အသံကို မကြားရတော့ပေ။
"ဟဲလို... Ma Han... ဟဲလို..."
Bai Yutang အော်ခေါ်လိုက်တော့ ဖုန်းက တူတူ ဟု မြည်ကာ လိုင်းကျသွားသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
Bai Yutang ဘေးတွင် ရပ်နေသော Zhan Zhao က ဖုန်းထဲမှ အော်သံကို ကြားလိုက်ရ၍ မေးလိုက်သည်။ ဖုန်းထဲမှ အသံက Morris အသံနှင့် ဆင်ဆင်တူနေသည်။
"ဟုတ်တယ်... တစ်ခုခု မှားနေပြီ.."
Bai Yutang က ခပ်သွက်သွက်ပင် Jiang Ping ကို ဖုန်းခေါ်လိုက်သည်။
"Jiang Ping..ဂြိုဟ်တု ခြေရာခံစက်နဲ့ Ma Hanရဲ့ ဖုန်ူတည်နေရာကို ရှာပေး..."
Jiang Ping က ဖုန်းမချသေးပဲ နေရာကို ရှာ၍ ပြောလိုက်တော့ Bai Yutang နှင့် Zhan Zhao တို့ ကားမောင်းကာ အလျင်အမြန်သွားကြလေသည်။
"Jiang Ping... အဖွဲ့ကလူတွေ အကုန်လုံးကို အဲဒီကို လာခိုင်းလိုက်... Ma Han တို့ တစ်ခုခု ဖြစ်နေပြီနဲ့ တူတယ်..."
Bai Yutang က ဖုန်းချ၍ gas pedal ကို ဖိနင်းကာ ထိုလိပ်စာအတိုင်း ဦးတည်လိုက်သည်။
.............
Zhan Zhao နှင့် Bai Yutang သာမက Ma Han နှင့် Zhao Hu တို့လဲ Morris ၏ အော်သံကြောင့် လန့်သွားကြလေသည်။ Bai Sir ဆီကို ဖုန်းပြန်ခေါ်တော့ လိုင်းမမိတော့၍ ဖုန်းချလိုက်သည်။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် Bai Sir ကတော့ တစ်ခုခုဖြစ်နေပြီဆိုပြီး လိုက်လာလောက်သည်။ ဒါပေမဲ့ လောလောဆယ် ပြသနာက....
Ma Han က Morris နားကို လျှောက်သွားကာ မေးလိုက်သည်။
"ခင်ဗျား ဘာဖြစ်လို့လဲ"
Morris က မြေပြင်ပေါ်မှ အရာကို လက်ညိုှးထိုးပြကာ ပြောလိုက်သည်။
"အရမ်းကြောက်သွားလို့.. ဒါကြီးက ဘယ်ကလာတာလဲ"
Zhao Hu က မျက်မှောင်ကြုံ့ကာ Ma Han ကို လှမ်ူကြည့်လိုက်သည်။
"တစ်ခုခုတော့ မှားနေပြီ"
Ma Han က ဘာမှ ပြန်မပြောပဲ Morris ကို ရည်ညွှန်းနေတဲ့ Zhao Hu ရဲ့ အကြည့်တွေကို အဓိပ္ပါယ် ဖော်လိုက်သည်။
"ဒီကောင်လေး.. ရူးနေပြီလား"
သို့သော် Morris မြင်လိုက်သော အရာက Morris ကိုသာမကပဲ Zhao Hu နှင့် Ma Han ကိုပင် လန့်သွားစေပါသည်။
စုပုံထပ်ထားသော ပစ္စည်းများကြားတွင် သစ်သားပြားများနှင့် ကာထားသည်က လူသေအလောင်း သုံးလောင်းပင်...။
သေတ္တာပုံစံ ထည့်ထားသာ်ကြောင့် အရိုးအဆစ်များ နေရာလွဲနေပြီး မချိမဆန့် ခံစားခဲ့ရသော မျက်နှာအနေအထားနှင့် အလောင်းအနေအထားကြောင့် သေပြီးတာ သိပ်မကြာသေးမှန်း သလိုက်ရသည်။ ထိုအလောင်းတွေ၏ အပေါ်ယံအလွှာမှာ တစ်ခုခု သုတ်လိမ်းထားပုံရ၍ တောက်ပ နူးညံ့ကာ ပုပ်သိုးမသွားပေ။
Zhao Hu က ထိုအရာကို ကြည့်၍ သူ့လည်ပင်းသူ ကိုင်လိုက်သည်။
"အမေရေ... ကြောက်စရာကောင်းလိုက်တာ. ဘယ်သူတွေကများ ဒီလို အလောင်းတွေကို ပရိဘောဂအဖြစ်သုံးဖို့ စိတ်ကူးကြတာပါလိမ့်.."
