Zawgyi
တတိယမင္းသားထ်န္းလုံက တပ္သားေတြကိုစုလိုက္ၿပီး ေတာင္ဘက္အရပ္ကိုထြက္သြားၿပီးေနာက္မွာ ထ်န္းမင္ကလည္း သူ႕တဲထဲကို ျပန္သြားၿပီး သူ႕အတြက္ျပင္ဆင္ထားတဲ့စစ္သားဝတ္စုံကို ထ်န္းမင္က ဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ စစ္ဝတ္စုံအျပည့္တပ္ဆင္ထားတဲ့ခ်င္းယုေယာင္ကို ေငးေမာစြာၾကည့္ေနေတာ့သည္၊
ခ်င္းယုေယာင္က သူ႕ခႏၶာကိုယ္အတိုင္းအတာနဲ႕ကြက္တိရွိေနတဲ့ေငြေရာင္သံခ်ပ္ကာဝတ္စုံကို ဝတ္ဆင္ထားၿပီး ေ႐ႊဝါေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားကို ျမင့္ျမင့္ထုံးထားကာ စူးရွတဲ့မ်က္လုံးမ်ားျဖင့္ ထ်န္းလုံကိုၾကည့္လိုက္သည္၊ဒါေပမယ့္ တစ္ဖက္က အရွက္မဲ့စြာ ခ်င္းယုေယာင္နားကပ္လာၿပီး မ်က္ႏွာေလးကိုပြတ္သပ္ေပးရင္း ေျပာလာေတာ့သည္၊
"ကိုယ့္ဇနီးေလးက ဘယ္လိုၾကည့္ၾကည့္ အေတာ္လွတယ္"
ထ်န္းမင္စကားေၾကာင့္ ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ပါးမ်ားဟာ ရဲဘေလာင္းခတ္သြားၿပီးေနာက္မွာ သူက အသံတိုးတိုးနဲ႕မေက်နပ္စြာေျပာလိုက္သည္၊
"ယုေယာင္က အိုမင္းၿပီး႐ုပ္ဆိုးလာရင္ေကာ..."
"အိုမင္းရင့္ေရာ္လာရင္လည္း ကိုယ့္မ်က္လုံးထဲမွာ ယုေယာင္က အလွဆုံးပဲ...၊ကိုယ့္ယုေယာင္က လူတိုင္းရဲ႕အခ်စ္နဲ႕ထိုက္တန္တဲ့သူတစ္ေယာက္ေပမယ့္ ကိုယ့္အခ်စ္နဲ႕ပဲ လုံေလာက္ရမယ္ေနာ္"ထ်န္းမင္က ကဗ်ာဆန္တဲ့စာသားတစ္ခ်ိဳ႕ကို ႐ြတ္လိုက္ေပမယ့္ သူ႕ဘာသာေျပာၿပီး သူ႕ဘာသာသဝန္တိုမိလာကာ ခ်င္းယုေယာင္ကို လက္ကေနဆြဲၿပီး သူ႕ရင္ခြင္ထဲသြင္းလိုက္ၿပီး သံခ်ပ္ဝတ္ကို ခြၽတ္ရန္ျပင္လိုက္သည္၊
"ၿငိမ္ၿငိမ္ေနဗ်ာ..." ခ်င္းယုေယာင္က သူ႕သံခ်ပ္ကာဝတ္စုံေတြကို ျပန္ခြၽတ္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ထ်န္းမင္ကို စိတ္တိုစြာၾကည့္လိုက္ၿပီး တြန္းထုတ္လိုက္ေပမယ့္ ထ်န္းမင္ရဲ႕လက္ေတြက ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ရင္ဘက္ေပၚကို လွမ္းလာေသးတာေၾကာင့္
"ဒီျပႆနာေတြၿပီးသြားမွပဲ အဲကိစၥကို စဥ္းစားရမယ္"ခ်င္းယုေယာင္က ထ်န္းမင္ရဲ႕လက္ကိုရိုက္ပုတ္လိုက္ၿပီးေနာက္မွာ ေငြေရာင္ေခါင္းေဆာင္းကိုယူကာ ထြက္သြားေတာ့သည္၊
ထ်န္းမင္က မ်က္ႏွာညွိုးႏြမ္းစြာျဖင့္ အေနာက္ကေနလိုက္သြားၿပီး သူဟာ သက္ျပင္းခ်ရင္း လိုက္လာေတာ့သည္၊တပ္သားေတြကလည္း သူတို႔ရဲ႕အရွင္ဘုရင္ရဲ႕အမူအရာေၾကာင့္ နားမလည္ျဖစ္ေနေပမယ့္ လုပ္လက္စမ်ားကိုသာ မရပ္မနားလုပ္ကိုင္ေနေတာ့သည္၊
