COTAW(Zawgyi)

Oleh Phyomyatsoe

257K 49.3K 791

bl ဘာသာျပန္ဝတၳဳျဖစ္သည္။ Lebih Banyak

Into
Chapter(1+2)
Chapter(3+4)
Chapter (5+6)
Chapter (7+8)
Chapter (9+10)
Chapter (11+12)
Chapter (13+14)
Chapter(15+16)
Chapter(17+18)
Chapter(19+20)ေဟးရြမ္ရီၿမိဳ႕ျပင္ထြက္သြားတယ္
Chapter(21+22)
Chapter(23+24)
Chapter(25+26)
Chapter(27+28)
Chapter(29+30)
Chapyer(31+32):ျပဇာတ္(2)
Chapter(33+34+35)
Chapter 36:ဒီဘဝမွာေတာ့သူ႕ကိုယံုၾကည္မယ္
Chapter38:ဝူပုဖန္
Chapter39:ဒီလိုေျပာရေအာင္မင္းအရွက္မရွိဘူးလား?
Chapter40:ေမွာ္လက္နက္ေတြလုပ္ဖို႔ပစၥည္းေတြကမလံုေလာက္ဘူးလား?
Chapter41:သူတို႔အားလံုးကိုေမွာ္လက္နက္ေတြလုပ္ေပးရမယ္
Chapter42:မင္းရူးေနတာလား?
Chapter43:က်ြန္ေတာ့္ကိုဘယ္လိုအက်ိဳးအျမတ္ေပးမွာလဲ(1)
Chapter44:က်ြန္ေတာ္ကိုဘယ္လိုအက်ိဳးအျမတ္ေပးမွာလဲ(2)
Chapter45:မင္းကငါ့ကိုမတြန္းလွန္နဲ႔
Chapter46:ကိုင္လို႔လဲမေကာင္းဘူး
Chapter47:စုန္းေတြရဲ႕ရိုးရာပြဲေတာ္
Chapter48:ခင္ဗ်ားတတ္နိုင္ပါတယ္
Chapter49:နိမိတ္ဆိုး
Chapter50:သူကအိမ္ေရွ႕စံမင္းသား
Chapter51:သူ႕ရဲ႕ကံတရားကေျပာင္းလဲသြားတယ္
Chapter52:သူတို႔ေတာ့တိုင္ပတ္ၿပီ(1)
Chapter53:သူတို႔ေတာ့တိုင္ပတ္ၿပီ(2)
Chapter54:ဒါက...
Chapter55:မင္းကအမွားလုပ္တာျဖစ္မယ္
Chapter56:လူေတြကိုကစားမယ္
Chapter57:မင္းတို႔အရမ္းလြန္သြားၿပီ
Chapter58-မင္းတို႔ကိုယ္မင္းတုိ႔လူလို႔ေခၚနိုင္ေသးလား?
Chapter59:သူကေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာဘဲ(1)
Chapter60:သူကေကာင္းခ်ီးေပးခံရတာဘဲ(2)
Chapter61:ဒါဆိုသူေပါ့
Chapter62:အဲဒါကအေကာင္ေပါက္ေတာ့မယ္
Chapter63:ကေလးေလးထြက္လာၿပီ(1)
Chapter64:ကေလးေလးထြက္လာၿပီ(2)
Chapter65:မင္းကကိုယ့္ကိုလက္ထပ္ထားတာေလ
Chapter66:ကေလးကႀကီးတာအရမ္းျမန္တယ္
Chapter67:သူတို႔ကရိုက္ခံရတယ္
Chapter68:သူကမြန္းစတားေလးဘဲ
Chapter(69)လင္းမိုဟန္
Chapter70:အပ္မွာအပ္ခ်ည္ကိုထိုးမယ္(1)
Chapter(71+72)
Chapter73
Chapter74
Chapter(75+76)
Chapter(77-78)
Chapter79
Chapter:80
Chapter81:သူကၾကင္နာတတ္တယ္(1)
Chapter:82
Chapter:83
Chapter:84
Chapter85
Chapter86
Chapter87
Chapter88
Chapter(89+90)
Chapter91
Chapter92
Chapter93
Chapter94
Chapter95
Chapter96
Chapter(97)
Chapter(98+99)
Chapter(100)
Chapter(101+102)
Chapter(103+104)
Chapter(105+106)
Chapter(107+108)
Chapter(109)
Chapter(110)A+B
Chapter(111+112+113)
Chapter(114+115)
Chapter(116)
Chapter(117+118)
Chapter(119+120)
Chapter(121+122)
Chapter(123+124)
Chapter(125)
(126+127)
Chapter(128+129+130)
Chapter(131+132+133+134)
Chapter(135+136+137)
Chapter(138+139+140)
Chapter(141+142+143)
Chapter(144+145)
Chapter(146+147+148)
Chapter(149+150+151+152)
Chapter(153+154+155+156+157)
Chapter(158 to 160)
Chapter(161 to 163)
Chapter(164 +165)
Chapter(166+167)
Chapter(168+169+170)
Chapter(171+172+173)
Chapter(174+175)
Chapter(176+177)
Chapter(178+179)
Chapter(180+181)
Chapter(182+183)
Chapter(184 +185)
Chapter(186+187)
Chapter(188+189)
Chapter(190+191)
Chapter(195+196+197)
Chapter(198+199+200)
Chapter(201-203)
Chapter(204+205)
Chapter(206-208)
Ch(209+210)
211-212
213-214
215-216
217-219
220+221
222-223
224+225
226-228
229+230
231+232
233-235
236-238
239-240
241-242
243-245
246-247
248-250
251-253
254-256
257-258
259-261
262-264
265-267
268-271
272-274
275-277
278-280
281-282
283+285
286-287
288-290
291-292
293-295
296-297
298-299
Ch(300-301)
302-303
304-305
306-308
309-310
311-313
314-316
317-318
319-320
321-322
323-324
325-326
327-328
Ch(329-330)
331-332
333-334
335-336
337-338
339-341
342-343
344-345
346-347
348-349
350-351
352-353
354-355
356-357
358-359
360-361
Hi

Chapter(192+193+194)

470 112 1
Oleh Phyomyatsoe


Chapter(192)
အရင္ဘဝတုန္းကဇာတ္ေၾကာင္း(1)

ေဟးရြမ္ရီက အလြန္ေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္နွာနွင့္ အခန္းထဲကိုဝင္လာတယ္။

ဝူရုန္က ထိတ္လန္႔ေနဆဲျဖစ္ကာျပတင္းေပါက္ဘက္ကိုလက္ၫွိဳးထိုးလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"သူမက..."

ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကိုအေတြးမမ်ားေစခ်င္ဘူး။ဒါေၾကာင့္ သူကရွင္းျပလိုက္တယ္"သူမ မေအာင္ျမင္သြားဘူး"

"သူမအရမ္းေျပာင္းလဲသြားတယ္။သူမက လံုးဝမတူတဲ့တစ္ေယာက္လိုဘဲ"

ဝူရုန္က ဝူေဝ့ရြယ္လိုမာနႀကီးတဲ့မိန္းမတစ္ေယာက္က သူ႕ေရွ႕မွာေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္ကိုအတင္းနမ္းဖို႔ႀကိဳးစားလိမ့္မယ္လို႔တစ္ခါမွမေတြးခဲ့ဖူးဘူး။ေဟးရြမ္ရီက သူမအတြက္ အရမ္းဆြဲေဆာင္လြန္းလို႔ သူ႕ရဲ႕အခ်စ္ကိုရဖို႔ သူမရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကိုေတာင္ ဂရုမစုိက္ေတာ့သာလား?

ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ကို ထိုင္ေစၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ကိုယ္ အျပင္လူေတြဝင္လို႔မရေအာင္ စည္းခ်ထားလိုက္မယ္"

"ခင္ဗ်ား သူမကျပဳစားခံရတယ္လို႔မထင္ဘူးလား?"ဝူရုန္ကႀကိဳးစား၍ျပန္စဥ္းစားလိုက္ၿပီး"ဒါက...တူ.တူတယ္"

ဟုတ္တယ္...ဒါက အရင္ဘဝတုန္းက ဝူရွိျဖစ္ခဲ့တာနွင့္တူတယ္။သူမက ရုတ္တရက္ႀကီး အရမ္းေျပာင္းလဲသြားခဲ့ၿပီး သူမကိုယ္သူမ အၿမဲတမ္း ဘာစီရဲ႕လက္ေမာင္းထဲကိုေျပးဝင္ဖို႔ လုပ္ေနခဲ့တယ္။သူမကဘာစီကိုသာ စိတ္ထဲစြဲေနခဲ့ၿပီး သူ(ဝူရုန္)ရဲ႕မိဘေတြကိုေတာင္ လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘူး။

"ဒါက ဝူေဝ့ရြယ္ကျပဳစားခံရတာျဖစ္နိုင္လား?"
ဒါကအရမ္းတူတယ္။ဒါေပမဲ့ဘယ္သူကမ်ား သူမကိုသူ႕ရဲ႕ခင္ပြန္းကို ခိုးယူဖို႔ဒီလိုမ်ိဳးကိစၥကို လုပ္ေစဖို႔ က်ိန္စာတိုက္ထားတာလဲ?

"ဒါျဖစ္နိုင္တယ္"ဒါေပမဲ့ ေဟးရြမ္ရီက ဒီကိစၥကို စိတ္ဝင္စားမႈေတာ့မရွိဘူး။

ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီရဲ႕လက္ကိုဆြဲယူ၍စစ္ေဆးလိုက္ၿပီး"ခင္ဗ်ားေျပာေတာ့ သူမ မေအာင္ျမင္ခဲ့ဘူးဆို!ဟန္႔!ဒီမွာၾကည့္လိုက္!ႏႈတ္ခမ္းနီရဘဲ!"

သူက ဝူေဝ့ရြယ္က ေဟးရြမ္ရီကိုနမ္းဖို႔လုပ္တာကိုဘဲ ျမင္ခဲ့ရတာျဖစ္တယ္။သူက ဝူေဝ့ရြယ္က ေဟးရြမ္ရီရဲ႕ႏႈတ္ခမ္းကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္ေနရာကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္နမ္းမိသြားလားဆိုတာေသခ်ာမျမင္ခဲ့ဘူး။

"......."ေဟးရြမ္ရီ

သူမက သူ႕လက္ကိုနမ္းမိသြားတာျဖစ္တယ္။ဒါကလည္း သူကသူ႕ရဲ႕လက္ကိုႏ ႈတ္ခမ္းမွာကာၿပီးသူမကို တားခဲ့တာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။

ဝူရုန္က လက္ကိုင္ပဝါကို ထုတ္ယူၿပီး ႏႈတ္ခမ္းနီေနရာကို သုတ္ပစ္လိုက္တယ္။သူက ေဟးရြမ္ထန္ေျပာခဲ့သလုိမ်ိဳးသဝန္တိုသလိုခံစားရတယ္။

သူက သူ႕လူကိုဘယ္သူကမွထိတာကို မႀကိဳက္ဘူး။ဒါက သူ႕ရဲ႕အက်ၤ ီလက္ဘဲဆိုရင္ေတာင္ မရဘူး။

ဝူရုန္က ထပ္ ထပ္ၿပီးသုတ္ပစ္လိုက္တယ္။သူက ေဟးရြမ္ရီရဲ႕လက္ခံု နီရဲလာသည့္တိုင္ေအာင္ မရပ္ေသးဘူး။သူကဘာမ်ား မွားေနတာလဲ?သူကပံုမွန္မဟုတ္ဘဲ သဝန္တိုေနတာဘဲ။

"ေဟးရြမ္ရီ ခင္ဗ်ားအခုခ်က္ခ်င္းလက္သြားေဆး!မသန္႔ရွင္းမခ်င္းျပန္မလာနဲ႔"ဝူရုန္က လက္ကိုင္ပဝါကိုပစ္ခ်လိုက္ၿပီး"ၿပီးေတာ့ ေရခ်ိဳးခဲ့!ဘာအနံ႔အသက္မွမက်န္ေစနဲ႔"

"......"ေဟးရြမ္ရီက မတ္တပ္ထရပ္ၿပီး ဝူရုန္ကလက္ကိုင္ပဝါမုန္းတယ္လို႔ထင္တာေၾကာင့္ သူက ဒါကိုေလာင္က်ြမ္းေစလိုက္တယ္။