ထိုအချိန်တွင် တစ်နေရာမှ တကျွိကျွိ မြည်လာကာ မီးပျက်သွားကာ အမှောင်ကျသွားလေသည်။ ကောင်းကင်က မှောင်နေပေမဲ့ ဘာမှ မမြင်ရသည်အထိတော့ မဟုတ်... သို့သော် ပြတင်းပေါက် မရှိ၍ မီးရောင်ကိုသာ အားပြုနေရသော အခန်းငယ်လေးမှာတော့ မီးအလင်းမရှိသည်နှင့် ဘာကိုမှ မမြင်ရသော အခြေအနေပါလေ...
"အား!!!"
Morris က Zhao Hu ၏ လက်ကို ကိုင်ကာ တံခါးဝမှ အလင်းမှိန်မှိန်လေးသို့ လက်ညှိုးထိုးပြလိုက်သည်။ သူတို့ အားလုံး ကြည့်လိုက်တော့ ကိုယ့်မျက်လုံးကို တောင် မယုံနိုင်ကြတော့ပေ။ တံခါးဝတွင်ရပ်နေသည်က လူမဟုတ်ပဲ လူအရပ်နီးပါးရှိသည့် သိမ်းငှက်ဘုရင် ရုပ်ထုကြီး....
Zhao Hu နှင့် Ma Han တို့မှာ တ်ုက်ပွဲအတွက် လေ့ကျင့်ထားကြရသူများ ဖြစ်လေရာ လွယ်လွယ်ကူကူနှင့် ကြောက်ရွံ့တတ်သူများ မဟုတ်ကြပေ။ သို့သော် သိမ်းငှက်ဘုရင် ရုပ်ထု့ကီး တံခါးဝတွင် ပေါ်လာသည်ကို တွေ့လိုက်တော့ ကျောတွေပါ ချမ်းသွားသည်။
စမ်းလိုက်မိသော သေနတ်ကို ဆွဲထုတ်ကာ Ma Han က တံခါးကို မျက်နှာမူ၍ မေးလိုက်သည်။
"ဘယ်သူလဲ"
သတိကြီးစွာထား၍ နှစ်ယောက်သား တံခါးဆီသို့ လျှောက်သွားသောအချိန်တွင် ဒုန်းခနဲ မြည်ကာ တံခါးပိတ်သွားလေသည်။ ပိတ်သွားသော တံခါးကြောင့် မှောင်အတိကျသွားချိန်တွင် Morris က ကြောက်လန့်တကြား ထအော်သည်။
Zhao Hu က မျက်မှောင်ကြုံ့၍ လှမ်းအော်လိုက်သည်။
"ပါးစပ်ပိတ်စမ်း"
Morris ဆီမှ အသံတိတ်သွားပြီးနောက် တစ်ခန်းလုံး ကျယ်လောင်စွာ ကြားရသော ရယ်သံကြီး တစ်ခု ထွက်ပေါ်လာလေသည်။ အက်ကွဲနေသော ရယ်သံကျယ်ကြီးက တစ်ခန်းလုံး ပဲ့တင်ထပ်ကာ ကျောချမ်းစေသည်။ ရယ်သံဆဲသွားပြီးချိန်တွင်တော့ အသံပိုင်ရှင်က ပြောလိုက်သည်။
" အပြစ်လုပ်ထားသူတွေက အဆုံးသတ်မှာ သေကြရမှာပဲ...."
"အား!!!"
နံရံပေါ်တွင် ဖြတ်သွားသော အရိပ်ဖြူဖြူက သိမ်းငှက်ဘုရင်ရုပ်ထုမှ မျက်နှာနှင့် တစ်ပုံစံတည်းပင်။ ထိုအရိပ်က သူတို့နားရောက်တော့ ပါးစပ်ဟကာ ပြောသည်။
"မင်းတို့လဲ သေရမှာပဲ".
.........
