Chapter 132: Mafia War
Natupad ang gusto ko sa araw ng birthday namin ni Darius. Kami-kami lang at malalapit na kaibigan. Sina Lolo, hindi makakarating dahil maraming inaasikaso pero susubukan daw nila na humabol para makasama sa birthday naming ng kapatid ko.
Iyong mga pinsan ko sure akong dadalo dahil yari sila sa akin kapag hindi talaga sila dumalo. Kailangan kasama sila dahil isa sila sa naging part ng aking life. At saka kailangan talaga nandoon sila!
Maayos naman ang lahat. We decided na sa isang secured building gagawin para walang makapasok. Nasa may mansion pa kaming lahat nila Papa dahil mamaya pang gabi ang start. Ala-una palang ng hapon, masyado pang maaga.
Kanina pa ako nandito sa taas at hindi maintindihan ang nararamdaman ko ngayon. Parang may iba. Kingina, patapusin sana ang birthday namin ni Darius... is speaking of Darius. Nasaan 'yon?
Kanina ko pa 'yon hindi nakikita, ah? Saan na naman kaya 'yon nagsuot? Alam na mahalaga ang araw na 'to tapos ngayon pala talaga siya nawala!
Tumayo ako para hanapin siya sa buong mansion. Pati sina Mama... ang sabi niya may bibisitahin lang siya na kaibigan pero hanggang ngayon hindi pa rin siya nakakabalik.
At sure rin akong nandito lang ang kapatid ko ngayon. At isa pa, kanya-kanyang greet ng mga friends ko sa akin ng happy birthday same with Darius. Pati si Phoenix... nag-greet rin sa akin kaninang exact 12:00. Ang saya pa nga kanina dahil talagang nagkalat sila sa harap ng bahay namin.
Mahimbing ang tulog ko pero panay ang bato ng kung ano sa bintana ko. Nakikita kong may tao kaya bumaba nalang ako. Nagtataka pa ako dahil bukas ang ilaw sa ibaba.
"HBD, p're!" Tinapik ni Gavin ang balikat ko nang bumungad sa akin ang sandamakmakna confetti.
Alas-dose na ng umaga at ito silang lahat... nasa harap ko at may kaniya-kaniyang cupcake with letters na happy birthday same with Darius.
"Nagkalat pa talaga kayo!" reklamo ni Darius.
"Ang arte mo, ikaw na nga sinurprise!" irap ni Zay. "Anyway, happy birthday, Darlene!"
May hawak pa silang gifts at balloons. Nandito rin sina Mama.
"Happy birthday, Darlene and Darius," ngumiti si Mama at hinalikan ako sa pisngi.
"HBD!" ang tipid naman ni Gael, ngumiti siya.
"Thank you!" ngumiti ako, na kay Phoenix ang paningin. "Ano 'yan?" tukoy ko sa hawak niya.
"Welcome, love," inakbayan niya ako. "Uh, this? It's my gift. Crystal flower." Binigay niya 'yon sa akin kaya nakita ko ng maayos.
Ang ganda! May initial pa na love ang crystal flower, nakalagay iyon sa box na parang galaxy ang style kaya mas lalong gumanda. I'll keep this!
Ang ganda ng gift niya! Hindi ko rin inakala na bibigyan ako ng regalo nina Trevor. Alam niyo ba kung ano 'yon? Kinumpleto lang naman nila ang petals ng flower, isa 'yong kwintas pero petal ang pendant at isa-isa sila para daw kumpleto ang petals.
Jusko, paano ko 'yon susuotin? Dapat pinag-isa nalang nila!
"Tita, Happy birthday!" Pumasok si Amir sa kwarto kaya napabalik ako sa ulirat ko.
Nakita kong sumunod naman si Ate Anya sa kaniya. Humalik siya sa pisngi ko bago may ibinigay sa akin.
"Happy Birthday, Darlene!" Ngumiti si Ate Anya. "Amir's gift," tinuro niya ang hawak ni Amir.
"Thank you!" Yumakap ako kay Amir.
"And my gift," nagbigay rin ng regalo si Ate Anya kaya niyakap ko rin siya.