ဝူရုန္ကအျပင္ဘက္ကိုၾကည့္လုိက္ေတာ့ ဝူေဝ့ရြယ္ကေဟးရြမ္ရီကိုဘယ္လိုနမ္းလိုက္တယ္ဆိုတာ ျမင္ေယာင္လာၿပီး ဒါကသူ႕ကိုေခါင္းေတာင္ကိုက္ေစတယ္။သူက မတ္တပ္ထရပ္လိုက္ၿပီး အိပ္ခန္းထဲကိုဝင္သြားလိုက္တယ္။ရုတ္တရက္ သူက ပံုရိပ္ေတြအမ်ားႀကီးနဲ႔အသံေတြဟာ သူ႕ေခါင္းထဲကိုဝင္ေရာက္လာတယ္။ဒီပံုရိပ္ေတြက ဘာေတြလဲဆိုတာဖမ္းလို႔မရေအာင္ ျမန္ဆန္လြန္းတယ္။သူအိပ္ရာနားကိုေရာက္တဲ့အခ်ိန္မွာ ရုတ္တရက္ သူ႕အျမင္အာရံုကေမွာင္က်သြားၿပီးလဲက်သြားတယ္။

*****

ဝူရုန္ကဘာမွမျမင္ရေပမဲ့သူက ဆူညံ့တဲ့အသံေတြကို ၾကားလိုက္ရတယ္။တစ္စံုတစ္ေယာက္က က်ယ္ေလာင္စြာေအာ္ေျပာေနၿပီး ဒါကစိတ္အေနွာင့္အယွက္ျဖစ္စရာေကာင္းလွတယ္။

အခ်ိန္ခဏၾကာၿပီးသည့္ေနာက္မွာေတာ့ သူမ်က္လံုးဖြင့္လို႔ရသြားၿပီး သူကေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္နွာတုကို ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ေဟးရြမ္ရီကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ဝူရုန္က စိတ္ရွဳပ္သြားၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ခင္ဗ်ားဘာေၾကာင့္မ်က္နွာဖံုးကို ထပ္ၿပီးဝတ္ထားရတာလဲ?ခဏေနအုံး!ခင္ဗ်ားရဲ႕မ်က္နွာဖံုးကို ဝူေဝ့ရြယ္ဖ်က္လိုက္တယ္မဟုတ္လား?ခင္ဗ်ားမွာ မ်က္နွာဖံုးဘယ္နွခုေတာင္ရွိတာလဲ?"

ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ေျပာတာကိုမၾကားသလိုမ်ိဳး ေဟးရြမ္ရီရဲ႕မ်က္လံုးေတြက ဝမ္းနည္းမႈေတြ ျပည့္ေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကေဒါသေၾကာင့္တုန္ရီေနၿပီး သူ႕ရဲ႕ရုပ္ဆိုးလွတဲ့မ်က္နွာက ငရဲျပည္ကတက္လာတဲ့နတ္ဆိုးတစ္ေကာင္ကိုအလြန္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္။သူက လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္ထားတာေၾကာင့္သူ႕ရဲ႕လက္ဆစ္ေတြကေတာင္ျဖဴေရာ္ေနတယ္။

"ဘာ...ဘာမွားလို႔လဲ?"ဝူရုန္က ထိတ္လန္႔မႈေၾကာင့္ ကိုယ္ကိုက်ံဳ႕ထားလိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာ သူက ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့တစ္စံုတစ္ခုကိုျမင္လိုက္ရတယ္။သူက ထုတ္ခ်င္းေပါက္ျမင္ရတဲ့ဝိညာဥ္တစ္ခုက ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုကေနထြက္ေပၚလာၿပီး အဲဒီဝိညာဥ္က သူနွင့္အတိအက်ကိုတူေနတယ္။မဟုတ္ေသးဘူး!အဲဒီဝိညာဥ္က သူ႕ထက္အသက္ပိုႀကီးဟန္ေပၚတယ္။

ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ရဲ႕လက္ကိုေႁမွာက္ၿပီး ဝိညာဥ္ကိုေလထဲမွာရပ္ေနေအာင္ ေမွာ္ပညာႏွင့္ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ ဝိညာဥ္ကသတိဝင္လာတယ္။သူက မ်က္လံုးဖြင့္လာၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သူကနံရံတစ္ဖက္မွာရွိတဲ့ ခႏၶာကိုယ္တစ္ခုထံကို သြားၿပီး နာက်င္စြာ ငိုေႂကြးလိုက္တယ္
"အေမ...အေမ..."

ဝူရုန္က သူကဘာကိုျမင္ေနရတာလဲဆိုတာ မယံုၾကည္နိုင္ဘူး။ဒါက ရန္က်ီေဇာင္ရဲ႕အေစခံေတြ ေစာ္ကားခံရၿပီးေနာက္ ေသဆံုးသြားတဲ့ သူ႕အေမရဲ႕ခႏၶာကိုယ္သာျဖစ္တယ္။

သူက အျခားဖက္ကိုလွည့္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာလည္း ဝူခ်ြင္ခ်င္ရဲ႕ေခါင္းတစ္ျခား ကိုယ္တစ္ျခားျဖစ္ေနတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ေတြ႕လိုက္ရတယ္။

"အေဖ!"ဝူရုန္က ထိတ္လန္႔သြားတယ္။သူက အရင္ဘဝကိုျပန္ေရာက္ေနတာလား?ဒါေပမဲ့ ဒါကဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္နိုင္မွာလဲ?ဒါကအိမ္မက္ မက္ေနတာျဖစ္နိုင္လား?

"ေဟးရြမ္ရီ"ဝိညာဥ္က မတ္တပ္ရပ္လိုက္ၿပီး သူကေဟးရြမ္ရီထံကိုေျပးသြားလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့ ဝိညာဥ္က တိုက္ရိုက္ဘဲ ေဟးရြမ္ရီရဲ႕ခႏၶာကို္ယ္ကိုျဖတ္သြားလိုက္တယ္။

ဒီအခ်ိန္မွာေတာ့ သူကသူ႕ကိုယ္သူေသသြားၿပီဆိုတာ နားလည္လိုက္တယ္။သူကငိုေႂကြးၿပီး"ဘာေၾကာင့္လဲ?ဘာေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား ေစာေစာမလာရတာလဲ?တကယ္လို႔ခင္ဗ်ားသာေရာက္လာရင္ က်ြန္ေတာ့္မိဘေတြေသမွာမဟုတ္ဘူး"

ေဟးရြမ္ရီက ေနာင္တရတယ္။သူကေနာက္လွည့္လာၿပီးဝိညာဥ္ကိုနွစ္သိမ့္ေပးဖို႔သူ႕လက္ကိုေႁမွာက္လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့သူလုပ္လိုက္တဲ့အခါမွာ သူ႕လက္ဟာ ဝိညာဥ္ရဲ႕ခႏၶာကို္ယ္ကို တိုက္ရိုက္ဘဲျဖတ္ေက်ာ္သြားတယ္။သူက လက္သီးကိုက်စ္က်စ္ပါေအာင္ဆုတ္လိုက္ၿပီး လက္ကိုျပန္ခ်လိုက္ၿပီးဘာမွမေျပာနိုင္ဘူး။

ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီအတြက္မေကာင္းသလိုခံစားရတယ္။ဒါက ေဟးရြမ္ရီရဲ႕အမွားမဟုတ္ဘူး။ဒါေတြျဖစ္ပ်က္လာတာက သူ႕ေၾကာင့္သာျဖစ္တယ္။သူကသာ လူေတြကိုအလြယ္တကူ မယံုၾကည္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္လာမွာမဟုတ္ဘူး။

********************************************************************
*******

Chapter(193)
အရင္ဘဝတုန္းက ဇာတ္ေၾကာင္း(2)

"ဦးေလး ေဟးရြမ္ရီ ဒီမွာရွိတယ္"ရုတ္တရက္ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေအာ္လိုက္တယ္။

"သူ႕ကိုသတ္လိုက္"ဝူခ်ြင္ဂ်င္က ေအာ္လိုက္တယ္။

အဲဒီေနာက္မွာ ဝူခ်ြင္ဂ်င္နွင့္သူ႕ရဲ႕အျခားညီအကိုေတြက အေစာင့္ေတြၿခံရံၿပီးစူခ်င္ၿခံဝင္းထဲကိုဝင္ေရာက္လာတယ္။သူတို႔ေတြက  ေဟးရြမ္ရီႏွင့္ဝိညာဥ္ကို အလယ္မွာထားၿပီး လက္နက္ေတြႏွင့္ဝိုင္းထားလိုက္တယ္။သူတို႔က ဝူရုန္ရဲ႕ဝိညာဥ္ကိုျမင္တဲ့အခါမွာေလွာင္ရယ္ၾကတယ္"မင္းက ယင္ယန္ပညာရပ္မွာအဆင့္ေျခာက္ေရာက္ေနတယ္မဟုတ္လား?ဒါကိုမင္းက ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဝိညာဥ္ျဖစ္လာတာလဲ?"

"မင္းက အဆင့္ေျခာက္ကိုေရာက္ခဲ့တာေတာင္ ဘာမ်ားအသံုးက်လို႔လဲ?ကိုယ့္မိဘကိုယ္ေတာင္ မကာကြယ္နိုင္ဘူး။အသံုးမက်လိုက္တာ"ဝူခ်ြင္တုန္ကေလွာင္လိုက္တယ္။

ဝူခ်ြင္ဘင္က ေျမႀကီးေပၚက ခႏၶာကိုယ္ေတြကိုၾကည့္လိုက္ၿပီး ေလွာင္လိုပ္တယ္"ၾကည့္လိုက္စမ္း..ဘယ္လိုေတာင္အျဖစ္ဆိုးနဲ႔ေသရတာလဲ?သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာ ဆိုးလြန္းလို႔ ငါ့မ်က္လံုးေတာင္ ညစ္ပတ္တယ္"

ဝိညာဥ္က ေဒါသထြက္လြန္းတာေၾကာင့္ ငိုေနတာကိုရပ္တန္႔လိုက္ၿပီး ေအာ္လိုက္တယ္"မင္း...မင္းတို႔"

ျဖစ္နိုင္တာက ဝူရုန္ကတစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ ေဒါသနဲ႔ဝမ္းနည္းမႈကိုခံစားရတာေၾကာင့္ သူကိုဝိညာဥ္အတြင္းမွာစုတ္ယူခံလိုက္ရၿပီး သူက ဝိညာဥ္နွင့္ေပါင္းစပ္သြားၿပီး သူကဝိညာဥ္ကျမင္ရတာေတြကိုျမင္ရလာတယ္။ဒါေပမဲ့သူက သူ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုသူထိန္းခ်ဳပ္လို႔မရဘူး။

(T/N ယခုဘဝဝူရုန္ကသည္အိမ္မက္မက္ေနရင္း သူကေဘးကေနၾကည့္ေနရာမွ အရင္ဘဝတုန္းကေသဆံုးထားတဲ့ ဝိညာဥ္နွင့္ပါင္းစပ္သြားတာျဖစ္တယ္။ဒါေပမဲ့သူကခႏၶာကိုယ္ကိုမထိန္းခ်ဳပ္နိုင္ဘဲ အရင္ဘဝတုန္းကဝိညာဥ္ကလုပ္ေဆာင္ေနတာျဖစ္တယ္)

"မင္းတို႔ေခြးတိရစာၦန္ေတြ"ဝိညာဥ္က ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့သူက ရန္က်ီေဇာင္က သူ႕မိဘေတြကိုသူတို႔ေတြကေသေစခ်င္ေနတာကိုယံုၾကည္သြားတယ္။သူက ေဒါသတႀကီးသူတို႔ထံကို စိတ္စြမ္းအင္ေတြပစ္လြတ္လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာ သူကဝိညာဥ္တစ္ေကာင္သာျဖစ္တာေၾကာင့္က်ရံွဳးသြားတယ္။

"မင္းက အခုခႏၶာကို္ယ္မရွိတဲ့ဝိညာဥ္သက္သက္ဘဲ။ဒါေၾကာင့္အခုက စတင္တဲ့က်င့္ႀကံသူနဲ႔အတူတူဘဲ။ဒါေပမဲ့ငါတို႔က မင္းကိုအခြင့္အေရးေပးမွာမဟုတ္ဘူး"ဝူခ်ြင္တုန္ကေလွာင္လိုက္တယ္။

"ငါမင္းကိုသတ္မယ္!!"သူက သူတို႔ထံကိုၾကမ္းတမ္းစြာေျပးသြားလိုက္တယ္။

ဝူခ်င္လီက ေရွးေဟာင္းဂါထာတစ္ပုဒ္ကိုရြတ္ဆိုလိုက္ၿပီး ဝူရုန္ရဲ႕ဝိညာဥ္ကိုၿဖိဳခြဲေစဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ အျဖဴေရာင္အရိပ္တစ္ခုက ဝူရုန္နဲ႔ဝူခ်ြင္လီၾကားမွာေပၚလာတယ္။