Bai Yutang နှင့် Zhan Zhao တို့ ကားထဲမှ ထွက်ကာ အပန်းဖြေအိမ်ရာထဲ ဝင်တော့ တံခါးက ပိတ်ထားသည်။ အံ့သြနေချိန် သေနတ်ပစ်သံနှစ်ချက် ဆက်တိုက် ကြားလိုက်ရလေသည်။ နှစ်ယောက်သား သတိဝင်ကာ ခါးကြားမှ သေနတ်ကို ထုတ်၍ တံခါးကို ခြေဖြင့် ဆောင့်ကာ Bai Yutang က ဖွင့်သည်။
အထဲရောက်တော့ Ma Han နှင့် Zhao Hu တို့က သေနတ်ကိုယ်စီကိုင်ကာ ရပ်နေကြပြီး Morris က မြေကြီးပေါ်တွင် အရုပ်ကြိုးပြတ် ထိုင်ကျနေသည်။
"ဘာဖြစ်လို့လဲ"
Bai Yutang နှင့် Zhan Zhao တို့က ပြေးဝင်လာကာ မေးလိုက်သည်။
"တစ်ယောက်ယောက်က သရဲဟန်ဆောင်ပြီး ခြောက်နေတယ်"
Ma Han က တံခါးနားရှိ မီးခလုတ်ကို ဖွင့်၍ ပြောလိုက်သည်။ Zhao Hu ကတော့ မျက်နှာကြတ်ကို ညွှန်ပြသည်။
Bai Yutang နှင့် Zhan Zhao တို့ မော့ကြည့်တော့ မျက်နှာကြတ်၏ ဘယ်နှင့် ညာ ထောင့်တွင် စပီကာ တစ်လုံးနှင့် ပရိုဂျက်တာ ကားချပ်တစ်ခုကို တွေ့လိုက်ရသည်။ နှစ်ခုလုံးတွင် သေနတ်ရာများရှိနေပြီး Ma Han နှင့် Zhao Hu တို့ တစ်ချက်စီ ပစ်ထားပုံ ရလေသည်။
Zhan Zhao က အခန်းတစ်ပတ်ပတ်ကြည့်တော့ တခြား ဘာကိုမှ မတွေ့ရ။ တစ်ခန်းလုံး ရှင်းလင်းနေသည်။
Bai Yutang က အပေါ်ထပ်ကို မျက်စပစ်ပြတော့ Zhao Hu နှင့် Ma Han က ပွင့်နေသော ပရိုဂျက်တာနှင့် စပီကာကို ကြည့်ကာ ခေါင်းညိတ်ပြသည်။ ထိုလူရှိနေသေးသည်ဟူသော သဘော...။
ထိုအချိန် အဆောက်အဦးတစ်ခုလုံး အချက်ပေးသံများနှင့် ဆူညံသွားပြီး Bai Yutang နှင့် Zhao Huတို့က အပေါ်ထပ် ပြေးတက်သွားသည်။ Zhan Zhao က အပေါ်တက်မည်ပြင်နေသော Ma Han ကို လှမ်းဆွဲလိုက်သည်။
"အပြင်မှာ..."
Ma Han က Zhan Zhao နှင့်အတူ အပြင်ကို ပြေးထွက်လိုက်တော့ အပန်းဖြေအိမ်ရာ၏ အနောက်ဘက်တွင်သာ ပြတင်းတံခါးရှိပြီး အရှေ့ဘက်တွင် ရှိမနေတာကို သိလိုက်ရသည်။
ထိုအပန်းဖြေအိမ်ရာ၏ အနောက်ထဲတွင် ရေကူးကန်နှင့် ပန်းခြံ သေးသေးလေးမှ လွဲ၍ ဘာမှရှိမနေပေ။
နှစ်ယောက်သား ပြန်လှည့်တော့ ဒုတိယထပ်၏ ပြတင်းတံခါးက ပွင့်နေကာ လူတစ်ယောက်က ခုန်ချလိုက်သည်။ အောက်ရောက်တော့ ထိုလူက အသက်ပြင်းပြင်းရှိုက်ကာ မောဟိုက်နေသည်။ ထိုလူ၏ အသက်ရှူသံကြောင့် Ma Han နှင့် Zhan Zhao တို့ အံ့သြသွားကြသည်။... မိန်းကလေးလား...
