BLAIRE
Maingat at tahimik pa rin kaming naglalakad ni Ella sa loob ng kagubatan. Naibalik na ang nawala naming lakas at unti unti na ring gumagaling ang aming mga sugat. My eyes also returned to its former color which is dark brown.
I can still remember clearly what happened when I was underwater. Nagpakita ang isa mga deity para ipamana sa akin ang kanyang elemento. And through my inherited flair, I managed to defeat the monsters blocking us. Ngiti na lang ang parati kong sagot kay Ella kapag nagtatanong siya tungkol sa kakayahan ko dahil kahit ako ay naguguluhan din. After the battle, her eyes are still looking at me with wonder and amazement.
Pero hindi ko nagawa ang lahat ng iyon mag-isa. Because one thing is for sure, the goddess guided me.
And I can already sense the guilt building inside of me because of my rude behavior. The next time I see her, I would definitely ask for forgiveness. And I might just do it in bended knees.
Nangibabaw ang galit ko ng makita ko siya. At alam kong mali iyon. Because I realized that my anger just overshadowed the true emotion of my heart. That Goddess Maya's appearance brought hope to my veins, making me believe that the deities haven't left us completely. Na nariyan pa rin sila para bantayan at gabayan kami.
Natigil ako sa pag-iisip nang kiniliti ako ni Ella. "Cheer up, Blaire! Marami pa namang natitirang blood ruby sa loob ng trial. Kung alam ko lang talagang kinuha nung lalaking nagligtas sa iyo yung blood ruby mo, sinipa ko rin sana siya sa ano para matauhan din!" Wika sa akin ni Ella at pinakita pa kung paano yung gagawin niyang pagsipa. Natawa na lang ako sa kanya at pagkatapos ay pabiro ko siyang binatukan para tumino.
Ella had sensed my sadness and uneasiness earlier and asked me for the reason of it. Kaya naikuwento ko rin sa kanya na nawala ko ang nahanap kong diyamante. I didn't tell her about my encounter with the goddess because I'm still figuring things out yet. At baka maging parehas din ang reaksyon niya katulad nung sa akin kapag nalaman niya iyon.
Losing a blood ruby is like losing a one great chance at survival. And it's still hard to move on from that kind of loss.
But never did I suspect Ella of stealing my ruby. Because if she had, then she could already get out of here and back to safety. Pero pinili niyang tulungan at samahan ko. Inuna niya ang kapakanan ko dahil hinintay pa talaga niya akong magising. She waited for a day and she could've find her own blood ruby. But she chose to stay. And for these reasons, I know that I can trust her.
"I'm really sorry, Blaire. Wala talaga akong nakitang shining and shimmering na bagay nang makita kita eh. Pero baka may tyansang nandoon lang iyon sa tabi tabi kung hindi iyon kinuha sa iyo. We need to look for it, Blaire. Bumalik tayo roon!"
Pinigilan ko si Ella dahil mukhang seseryosohin talaga niya ang sinabi niya. "Hindi na kailangan, Ella. Kagaya ng sinabi mo, marami pa namang natitirang diyamante rito sa Forestia. And I'm lucky dahil kasama na kita ngayon. Because of your charm and beauty, baka voluntary pang ibigay sa iyo ng mga lalaki rito sa loob ang mga diyamanteng nahanap nila."
Lumiwanag ang mukha ni Ella dahil sa sinabi ko. "I love your mind-set, Blaire! Di bale, if those boys offer me their rubies, I'll save one for you," sabi naman ni Ella at nagtawanan naman kaming dalawa.
"Kung kinuha man ng lalaking nagligtas sa akin ang diyamante, sana nakatulong iyon sa kanya. I hope he is already safe," bulong ko pero mukhang narinig ni Ella dahil nagsalubong ang dalawa niyang kilay.
"Ang bait bait mo talaga, Blaire. Well then, if he's already in the Stronghold, we'll need to survive too. Maghanda talaga siya dahil mamimilipit talaga siya sa sakit kapag sinipa ko yung ano niya," palabang pahayag pa rin ni Ella na nagpangiti na naman sa akin.
