At dahil tapos na ang aming enrollment at mock and exit interview ay makakapag UD na ako ulit. 😁😁😁 So heto na. :)
I dedicate this chapter to you. Oh yan wala ng pambubully 'yan. Huwag mo muna ako'ng patayin marami pa ako'ng pangarap sa buhay. Hahaha Labyou 😘 Pasensiya na at na highblood ka ng pambubully sa ating bida. 😉
~❤~❤~❤~
Isabelle's POV
"You okay, bes? Bakit hindi mo ginagalaw 'yang pagkain mo?"
"Wala ako'ng gana kumain, eh." Hawak ko lang ang tinidor at tinutusok-tusok ang pagkain ko. Marahil masyadong marami lang ang nakain ko kaninang umaga kaya wala ako'ng gana kumain ngayon.
"Ang dami mo din kasing nakain na almusal kanina, eh." Sabi ni Amber.
15 minutes nalang ang natitira bago matapos ang lunch. Hinihintay ko nalang ang mga kasama ko na matapos kumain para makabalik na kami ng room.
"Ah guys, mauna na ako sa room ah. Iidlip lang ako." Hindi ko na sila hinantay pang sumagot. Tumayo na ako at naglakad papuntang room.
Habang naglalakad ako ay napipikit na ang aking mga mata. Feeling ko sobrang kulang ko sa tulog.
"Sorry." Hinging pasensya ko sa nabungo ko. Hindi ko alam kung sino 'yong nabungo ko dahil antok na antok na talaga ako. Para na nga ako'ng zombie maglakad.
Napatigil ako sa paglalakad ng may humarang sa dinadaanan ko. Ang alam ko lang tatlo silang babae pero 'yong mukha nila hindi ko masyado maaninag.
Bwisit naman 'tong antok ko.
"Matuto ka ngang tumingin sa dinadaanan mo." Aish! Ano ba ang problema nito. Humingi na nga ako ng sorry. Ano ba'ng gusto niya lumuhod pa ako?
"Sorry na nga 'di ba? Oh sige sorry ulit. Okay na ba?" Lalagpasan ko na sana sila ng biglang hawakan ng isa ang braso ko at hinila pabalik sa kanila.
"I'm not going to accept your sorry. Ang gusto ko lumuhod ka sa harap ko."
Pinilit ko'ng isantabi muna ang antok ko "Lumuhod? Tsk. Pwede miss 'wag ka ngang OA. Hindi naman grabe ang pagkakabungo ko sa'yo. At sa pagkakaalam ko nga ay tumama lang ang braso ko sa braso mo. Then you want me to kneel infront of you? That's stupid." Kahit naman inaantok ako kanina ay alam ko pa din kung saang parte ng babaeng ito, ko siya natamaan.
"Ang lakas din ng loob mo para tawagin ako'ng stupid!" Galit na galit na sabi ng babaeng nabungo ko--Ay hindi pala natamaan lang.
"OA ka na nga assumera ka pa. Hindi ikaw ang sinabihan ko'ng stupid. 'Yong kagustuhan mo'ng lumuhod ako sa harap mo. 'Yon ang stupid." 'Yong antok ko medyo nawala na ng dahil sa babaeng ito. Hindi ko siya kilala, dahil sa totoo lang hindi ko naman minimemorize ang mga itsura ng estudyante dito sa school. Kahit pa part ako ng council. At hindi din naman siya kasama doon sa mga nambubully sa akin.
Bigla ako'ng napapikit ng makita ko'ng akmang sasampalin niya ako.
Ano ba yan. 'Yong kay Shania noon naagapan ko, pero bakit sa isang 'to bigla ako'ng napapikit. Ibig ba'ng sabihin gusto ko'ng magpasampal? Ay no way. Pero bahala na kung dumampi ang kamay niya sa pisngi ko. Dahil gaganti naman ako. Doble pa ang sakit no'n sa ginawa niya.
Siguro malapit ng mag-isang minuto pero wala pa di'ng dumadampi na palad sa aking pisngi.
Dahan-dahan ko'ng idinilat ang isang mata ko at nagulat ako ng may lalaking nakatayo sa harap ko. Mas nagulat pa ako ng kunin nito ang isang kamay ko at hinila ako paalis doon sa mga babae.
Hawak-hawak niya pa din ang kamay ko. Gusto ko'ng hilain ang kamay ko pero hindi ko magawa. Ayaw mag sink-in sa utak ko kung sino itong taong humihila sa akin.
Nakarating kami sa rooftop. Hawak niya pa din ang kamay ko pero hindi siya nagsasalita. Nakatalikod pa din siya sa akin.
Doon ko na nagawang hilain ang kamay ko. Nag-umpisa na ding may mamuong galit sa puso ko "What do you want, Brayden?!"
Gano'n pa din ang position niya. Hindi siya gumagalaw kahit ang sagutin ang tanong ko ay hindi niya ginawa.