"Thank you so much!" Hinaplos ko ang tummy niya. "Baby, labas ka na. Charot." Baka lumabas nga talaga. Lagot pa ako kay Kuya kapag nangyari 'yon.
Lumabas na kami sa kwarto ko para bumaba na. Sinabi ko na mauna na muna sila sa may patio ng mansion. Hinahanap ko pa rin si Darius. May ibibigay ako sa kanya. May regalo ako sa kanya! May regalo rin siya sa akin, kagabi niya lang binigay.
Isa 'yong big frame at doon nakalagay polaroid pictures namin noong baby kami though kulang dahil nagkahiwalay kami pero bumawi naman noong nagkita kami noong pagkatapos ng fieldtrip at ngayong malaki na kami.
Naikot ko na ang buong mansion ng dalawang beses wala pa rin akong Darius na nakikita sa buong mansion. Napagod ako kaya naupo ako saglit sa sofa tutal nandito rin pala sina Amir at Ate Anya.
Nanonood lang kami ng TV nang dumating si Kuya na nanggaling sa labas, mukhang problemado at hindi alam ang gagawin. Nakasunod sa kaniya ang mga bodyguards.
"We have a problem."
Napahawak ako sa noo.
Tangina naman. Problema na naman! Kailan ba matatapos ang mga problema?
"What is it?" Tanong ni Papa na kakarating lang na nanggaling sa taas.
"Darius and Mama... they're missing," sagot ni Kuya.
Napahawak ako sa noo dahil sa nalaman.
"Bakit naman ngayon pang araw ng birthday ko—namin ni Darius? Pwede bang bukas na lang kamo? Gusto ko muna maging nineteen!" napakamot ako sa noo.
"There's another problem..." Sumulpot si Phoenix sa pinto.
"Love!" Tumayo ako at sinalubong siya. Hinawakan niya ang baywang ko nang makalapit ako. "Anong problem?"
"Someone entered to my mn fucking house and I knew... It was Almendral's mens. They get my sister." What the fuck? "They fucking kidnapped her!"
"We will find her," suminghap si Papa at tumayo. Kinuha niya ang baril at inayos. "Alam ko ng mangyayari 'to. That's why I get ready." Naglabas ng mga papel si Papa. Pinatong niya ang mga 'yon sa lamesa. "Drake call everybody," dagdag ni Papa bago tumalikod.
Umakyat siya sa taas habang nagdadial. Hindi ko narinig ang sasabihin niya dahil mabilis ang lakad niya.
Ginawa naman ni Kuya ang sinabi niya. Nakatingin lang ako sa kanya habang may ginagawa si Kuya, si Ate Anya naman gano'n rin. Dumating sina Gianna na halatag nabulabog.
"Anong nangyayari, Tito?" Tanong ni Dash.
"Darius and my wife is missing. Phoebe is missing too," sagot ni Papa.
"Para saan naman?" Napakamot ako sa noo. "Ang lakas ng tama nila."
"Quiet, Darlene," saway ni Kuya.
"They want us to be all dead. I know our enemies prepared this fucking day so are we," sabi ni Papa.
"Wait, Tito. Ito ba ang pinapagawa sa akin ni Miss. Serine? Iyong about the plan and battle that she's talking about? Iyong plano niyang tapusin?" Tanong ni Gianna.
Tumango si Papa. "Yeah, Gianna. This is what she's talking about. Gusto niyang matapos na 'to."
Ano 'yon? Pero kingina... "Sa araw talaga ng birthday namin ni Darius?" Hindi makapaniwala na tanong ko.
Hindi pinansin ni Papa ang sinabi ko dahil nagpatuloy siya sa ginagawa. "Be familiar with their faces. They want a battle? Then we will give it to them to have our own peace." Nakakatakot naman si Papa.
"Ngayon na mismo, Pa?" Tanong ko.
"Yes, Darlene. I'm tired of this shit so it's time to stop," sagot ni Papa. "I know that Morriston kidnapped your mother and brother. We just need to find out where they are right now."
"Ako ng maghahanap kung nasaan sina Miss. Serine!" volunteer ni JP. Tumayo siya at kinuha ang laptop.