"I can't wait to see that happen," I commented before the both of us bursted out laughing.
____
Sa ilang oras naming paglalakbay ay sa wakas, lulubog na ang araw. The sunset painted the sky with orange, scarlet, and gold colors which made the scene absolutely breathtaking. It made me feel that despite a tragedy, everything can still be beautiful.
Malayo na rin ang narating namin ni Ella mula pa kanina. Pareho na kaming pagod pero kaya pa rin naman namin. Napansin kong malapit na ring kumagat ang dilim kaya binilisan namin ang aming paglalakad. Kailangan na naming magmadali sa paghahanap ng ligtas na lugar upang doon magpalipas ng gabi.
Because Forestia is a lot deadlier when darkness starts to creep in.
"Is something bothering you?" mahina kong tanong kay Ella habang dinadamdam ang malamig na ihip ng hangin. Nakita kong napayakap si Ella sa kanyang sarili dahil sa lamig.
"It's nothing, Blaire," rinig kong sagot niya habang pilit na ngumiti. Alam kong nagsisinungaling lang siya.
I saw how her mood shifted after our fun talks earlier. It's like she remembered something and it made her recoil in fear.
"You can't hide it from me, Ella. You don't have to carry the burden alone. Pwede mo namang ikuwento sa akin," wika ko sa kanya kaya nakita ko siyang napabuntong hininga. Nakita ko ring ngumiti na siya ng totoo habang nakatingin sa akin.
"You just proved that I'm not good in lying," rinig kong wika niya sabay tawa ng mahina. I smiled at her in return and I motioned her to continue talking.
Huminga ulit siya ng malalim bago magsimulang magsalita. "Kanina, bago tayo umalis sa ilog ay may nahagip akong mga mata na nakatingin sa atin. Those cold and feral silver eyes made me shiver with fear. Natakot lang ako dahil baka may gawin siyang masama sa atin," rinig kong mahina niyang pahayag. Kaya pala parati rin siyang palingon-lingon. She was paranoid that maybe we were being followed.
"Huwag kang mabahala, Ella. Malakas tayo dahil nagtutulungan tayong dalawa. Napatunayan natin iyon nang matalo natin ang hari ng mga goblins. And that person, he's alone. But we have each other. And that's our advantage, " pagcocomfort ko sa kanya.
Her face brightened up, washing away all the fear, after hearing my words. I'm happy to see Ella being Ella again.
"Can you be my adviser, Blaire, kapag nagkalove life na ako? You're really good at sa tingin ko ay parang kailangan ko talaga ng tagapayo soon," wika ni Ella kaya napaface palm na lang ako. If my words motivated her, then hers always leave me astonished.
"I don't have any experience, Ella. Kaya I'm not sure," sagot ko na lang sa kanya. And after I had uttered those sentences, I immediately regretted them when I saw mischief dancing in Ella's eyes.
"I'll be your matchmaker, then. So you can help me afterwards," pahayag ni Ella sa akin na nakangiti pa rin ng nakakaloko. And when she winked at me, kinabahan ako.
"Looks like na misinterpret mo, Ella," sabi ko sa kanya nang makasabay ako sa kanyang paglalakad.
"I'm just kidding, Blaire! Pero kung gusto mo talaga..."
Sasagot pa sana ako sa kanya nang makarinig kami ng tunog ng tubig. Napatingin ako kay Ella at ganun din siya sa akin. Pareho pala kami ng iniisip.
Agad kaming pumunta doon upang alamin kung ano ang naroroon. Napadaan muna kami sa isang batuhang lugar. Nang makalagpas kami roon ay sinundan ulit namin ang tunog. Hinawi naming dalawa ang mga nakaharang na halaman at sabay na napatulala sa aming nadatnan.