ခ်င္းယုေယာင္က သူ႕အေနာက္ကေန ေခြးေပါက္ႀကီးလိုလိုက္ေနတဲ့ထ်န္းမင္ကို လစ္လ်ဴရႈထားၿပီးေတာ့ စစ္သူႀကီးႏွစ္ေယာက္နဲ႕တိုင္ပင္ေျပာဆိုေနေတာ့သည္၊စစ္သူႀကီးႏွစ္ေယာက္က ဧကရီခ်င္းအေနာက္မွာ သခင္ကစြန့္ပစ္ထားသလိုအမူအရာနဲ႕ရွိေနတဲ့သူတို႔အရွင္သခင္ကိုၾကည့္ရင္း အနည္းငယ္ေၾကာင္အသြားေပမယ့္ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဧကရီခ်င္းကို လက္မေထာင္မိလိုက္သည္၊
'ဧကရီခ်င္းက အရွင္သခင္လိုေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့သူကိုေတာင္ ေျပာင္းလဲေစတာပဲ!'
ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ သူတို႔က စစ္ဗ်ဴဟာနဲ႕ပတ္သတ္ၿပီး ဧကရီေျပာတာကိုနားေထာင္ရင္း တေျဖးေျဖးေလးစားလာေတာ့သည္၊သူတို႔ဘက္က သူလွ်ိုေပးခဲ့တဲ့အခ်က္အလက္က အနည္းငယ္ေလးသာျဖစ္ေပမယ့္ ဧကရီခ်င္းက ထိုအခ်က္အလက္ေတြကိုေထာက္ျပရင္း ျဖစ္နိုင္ေခ်မ်ားကိုေျပာရင္း ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲကိုပါရွင္းျပေနေတာ့သည္၊
"ဒါက အႏၱရာယ္မ်ားလြန္းတယ္" ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ခါးကို အေနာက္ကေနဖက္ရင္း ေျပာလိုက္သည္၊ခ်င္းယုေယာင္က ေခါင္းညိတ္လိုက္ၿပီး
"ဒါက အႏၱရာယ္မ်ားေပမယ့္ ဒီနည္းလမ္းက အငေကာင္းဆုံးပဲေလ...စိတ္မပူပါနဲ႕ အရွင္က ယုေယာင္နားမွာ ရွိေနေပးမွာပဲေလ" ခ်င္းယုေယာင္က ထ်န္းမင္ကို ၿပဳံးျပရင္းေျပာလိုက္သည္၊ထ်န္းမင္ကလည္း ၿပဳံးလိုက္ၿပီး ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ႏွာေခါင္းေလးကို ဖြဖြေလးဆြဲရင္း 'ကိုယ့္ကို ယုံၾကည္တယ္ေပါ့'လို႔ေမးလိုက္သည္၊
"အရွင္ကလြဲၿပီး ဘယ္သူ႕ကိုမွ ယုေယာင္မယုံၾကည္ခ်င္ေတာ့ဘူး" ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာ ဝမ္းနည္းမႈမ်ားျဖတ္သန္းသြားေပမယ့္ ခပ္ေရးေရးအၿပဳံးေလးရွိေနသည္၊
ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္အေၾကာင္းကိုသိတာေၾကာင့္ အမူအရာကမဲေမွာင္သြားေတာ့သည္၊ခ်င္းယုေယာင္သည္ သူ႕အေၾကာင္းကလြဲ၍ ဘယ္သူ႕အေၾကာင္းမွမေတြးရေပ၊အတိတ္မွာ ခ်င္းယုေယာင္ခ်စ္ခဲ့ရတဲ့ေယာက္်ားအေၾကာင္းဆိုရင္ ပိုဆိုးေသးသည္၊ ခ်င္းယုေယာင္က သူတစ္ေယာက္တည္းကလြဲ၍ ဘယ္သူ႕ကိုမွ မခ်စ္ရဘူး၊
"ယုေယာင္က ကိုယ့္တစ္ေယာက္တည္းကိုပဲ ေတြးေနရမွာ..."