Maraming sinabi si Papa about sa pwedeng mangyari. Tinawagan niya ang mga tauhan niya para pumunta dito sa lugar kung nasaan kami. Even the whole Satyr and Forelli is here. Hindi lang basta isa ang Organization ang makakalaban namin dahil dalawa at sa tingin ko ang marami 'yon.
"Here's all the guns that you all needed," Binuksan ni Papa ang isang kwarto.
Nanlaki ang mata ko dahil sa iba't ibang klase ng baril.
"Pa, wala bang mas maganda d'yan?" Request ko. "Gusto ko 'yong may mga diamond sa baril."
"Darlene, we are all serious here tapos hihirit ka ng ganyan?" Sabi ni Papa at halata ang frustration sa mukha. "Stop for now, please, sweetie?"
"Nagrerequest lang naman ako. Iyong request ko nga hindi niyo binibigay," umirap ako.
"Ano ba ang request mo?" Tanong ni Kael.
"Baby sister," sagot ko.
Natawa naman sila. "Hindi naman kasi basta-basta 'yon."
Umirap lang ako at nag-hanap ng magagandang baril sa paligid.
"Marquez and JP look at the camera's and hack the whole CCTV's. For sure they have a trap. While everyone... rotate the whole place to find my wife and son. I know they're playing with us, and we will give them a play," seryosong sabi ni Papa. "While Reid and my others nephew will stay outside. And if that place has a bomb... find it immediately and defuse it. No one will die at this fucking mafia war."
"And don't let them touch my daughter." Paalala ni Papa.
Nakikinig lang ako habang kumakain ng ice cream. Panay ang pagbibigay ng task ni Papa sa lahat tapos sa akin wala. Kumakain na lang tuloy ako dito tapos minsan sinusubuan ko si Phoenix. Tapos reklamo pa nang reklamo, sinusubuan na nga.
"I want the cheese flavor one and this avocado," request niya.
Kumuha na lang ako.
"Jusmiyo...." Humawak sa noo si Gianna.
Hindi namin siya pinansin at kumain na lang. Hanggang sa may tawag akong narinig sa laptop.
"Happy Birthday, Darlene." Halos mawalan ako ng hininga dahil sa nakikita ko ngayon.
"Ma..." Bulong ko nang makita siyang hawak ni Astra. Muntik ko nang mabitawan ang ice cream ko.
Nakangisi sa camera si Astra habang may hawak na baril. Nakaupo si Mama sa wooden chair at nakatali ang paa at kamay. Nakayuko si Mama kaya sure akong tulog siya, nasaan si Darius?
"Fuck you, Astra. Don't you dare touch her! Don't fucking touch my wife," ramdam ko ang galit ni Papa.
"I will not hurt her or touch her. Relax... I'll do that if you give Darlene to me," aniya.
Gusto talaga nila akong makuha.
"No," sagot ni Papa.
"Then, no. I will not give your precious wife to you." Ngumisi si Astra. "But... let's have a game. You guys have... ten minutes to find her but if you guys don't see her? I'm sorry..." Biglang nawala si Astra sa screen.
Humawak ako sa noo.
"Tangina, makakasakal ako ng babaeng nag-ngangalan ay Astra." Umayos ako ng upo.
"Na-tracked ko na sila," sabi ni JP.
Napatingin ako sa kanya at tumayo. Kinuha ko ang baril sa lamesa. "Tara na, nanggigil na ako dito."
Nasa sasakyan ako ni Phoenix habang nagrerelax.
"How can you be so relaxed while your mother and brother are missing?" Tanong ni Phoenix. "My sister is in danger and I can't even fucking relax."
"Chill ka lang. Kailangan mong maging relax."
"I don't know how!" Nag-aalala nga talaga siya.
"Makukuha rin natin sila at alam kong hindi matatapos ang araw na 'to... na mawawala na silang lahat sa mga buhay natin. Makakahinga na tayo ng maluwag," sabi ko at pinagdasal na sana matapos na ang lahat ngayong araw mismo.
Hindi ako nagkamali ng inaakala kanina na maraming mga mag-aabang sa lugar.
"Be careful." Siniil ni Phoenix ng halik ang labi ko bago ako pakawalan. "I love you."
"I love you more," sagot ko.