"ဒီကစားစရာအကြက္နဲ႔ ငါ့သခင္မရဲ႕ဝိညာဥ္ကိုၿဖိဳခြဲခ်င္ေနတာလား?ေသေအာင္ႀကိဳးစားလိုက္အုံး"အျဖဴေရာင္အရိပ္က ခ်က္ခ်င္းဘဲေရွးေဟာင္းအကၡရာေတြထြက္ေပၚလာသည့္ေနရာကိုမီးေလာင္က်ြမ္းေစလိုက္ၿပီး တန္ျပန္တိုက္ခိုက္လိုက္တာေၾကာင့္ ဝူခ်ြင္လီကဂါထာရဲ႕တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈကိုခံလိုက္ရတယ္။

ဝူခ်ြင္ဂ်င္ကလည္း သတိအေနထားနဲ႔ အျဖဴေရာင္အရိပ္ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။သူ႕ရဲ႕မ်က္နွာတစ္ျခမ္းကလွပေနၿပီး တျခားတစ္ဖက္မွာေတာ့ အရည္ျပားအနည္းငယ္သာရွိၿပီးအရိုးေတြကိုျမင္ရတယ္။သူကအတိအက်ကို မေကာင္းဆိုးဝါးကလန္ကျဖစ္ၿပီး သူတို႔အားလံုးကသူ႕ရဲ႕တည္ရွိမႈကိုသတိမထားမိခဲ့တာေၾကာင့္ သူတို႔အားလံုးထက္ အစြမ္းထက္တဲ့လူျဖစ္တယ္။

ဝူရုန္က သူ႕ကိုယ္သူ ဝူခ်ြင္ဂ်င္နွင့္အျခားလူေတြကို မသတ္နိုင္မွန္းသိတယ္။ဒါေၾကာင့္ သူက ေဟးရြမ္ရီထံကိုျပန္သြားလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"သူတို႔အားလံုးကိုသတ္!ေဟးရြမ္ရီ!ငါ သူတို႔အားလံုးေသသြားတာကိုလိုခ်င္တယ္!တစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္း ျပန္ေပးဆပ္ေစရမယ္!"

သူကေဒါသတႀကီးညည္းညဴလိုက္တယ္။သူ႕ရဲ႕ဝမ္းနည္းမႈေၾကာင့္ ေလျပင္းေတြတိုက္ခတ္လာတယ္။

လူတိုင္းက ကိုယ္ကိုက်ိဳ႕ၿပီးေနာက္ဆုတ္လိုက္ၾကတယ္။

ေဟးရြမ္ရီက သူတို႔ကို လူေသေတြကို ၾကည့္ေနသလိုမ်ိဳးေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္"သူတို႔အားလံုးေသရမယ္!"

"မင္းက ငါတို႔အားလံုးကိုသတ္နိုင္မယ္ထင္ေနတာလား?"ဝူခ်ြင္တုန္ကေလွာင္လုိက္ၿပီး အေစာင့္ေတြကိုအမိန္႔ေပးလိုက္တယ္"မင္းတို႔အားလံုးေရွ႕တက္ၾက"

အေစာင့္ေတြက တစ္ေယာက္နွင့္တစ္ေယာက္မ်က္လံုးခ်င္းဆက္သြယ္လိုက္ၾကၿပီး သူတို႔ကတံု႔ဆိုင္းေနၾကတယ္။ဝူရုန္က အလြန္ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတာကိုမေျပာနွင့္အုန္း ေဟးရြမ္ရီကလည္း အနီးကပ္သြားဖို႔ေတာင္ ေၾကာက္စရာေကာင္းေနတယ္။

ဝူခ်ြင္လီက ေနာက္တစ္ႀကိမ္ အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္"သူ႕ကိုသြားဖမ္း!"

အေစာင့္ကတြန္႔ဆုတ္ တြန္႔ဆုတ္နွင့္ ေရွ႕တက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲ ေဟးရြမ္ရီရဲ႕ေနာက္တြင္အရိပ္ေတြအမ်ားႀကီးကထြက္ေပၚလာတယ္။အရိပ္ေတြရဲ႕အေရအတြက္က လ်ွင္ျမန္စြာ တိုးသထက္တိုးလာၿပီး မ်ားသထက္မ်ားလာတယ္။သူတို႔ကေျမႀကီးေပၚက ေနရာတိုင္းမွာရွိေနၿပီး သစ္ပင္ေတြ ေခါင္မိုးေတြေပၚမွာေတာင္ ရွိေနတယ္။အေမွာင္ထဲက သူတို႔ရဲ႕မ်က္နွာက အလြန္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းၿပီး ေက်ာခ်မ္းစရာေကာင္းတယ္။

"နားေထာင္ၾက!သခင္မရဲ႕အမိန္႔အတိုင္း ဝူမိသားစုဝင္တိုင္းကိုသတ္ပစ္!အျခားၿခံဝင္းက လူေတြကေတာ့ သူတို႔ရဲ႕မိသားစုဝင္ေတြကဘယ္လိုေသသြားလဲဆိုတာ ၾကည့္ဖို႔ဒီကိုေခၚလာခဲ့"အေမွာင္ထဲကေန ေဟးဂန္းကထြက္လာၿပီး ေျပာလိုက္တယ္။

စူခ်င္ၿခံဝင္းထဲက မေကာင္းဆိုးဝါးအမ်ားစုက ေပ်ာက္ကြယ္သြားတယ္။မၾကာခင္မွာေတာ့ လူေတြရဲ႕ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္သံေတြက ထြက္ေပၚလာတယ္။ဝူခ်ြင္ဂ်င္နွင့္တျခားလူေတြကလည္း မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို တိုက္ခိုက္ၾကတယ္။ခဏအၾကာမွာေတာ့ လူအမ်ားအျပားက ေျမႀကီးေပၚမွာလဲက်လာတယ္။ဝူခ်ြင္တုန္နွင့္အျခားလူေတြကလည္းထိခိုက္ဒဏ္ရာေတြရလာတယ္။

မၾကာခင္မွာေတာ့ သူတို႔ရဲ႕မိန္းမေတြနဲ႔ကေလးေတြက စူခ်င္ၿခံဝင္းထဲကို မေကာင္းဆိုးဝါးေတြရဲ႕ ဖမ္းေခၚလာျခင္းခံရတယ္။

"သူတို႔ရဲ႕စြမ္းအားေတြကိုဖ်က္ဆီးပစ္"ဝူရုန္က ေလထဲမွာပ်ံဝဲေနရင္း သူက စန္ေဒါင္က်ီနဲ႔ အျခားလူေတြကိုလက္ၫွိဳးထိုးလိုက္ၿပီးအေစာင့္ေတြကိုေျပာလိုက္တယ္"အခု မင္းတို႔ သူတို႔ရဲ႕မိန္းမေတြနဲ႔သမီးေတြကိုမုဒိန္းက်င့္ရင္ မင္းတို႔အသက္ရွင္ခြင့္ရမယ္"