"ဖမ်းထား"
အပေါ်ထပ်မှ Bai Yutang က လှမ်းအော်လိုက်ချိန် Zhan Zhao နှင့် Ma Han တို့က အနားရောက်နေပြီ။
အရှေ့ကိုသာ အာရုံရောက်နေသော Zhan Zhao ထံသို့ ထိုလူက ရုတ်တရက် ထကာ သေနတ်ဖြင့် ချိန်ထားလိုက်သည်။
သေနတ်သံထွက်ပေါ်မလာခင် စက္ကန့်ပိုင်းအလိုတွင် Ma Han က Zhan Zhao ကို ပြေးတွန်းလိုက်သည်။ Zhao Hu ကလဲ အပေါ်မှ ပြေးဆင်းလာကာ ထိုလူကို ဖမ်း၍ သေနတ်ကို ဆွဲလုလိုက်သည်။
"ကြောင်လေး!!"
Bai Yutang က Ma Han တွန်းလိုက်၍ လဲကျသွားသော Zhan Zhao ကို ကြည့်ရင်း လှမ်းအော်လိုက်သည်။ သေနတ်ကျည်ဆန်နှင့် သီသီလေး လွဲသွားပေမဲ့ အရှိန်ကြောင့် ရေကူးကန်ထဲ Zhan Zhao ပြုတ်ကျသွားလေသည်။
Ma Han က သွားကယ်မည် ကြံလိုက်ပေမဲ့ အပေါ်ထပ်မှ ပြေးဆင်းလာသော Bai Yutang အသံကြောင့် အသာနေလိုက်သည်။
Zhan Zhao လေး ရေထဲမှ ပေါ်လာချိန် Bai Yutang က ဆွဲဖက်လိုက်သည်။
"မင်းက ဘယ်လို ရောက်လာတာ...."
Zhan Zhao က ရေစိုနေသော မျက်လုံးများကို ပွတ်လိုက်ရင်း မေးနေသည်။ Bai Yutang ကတော့ ဖက်ထားရင်းနှင့် Zhan Zhao ကို ရေထဲမှ ဆွဲတင်နေသည်။
"မင်း ဘာလုပ်နေတာလဲ"
Zhan Zhao က ရှက်ရမ်းရမ်းကာ အော်လိုက်သည်။ Zhao Hu နှင့် Ma Han တို့က ကုန်းပေါ်တွင် ကြည့်နေကြသည်လေ..။
Bai Yutang က Zhan Zhao ကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် မြဲမြဲကိုင်ကာ တခြားတစ်ဖက်ဖြင့် ကူးခတ်ကာ ကုန်းပေါ်တက်လိုက်သည်။ သူက Zhan Zhao လက်ကို ဆွဲထားတော့ Zhan Zhao က အတင်းရုန်းနေ၍ Bai Yutang က သက်ပြင်းချသည်။
"မရုန်းနဲ့လေကွာ... မင်းလက်က ရေထိလို့ မရသေးဘူးလေ"
ထိုစကားကို ကြားလိုက်မှ Zhan Zhao က သူ့လက်ဒဏ်ရာကို သတိရကာ ငြိမ်ကျသွားသည်။
Zhan Zhao နှင့် Bai Yutang တို့ ကုန်းပေါ် ပြန်ရောက်တော့ Zhao Hu က တရားခံကို လက်ထိတ်ခတ်ပြီးနေပြီ။ Zhan Zhao တို့ ကြားလိုက်သည့်အတိုင်းပင် တရားခံမှာ Carlos ၏ အတွင်းရေးမှူး ဖြစ်သူ Lu Yan ပင် ဖြစ်လေသည်။
ခဏအကြာ S.C.I. မှ လူအများ ထပ်ရောက်လာကြသည်။ Gongsun က လူသေအလောင်း သုံးလောင်းကို မြင်ကာ ပါးစပ်အဟောင်းသား ဖြစ်သွားသည်။
"လူသေတွေကို သေတ္တာအလောင်းဖြစ်အောင် လုပ်တဲ့ပညာက ပျောက်ဆုံးသွားပြီ မဟုတ်ဘူးလား"
ရဲများကတော့ သေတ္တာအလောင်းများနှင့် သိမ်းငှက်ဘုရင် ရုပ်တုကို ရဲစခန်းကို ယူလာကြပြီး Zhan Zhao နှင့် Bai Yutang ကတော့ ရေမိုးချိုး အဝတ်အစားလဲရန် အိမ်ပြန်သွားကြသည်။
................
ရေချိုးခန်းထဲတွင် Bai Yutang က ရေနွေးကန်ထဲ ရေသေချာစပ်ကာ စမ်းသပ်ကြည့်လိုက်ပြီးနောက် Zhan Zhao ၏ ကုတ်အကျီ ကို သေချာ ချွတ်ပေး၍ လည်စည်းကို ဖြည်လိုက်သည်။ Zhan Zhao ကတော့ အမှုအကြောင်း တွေးနေဆဲပင်...