Dahan-dahan lang baba ko sa kotse. Nagtago ako sa may pader ng may lalaking lumabas mula sa loob. Kinasa ko ang baril at tinutok sa kanya, isang bala lang ang nagpabagsak sa kanya. Nakagawa ng ingay ang baril ko kaya lahat-lahat ay nataranta.
Humawak ako sa earpiece ko. "Darlene... maraming nag-aabang sa'yo sa fourth floor," narinig kong sabi ni Finn. "Ikaw ang pinaka-pakay nila."
"Sige, salamat."
Dumiretso ako sa loob ng kanya-kanya silang kumilos. Nagtatago ako at dahan-dahan lang ang bawat kilos ko para hindi ako mahuli.
***
Serine
This bitch really hitting me, huh?
"I'm getting bored, Serine... ang tagal ng anak mo," Astra said.
"Baka nagkakape o kumakain pa ang anak ko. Hintay ka lang darating rin 'yon. Masyado kang excited mamatay." I rolled my eyes. "Magkikita rin kayo ni Satanas sa impyerno, makakapag-reunion na kayong dalawa." I smirked.
She pointed her gun at me. "Shut your fucking mouth, you freaking bitch."
I smirked more. Natanggal ko ang tali sa kamay ko.
"Stop smirking." Lumapit siya sa akin habang nakatutok pa rin ang baril. She's shaking... hindi niya ako kayang patayin.
Come on... lapit pa.... then I'll show you the real hell.
"Gotcha..." Hinagis ko pataas ang baril niya gamit ang isang kamay ko kaya agad niyang nabitawan ang baril. I raised my hand to catch the gun and I did it... I catch the gun using my one hand.
I pointed the gun to Astra. "Who's your freaking bitch, huh?" Binaril ko ang katabi niyang wine glass na nakagawa ng ingay sa buong lugar.
Kinuha ko ang swiss knife sa bulsa para matanggal ang tali sa paa ko. And when I release, I immediately up and still point the gun to Astra.
She's glaring at me. "You..." She didn't finish her sentence because I shot her to death.
"You caused a lot of trouble for my daughter and for the girl I treated as my real daughter Lara. It's time for you to pay." I smirked and drank the bottle of wine but I stopped when I realised something.
I can't drink.
We are two now.
***
Darius
The fuck? I can't believe that this man is... part of Scythe. Naririndi na ako sa mga walang kwenta na sinasabi nila sa akin ngayon. If I can just silent my ear, kanina ko pa sana nagawa.
"Pagod na akong mag-bantay sa 'yo," Acel said. This is Spencer's brother. "Pass me the wine, Fier."
"Pakawalan na kaya natin 'to?" Fier asked his two members as he passed the wine to Acel.
"Gago, yari 'to kay Mr. Morriston." Sean answered. He seems so really scared, huh? Walang katakot-takot doon.
I rolled my eyes. "Seriously? Are you all scared of them? Dapat kay Satanas lang kayo natatakot... amo niyo 'yon, 'di ba?"
The three looked in my direction.
"Kayang-kaya niyo siyang tapusin. He's only one while you all are three," I said.
"But he was well trained," Acel said.
"But you three are well trained too. Mas lamang kayo sa kanya."
"Oo nga 'no?" Sean said. "Masyado tayong nagpalamon sa takot sa kanya kaya ito... na-stuck tayo sa mga gawain na ayaw natin gawin," Fier said.
"He blackmailed us."
"You're right. Hindi naman siya nakakatakot pero natatakot kayo sa kanya." Napalingon kaming lahat sa bintana at nandoon nakaupo si Darlene habang kumakain ng fries na galing pa dito sa loob.
What the fuck?!
"Darlene! Kailan ka pa nandyan?" Tanong ko.
"Kanina pa. Nagtataka nga ko kung bakit hindi niyo ako napansin." Sagot niya.
Kanina pa? Bakit parang wala man lang akong nararamdaman na presensya niya kanina pa? What the hell.
"Pakawalan niyo na si brother ko." Bumaba siya mula sa bintana. "Promise mabubuhay kayo. May hahanapin pa ako, oh! Iyong bebe ko halos sigawan ako kanina kasi muntik na ako mabaril. Para matapos na rin ang fight."
Tumayo naman ang tatlong kasama ko.