စစ္သူႀကီးတို႔မွာ အရွင္သခင္ရဲ႕အျပဳအမူေၾကာင့္ မ်က္ႏွာလြဲလိုက္ရၿပီး တဲအိမ္ထဲကေနထြက္သြားေတာ့သည္၊ပထမက မင္ခ်န္ရိကို သူတို႔အရွင္သခင္က ဂ႐ုစိုက္တာေၾကာင့္ မင္ခ်န္ရိကို သေဘာက်ေနတာလို႔ေတြးလိုက္ေပမယ့္ ခ်င္းယုေယာင္အေပၚဆက္ဆံတဲ့အျပဳအမူေတြကိုျမင္လိုက္ရခ်ိန္မွာ ဒါက မဟုတ္ေၾကာင္း နားလည္လိုက္သည္၊သူတို႔အရွင္သခင္က မင္ခ်န္ရိကို ဘယ္တုန္းကမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့ေပ၊
စစ္သူႀကီးေတြ ထြက္သြားတဲ့အခါမွ ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ကို ေပြ႕ခ်ီရင္း စားပြဲေပၚတင္လိုက္သည္၊ထို႔ေနာက္မွာေတာ့ အဝါေရာင္ဆံႏြယ္မ်ားၾကား တိုးေပြ႕ရင္း လည္ပင္းေလးကို ဖြဖြေလးနမ္းလိုက္သည္၊
"မလုပ္ရဘူး..."
"နမ္း႐ုံပဲ နမ္းမွာ" ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕လက္ေတြကို ခ်ဳပ္လိုက္ၿပီး ပါးေလးကိုဖြဖြေလးကိုက္ရင္း ႏူတ္ခမ္းကို နမ္းလိုက္သည္၊
"ပါးစပ္ဟ" ထ်န္းမင္ရဲ႕အမိန့္ေအာက္မွာ ခ်င္းယုေယာင္က ေယာင္နနေလး ႏူတ္ခမ္းလႊာကိုဖြင့္လိုက္မိသည္၊ထ်န္းမင္ရဲ႕ပူႏြေးတဲ့လွ်ာက သူ႕အာတြင္းထဲဝင္လာၿပီး သူ႕လွ်ာကို ရစ္ပတ္လာေတာ့သည္၊ထ်န္းမင္ရဲ႕လွ်ာက ထ်န္းမင္လိုပဲ ပိုင္စိုးပိုင္နင္းနိုင္လွသည္၊ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕အာတြင္းထဲမွာ သူ႕အပိုင္လိုမ်ိဳး အာတြင္းတစ္ခုလုံးကို ဝင္ႏွောက္ၿပီးေနာက္မွာ လွ်ာမ်ားကို ရစ္ပတ္ကာနမ္းစုပ္လိုက္သည္၊
ခ်င္းယုေယာင္မွာ ထ်န္းမင္ရဲ႕ကြၽမ္းက်င္လွတဲ့အနမ္းေတြၾကား ေမာဟိုက္သြားၿပီး ထ်န္းမင္ဘက္က လႊတ္ေပးလိုက္မွသာ အသက္ကိုဝဝရႉသြင္းေနရေတာ့သည္၊ဒါတင္မက ထ်န္းမင္က သူရဲ႕နဖူးထက္ရွိမွည့္နီ(က်ဴးရွားရစ္)ကို ဖြဖြေလးနမ္းရင္း လွ်ာနဲ႕ယက္လိုက္တာေၾကာင့္ ခ်င္းယုေယာင္ တစ္ကိုယ္လုံးတုန္တက္သြားေတာ့သည္၊
"မလုပ္နဲ႕ေတာ့...ယုေယာင္ရဲ႕အဝတ္ေတြ ေပက်ံကုန္လိမ့္မယ္ အရွင္" ခ်င္းယုေယာင္က ထ်န္းမင္ရဲ႕ရင္ဘက္ကိုတြန္းရင္း ဆက္မလုပ္ဖို႔ တားဆီးလိုက္သည္၊ဒါေပမယ့္ ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္စကားတစ္ခြန္းမွကို မၾကားေပ၊သူက ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ေဘာင္းဘီကို ဆြဲခြၽန္လိုက္ၿပီး ေပါင္တစ္ေခ်ာင္းကို သူ႕ပခုံးေပၚတင္လိုက္တာေၾကာင့္ ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ေထာင္ထေနတဲ့အသားေခ်ာင္းေလးက သူ႕ေရွ႕မွာေပၚလာေတာ့သည္၊
ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕အသားေခ်ာင္းေလးကို လက္နဲ႕ဆုပ္ကိုင္ရင္း ဖိလိုက္ေတာ့ ခ်င္းယုေယာင္က ခပ္တိုးတိုးေလးညီးၫူလာေတာ့သည္၊ထ်န္းမင္ရဲ႕မ်က္ႏွာထက္မွာ စဥ္းလဲတဲ့အၿပဳံးတစ္ပြင့္ေပၚလာၿပီး သူက ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕အသားေခ်ာင္းေလးကို ေသခ်ာျပဳစုေပးေနရင္း ခ်င္းယုေယာင္က ၿပီးခါနီးျဖစ္လာခ်ိန္မွာ ထ်န္းမင္က ရပ္လိုက္ေတာ့သည္၊
ခ်င္းယုေယာင္မွာ ၿပီးခါနီးအထြတ္အေခါင္ေရာက္ခ်ိန္မွာ ရပ္သြားတဲ့ထ်န္းမင္လက္ေတြေၾကာင့္ မေက်မနပ္ျဖစ္သြားကာ မ်က္ရည္မ်ားပင္ ဝဲသြားေတာ့သည္၊
"အရွင္..." ခ်င္းယုေယာင္က ငိုမဲ့မဲ့ေလးနဲ႕ထ်န္းမင္ကိုေမာ့ၾကည့္လိုက္သည္၊ထ်န္းမင္ရဲ႕ေကာက္က်စ္တဲ့အၿပဳံးကို ျမင္လိုက္ရတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ သူကအနိုင္က်င့္ခံရတာဆိုတာကို နားလည္သြားေတာ့သည္၊
'မေကာင္းတဲ့လူႀကီး! ခင္ဗ်ားက ကြၽန္ေတာ့္ကို အနိုင္က်င့္ရဲတယ္ေပါ့! ေဂြးတိုပါေစ!'
ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕မ်က္ဝန္းထဲက မေက်နပ္တဲ့အရိပ္ေတြကို ထ်န္းမင္ကျမင္လိုက္ရၿပီး အၿပဳံးေတြကပိုေတာက္ပလာေတာ့သည္၊
"အရွင္..."
"ယုေယာင္ပဲ ကိစၥေတြၿပီးသြားမွ ဒီကိစၥကိုဆက္လုပ္ၾကမယ္ဆို...ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္တို႔ရပ္ၾကတာေပါ့ေနာ္"
'ေသခ်င္းဆိုးႀကီး!!! ခင္ဗ်ားအႀကံကို မသိဘူးဆိုေတာ့!' ခ်င္းယုေယာင္က စိတ္ထဲကေနက်ိန္ဆဲလိုက္ေပမယ့္ ၿပီးခါနီးမွာ ရပ္တန့္ခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ သူ႕အေကာင္ငယ္က ဆန့္ငင္ဆန့္ငင္ျဖစ္ေနၿပီး ရင္ထဲမွာလည္း ဟာတာတာျဖစ္ၿပီး ေနရခက္ေနေတာ့သည္၊
ဒါေၾကာင့္ ခ်င္းယုေယာင္က ေခါင္းမမာနိုင္ေတာ့ပဲ ထ်န္းမင္ရဲ႕လက္ကို သူ႕လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႕ဆြဲလိုက္ၿပီး သူ႕အေကာင္ငယ္ေပၚတင္လိုက္ရင္း ေတာင္းဆိုလိုက္ေတာ့သည္၊
"အရွင္... " ထ်န္းမင္က ခ်င္းယုေယာင္ရဲ႕ေတာင္းဆိုတဲ့အၾကည့္ေတြေၾကာင့္ သူဟာ မ်က္ခုံးတစ္ဖက္ပင့္တင္ရင္း
"ကိုယ္က ဒီမွာပဲရပ္တန့္မွာမဟုတ္ဘူးေနာ္..."