A large waterfall was before us. Mayroon itong kumikinang at napakalinis na tubig. Mukhang mababaw lang din ito. Sa paligid nito ay mayroong iba't ibang kakaiba at magagandang halaman na hindi namin alam ang pangalan. Napalilibutan ito ng matatayog na puno at nasa tago itong parte ng Forestia.
Ngunit hindi iyon ang gumulat sa amin. Sinusundan namin ng tingin ang mga isdang lumalangoy sa talon. Nagkatinginan ulit kami ni Ella na nagpapahiwatig ng isang bagay. Our lips curved into smiles.
"Finally! Hindi ko na yata kayang kumain pa ng kabute," sambit ni Ella kaya tinawanan ko siya. But I can't agree with her. Hindi ako magsasawa sa mga mushrooms na iyon.
Nag-unat unat muna ako at inihanda na rin ang aking pana at palaso. "Dinner is served," litanya ko at sabay na kaming tumakbo papunta sa talon at lumusob sa tubig.
May hawak hawak na sibat si Ella na hindi ko alam kung saan niya napulot. Tahimik kaming nagmamatyag dahil nawala bigla ang mga isda sa talon. Nakahanda na ang bawat armas namin upang makahuli ng aming kakainin.
Naramdaman kong gumalaw si Ella sa aking likuran at agad akong lumingon para tignan kung nakahuli ba siya. Nakita ko siyang nakasimangot habang dahan dahan niyang kinukuha ang sibat niyang nahulog sa tubig. "Nakaiwas si Mr. Fishy," wika niya habang nakapout.
Napatawa ako ng mahina sa inasal niya. "Watch and learn, Ella!" wika ko at nang makakita ako ng isda sa bandang kaliwa ko ay agad ko iyong pinatamaan ng sunud sunod na palaso. Splashing sounds were heard after that.
Pinuntahan ko ang mga iyon at sumaya ako dahil nakahuli ako ng dalawang isda!
"Yes! Nakakuha ako ng dalawang isda!" masaya kong wika habang ipinapakita ang dalawa kong palaso na nakahuli ng isda. Nakita kong kuminang ang mata ni Ella nang makita niyang may ulam na kami. Pero sa hindi inaasahang pangyayari ay gumalaw ang dalawang isdang nakuha ko at tumalon sa aking mukha. Natumba na lang ako dahil doon.
"Hahaha! Blaire, okay ka lang ba?" rinig kong natatawang tanong sa akin ni Ella. Hindi pa rin siya makarecover dahil hawak hawak na niya ang kanyang tiyan at halos maiyak na sa kakatawa. Who wouldn't? That scene was really epic.
"Haha, I'm fine. Kainis yung isda," natatawa kong komento habang tinutulungan ako ni Ella makatayo. Biglang tumunog ang tiyan namin kaya nagseryoso na kami. Gutom na kami.
"Wait lang, Blaire. Pwede mo bang subukang kontrolin yung tubig para mas madali tayong makahuli?" Suhestiyon ni Ella. Ay oo nga pala!
"Muntik ko nang makalimutan!" Tugon ko at nagsimula nang magpokus. Itinapat ko pa ang aking kamay sa tubig at inisip na pagalawin ito kagaya nung ginawa ko kanina.
"Hala bakit walang nangyari," malungkot kong wika nang wala pa ring nangyari pagkalipas ng ilang segundo. Once ko lang ba magagamit ang flair ko? Naubos ko ba ang mahika ko kanina?
Tinapik naman ako ni Ella sa balikat. "Okay lang iyan Blaire! Sa tingin ko ay kailangan talaga nating manghuli ng isda in a traditional way. Mas enjoy din kaya kapag pinaghirapan mo ang isang bagay. Kasi hindi sa lahat ng oras ay nandiyan ang mahika natin."
Napangiti na lang ako sa sinabi ni Ella. She's right. Ibinalik na rin namin ang atensyon sa aming gawain ngayon.
Sabay kaming gumalaw ni Ella upang humuli ulit ng isda. Nagpakawala ako ng isang palaso sa isang direksyon. Nang puntahan ko iyon, nagulat ako dahil nakatusok ito ng dalawang isda. Nakita ko ring proud na proud si Ella dahil nakahuli siya ng isa gamit ang kanyang sibat.