I can't believe you, Darlene!
"Siguro nga masyado tayong nagpalamon sa kanya." Sean goes to my back and unties my hands and feet. "Sige, malaya ka na. Sawa na rin kami sa ganito. Gusto na namin ng tahimik na buhay, kami na lang ang magpapaliwanag sa iba kung bakit ka namin pinatakas."
Acel and Fier nodded.
"Huwag kayong mag-alala... hindi namin kayo papatayin... basta huwag niyo lang papataying ang kasama ko." May kinuha sa likod si Darlene at binigay sa akin. "Darius, tara. Kailangan natin puntahan si Mama."
***
Drake
"What's up, Drake..." I looked at my back when I heard a familiar voice.
"What the fuck..." I said when I saw this fucker.
Tanginang lalaki 'to, bakit hindi pa 'to mamatay? Wala naman siyang silbing sa mundo kung bakit pa 'to nabubuhay.
"Where's Darlene?" The fucker Aristotle said.
I smirked. "As if I told you. Bakit ko naman sasabihin sa 'yo kung nasaan ang kapatid ko?"
He pointed his gun at me as I do.
I will never give him my sister. I can't afford losing our baby in the family. We almost lost her once when she got kidnapped and that will never happen again. Hinding-hindi 'yon mangyayari ulit.
"Why the hell do you want my sister so bad? Is it the richest, huh?" I raised my brow. "Napaghahalataang mahirap ka dahil pera lang ang habol mo." I rolled my eyes. "How poor... I can give you a million. Name it, I'll give you."
"Do you want me to kill you?" He gritted his teeth in anger.
I laughed. "Ang pikon mo naman," I teased him. "I'm just asking if you want a money 'cause you know, I am a billionaire so tell me. Magkano ba ang gusto mo? Gusto mo ba ng pera pang-pagawa ng kabaong mo?"
He tightened his grip on his gun, getting pissed.
"Or do you want me to customized you a coffin with evil design, huh, Morriston?" I added, smirking.
"Manang-mana ka sa ama mo!" He shouted. "I will fucking kill you!"
"Kill me then let's see..." I commanded when I saw Mama standing in his back while fixing her hair.
"I'll kill you first if you try to kill my son," Mama said.
Lumingon si Aristotle sa likod. "What are you doing here?!" Gulat na tanong ni Aristotle.
"You see... I escaped. Ang tanga kasi ng kambal mo," sagot ni Mama.
"What do you mean?" Aristotle asked.
"Your sister is dead, fucker," Mama answered.
Aristotle was stunned.
"Shocked? Should be..." Mama laughed a bit. "Hina ng kapatid mo," ngumisi si Mama.
"What did you do?" Tinututok niya ang baril kay Mama.
"I killed her, gusto mong ikaw ang isunod ko?"
What a fantastic scene.
Mama was about to shoot him when someone grabbed her hands. I was stunned when I saw the person who killed Phoenix's dad. Hindi ako makagalaw dahil ang akala ko... patay na siya.
"You're fucking late!" Aristotle hissed.
"I'm sorry," Almendral said. "Someone escaped in the mansion and I really need to get her..." he looked at me.
Now I know! He's the one who kidnapped Phoebe!
He's fucking alive! At gusto niyang wakasan ang buhay nina Phoenix! Fuck, this is fucking wrong! I had to call for someone!
"Let Serine live, Almendral. I want Darlene." Binitawan naman kaagad nila si Mama kaya agad akong pumunta kung nasaan siya para alalayan siya.
Basta-basta na lang sila umalis sa lugar.
Fuck. They can't get my sister!
***
Dylan
The whole ground has a lot of blood because of the person who is dead now. My bodyguards was killed... which made me guilt dahil pati sila ay nadadamay sa mga gulo but I don't have a choice dahil 'yon ang trabaho nila simula nang pasukin nila ang mundong 'to. At isa pa, isa 'to sa nilagay namin ni Phytos bago siya mawala.
"Once someone entered in the organization, Dylan. They don't have a choice but to put their live on the line no matter what happens," he said after drinking the glass of whiskey.
"Even if that person is close to us..." it's hard for me to say in this rule dahil parte ng organization ang anak ko. I don't want my first born to be in danger pero pinasok niya ang mundo namin ng Lolo niya.