"အရွင့္သေဘာ..."
-*-*-*-*-*-*-*-*
Unicode
တတိယမင်းသားထျန်းလုံက တပ်သားတွေကိုစုလိုက်ပြီး တောင်ဘက်အရပ်ကိုထွက်သွားပြီးနောက်မှာ ထျန်းမင်ကလည်း သူ့တဲထဲကို ပြန်သွားပြီး သူ့အတွက်ပြင်ဆင်ထားတဲ့စစ်သားဝတ်စုံကို ထျန်းမင်က ဝတ်ဆင်လိုက်ပြီးနောက်မှာ စစ်ဝတ်စုံအပြည့်တပ်ဆင်ထားတဲ့ချင်းယုယောင်ကို ငေးမောစွာကြည့်နေတော့သည်၊
ချင်းယုယောင်က သူ့ခန္ဓာကိုယ်အတိုင်းအတာနဲ့ကွက်တိရှိနေတဲ့ငွေရောင်သံချပ်ကာဝတ်စုံကို ဝတ်ဆင်ထားပြီး ရွှေဝါရောင်ဆံနွယ်များကို မြင့်မြင့်ထုံးထားကာ စူးရှတဲ့မျက်လုံးများဖြင့် ထျန်းလုံကိုကြည့်လိုက်သည်၊ဒါပေမယ့် တစ်ဖက်က အရှက်မဲ့စွာ ချင်းယုယောင်နားကပ်လာပြီး မျက်နှာလေးကိုပွတ်သပ်ပေးရင်း ပြောလာတော့သည်၊
"ကိုယ့်ဇနီးလေးက ဘယ်လိုကြည့်ကြည့် အတော်လှတယ်"
ထျန်းမင်စကားကြောင့် ချင်းယုယောင်ရဲ့ပါးများဟာ ရဲဘလောင်းခတ်သွားပြီးနောက်မှာ သူက အသံတိုးတိုးနဲ့မကျေနပ်စွာပြောလိုက်သည်၊
"ယုယောင်က အိုမင်းပြီးရုပ်ဆိုးလာရင်ကော..."
"အိုမင်းရင့်ရော်လာရင်လည်း ကိုယ့်မျက်လုံးထဲမှာ ယုယောင်က အလှဆုံးပဲ...၊ကိုယ့်ယုယောင်က လူတိုင်းရဲ့အချစ်နဲ့ထိုက်တန်တဲ့သူတစ်ယောက်ပေမယ့် ကိုယ့်အချစ်နဲ့ပဲ လုံလောက်ရမယ်နော်"ထျန်းမင်က ကဗျာဆန်တဲ့စာသားတစ်ချို့ကို ရွတ်လိုက်ပေမယ့် သူ့ဘာသာပြောပြီး သူ့ဘာသာသဝန်တိုမိလာကာ ချင်းယုယောင်ကို လက်ကနေဆွဲပြီး သူ့ရင်ခွင်ထဲသွင်းလိုက်ပြီး သံချပ်ဝတ်ကို ချွတ်ရန်ပြင်လိုက်သည်၊
"ငြိမ်ငြိမ်နေဗျာ..." ချင်းယုယောင်က သူ့သံချပ်ကာဝတ်စုံတွေကို ပြန်ချွတ်ဖို့ကြိုးစားနေတဲ့ထျန်းမင်ကို စိတ်တိုစွာကြည့်လိုက်ပြီး တွန်းထုတ်လိုက်ပေမယ့် ထျန်းမင်ရဲ့လက်တွေက ချင်းယုယောင်ရဲ့ရင်ဘက်ပေါ်ကို လှမ်းလာသေးတာကြောင့်
"ဒီပြဿနာတွေပြီးသွားမှပဲ အဲကိစ္စကို စဥ်းစားရမယ်"ချင်းယုယောင်က ထျန်းမင်ရဲ့လက်ကိုရိုက်ပုတ်လိုက်ပြီးနောက်မှာ ငွေရောင်ခေါင်းဆောင်းကိုယူကာ ထွက်သွားတော့သည်၊
ထျန်းမင်က မျက်နှာညှိုးနွမ်းစွာဖြင့် အနောက်ကနေလိုက်သွားပြီး သူဟာ သက်ပြင်းချရင်း လိုက်လာတော့သည်၊တပ်သားတွေကလည်း သူတို့ရဲ့အရှင်ဘုရင်ရဲ့အမူအရာကြောင့် နားမလည်ဖြစ်နေပေမယ့် လုပ်လက်စများကိုသာ မရပ်မနားလုပ်ကိုင်နေတော့သည်၊