"Xiao Bai.. အခု Lu Yan က Morris ကို ချောင်းမြောင်းပြီး သတ်ဖို့ကြံတာနော်..."..
Bai Yutang က ခေါင်းညိတ်သည်။
"အင်း ဟုတ်တယ်... တကယ်လို့ Ma Han သာ လိုက်မသွားရင် Morris က အသတ်ခံရရင် ခံရ မခံရရင် အကြောက်လွန်ပြီး သေမှာ..."
"Lu Yan ရဲ့ အဖြစ်က Qu Yanming နဲ့ ဆင်ဆင်တူတယ်"
Zhan Zhao က ပြောလိုက်သည်။
"ငါတို့ ပြင်ဆင်ထားမှ ဖြစ်မယ် သူလဲ တနည်းနည်းနဲ့ ရုန်းထွက်သွားနိုင်တယ်"
"အင်း..."
Bai Yutang က လည်စည်းကို ဖြည်၍ ရှပ်အကျီကို ကြယ်သီးဖြုတ်လိုက်သည်။
"အဖမ်းခံရပြီးတော့ ပြောစရာစကားမှ မရှိတော့တာ"
"ဘာလို့ သူက သရဲဟန်ဆောင်ရတာလဲ..."
Zhan Zhao က ပြောလိုက်သည်။
"ထောင်သားတွေမှာ အမျိုးအစား နှစ်မျိုးပဲ ရှိတယ်... တစ်ခုက Qu Yanming နဲ့ Lu Yan လိုမျိုး ရိုးရိုးပဲ စဥ်းစားတတ်တဲ့သူနဲ့ Zhou Wei လိုမျိုး ရူးသွပ်နေတဲ့သူနဲ့... ဒါပဲ"
"ဒါပေမဲ့ ငါ မရှင်းတာက အခုအမှုကက Luo Peng dhhg ဘာမှ မဆိုင်ဘူးနော်"
Bai Yutang က Zhao Zhao ၏အကျီကို ဂရုတစိုက် ချွတ်၍ ပတ်တီးစည်းထားသော ဒဏ်ရာနေရာကို သေချာကြည့်လိုက်သည်။ ကံကောင်းစွာနှင့် ဒဏ်ရာက ရေသိပ်မစိုနေပေ။
"သူ့အသုဘကို ဘယ်လိုလုပ်ဖို့ စဥ်းစားလဲ"
Zhan Zhao က သူ့လက်ကို ရေမစိုစေရန် ပလတ်စတစ်စဖြင့် သေချာပတ်ပေးနေသော Bai Yutang ကို မော့ကြည့်လိုက်သည်။
"Bai Chi နဲ့ Wang Chao ကို အတူသွားဖို့ ငါ ခိုင်းလိုက်တယ် ပြီးတော့ Luo Peng က သူ့အရင် အထက်လူကြီးပဲလေ... သူလဲ ကူညီချင်မှာပေါ့"
Bai Yutang က Zhan Zhao ၏ လက်ကို ကိုင်ကြည့်လိုက်ပြီး ကျေနပ်စွာနှင့် ခေါင်းညိတ်ကာ သူ့အကျီကို ချွတ်လိုက်သည်။
"မင်း...ဘာလုပ်တာလဲ"
Zhan Zhao ရဲ့ မျက်နှာလေးက Bai Yutang ၏ လှုပ်ရှားမှုကြောင့် ရဲတက်သွားသည်။
"ရေ ချိုးမလို့လေ..".
Bai Yutang လေသံက ပုံမှန်မဟုတ်တော့ပေ။
"အခု ရေမချိုးရင် အအေးပတ်မှာပေါ့"
Zhan Zhao က တန်းပေါ်မှ တဘက်ကို လှမ်းယူကာ ကိုယ်လုံးကို ပတ်လိုက်သည်။
"မင်းအရင်ချိုး.. ငါ နောက်မှ ထပ်လာခဲ့မယ်"
"မရဘူးလေ"
Bai Yutang ကို တဘက်ကို ဆွဲယူကာ လွှင့်ပစ်လိုက်သည်။
"မင်းကို ငါကူပြီး ချိုးပေးမှ ရမှာပေါ့... မင်းလက်မှ မလှုပ်နိုင်တဲ့ဟာ"
"လှုပ်နိုင်တယ်...ဟာ.. မင်း ဘာလုပ်တာလဲ"
Zhan Zhao က သူ့ဘောင်းဘီကို ကူချွတ်ပေးနေသော Bai Yutang ကို လှမ်းအော်လိုက်သည်။
"ငါ့ကို ကူချိုးပေးဖို့ မပြောဘူးနော်.."