"Even if that person close to us," he repeated. "Even my son."
In this month, malapit nang lumabas ang anak niya kay Rica, his wife. But we still have a problem. Kinailangan pa niya-naming iwan ang mga asawa naming para lang maayos ang problemang 'to dahil hindi pa rin tumitigil ang dating suitor ni Riza sa panggugulo na nagging kaibigan rin naming dalawa.
We are scared for our safety especially my wife's pregnant too with our twins. Pero masyado siyang makulit, she's now in eight months at next month manganganak na siya pero gusto pa rin niyang pumunta sa kung saan-saan.
"You're carrying the twins maybe you forgot tapos nakikipagbarilan ka pa sa mga kalaban!" I can't help but to shout but I shut my mouth when I saw her eyes, glaring.
"Someone just went here! Alangan naming pabayaan ko si Drake 'di ba? Habang ang mga tanginang 'yon winawakasan tayo ng buhay!"
I just calm myself. Hindi na ako sumagot dahil alam kong hindi ako mananalo sa kaniya. Huwag lang sanang mamana ng anak ko ang cursing words niya.
Napailing na lang ako.
I went back on Phytos' office after taking care of my wife. Kasama ng Mama ko si Serine to make sure her safety while Drake is with her. I just need to finish my business with this.
We are preparing for some reason. I know, everyone wanted to finished the war. I am just worried baka kung anong mangyari lalo na kung alam ko na parte na agad ang anak ko sa mga ganito. Same with Phytos' son.
"I'll make his future will be happy even if he's part of this. I'll tell him soon about the organization, I wanted him to enjoyed his childhood and teenage life before I tell him about this. But for now, I'll gave him a happy family that he deserves after my wife give birth to him." Phytos promised that to himself.
That was the promised I held, alam kong magaling si Phytos sa kahit saan. Even in holding guns, planning from what we'll doing, lahat ng ginagawa sa organization siya ang nagpaplano kaya hindi na rin ako magtataka kung sakaling dumating ang araw mamana ng anak niya ang galing niya.
And I wasn't wrong, when I saw Phoenix at his young age. I could see that he has a potential. I was watching him every time na makikita ko siya noon that's why I put his name on the list kahit hindi sabihin ni Phytos, ginawa ko.
"Once I die, Dylan. Take care of my family, everything is settled. From my companies, land titles, money, at lahat ng mana ng mga anak ko. Phoenix will be inherited anything, don't let my family get all that. It was all for him and for the last time, please helped him in everything. I owe you a lot if you do that." He seriously said.
My brows furrowed. "Fuck you, don't say that. No one will die, that fucker will die. After what he did and that Aris to my daughter and Nix, they will both die."
That's my promised to him aside that I'll help his son for everything... because after that talk we can't see each other anymore. I got a call from Darius saying someone entered in their house. And worst, hindi ko kinaya ang sinabi niya nang tumawag ulit siya.
"[Pa... nakapatay 'ata ako...]" my son cried. "[Napatay ko ang parents ni N-Nix... galit siya sa akin, Papa...]" I was stunned hearing my son cried. "[Nix is mad at me...]" he cried more.
"Papunta na kaming dalawa ng Mama mo..." before I ended the call, I heard him crying.
Hindi ko alam kung paano ko sasabihin kay Serine ang sinabi ni Darius but she was shocked when I told her. Pareho kaming gulat nang pumasok sa loob ng mansion ng mga Velasquez.
Punong-puno ng dugo ang buong lugar, maraming katawan ang nakahandusay sa sahig at wala nang mga mabuhay.
I saw Darius was crying while looking at Phoenix's direction. My lips parted when I saw Phytos and Rica's... dead bodies. Lumipat ang paningin ko kay Phoenix... his eyes were bloodshot but pain was there. His hands were shaking while holding his Mom's face.
"Nix..." I called him slowly.
Nag-angat siya ng tingin. "Don't you dare go near me! Umalis na kayo dito!" He shouted in madness. "Leave my fucking house alone!"
"What are you still doing here?!" He shouted. "Umalis na kayo!"
"We are here to help-."