ချင်းယုယောင်က သူ့အနောက်ကနေ ခွေးပေါက်ကြီးလိုလိုက်နေတဲ့ထျန်းမင်ကို လစ်လျူရှုထားပြီးတော့ စစ်သူကြီးနှစ်ယောက်နဲ့တိုင်ပင်ပြောဆိုနေတော့သည်၊စစ်သူကြီးနှစ်ယောက်က ဧကရီချင်းအနောက်မှာ သခင်ကစွန့်ပစ်ထားသလိုအမူအရာနဲ့ရှိနေတဲ့သူတို့အရှင်သခင်ကိုကြည့်ရင်း အနည်းငယ်ကြောင်အသွားပေမယ့် စိတ်ထဲမှာတော့ ဧကရီချင်းကို လက်မထောင်မိလိုက်သည်၊
'ဧကရီချင်းက အရှင်သခင်လိုကြောက်စရာကောင်းတဲ့သူကိုတောင် ပြောင်းလဲစေတာပဲ!'
ထို့နောက်မှာတော့ သူတို့က စစ်ဗျူဟာနဲ့ပတ်သတ်ပြီး ဧကရီပြောတာကိုနားထောင်ရင်း တဖြေးဖြေးလေးစားလာတော့သည်၊သူတို့ဘက်က သူလျှိုပေးခဲ့တဲ့အချက်အလက်က အနည်းငယ်လေးသာဖြစ်ပေမယ့် ဧကရီချင်းက ထိုအချက်အလက်တွေကိုထောက်ပြရင်း ဖြစ်နိုင်ချေများကိုပြောရင်း ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲကိုပါရှင်းပြနေတော့သည်၊
"ဒါက အန္တရာယ်များလွန်းတယ်" ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ရဲ့ခါးကို အနောက်ကနေဖက်ရင်း ပြောလိုက်သည်၊ချင်းယုယောင်က ခေါင်းညိတ်လိုက်ပြီး
"ဒါက အန္တရာယ်များပေမယ့် ဒီနည်းလမ်းက အငကောင်းဆုံးပဲလေ...စိတ်မပူပါနဲ့ အရှင်က ယုယောင်နားမှာ ရှိနေပေးမှာပဲလေ" ချင်းယုယောင်က ထျန်းမင်ကို ပြုံးပြရင်းပြောလိုက်သည်၊ထျန်းမင်ကလည်း ပြုံးလိုက်ပြီး ချင်းယုယောင်ရဲ့နှာခေါင်းလေးကို ဖွဖွလေးဆွဲရင်း 'ကိုယ့်ကို ယုံကြည်တယ်ပေါ့'လို့မေးလိုက်သည်၊
"အရှင်ကလွဲပြီး ဘယ်သူ့ကိုမှ ယုယောင်မယုံကြည်ချင်တော့ဘူး" ချင်းယုယောင်ရဲ့မျက်နှာထက်မှာ ဝမ်းနည်းမှုများဖြတ်သန်းသွားပေမယ့် ခပ်ရေးရေးအပြုံးလေးရှိနေသည်၊
ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်အကြောင်းကိုသိတာကြောင့် အမူအရာကမဲမှောင်သွားတော့သည်၊ချင်းယုယောင်သည် သူ့အကြောင်းကလွဲ၍ ဘယ်သူ့အကြောင်းမှမတွေးရပေ၊အတိတ်မှာ ချင်းယုယောင်ချစ်ခဲ့ရတဲ့ယောက်ျားအကြောင်းဆိုရင် ပိုဆိုးသေးသည်၊ ချင်းယုယောင်က သူတစ်ယောက်တည်းကလွဲ၍ ဘယ်သူ့ကိုမှ မချစ်ရဘူး၊
"ယုယောင်က ကိုယ့်တစ်ယောက်တည်းကိုပဲ တွေးနေရမှာ..."