"Yehey, may pagkain na tayo!" masayang saad ni Ella at nag-apir kami sa isa't isa. Nagagalak talaga ako dahil may kakainin na kami. At kahit nasa loob kami ng trial, marunong pa rin talaga kaming maging masaya at kalimutan pansamantala ang mga problema.
Umahon na rin kami mula sa talon at agad akong naghanap ng mga panggatong. Si Ella na muna ang luminis sa mga isda. Sa di kalayuan ay may nakita naman akong mga kahoy kaya binuhat ko ang mga iyon pabalik sa puwesto namin. Kumuha ako ng dalawang patpat at pinagkiskis ko iyon. Ilang sandali lang ay nagkaroon na ng sapat na apoy para sa gagawin naming bonfire.
Patapos na rin si Ella sa paglilinis ng mga isda. Binigyan niya ako ng dalawang isda na nakatusok sa mga patpat. Mayroon naman siyang hawak na isa.
Itinapat namin iyon sa taas ng apoy para maluto. Nang titigan ko si Ella ay natatakam na siya dahil nakakagutom ang amoy ng niluto naming isda.
Dumaan ang ilang minuto ay naluto na rin ang aming pagkain. "Ayan na! Tara na, kain na tayo!" masayang wika ni Ella at sabay na kaming kumain. Natigilan kami dahil sa kakaiba nitong lasa.
"Delicious!" namamangha kong saad habang ipinagpatuloy ang pagkain. Hindi pangkaraniwan ang isdang kinakain namin ngayon. Ang masasabi ko lang ay malasa talaga ito at malinamnam pa! Ibang iba sa lasa ng mga isdang nakukuha namin sa mga nagyeyelong lawa sa aming bayan.
"Masherep!" pabebeng wika ni Ella kaya tinawanan ko lang siya. Pinaghatian din namin ang isang isda. At nang matapos kami sa pagkain ay napahawak na lang kami sa aming tiyan. Busog na busog na talaga kami.
Nagkuwentuhan pa kami ni Ella at nagtawanan. Hindi ko alam kung bakit panatag ang loob ko sa lugar na ito. Konektado sa tubig ang kakayahan ko kaya pakiramdam ko ay ligtas kami dahil may malapit na talon.
Nang matapos ay tumungo kami ni Ella sa tapat ng talon upang uminom ng tubig. May nakita kaming kuweba sa gilid ng talon kaya doon na namin napagpasyahang matulog.
Nagpaalam na rin kami ni Ella sa isa't isa upang matulog. We were really tired both physically and mentally and all we need right now is a good sleep.
Nahiga na kami sa damuhan. Nauna kong isinara ang mga talukap ng aking mata habang hinihintay na dalawin ako ng antok. Ilang segundo pa ay tuluyan na akong nawalan ng ulirat at nakatulog na ng mahimbing.
_______
I woke up with no reason. Hindi ko alam kung paano ako nagising. Gustuhin ko mang matulog ulit pero hindi na ako dinadalaw ng antok.
Bumangon na lang ako mula sa aking hinihigaan at nagsimulang mag-unat unat. Lumingon ako at nakita kong natutulog pa ng mahimbing si Ella sa aking tabi. Napatingin din ako sa aking wrist band para tingnan ang oras. Ilang oras pa bago magbukang-liwayway.
Napagpasyahan ko na lang na lumabas at magpahangin doon. Tumayo na ako ng tahimik dahil baka masira ko ang mahimbing na pagtulog ng aking kaibigan. Tinahak ko ang daan palabas at namangha akong muli sa aking nakita.
I can see a luminous moon shining so brightly in a dark starry night sky. Nakikita ko ang libo libong bituin na nasa kalangitan ngayon habang kumikislap ang mga ito ng kani-kanilang mga liwanag.