He cut me in a sarcastic laugh. "Help?! I don't fucking need a help from anyone especially from you!" He glared at Darius. "Umalis na kayong lahat! Hindi ko kailangan ng tulong!"
On that moment, I realized na mahihirapan akong tuparin ang pangako ko sa kaibigan ko.
"Doon muna sa mansion namin si Phoebe at Preston," I told Serine.
She nodded. "Ako na ang maghahatid."
Pumunta ako sa Hospital kung nasaan si Phoenix. I saw him at the morgue, he was crying while hugging his father's body. Letting out the pain so hard. His body was shaking.
"Daddy. . . why did you left me?" he cried, napaupo na siya sa tiles. "Mommy. . . how can I live now without you? Without Daddy?"
Nilapitan ko siya para pakalmahin. Nilingon ko ang walang buhay na katawan ng mga magulang niya. Dumating ang mga nurse para ayusin ang mga katawan nila.
Sinama ko na rin si Phoenix sa mansion kung nasaan si Drake. Wala si Darlene dahil nasa Laguna at si Drake lang ang nasa mansion. Pero mapilit si Phoenix, ayaw niya talaga na hayaan kaming tulungan siya.
"Ma, I didn't kill them! Pero naguguluhan ako!" Darius was so frustrated.
"You didn't do it, Darius," Serine held his face. "Wala kang ginawa pero sa ngayon intindihin na lang muna natin si Nix. Nawalan siya ng minamahal sa buhay. We have to help him."
Iyon ang ginawa naming. We are helping him secretly dahil ayaw niyang tumanggap ng tulong mula sa amin.
"Make sure that you'll be find her," Serine said to Sandro. "And please, 'wag kang aalis sa tabi ni Nix... he needs you."
Nilingon ko si Phoenix na nakatingin sa coffins ng mga magulang niya. He can't look at those coffins. His face was emotionless. Ni ang lapitan ang coffins, hindi niya magawa.
He wasn't eating, hindi pa rin natutulog. Ilang araw na siyang nakatingin sa kung saan.
Kami na ang umasikaso sa burial ng magulang niya while his siblings were inside my house. Doon muna sila hangga't hindi niya sinasabi kung kailan pwede bumalik sa mansion ang mga kapatid niya.
"You're not eating," Serine placed a food beside the bed. "Come on, kumain ka na. You have to eat, ngayong mo ihahatid ang parents mo sa..."
"I'm not in the mood to eat, just leave me alone," he threw the food. "Just leave me alone, okay?! I want to be alone."
"Let him, Serine." I stood up.
She nodded, "But if you need anything, just call us, okay? We are just here for you."
Hindi siya sumagot at nahiga lang.
I know it hurts so much because of what happened. Dumating lang sana kami sa tamang oras sana naabutan naming na buhay ang mga magulang niya.
When the day comes, Phoenix can't look at the coffin unlike before. Parang hindi niya kaya ngayong humarap. We had a simple mass before they started to put down the coffin.
"Mommy..." he cried in pain, nanginginig ang boses niya habang dahan-dahan ibinababa ang coffin. "D-Daddy..." mas lalo siyang umiyak nang unti-unting maibaba sa lupa ang mga magulang niya. "Mommy, please don't leave me... please, please... 'wag mo 'ko iwan, hindi ko kaya... Daddy, please..." he almost fell on the grass while crying.
"Hush..." my wife hugged him. "Okay, cry all the pain, anak."
Phoenix cried all what he's felting. His hands were shaking while crying, he was sobbing. Serine was tapping his back.
"They are gone, my parents are gone..." his shoulder were shaking, panay ang tulo ng luha niya.
Nilingon ko ang kotse kung nasaan si Darius, he can't go out but I know he wants to be with best friend. Tinaas niya ang bintana ng kotse kaya binalik ko ang tingin kay Phoenix.
I will help you from everything, Phoenix. I won't let your lives put on the line no matter what. I will make sure of that. This won't happen again; you won't lose a family again. And to your father, I'll fulfill my promise na tutulungan kita sa lahat ano man ang mangyari/
My sense back when I heard my daughter shouting.