စစ်သူကြီးတို့မှာ အရှင်သခင်ရဲ့အပြုအမူကြောင့် မျက်နှာလွဲလိုက်ရပြီး တဲအိမ်ထဲကနေထွက်သွားတော့သည်၊ပထမက မင်ချန်ရိကို သူတို့အရှင်သခင်က ဂရုစိုက်တာကြောင့် မင်ချန်ရိကို သဘောကျနေတာလို့တွေးလိုက်ပေမယ့် ချင်းယုယောင်အပေါ်ဆက်ဆံတဲ့အပြုအမူတွေကိုမြင်လိုက်ရချိန်မှာ ဒါက မဟုတ်ကြောင်း နားလည်လိုက်သည်၊သူတို့အရှင်သခင်က မင်ချန်ရိကို ဘယ်တုန်းကမှ စိတ်မဝင်စားခဲ့ပေ၊
စစ်သူကြီးတွေ ထွက်သွားတဲ့အခါမှ ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ကို ပွေ့ချီရင်း စားပွဲပေါ်တင်လိုက်သည်၊ထို့နောက်မှာတော့ အဝါရောင်ဆံနွယ်များကြား တိုးပွေ့ရင်း လည်ပင်းလေးကို ဖွဖွလေးနမ်းလိုက်သည်၊
"မလုပ်ရဘူး..."
"နမ်းရုံပဲ နမ်းမှာ" ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ရဲ့လက်တွေကို ချုပ်လိုက်ပြီး ပါးလေးကိုဖွဖွလေးကိုက်ရင်း နူတ်ခမ်းကို နမ်းလိုက်သည်၊
"ပါးစပ်ဟ" ထျန်းမင်ရဲ့အမိန့်အောက်မှာ ချင်းယုယောင်က ယောင်နနလေး နူတ်ခမ်းလွှာကိုဖွင့်လိုက်မိသည်၊ထျန်းမင်ရဲ့ပူနွေးတဲ့လျှာက သူ့အာတွင်းထဲဝင်လာပြီး သူ့လျှာကို ရစ်ပတ်လာတော့သည်၊ထျန်းမင်ရဲ့လျှာက ထျန်းမင်လိုပဲ ပိုင်စိုးပိုင်နင်းနိုင်လှသည်၊ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ရဲ့အာတွင်းထဲမှာ သူ့အပိုင်လိုမျိုး အာတွင်းတစ်ခုလုံးကို ဝင်နှောက်ပြီးနောက်မှာ လျှာများကို ရစ်ပတ်ကာနမ်းစုပ်လိုက်သည်၊
ချင်းယုယောင်မှာ ထျန်းမင်ရဲ့ကျွမ်းကျင်လှတဲ့အနမ်းတွေကြား မောဟိုက်သွားပြီး ထျန်းမင်ဘက်က လွှတ်ပေးလိုက်မှသာ အသက်ကိုဝဝရှူသွင်းနေရတော့သည်၊ဒါတင်မက ထျန်းမင်က သူရဲ့နဖူးထက်ရှိမှည့်နီ(ကျူးရှားရစ်)ကို ဖွဖွလေးနမ်းရင်း လျှာနဲ့ယက်လိုက်တာကြောင့် ချင်းယုယောင် တစ်ကိုယ်လုံးတုန်တက်သွားတော့သည်၊
"မလုပ်နဲ့တော့...ယုယောင်ရဲ့အဝတ်တွေ ပေကျံကုန်လိမ့်မယ် အရှင်" ချင်းယုယောင်က ထျန်းမင်ရဲ့ရင်ဘက်ကိုတွန်းရင်း ဆက်မလုပ်ဖို့ တားဆီးလိုက်သည်၊ဒါပေမယ့် ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်စကားတစ်ခွန်းမှကို မကြားပေ၊သူက ချင်းယုယောင်ရဲ့ဘောင်းဘီကို ဆွဲချွန်လိုက်ပြီး ပေါင်တစ်ချောင်းကို သူ့ပခုံးပေါ်တင်လိုက်တာကြောင့် ချင်းယုယောင်ရဲ့ထောင်ထနေတဲ့အသားချောင်းလေးက သူ့ရှေ့မှာပေါ်လာတော့သည်၊
ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ရဲ့အသားချောင်းလေးကို လက်နဲ့ဆုပ်ကိုင်ရင်း ဖိလိုက်တော့ ချင်းယုယောင်က ခပ်တိုးတိုးလေးညီးညူလာတော့သည်၊ထျန်းမင်ရဲ့မျက်နှာထက်မှာ စဥ်းလဲတဲ့အပြုံးတစ်ပွင့်ပေါ်လာပြီး သူက ချင်းယုယောင်ရဲ့အသားချောင်းလေးကို သေချာပြုစုပေးနေရင်း ချင်းယုယောင်က ပြီးခါနီးဖြစ်လာချိန်မှာ ထျန်းမင်က ရပ်လိုက်တော့သည်၊
ချင်းယုယောင်မှာ ပြီးခါနီးအထွတ်အခေါင်ရောက်ချိန်မှာ ရပ်သွားတဲ့ထျန်းမင်လက်တွေကြောင့် မကျေမနပ်ဖြစ်သွားကာ မျက်ရည်များပင် ဝဲသွားတော့သည်၊
"အရှင်..." ချင်းယုယောင်က ငိုမဲ့မဲ့လေးနဲ့ထျန်းမင်ကိုမော့ကြည့်လိုက်သည်၊ထျန်းမင်ရဲ့ကောက်ကျစ်တဲ့အပြုံးကို မြင်လိုက်ရတဲ့အချိန်မှာတော့ သူကအနိုင်ကျင့်ခံရတာဆိုတာကို နားလည်သွားတော့သည်၊
'မကောင်းတဲ့လူကြီး! ခင်ဗျားက ကျွန်တော့်ကို အနိုင်ကျင့်ရဲတယ်ပေါ့! ဂွေးတိုပါစေ!'
ချင်းယုယောင်ရဲ့မျက်ဝန်းထဲက မကျေနပ်တဲ့အရိပ်တွေကို ထျန်းမင်ကမြင်လိုက်ရပြီး အပြုံးတွေကပိုတောက်ပလာတော့သည်၊
"အရှင်..."
"ယုယောင်ပဲ ကိစ္စတွေပြီးသွားမှ ဒီကိစ္စကိုဆက်လုပ်ကြမယ်ဆို...ဒါကြောင့် ကိုယ်တို့ရပ်ကြတာပေါ့နော်"
'သေချင်းဆိုးကြီး!!! ခင်ဗျားအကြံကို မသိဘူးဆိုတော့!' ချင်းယုယောင်က စိတ်ထဲကနေကျိန်ဆဲလိုက်ပေမယ့် ပြီးခါနီးမှာ ရပ်တန့်ခံလိုက်ရတာကြောင့် သူ့အကောင်ငယ်က ဆန့်ငင်ဆန့်ငင်ဖြစ်နေပြီး ရင်ထဲမှာလည်း ဟာတာတာဖြစ်ပြီး နေရခက်နေတော့သည်၊
ဒါကြောင့် ချင်းယုယောင်က ခေါင်းမမာနိုင်တော့ပဲ ထျန်းမင်ရဲ့လက်ကို သူ့လက်နှစ်ဖက်နဲ့ဆွဲလိုက်ပြီး သူ့အကောင်ငယ်ပေါ်တင်လိုက်ရင်း တောင်းဆိုလိုက်တော့သည်၊
"အရှင်... " ထျန်းမင်က ချင်းယုယောင်ရဲ့တောင်းဆိုတဲ့အကြည့်တွေကြောင့် သူဟာ မျက်ခုံးတစ်ဖက်ပင့်တင်ရင်း
"ကိုယ်က ဒီမှာပဲရပ်တန့်မှာမဟုတ်ဘူးနော်..."
"အရှင့်သဘော..."
-*-*-*-*-*-*-*-*