Ipinagpatuloy ko ang aking paglalakad habang tinatamasa ang kagandahan ng kapaligiran. Napapangiti na lang ako habang minamasdan ang mga ilaw sa gitna ng kadiliman. You can't really appreciate the light without darkness. Hindi mo malalaman ang kahalagahan ng liwanag kung hindi mo pa nararanasan na makulong sa kadiliman.
Napapayakap na lang ako sa aking sarili nang dumaan ang napakalamig na ihip ng hangin. Umaalon ang aking buhok na tila sumasabay sa bawat paghampas nito. Pinapasayaw din ng hangin ang mga bulaklak na malapit sa akin na parang kumakaway kapag ako ay dumadaan.
Sa aking pag-iisip ay hindi ko namalayan na nagsilabasan na ang mga mumunting alitaptap. Namangha ako dahil sa taglay nitong iba't ibang liwanag. Kapag naglalakad ako ay nakita kong sumusunod sa akin ang ibang alitaptap kaya lihim akong napapangiti. This scene feels so surreal and magical.
Lumapit ako sa talon para matignan ang aking repleksyon sa tubig. Ngumiti ako at napatingin din sa repleksyon ng buwan. But something caught my eye. Another reflection began to appear in the water.
Napaatras ako dahil sa pagkagulat at agad napatingin sa aking likod. Wala namang tao. Pero nang ibalik ko ang tingin ko sa tubig ay nandoon pa rin ito. At first, medyo malabo pa ang mukha nito pero unti unti ring lumilinaw.
"Goddess Maya?" tanong ko nang mamukhaan ko ang repleksyon. I then saw the reflection smiled back at me. I slightly looked away because of guilt.
"Yes, it is me, Blaire. I'm just here to pay you a visit," rinig kong sabi niya habang nakangiti. And I couldn't deny it. Nakakagaan ng loob kapag kinakausap niya ako.
Natahimik ako ng ilang segundo dahil hindi ko alam ang sasabihin ko. But when I have finally mustered the strength to speak and pologize, she asked me a question.
"Well, how's your flair?"
"Nakatulong po talaga iyon noong nakaraang laban namin, Goddess Maya. Salamat po at tinulungan niyo akong ikontrol ang aking kapangyarihan," magalang kong sagot sa kanya.
"I'm glad to hear that, my inheritor. And I'm very grateful because you used it to save your companion."
I kept my head bowed down because I can't meet the goddess' gaze.
"You don't have to be sorry for anything, my child. If there's someone who deserves to be sorry, it's me."
Nagtaka ako sa huli niyang sinabi. But I didn't ask any questions. Listening to the goddess will do.
"But time is running out. I'm here to help you learn the proper way of controlling your flair on your own. You should train how to conceal your aura so you won't attract a lot of dangerous beasts and enemies. Most of all, you need to control the changing of your eye color. Hindi ko masisiguro na parati akong nandiyan para gabayan ka kaya kailangan mong matuto kung paano gamitin ito ng maayos," mahaba niyang litanya sa akin.
The deity graced me with this ability and it is my resoonsibility to prove that I'm worthy of it.
"I am willing to learn how to control my flair, Goddess Maya."
"Water manipulation is a very powerful flair that depends on how you control your emotions. Water is a very dominant element and it always follows your feelings. Just go with the flow but always remember to be as strong as a current, my child."
ELLA
Nagising ako dahil sa mga huni ng ibon mula sa labas. Nagtaka naman ako kung bakit wala si Blaire dito sa loob.
Tumayo na lang muna ako pagkatapos nagstretching. Hay salamat! Nakapagpahinga na rin ako ng maayos! Napatingin ako sa aking wrist band at nagulat ako dahil masyado na akong late nagising. Malapit na magtanghali!
Agad akong lumabas upang maghanap ng pagkain. Ay oo nga pala, si Blaire muna!
Ang mainit na sikat ng araw ang agad na sumalubong sa akin paglabas ko. Napangiti ako nang marinig ang masayang paghuni ng mga ibon. I love the peacefulness of this place.