"ဝူရုန္ မင္းဘယ္လိုလုပ္ရဲတာလဲ?"ဝူခ်ြင္တုန္က ေအာ္လိုက္တယ္။အဲဒီေနာက္မွာေတာ့ သူ႕ရဲ႕လက္ကနာက်င္မႈကိုခံစားလိုက္ရၿပီး သူ႕ရဲ႕လက္ကျပတ္က်သြားတယ္။

"မင္း ဘယ္လိုလုပ္ၿပီး သူ႕အမည္ကိုေအာ္ရဲတာလဲ?"ေရွးေဟာင္းအကၡရာေတြနဲ႔ျပည့္ေနတဲ့မ်က္နွာရွိတဲ့အရိပ္တစ္ခုက ဝူခ်ြင္တုန္ရဲ႕ေဘးမွာေပၚလာတယ္။

အေစာင့္ေတြက ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ သူတို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေတြက ေပ်ာ့ေခြလာတယ္။သူတို႔က  မေကာင္းဆိုးဝါးေတြကို လံုးဝမယွဥ္နိုင္ဘူး။ေခါင္းေဆာင္နဲ႔အႀကီးအကဲေတြေတာင္မွ မယွဥ္နိုင္ဘူး။

"ဒါက ဘာကိုဆိုလိုတာလဲ?"အေစာင့္တစ္ေယာက္က ေျပာလိုက္တယ္။

"အခ်ိန္မၿဖဳန္းနဲ႔"ေဟးဂန္းက အေစာင့္တစ္ေယာက္ကို သတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"တကယ္လို႔မင္းတို႔ မလုပ္ဘူးဆိုရင္ မင္းတို႔ေသရမယ္"

အေစာင့္ေတြက တြန္႔ဆုတ္စြာနဲ႔အဲဒီေနရာကို သြားလိုက္ၾကတယ္။

"မင္းတို႔ ပုန္ကန္တာလား?"ဝူခ်ြင္ဂ်င္ကေအာ္လိုက္တယ္။

"သခင္ ငါတို႔အသက္ရွင္ခ်င္တယ္"အေစာင့္ေတြကတံု႔ဆိုင္းေနေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ သူတို႔ကစန္းေဒါင္က်ီနဲ႔ အျခားလူေတြကိုခုန္အုပ္လိုက္ၾကတယ္။

စန္းေဒါင္က်ီ ရန္လန္ယုနဲ႔အျခားသူေတြကေၾကာက္လန္တၾကား ဝမ္းနည္းစြာေအာ္လိုက္ၾကတယ္။ဒါေပမဲ့သူတို႔ကို မေကာင္းဆိုးဝါးေတြက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတာေၾကာင့္ သူတို႔က ခုခံဖို႔စြမ္းအား မရွိဘူး။

"မလုပ္ပါနဲ႔!ဒီကိုမလာနဲ႔"

ဝူရုန္က ဒါကိုျမင္ေတာ့ အေစာတုန္းက သူ႕မိခင္က ဒီလိုမ်ိဳးခံစားခဲ့ရတာကိုေတြးမိၿပီး ဝမ္းနည္းမႈကိုခံစားရတယ္။သူကဝူခ်ြင္လီတို႔ကို လက္ၫွိဳးထိုးလိုက္ၿပီးေအာ္လိုက္တယ္"သူတို႔ကိုဖမ္း!သူတို႔ရဲ႕မိန္းမေတြ သမီးေတြ အနိုင္က်င့္ခံရတာကို သူတို႔ရဲ႕မ်က္စိနဲ႔ ၾကည့္ပါေစ"

"ဟုတ္"မေကာင္းဆိုးဝါးေတြက ဝူခ်ြင္ဂ်င္တို႔ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုက္တယ္။

"ရုန္အာ ရပ္လိုက္"အျပင္ကေန လူတစ္ေယာက္ကေျပးလာၿပီး စိုးရိမ္တႀကီးေအာ္လိုက္တယ္။

****************************************************

Chapter(194)
အရင္ဘဝတုန္းကဇာတ္ေၾကာင္း(3)

ဝူရုန္က ဝင္ေပါက္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ ဝူပုဖန္နွင့္အႀကီးအကဲေတြကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။

ဝူပုဖန္က ဝူရုန္က မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္တစ္ေကာင္ ျဖစ္ေနတာကိုေတြ႕ေတာ့ထိတ္လန္႔သြားတယ္။

"ရပ္ရမယ္ဟုတ္လား?"ဝူရုန္ကရယ္ေမာေလွာင္ေျပာင္လိုက္ၿပီး"သူတို႔က အေဖရဲဲ႕စိတ္စြမ္းအင္နယ္ေျမကိုဖ်က္ဆီးခဲ့တုန္းကရပ္ခဲ့ၾကလို႔လား?သူတို႔ ငါ့အကိုႀကီးကို သတ္ခဲ့တုန္းက ရပ္ခဲ့ၾကလို႔လား?မင္းကေရာ ငါ့ညီမကို ဘာစီကျပဳစားခဲ့တဲ့အခ်ိန္တုန္းက တားဆီးခဲ့လို႔လား?"

သူက ဝူပုဖန္ကိုမလြန္အမင္းေဒါသထြက္ေနတဲ့မ်က္လံုးေတြႏွင့္ စိုက္ၾကည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ၿပီးေတာ့ မင္း ဝူပုဖန္!မင္းက အၿမဲတမ္းၿခံဝင္းတိုင္းကိုေစာင့္ၾကည့္ေနခဲ့တာဘဲ!မင္းက ငါ့အေဖရဲ႕စိတ္စြမ္းအင္နယ္ေျမပ်က္စီးသြားတာ ငါ့အကိုႀကီးကို သတ္ခံရတာ ငါ့ညီမကိုဘာစီက ျပဳစားခဲ့တာေတြကို မင္းကမသိဘူးဆိုတာ ငါမယံုဘူး။အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက မင္း သူတို႔ကိုတားခဲ့လို႔လား?မင္းမလုပ္ခဲ့ဘူး"

"......"ဝူပုဖန္

"ဝူပုဖန္ သူတို႔ေတြ တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ေသ သြားတာကိုၾကည့္လိုက္စမ္း!ဒီညမွာ မင္းရဲ႕ဂုဏ္ယူရတဲ့မိသားစုက ပ်က္စီးကိန္းႀကံဳေစရမယ္!မင္းရဲ႕မိသားစုက ေလ့က်င့္ေရးဆင္းေနတဲ့ လူေတြနဲ႔မင္းရဲ႕အျခားမိသားစုမွာလက္ထပ္ၿပီး ထြက္သြားၾကတဲ့သမီးေတြေတာင္ မက်န္ေစရဘူး!!"

