HARRY POV.
29 April 2011.
"Het gaat je lukken Cam, als het jouw niet lukt, lukt het niemand.", zeg ik, en ze glimlacht zwakjes. "Ben je hier als ik terug kom?", vraagt ze, en ik knik. "Ik ben hier.", zeg ik, en ik zie haar sterker glimlachen. "Camryn? Kom je?", vraagt een man, en hij geeft haar alvast een microfoon. "Kom op zusje, je kan dit.", zegt Louis, en we geven haar allemaal een knuffel. Zara en Ellique geven haar ook een knuffel, en dan verlaat ze ons en ruilt ze deze saaie backstage vloer in voor een podium. Ik denk eraan hoe ik hier 2 jaar geleden ook stond. Ik stond hier als 'klein' ventje van 16 jaar jong, en moet je zien waar ik nu ben. Nooit had ik dit verwacht, nooit. Ik focus mijn ogen op het beeldscherm en mijn ogen pakken het geluid goed op. Ze stelt zich voor, en nu kan ik eindelijk zien hoe Simon op zijn prachtige dochter reageert. "Wat ga je zingen?", vraagt hij, en Camryn glimlacht stiekem. "Because of you.", zegt ze, en Simon knikt. "Mijn favoriete nummer.", zegt Simon, en Camryn bijt op haar onderlip. "Begin maar.", zegt Simon, en je kan de muziek horen spelen. In haar hoofd telt Camryn met de maat mee, en ze zingt op precies de goede timing. Haar stem galmt door de ruimte, en ik glimlach trots naar het beeldscherm. Even heb ik het gevoel dat ze weer van mij is, dat ik haar niet heb laten gaan en dat ik haar de mijne kan noemen. Teruggedraaid in feiten zit ik diep te dromen, want dat zit er voor mij niet in. Wel geniet ik ervan als Camryn soms toegeeft aan zichzelf dat ze me nog 'leuk' vind, de knuffels, de kusjes op wangen. Allemaal aanwijzingen, maar haar gedachten zeggen wat anders, en terecht. Als Camryn stopt met zingen zeggen de juryleden snel hoe ze het heeft gedaan. In tranen komt ze het podium af, en loop ik naar haar toe. "Meisje toch..", mompel ik, en ik open mijn armen. Ze twijfelt geen moment, en valt er hopeloos in. Ik sla ze om haar lichaam heen, als kasteelwanden. "Het komt goed, je deed het perfect.", sus ik haar, en de jongens en meiden komen bij ons staan. Ze wrijven net zoals mij over Camryn haar rug, en sussen haar zachtjes. Langzaam kalmeert ze en krijg ik haar betraand bruine ogen weer te zien. "Je bent door Camryn, geloof me. Je deed het prachtig, je leek net echt een engel.", zeg ik, en ze glimlacht waterig. "Harry?", vraagt ze schor, en ik knik. "Ik wou dat je geen klootzak was die me had gekwetst.", zegt ze, en ze laat zich na een luide snik vallen tegen mijn borst aan. "Ik wou dat ik dat niet was Camryn, ik herken mezelf niet.", erken ik, en ze zucht. "Voor nu zal ik je zien als me broer.", zegt ze, en ik lach. "Family with benefits?", vraag ik hoopvol, en ze kijkt omhoog. "Misschien.", mompelt ze, en haar lippen raken kort de mijne, wat een smakelijke giechel uit haar mond haalt.