Bai Yutang က အဓိပ္ပါယ်ပါပါ ပြုံးလိုက်သည်။
"ကြောင်လေးရေ... မင်းဘာတွေ တွေးနေတာလဲကွာ...
ငါ ဘာလုပ်ချင်တယ်လို့ မပြောဘူးနော်... ရေကူချိုးပေးရုံ သက်သက်ပဲ... အမှုအကြောင်း ဆက်ပြောမယ်လေ"
အပြောခံလိုက်ရ၍ Zhan Zhao မျက်နှာလေးက ပိုပိုရဲလာသည်။ ကျက်သရေတုံး ကြွက်စုတ်... အသေကို သတ်ပစ်သင့်တာ...
"ဒီတစ်ခေါက် ငါ့မှာ သဲလွန်စတချို့ရှိတယ်"
Zhan Zhao က Bai Yutang ကို အာရုံလွှဲဖို့ ကြိုးစားနေသည်။
"ဟုတ်လား"
Bai Yutang က Zhan Zhao ကိုရော သူ့ကိုယ်သူပါ အဝတ်တွေ အကုန်ချွတ်ချလိုက်ပြီး ခေါင်းလျှော်ရည်ကို လက်ထဲ ညှစ်ချလိုက်သည်။
"ဘာ သဲလွန်စလဲ"
"အင်း.."
Zhan Zhao က အမှုထဲ အာရုံစိုက်ရန် ကြိုးစားလိုက်ပေမဲ့ သူနှင့် အရမ်းနီးကပ်နေသော Bai Yutang ၏ မျက်နှာ.... ဆံပင်များကို ဖွဖွကိုင်ကာ ဆပ်ပြာမြှုပ်ဖြူဖြူများ ထွက်လာသည်အထိ နှိပ်နယ်ပေးနေသော လက်ချောင်းသွယ်သွယ်လေးများ....အို...
Bai Yutang က ရုတ်တရက် ပြုံးကာ ပြောလေသည်ာယ
"ကြောင်လေး... ငါတို့ ဒီနေ့ အကျီလဲတာ နှစ်ခါရှိပြီနော်.."
"အင်း"
Zhan Zhao က ခေါင်းညိတ်လိုက်တော့ Bai Yutang က သူ့နားလေးထဲ ကပ်ကာ တိုးတိတ်စွာ ပြောသည်။
"မျက်လုံးမှိတ်ထားနော် ရေနွေးနဲ့ ဆေးပေးမယ်"
Zhan Zhao မျက်လုံးများ မှိတ်လိုက်သည်နှင့် ရေနွေးပိုက်မှ စီးကျလာသော အငွေ့ထောင်းထောင်းထနေသည့် ရေများက ရေချိုးကန်ထဲ စီးကျလာသည်။
Bai Yutang ၏ လက်ချောင်းများက ခေါင်းမှနေ၍ လည်ပင်း ထိုမှ နေ၍ ခါးဆီ လျှောကျလာသည်ကို ခံစားမိ၍ Zhan Zhao အလန့်တကြား မျက်လုံးဖွင့်ကြည့်တော့ သူ့လည်ပင်းကို ဖွဖွ နမ်းနေသော Bai Yutang ၏ လက်များက ခါးနှင့် တင်ပါးနားတွင်သာ တဝဲဝဲ လည်နေလေသည်။
"မင်း... မင်း.. ဒါလား ရေချိုးပေးတာ"
Zhan Zhao က နောက်ဆုတ်ကာ နံရံကို ကျောကပ်လိုက်သည်။ Bai Yutang ကတော့ ရှေ့တိုးလာကာ Zhan Zhao ၏ နှုတ်ခမ်းလေးကို ဆွဲယူ၍ နမ်းလေသည်။
"ကြောင်လေး"
Zhan Zhao ၏ အောက်နှုတ်ခမ်းသားလေးကို ဆွဲနမ်း၍ Bai Yutang က ရယ်လိုက်သည်။
"ဒီနေ့ ငါမင်းကို အဝတ်တွေ ကူလဲ ဝတ်ပေးတယ် ကူလဲ ချွတ်ပေးတယ်လေ... အဲဒါ ဘာကိုဆိုလိုချင်တာလဲမသိဘူးလား"
"ဘာ ဘာကို ဆိုလိုချင်တာလဲ"
Zhan Zhao က အန္တရာယ်ကို ခံစားမိသည်နှင့် လှည့်ထွက်ရာ ပြေးဖို့ ပြင်ပေမဲ့ Bai Yutang က သူ့ကို နံရံနှင့် ဆွဲကပ်ကာ ဖိထားလိုက်သည်။ Bai Yutang ၏ ရင်ဘတ်နှင့် ထိမိလိုက်သော Zhan Zhao ကျောပြင်လေးက ပူနွေးနေလျက်...