ဝူပုဖန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္က ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ တုန္ရီလာတယ္။

အႀကီးအကဲတစ္ေယာက္က ်အာ္လိုက္တယ္"ဝူရုန္ မင္းက မင္းနဲ႔မင္းမိသားစုကိုထိခိုက္ေစတဲ့သူကို သြားရွာသင့္တယ္!အျပစ္မရွိတဲ့လူေတြကို ဒီလိုမလုပ္သင့္ဘူး"

"ငါ့ရဲ႕အကိုႀကီး ငါ့ညီမေလးနဲ႔ငါ့မိဘေတြကလည္း အျပစ္ကင္းတဲ့လူေတြဘဲမဟုတ္လား?မင္းတို႔က သူတို႔ကိုအလြတ္ေပးခဲ့လို႔လား?ဒါက မင္းတို႔ ကိုယ္လုပ္တာကိုကုိယ္ ျပန္ခံရတာဘဲ"ဝူရုန္ကအေစာင့္ေတြကိုေအာ္လိုက္တယ္"သြား အခုလုပ္ေတာ့"

အေစာင့္ေတြက အဲဒီမိန္းမေတြရဲ႕အကၤ် ီေတြကိုဆုတ္ၿဖဲလိုက္ၾကၿပီး ဆက္လက္လုပ္ေဆာင္ၾကတယ္။ ၿခံဝင္းတစ္ခုလံုးက ေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္သံေတြ နွင့္ျပည့္သြားတယ္။

"ဝူရုန္ မင္းေခြးမသား!"ဝူခ်ြင္လီက ေဒါသတႀကီးေအာ္လိုက္တယ္။

"ဝူရုန္ ငါမင္းကိုသတ္မယ္"ဝူခ်ြင္တုန္ကေအာ္လိုက္တယ္။

"ဝူရုန္ ငရဲကိုသြားလိုက္ေတာ့"ဝူခ်ြင္ဘင္ကလည္းေအာ္လိုက္တယ္။

"ငရဲကိုသြားဟုတ္လား?"ဝူရုန္က သူ႕ရဲ႕ခႏၶာကို္ယ္ထံကိုပ်ံသန္းသြားလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"ငါက ေသၿပီးသြားေပမဲ့ ငါကအခုဘာနာက်င္မႈမွမခံစားရဘူး!ဒါေတာ့မင္းတို႔ကဘဲ ငရဲကိုသြားသင့္တယ္"

"......."အျခားလူေတြ

ေဟးရြမ္ရီက ေရွ႕တက္လာၿပီး ဝူရုန္ရဲ႕ေလာင္က်ြမ္းထားတဲ့ခႏၶာကိုယ္ကို ဂရုတစိုက္ေပြ႕ခ်ီလိုက္တယ္။သူကေလာင္က်ြမ္းထားတဲ့ နဖူးကိုလူေတြေရွ႕မွာဘဲ နမ္းလိုက္ၿပီး အက္ကြဲေနတဲ့အသံနွင့္ေျပာလိုက္တယ္ "သူတို႔အားလံုးကိုသတ္ပစ္"

ဝူရုန္က သူကလူမဟုတ္ေတာ့တာေတာင္ ေဟးရြမ္ရီက ဝမ္းနည္းေနတာကိုခံစားမိတယ္။

ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို သူ႕လက္ေမာင္းထဲမွာေပြ႕ခ်ီလိုက္ၿပီး အျပင္ထြက္သြားတာေၾကာင့္ ဝူရုန္က သူ႕ရဲ႕ေဒါသေတြကလည္းေလ်ာ့ပါးသြားသလိုခံစားရတယ္။အျခားမေကာင္းဆိုးဝါးနွစ္ေကာင္ကလည္း ဝူခ်ြင္ခ်င္နွင့္ေဂါင္တုန္တို႔ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကို သယ္ေဆာင္လာခဲ့တယ္။

ဝူရုန္က သူတို႔ေနာက္ကေနလိုက္လာခဲ့တယ္။

အျခားေသာ မေကာင္းဆိုးဝါးေတြက ေဟးရြမ္ရီရဲ႕အမိန္႔အတိုင္းသတ္ျဖတ္ၾကတယ္။

သူတို႔က ဝူခ်ြင္လီနွင့္ သူ႕ရဲ႕ညီအကိုေတြကို သူတို႔ရဲ႕ဇနီးမယားေတြကို မုဒိန္းက်င့္ေနတာကိုၾကည့္ေစၿပီးသည့္ေနာက္မွာ သူတို႔ကိုသတ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။

ဝူရုန္က မိသားစုတစ္ခုလံုးကိုသတ္ျဖတ္ေနတာကိုစိုက္ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။

ေနာက္ေတာ့ သူကေၾကာက္လန္႔တၾကားေအာ္သံေတြကို ခ်န္ထားရစ္ၿပီး ေဟးရြမ္ရီေနာက္ကိုလိုက္လာခဲ့တယ္။

ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ေပြ႕ခ်ီၿပီး ဝူအိမ္ေတာ္ကေန ေလေပၚမွာပ်ံသန္းတဲ့ရထားလံုးေပၚကိုတက္သြားလိုက္ၿပီး ပ်ံသန္းထြက္ခြာသြားလိုက္တယ္။သူတို႔ေဟးအိမ္ေတာ္ရဲ႕ဝင္ေပါက္ကိုေရာက္ေတာ့ ရပ္တန္႔လိုက္တယ္။

ေဟးရြမ္ရီက ေလွကားနားမွာရပ္လိုက္ၿပီး အက္ကြဲတဲ့အသံနွင့္ေျပာလိုက္တယ္"ရုန္အာ ကိုယ္တို႔အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီ"

ဝူရုန္က ျပင္းျပင္းထန္ထန္ငိုေႂကြးခ်င္လာတယ္။သူတို႔လက္ထပ္ၿပီး နွစ္ေပါင္းမ်ားစြာၾကာသည့္တိုင္ေအာင္ ဒါကပထမဆံုးအေနျဖင့္ ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကိုရင္းနွီးစြာေျပာဆိုဆက္ဆံတာျဖစ္တယ္။

"အင္း"သူက လည္ေခ်ာင္းထဲကအသံကိုဖ်စ္ညစ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။

ေဟးရြမ္ရီက သူရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုေပြ႕ခ်ီၿပီး အိမ္ေတာ္ထဲကိုေလ်ွာက္ဝင္သြားလိုက္တယ္။

ေဟးရွင္းက အနားကိုေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့  သူကသူျမင္ရတာကိုမယံုၾကည္နိုင္ဘူး"မင္း..."