"Pa! Si Mama hindi ko makita!" I saw my daughter running towards me. "Nakakaputang ina." Ang sarap lagyan ng tape ang bibig niya tuwing nagmumura siya. All I need to do is gasped whenever I hearing her cussed. "Pa, may good news ako sa 'yo! Sina Acel, Sean, at Fier nasa side na natin." She smiled.
"What do you mean?" I asked and looked at her body if she had bruises and good thing, she didn't have bruises. It gave me a relief.
"Pinalaya nila ang tangang si-." I cut her off.
"Darlene." I scolded her but she just smiled at me.
"Si Mama nga pala hindi ko makita!" Reklamo niya. "Para na akong nasa mall dahil kanina pa ako paikot-ikot. Muntik na tuloy akong mapakanta ng ikot-ikot ni Sarah Geronimo." My daughter never changed but sometimes her jokes makes me laughed. That's what I like about my daughter.
"Gutom na rin ako... inagaw ni Darius ang fries ko..." She said like a kid. "Papa, bili mo nga akong fries isang truck with ketchup tapos 'yung flavor salt lang."
"Alright... I'll buy you..." Her eyes twinkle as I said that. "But let's find your mother first..." I said.
She nodded and started walking.
Where's Serine? I hope she's okay especially now. She needs to be careful.
***
Darlene
Hindi ko talaga mahanap si Mama!
Nakakainis! Kanina pa ako paikot-ikot dito, para tuloy akong nasa mall. Lahat na lang rin ng madaanan ko ay hinaharang ako kaya wala akong choice kung hindi barilin sila. Kanina kasama ko si Papa pero pinauna niya ako para hanapin si Mama.
Si Phoenix hindi ko rin makita. Nag-text na lang ako sa kanya. Inalis ko kanina ang leather jacket ko dahil mainit. Mali rin ang desisyon kong mag-high heels boots na itim. Ilang beses akong natatapilok lintek. Malapit na yata akong mapilayan.
Tumingin ako sa kamay ko.
May bahid na ng dugo sa kamay ko. Kumuha ako ng alcohol sa bulsa para maalis ang ilang dugo sa kamay ko. Nang matapos, nagpatuloy ako sa paglalakad.
Kinuha ko ang cellphone sa bulsa nang tumunog.
"Hello? Kung sino man 'to pwedeng mamaya ka na lang tumawag? Medyo ano... istorbo ka, hehe. Marami kasing nangyayari-."
"[Alam ko... Darlene.]" Boses babae na naman? At bakit alam nito ang pangalan ko?!
"Sino ba 'to? At bakit mo alam ang pangalan ko? Stalker ka 'no?!" tanong ko.
"[Hindi ako stalker... OA mo naman. Si Abigail 'to...]" Napatigil ako.
Abigail... Lara Abigail... putang...
"T-Teka... baka naman... teka patay ka na! Ano ba?! Huwag kang ano! Takot ako sa multo!"
"[Tingin ka sa likod mo.]" Lumingon nga ako at napahinto ako dahil totoo nga.
Nakatayo siya at nakasandal sa may pader. Ngumiti siya sa akin pero na-creepy-han ako. Hindi rin ako makagalaw dahil sa gulat. Iyong mata ko hindi makapaniwala pero may tumutulo ng luha sa pisngi ko.
"M-Multo..." humakbang ako paatras at bahagya pang namutla.
"Hindi ako multo. Hawakan mo pa ako." Inangat niya ang kamay.
Napilitan akong gawin ang gusto niya. Inalis ko muna ang luha sa pisngi ko.
"Isa kang multo-." Tumakbo ako palapit sa kaniya at pinisil-pisil siya.
"Aray, gago!" Pinisil ko siya sa pisngi.
"Hala, buhay ka nga!" Mahigpit ang yakap ko sa kanya.
"Hindi sa leeg ang yakap, 'te. Sa chest." Sa leeg ko pala siya niyakap. "Halatang may galit ka sa akin."
Niyakap ko siya kahit nilalamon pa rin ako ng gulat sa buong katawan.
Buhay si Lara. Buhay siya. Buhay na buhay.
Pumikit ako at hindi mapigilan na umiyak habang yakap siya. Doble-doble ang nararamdaman ko habang yakap siya at dinadama ang bawat haplos ng kaibigan ko na matagal ko nang hindi nakita at inakalang patay na.