"မင်း ငါ့ကို လန့်အောင်လုပ်တာ နှစ်ခါ ရှိနေပြီနော်"
Bai Yutang က Zhan Zhao လက်ကို အတင်း ညှပ်ထားရင်း Zhan Zhao ပေါင်ကြားထဲ လက်ထည့်ထားကာ ပြောနေသည်။
"အာ..."
Zhan Zhao က အလန့်တကြား ထအော်သည်။
"မင်း ဘယ်တွေ လာကိုင်နေတာလဲ ကြွက်နာ"
Bai Yutang က ခေါင်းလျှော်ရည်အချို့ကို လက်ထဲ ညှစ်ထည့်ကာ Zhan Zhao ၏ ပစ္စည်းလေးကို နောက်တစ်ခါ ထပ်ကိုင်၍ Zhan Zhao ကို စလေသည်။
"မင်း လက်ကို ဖယ်လိုက်စမ်း ကြွက်စုတ်...".
Zhan Zhao ပါးစပ်အဟောင်းသာ ဖြစ်ကာ Bai Yutang ၏ အထိအတွေ့တော့ ခြေထောက်မှ အားမရှိသလို ယိုင်နဲ့လာသည်။
သူ့လက်ထဲမှ ကောင်လေး၏ အားပျော့သွားသော ကိုယ်လေးကို ခံစားမိလိုက်သည်နှင့် Bai Yutang က ပြုံးရယ်ကာ လက်ကို အားစိုက်ပြီး ခေါင်းလေးငုံ့၍ Zhan Zhao နားထဲသို့ သူ့လျှာကို ထည့်လိုက်သည်။
"အ..."
Zhan Zhao က နံရံကို လက်တစ်ဖက်ဖြင့် ကုပ်တွယ်ကာ အသက်ကို မျှင်းမျှင်းရှူ၍ မောဟိုက်စွာ အောက်နှုတ်ခမ်းကို ကိုက်ထားလေသည်။
"ကြောင်လေး..."
တဖြည်းဖြည်း ပျော့ကျလာသော Zhan Zhao ကိုယ်လေးကို ထိန်းထားရင်း Bai Yutang က ဆွဲဆောင်နေသော လေသံဖြင့် ကြောင်လေးဟုသာ တဖွဖွ ရေရွတ်နေသည်။ ရှန်ပူဖြင့် ချွဲကျိနေသော လက်တစ်ဖက်မှလဲ ထိရှလွယ်သော နေရာကြားမှ အပေါက်လေးထဲသို့ တဖြည်းဖြည်း ကျူးကျော်ဝင်ရောက်နေပြန်လေသည်။
"ဟင်း..."
Zhan Zhao က မခံနိုင်တော့သော အမူအရာဖြင့် ခေါင်းမော့ကာ မျက်လုံးမှိတ်၍ အံကြိတ်သည်။
"ကြွက်စုတ်... မင်းပြောတော့ ရိုးရိုးတန်းတန်း ရေချိူးပေးတာဆို..."
"ကြောင်လေး...."
Bai Yutang က Zhan Zhao ၏ ပခုံးထက် ခေါင်းမှီကာ ဂုတ်သားလေးများကို စွဲမက်စွာ နမ်းရှိုက်နေပြီး Zhan Zhao ကိုယ်ထဲ ရောက်နေသော လက်ချောင်းဆီသို့ အားစိုက်လိုက်သည်။
"ကြောင်လေး... အစ်ကိုကြီးပေးတဲ့ စာအုပ်ကို မင်းမှတ်မိသေးလား စာမျက်နှာ ၁၈ လေ..."