ဝူရုန္က ဝမ္းနည္းစြာၿပံဳးျပလိုက္တယ္။

ေဟးရြမ္ရီက အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္"ေဟးရွင္း အစီအရင္လုပ္ေတာ့"

"ဘာအစီအရင္လဲ?"ေဟးရွင္းကစိတ္ရွဳပ္သြားတယ္။

"မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္မုဆိုးေတြ မၾကာခင္လာေတာ့မယ္"

ဝူရုန္က ေနရာမွာဘဲေအးခဲသြားတယ္။ဟုတ္တယ္!ေဟးရြမ္ရီက သူ႕ကိုသူကတကယ့္မေကာက္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္ အစစ္မျဖစ္ခင္ ကမာၻႀကီးရဲ႕စည္းမ်ဥ္းကိုဆန္႔က်င္ၿပီး ထိန္းသိမ္းထားခဲ့တယ္။တကယ္လို႔သူထြက္မသြားဘူးဆိုရင္ မေကာင္းဆိုးဝါးမုဆိုးေတြရဲ႕ ဖမ္းဆီးျခင္းခံရလိမ့္မယ္။ဒါေၾကာင့္ သူကအထူးနည္းလမ္းကိုသံုးၿပီး မေကာင္းဆိုးဝါးမုဆိုးေတြကိုေရွာင္ရွားဖို႔လိုအပ္တယ္။

"က်ြန္ေတာ္သိၿပီ"

ေဟးရွင္းက အေစာင့္အနည္းကိုေခၚယူလိုက္ၿပီး သူကအိမ္ေတာ္ထဲမွာ အစီအရင္ခ်ဖို႔လိုအပ္တာတိုင္းကို ျပင္ဆင္လုပ္ေဆာင္ေစတယ္။

ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ရဲ႕ခႏၶၶာကိုယ္ကို သူတို႔ရဲ႕အခန္းကိုေပြ႕ခ်ီ၍ေခၚသြားလိုက္ၿပီး အိပ္ရာေပၚတင္ေပးလိုက္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူကေမွာ္လက္နက္တစ္ခုကို ထုတ္ယူလိုက္ၿပီး ဝူရုန္ကိုေျပာလိုက္တယ္"ဒီထဲမွာဝင္ေနၿပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဖုန္းကြယ္ေနပါ"

"ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား..."

သူက ယင္ယန္ဆရာသခင္တစ္ေယာက္ျဖစ္တာေၾကာင္ မေကာင္းဆိုးဝါးမုဆိုးေတြက အရမ္းရင္ဆိုင္ရခက္ခဲတာကို လံုးဝနားလည္သေဘာေပါက္တယ္။ဒီအက်ိဳးဆက္က စိတ္စြမ္းအင္ေတြကို ဆံုးရွံဳးရံုသာမက ေသဆံုးသြားသည္အထိျဖစ္နိုင္တယ္။ကံေကာင္းတဲ့ အနည္းငယ္ေသာ ဝိညာဥ္ေတြကသာ မေကာင္းဆိုးဝါးမုဆိုးေတြရဲ႕လက္ကေရွာင္ရွားနိုင္တယ္။

ေဟးရြမ္ရီက ေမးလိုက္တယ္"ဒါဆို မင္းသူတို႔နဲ႔လိုက္သြားခ်င္လို႔လား?"

"ဟင့္အင္း"ဝူရုန္ကေျဖလိုက္တယ္။

"ဒါဆို အထဲဝင္ေတာ့"

ဝူရုန္က တံု႔ဆိုင္းေနေပမဲ့ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ေမွာ္လက္နက္ထဲကိုဝင္ေရာက္သြားတယ္။အတြင္းထဲမွာ လံုးဝေမွာင္မဲေနတယ္။ သူက အျပင္ထြက္လို႔မရကတည္းက သူ႕ကို္ယ္သူသာဒီေနရာမွာနွစ္ႁမွဳပ္ေနနိုင္တယ္။သို႔ေသာ္လည္း ဒီအခ်ိန္မွာတာ့ သူ႕ရဲ႕ေဒါသေတြက လြင့္ပါးသြားၿပီျဖစ္တယ္။

အခ်ိန္ေတြကုန္ဆံုးသြားတယ္။သူက ေမွာ္လက္နက္ထဲကေနထြက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ အိမ္ေတာ္ကို ေနရဲ႕အလင္းေရာင္မဝင္နိုင္ေအာင္ အမဲေရာင္ပတ္စနွင့္ဖုန္းထားတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။

********************
*************************
************
paid gpဝင္လို႔ရၿပီေနာ္

Lanjutkan Membaca

Kamu Akan Menyukai Ini

247K 39.9K 102
I am the father of villain Author Lin Ang Si ရဲ့ novel လေးပါ ???? All credit to Original author and E-Translators .
449K 10.8K 87
"ပူတင်းလေးကဘာလဲ" "ကိုကို့အပိုင်" "ကိုကိုတို့ကရောဘာလဲ " "မောင်နှမ" "ဟာ..."
312K 5.5K 47
ဒီဇာတ်လမ်းထဲက " စွဲမက်သျှင် " ဆိုတဲ့နာမည်ကို သာသာ crd ပေးပါတယ်နော် " မင်းညှို့သျှင် " နာမည်နဲ့ လိုက်ဖက်မှုရှိအောင် ထည့်ထားတာမို့လို့ပါရှင့် ဒီ fic လ...
222K 6.6K 82
ဆာကူရာပန်းလေးတွေက...မင်းနဲ့တူတယ်... သူက...နေရောင်အူံ့မိူင်းပြီးလင်းလင်းထင်းထင်း မရှိတဲ့အချိန်မျိုးတွေကုန်ဆုံးခါနီးမှာပွင့်တတ် တာမို့...ဆာကူရာပန်းလေးတ...