"Alam mo gago ka talaga eh. Hihilain mo ako papunta dito pero hindi mo naman sasabihin kung ano ang kailangan mo." I'm just trying to calm myself. Dahil sa totoo lang gustong-gusto ko na siyang itulak mula dito sa roof top "Ah alam ko na. Siguro ginawa mo 'yon para lalo ako'ng pag-initan ng mga fan girls mo. Eh bakit hindi mo nalang kaya ako patayin. Kesa naman sa araw-araw mo'ng pinaparanas ang impyerno sa akin..."
Hindi ko na napigilan ang mga luha ko ng isa-isa na itong nagsilabasan sa aking mga mata "Ano ba'ng ginawa ko sa'yo para ganito ang iganti mo sa akin ha?! Bakit ba ang sama-sama mo?! Bakit ba ang sama-sama mo sa akin?!! Ganito mo ba patunayan na mahal mo ako ha?!"
Napakasama ko ba'ng babae para danasin ko ang mga ganito? Why am I always having so much heartache, pain and trials? Hindi ko na alam kung paano ko pa lulutasin ang mga ito.
Finally, I heard him took a deep breath "I-im really sorry." He's voice is breaking.
"Fvck your sorry!" Tinalikuran ko na siya. Ayoko na. Suko na ako. Kung kinakailangan na lumipat ako ng school o magpakalayo-layo gagawin ko. Pagod na ako sa mga paghihirap na dinadanas ko.
Nagulat ako ng bigla ko'ng maramdam na nasa likod ko na siya at nakayakap sa akin.
"I'm really really sorry, Ysa. Sorry kung napaka duwag ko at hindi kita kayang ipaglaban. Sorry dahil wala man lang ako'ng nagawa para ipagtanggol ka sa mga taong umaapi sa'yo. Sorry for being so much stupid--" I cut him off. Inalis ko ang mahigpit na pagkakayakap niya sa akin tsaka ko siya itinulak palayo sa akin.
"Do you have any idea how I tried to be strong huh? Pinilit ko kayanin lahat ng mga ginagawa ng mga estudyante sa akin dito. Even though it feels like they're trying to kill me...You said you're going to court me. And I said yes. You know why? 'Cause I still love you...Pero sa simpleng oo na sinabi ko sa'yo ay dinala mo lang pala ako sa kapahamakan!"
He went near me and hold my hands.
"God knows how muck I love you at hindi ko ginusto ang mga nangyari...Oo aaminin ko mali ang ginawa ko. Mali na sinabi ko'ng liligawan kita pero bigla naman ako'ng naglaho na parang bula...Mali na mas nag-tuon ako ng pansin na lutasin ang problema ko...Sobrang mali ng mga ginawa ko, dahil do'n lalo ko lang pala inilayo sa akin ang taong mahal ko."
I'm just staring at him. He look pale and I noticed the dark circles around his eyes. Parang ilang araw na siyang pagod at hindi natutulog ng maayos.
"Please, Ysa. Give me another chance. I promise I'll do everything." His face are so wet because of the non-stop tears falling from his eyes. Ngayon ko lang siya nakitang umiyak ng ganito.
I don't know what to say. Hindi ko alam kung tama ba na bigyan ko pa din siya ng another chance. Ang puso at utak ko ay nagtatalo na. Gusto ng puso ko pero ayaw ng utak ko. Ano ba ang dapat ko'ng sundin? Ang puso ko na gusto pa din dahil si Brayden pa rin ang laman nito o ang utak ko'ng nagsasabing, tama na dahil masasaktan na naman ako ulit.
I took a deep breath as I wipe away my tears.
"I'm so sick hearing you telling to me that you love me. But prove it...Patunayan mo sa akin na karapat-dapat ko pa din mahalin ang isang katulad mo...Patunayan mo na kaya mo ng hindi magpaka-duwag...At patunayan mo'ng kaya mo'ng magpaka-lalaki. Kapag napatunayan mo ang lahat ng 'yan. Maybe I'll give you another chance..." He's serious looking and listening to me "But hurry up. Dahil baka hindi mo mamalayan na hindi na pala kita mahal." Sabi ko at umalis na.
I know a guy like him doesn't deserve another chance. But who knows, maybe it's not to late for him to prove himself to me. Oo na. Tanga na kung tanga. Alam ko naman ng napaka tanga ko'ng babae. Pero hindi ko naman mapigilan ang sarili ko dahil ayaw magpapigil nitong puso ko. Hay.
-
"Isabelle, pwede ikaw na muna maghatid nito sa table 10? Ihing-ihi na talaga ako, eh." Sabi ni Maddy. Hindi niya na ako hinintay magsalita. Ibinigay niya sa akin 'yong tray na may shake and cake. Tsaka siya kumaripas ng takbo.
Pumunta na ako sa table 10 "Here's your order, Sir." Sabi ko at inilapag 'yong order.