"အ..."
Zhan Zhao က သည်တစ်ခါ လုံးဝမရတော့ပဲ အော်လိုက်သည်။ Bai Yutang ၏ လက်က ဟိုတစ်ခါက နေရာကို ဖိနှိပိလိုက်သည်လေ...။
"မင်း... လူမဟုတ်ဘူး..."
Bai Yutang က ပြုံးကာ လက်ချောင်းကို ပြန်ဆွဲထုတ်ကာ လက်တွင်ပါလာသော ဖြူဖြူအရည်များကို ကြည့်၍ Zhan Zhao ၏ ခြေတစ်ဖက်ကို မြှောက်လိုက်သည်။
ဆွဲထုတ်လိုက်သော လက်ချောင်း၏ နေရာတွင် Bai Yutang က သူ့ကိုယ်ပိုင် ပစ္စည်းကို ထည့်ကာ ကြိုးစားနေလေသည်။
Zhan Zhao က ဆဲဖို့ ပြင်လိုက်ပေမဲ့ Bai Yutang က နှုတ်ခမ်းသားများ ပိတ်ကျသည်အထိ နမ်းလိုက်သည်။
"ကြောင်လေး.. စာမျက်နှာ ၁၈ ကလေ...မတ်တပ်ရပ်ပြီး လုပ်ရတဲ့ဟာ..."
"ကြွက်စုတ်....အ.... မ...မလုပ်...ပါနဲ့..."
Bai Yutang ၏ ခန္ဓာကိုယ် သူ့ထဲဝင်လာသည်နှင့် Zhan Zhao က မျက်လုံးတွေပါ ပြာ၍ ခေါင်းမူးကာ နွမ်းနယ်လာသည်။
"ကြောင်လေး... စိတ်လျှော့ထားလေ... ဒီဟာက အရမ်းခက်တာ..."
Bai Yutang က နားထဲ ဝင်တော့မလို ပြောနေလေသည်။
"ကြောင်လေး မင်း တအားပူနေတယ်.... အရမ်း တင်းနေပြီ... စိတ်လျှော့... "
"ပါးစပ် ပိတ်... ပါးစပ်ပိတ်စမ်း လူမဆန်တဲ့ သတ္တဝါရဲ့...".
Zhan Zhao ၏ နှလုံးသားကို တစ်စုံတစ်ယောက်က ဆွဲခါနေသကဲ့သို့ ပင်ပန်းနွမ်းလျနေသည်။ Bai Yutang ဆိုတာ သူ့ကို ပင်ပန်းစေတဲ့သူ... လူမဆန်တဲ့သူ... အရှက်ရစေသူ...
"Yutang... ဖြေးဖြေး...အ..."
Zhan Zhaoက သူ့ခန္ဓာကိုယ်ကို သူမပိုင်တော့မှန်း သိလိုက်ရပြီး ဘာကိုမှ မတွေးနိုင်တော့....Bai Yutang သည်သာ သူ့ကို ထိုကဲ့သို့သော ခံစားမှုမျိုးကို ပေးစွမ်းနိုင်သည်။
နှစ်ယောက်သား အနမ်းဖလှယ်ကြပြီး ရေချိုးကန်တစ်ခုလုံးက နူးညံ့သော အကြည်စိုက်မှုများနှင့် ပြည့်စုံသွားလေသည်။...
Zhan Zhao ၏ ကိုယ်လေးက Bai Yutang မထွက်ခင်အထိ တဆတ်ဆတ်တုန်နေပြီး မီးပူအိုးထဲ ရောက်နေသကဲသို့ ပူခြစ်နေသည်။
သူ့လက်ထဲတွင် တစ်ကိုယ်လုံးရဲကာ ပျော့ခွေနေသော Zhan Zhao ကို ကြည့်ကာ Bai Yutang က ထပ်နမ်းလိုက်သည်။
"ကြောင်လေး... ကြည့်ရတာ မပြီးသေးဘူးနဲ့ တူတယ်... ထပ်လုပ်ကြမယ်လေ...."
....
End of non human murderer 10
Thank u all
အကြာကြီး ပစ်ထားမိလို့ တောင်းပန်ပါတယ်နော်... မနက်ဖြန်လဲ တစ်နေကုန် မအားလို့ ဒီနေ့ တင်ပေးလိုက်ပါတယ်... Mature content ပါတာကို ကြို warning မလုပ်မိလို့ ဆောရီးပါ...😁😁