Natigil ang aking pagmumuni muni nang may makita akong babaeng natutulog sa ilalim ng puno. Nagmadali ako at agad pinuntahan ang taong iyon. Hindi nga ako nagkakamali dahil si Blaire nga iyon.
Ang himbing ng tulog niya. And she somehow looked tired. Pero yung tanong, paano siya napunta diyan?
Hinayaan ko na lang muna siyang matulog doon. Hahanap na lang ako ng pagkain namin.
Pagkatapos ng ilang minuto ay nakabalik na ako habang may dalang mga prutas. Mabuti nga at sagana ang lugar na ito sa fruits kaya may makakain kaming iba.
Pagkabalik ko sa puno ay saktong nagising na ang aking kaibigan. "Paano ka pala napunta diyan sa puno? Nagsleep walking ka ba, Blaire?" tanong ko sa kanya.
"Nagising kasi ako kanina ng maaga kaya nag-ensayo na lang ako. Hindi ko namalayan na nakatulog ulit ako," wika niya sabay kamot sa batok.
Nagkuwentuhan din kami at nagpahinga pagkatapos kumain. Buti nga at naging maulap na, ang init kasi kanina.
Ikalimang araw na ngayon ng pagsubok at base sa wristband natin, labing limang diyamante na lang ang natitira. We need to leave the safety of the falls and enter the perilous parts of Forestia once again.
"Sana makahanap na tayo ng blood ruby. Hindi natin namamalayan na bumibilis na ang takbo ng oras," wika ni Blaire kaya sinagot ko siya ng tango. We really need to hurry.
Nakakailang hakbang pa lang kami ay nakaramdam kaming dalawa ng napakalakas na paglindol. Sumakit ang ulo ko dahil sa nagaganap na pagyanig ng lupa. Napakapit na lang ako sa punong pinakamalapit sa akin at gayundin si Blaire.
Mas kinabahan kami nang biglang gumalaw ang mga punong kinakapitan namin. Napabitaw kaming dalawa roon at gulat na gulat sa aming nakita.
"Nostreas," nanginginig kong wika habang nakatingin sa mga naglalakihang punong nasa harapan namin. Kanina lang ay mga pangkaraniwang puno lang silang mayroong mga malalagong dahon pero ngayon ay ganap na silang bumalik sa kanilang totoong anyo. Doble ang taas nila sa pangkaraniwang puno at mayroon silang mga paa at kamay na gawa sa matitibay na sanga. May mga mukha ring nakaukit sa gitna ng kanilang katawan.
Gulat na gulat pa rin ang reaksyon ni Blaire kaya hindi niya napansing aatake na sa kanya ang isa sa mga higanteng puno. Nakataas ang paa ng isang nostrea at tila gustong durugin si Blaire. Malapit nang makapunta ang puno sa kinaroroonan ng kaibigan ko pero hindi niya pa rin magawang gumalaw ng huli.
"Blaire!" napasigaw ako ng napakalakas nang makita kong tatapakan na siya ng nostrea. Pero bago pa iyon mangyari ay may malaking apoy na biglang bumulusok papunta sa kinaroroonan ng puno.
Hindi iyon nakita ng nostrea kaya tumama ito sa puno. Lumikha iyon ng napakalakas na pagsabog na siyang lumikha ng usok. Mabilis kong pinuntahan ang kinaroroonan ni Blaire at nakita kong nahimatay siya.
Nagpanic ako dahil baka sugurin ulit kami ng mga nostrea. Hindi ako makaisip ng maayos dahil nilamon na ako ng kaba at takot.
Pero nang humupa ang usok na gawa ng pagsabog kanina ay nakita ko ang pigura ng isang lalaki. Nasunog ang nostrea na tinamaan ng kanyang atake at tuluyan ng naging abo.
"Take care of her. I'll handle the monsters," rinig kong malamig at seryosong utos sa akin ng lalaki.
Napatitig ako sa likuran niya habang malalim na nag-iisip. Napakapamilyar ng lalaki na ito. Hindi kaya?