"Hey, I know you." Napatingin ako sa customer. Tumingin ako sa likod at side ko, pero wala namang tao bukod sa amin, tsaka doon sa dalawang customer na kumakain. Tumingin ako sa kanya at tinuro ang sarili ko "Yeah, you. I know you. Don't you remember me?"
Inalala ko kung kilala ko ba siya. Pero hindi ko naman maalala na regular customer namin siya.
Umiling na lang ako, dahil hindi ko siya maalala.
"Nakakalungkot naman." Biglang lumungkot 'yong mukha niya.
Nataranta naman ako "Ay nako, sir, sorry po ah. Baka hindi ko lang po kayo masyado napapansin dito sa shop, kaya hindi ko po kayo matandaan. Sorry po talaga."
Ngumunot ang noo ko when I heard him chuckled "You're so cute." Gawin ba ako'ng aso? Aish, pinati-tripan naman ata ako ng isang 'to eh.
"Ako 'yong guy na nagtanong sa'yo noon. At ako din 'yong guy na sinuntok ng boyfriend mo." Boyfriend? Ah si Brayden. Ay nako hindi ko naman boyfriend ang mokong na 'yon. Hanggang ngayon nga hindi ko pa alam bakit niya sinuntok noon itong lalaking kausap ko.
"Oh yeah, I remember you now, Sir." Sabi ko ng matandaan ko 'yong sinabi niya. Napangiti naman siya "Hindi ko po boyfriend 'yon...Sorry nga po pala sa nangyari sa'yo noon. Hindi na ako naka hingi ng pasensya dahil nung balikan kita wala ka na."
"Haha It's okay." He said.
"Thank you po, Sir...Ah sige po babalik na ako sa trabaho ko. Bawal po kasi kami makipagdaldalan during working hours...Thank you po ulit, sir, enjoy your meal." Nginitian ko siya at umalis na ako.
Tapos na ang working hour ko kaya nag-bihis na ako para agad na ako'ng makauwi. Gusto ko na kasing ituloy ang naudlot ko'ng pagtulog kanina.
"Bye guys. See you tomorrow." Paalam ko sa mga kasamahan ko.
"Bye, ingat." Sabi nila.
"Thank you." Sabi ko at lumabas na sa shop.
Ilalagay ko palang sana ang earphones sa aking tenga ng makita ko sa labas 'yong customer kanina, na siya ding sinuntok ni Brayden noon.
Tumayo siya sa pagkaka-upo niya sa may semento ng makita niya ako.
"Hi." He said and smiled widely.
"Hi." Nginitian ko din siya "May nakalimutan ka ba sa shop?" Tanong ko.
"Wala naman. Hinihintay lang kita." Bakit naman kaya ako hinihintay nito. Don't tell me sa akin siya gaganti? Oh my!
"B-bakit mo naman ako hinihintay?" Napalunok pa ako. Dahil baka mamaya totoo pala ang iniisip ko.
"I just want to know you. And I just want us to become friends. Okay lang ba?" Phew! Makikipag kaibigan lang pala eh.
"Akala ko kung ano na eh. Oo naman pwedeng-pwede."
"Thanks. Btw I'm Quinn Policarpio. Q for short. Nice to meet you."
Inahad niya ang kamay niya at tinanggap ko naman 'yon "I'm Isabelle Villanueva. Nice to meet you too, Q."
After namin magsabihan ng pangalan ay naglakad na kami. Naglakad nalang ako dahil parehas lang naman kami ng dadaanan.
Kahit paano ay medyo nakilala ko na siya. He's not actually living here in the philippines, but he's a filipino. Doon lang daw sila sa america tumira. Pinadala daw siya ng parents niya dito sa pilipinas bilang kaparusahan sa pagiging pasaway niya.
He's quite similar to Dylan. Nakaka-enjoy din siyang kausap. Sayang nga lang at nakakabitin ang pag-uusap namin.
"I enjoyed having a conversation to you. I hope we can have a more longer conversation. Nabitin kasi ako eh." Sabi niya habang nakapamulsa siya.
"Sana nga *smile* Sige pasok na ako sa loob, thank you ha. Ingat." Tumango siya. Binuksan ko na 'yong gate at bago ako makapasok ay narinig ko pa siyang nagsalita ulit.
"The guy who punched me. You said he is not your boyfriend, right?" Parang nahihiya niyang tanong. 'Yong isang kamay niya ay nasa bulsa ng pants niya at 'yong isa naman ay nasa batok niya.
"Yeah. He's just my friend." Mas magandang sabihin ko na friend lang kami ni Brayden. Kesa sabihin ko na manliligaw ko siya pero wala namang kasiguraduhan kung itutuloy niya ba ang panliligaw.
"Oh, I see. Nice to meet you again. Bye." Parang weird nitong tao na 'to ah "Goodnight. Sweet dreams." Sabi niya at tuluyan ng umalis.
Naiiling nalang ako. Pumasok na ako sa loob ng bahay at nag-pahinga na.