အရွက္မဲ့ေသာခ်စ္ဇနီး
Chapter(128)
သူတို႔ကက်ြြန္ေတာ့္ကိုအတူတူအနိုင္က်င့္ေနတယ္
ဝူရုန္ကညစာစားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ဥကေလးနဲ႔က်င္းရွင္ကိုမေတြ႕ပါဘူး။ဒါေပမဲ့သူေျပာနိုင္တာကသူတို႔ကသံုးရက္တိတိအစားမစားမအိပ္ရဘဲတရားထိုင္ရမွာျဖစ္တယ္။တကယ္လို႔ဒီလိုမလုပ္ဘူးဆိုရင္ေတာ့ ေနာက္ထပ္သံုးရက္ထပ္တိုးၿပီးအျပစ္ေပးခံရမွာျဖစ္တယ္။
ေဟးရွင္းကဥကေလးကိုသနားေနမိတယ္။ဒါေပမဲ့ဝူရုန္ကေတာ့ဥကေလးအတြက္သနားၫွာတာေပးဖို႔ေတာင္းဆိုဖို႔ရည္ရြယ္ခ်က္မရွိဘူး။ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့တရားထိုင္တာကကေလးအတြက္ေကာင္းတာေၾကာင့္ျဖစ္တယ္။ၿပီးေတာ့က်င္းရွင္ကိုလည္းဒီလိုမ်ိဳးအျပစ္ေပးမွသာသူကေနာက္ဆိုဒီလိုမ်ိဳးက်ိဳးေၾကာင္းမဆင္ခ်င္ဘဲျပသနာမရွာေတာ့မွာျဖစ္တယ္။
"တကယ္ကဲငါ့ရဲ႕တူေလးကိုအျပင္မထြက္ခိုင္းဘူးလား?"ေဟးရြမ္ထန္ကေျပာၿပီးဝက္နံရိုးတစ္တံုးကိုေကာက္ယူဖို႔လုပ္လိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့သူကထိရံုဘဲထိရေသးတယ္ဝူရုန္ကအရင္ေကာက္ယူသြားတယ္။
သူကေနာက္တစ္တံုးထပ္ယူဖို႔လုပ္လုိက္ေပမဲ့လည္းဝူရုန္ကထပ္ၿပီယူသြားျပန္တယ္။ေဟးရြမ္ထန္ကဝူရုန္ကိုသုန္မႈန္စြာၾကည့္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကဘာမွမလုပ္ခဲ့သလိုမ်ိဳးေဟးရြမ္ရီရဲ႕ပန္းကန္ထဲကိုနံရိုးတစ္တံုးကိုထည့္ေပးလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ရြမ္ရီ ခင္ဗ်ားရဲ႕ခႏၶာကိုယ္ကိုအာဟာရျပည့္ဝေအာင္ပိုၿပီးစားသင့္တယ္။ဒါမွေနာက္ဆိုတစ္စံုတစ္ေယာက္ကခင္ဗ်ားကေသေတာ့မယ္ဆိုၿပီးက်ြန္႔ေတာ္ေရွ႕မွာလာမငိုမွာ"
"......."ေဟးရြမ္ရီ
"......."ေဟးရြမ္ထန္နားလည္လိုက္တာကဝူရုန္ကအေစာတုန္းကျဖစ္ ပ်က္ခဲ့တာကိုေျပာေနတာဘဲ။
"မရီး က်ြန္ေတာ္ကမင္းကက်ြန္ေတာ့္အကိုႀကီးကိုတကယ္ဘဲဂရုစိုက္ သလားဆိုတာသိခ်င္လို႔လုပ္လိုက္တာပါ"
"ဒီေတာ့ဘယ္လိုျမင္လဲ?"ဝူရုန္ကရဲ႕အျပဳအမူကရပ္သြားၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
အမွန္တကယ္ကိုထင္ရွားေနတာကသူကေဟးရြမ္ထန္ရဲ႕လွည့္စားမႈ ေၾကာင့္သူကတကယ္ဘဲေဟးရြမ္ရီကိုဂရုစိုက္တယ္ဆိုတာသိလိုက္ရတယ္။သူကအရင္ဘဝတုန္းကေဟးရြမ္ရီကိုမုန္းတီးခဲ့တာေၾကာင့္ဒါကတကယ္ကိုထူးဆန္းတယ္လို႔ခံစားရတယ္။
ေဟးရြမ္ထန္ကေခါင္းၿငိမ့္လိုက္ၿပီးစိတ္လႈပ္ရွားစြာေျပာလိုက္တယ္ "အင္း က်ြန္ေတာ္ကသိသြားၿပီ။က်ြန္ေတာ္ကဒါကိုျမင္ခဲ့တယ္။မင္းကတကယ္ဘဲသူ႕ကိုဂရုစိုက္တယ္"
ေဟးရြမ္ရီကဝူရုန္ကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကရွက္ရြံ႕စြာနဲ႔အစားအစာထဲကိုေခါင္းဝင္ေတာ့မလိုေခါင္းငံု႔ထားလိုက္တယ္။
"ဒါေပမဲ့ တကယ္လို႔မင္းကေန႔တိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ေသာရင္းနွီးမႈေတြကိုျပသမယ္ဆိုရင္ပိုေကာင္းလိမ့္မယ္"ေဟးရြမ္ထန္ကဆက္ေျပာလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကသူ႕ကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ေနာက္က်ရင္မင္းကငါတို႔ကဘယ္ေလာက္ရင္းနွီးတယ္ဆိုတာျမင္ရပါလိမ့္မယ္။
ရြမ္ရီ ဟုတ္တယ္မလား?"
သူကေဟးရြမ္ရီကိုမ်က္ေတာင္တဖ်တ္ဖ်တ္ခတ္၍ၾကည့္လိုက္ၿပီးသူ႕လက္ထဲကတူနဲ႔ေဟးရြမ္ရီေရွ႕ကပန္းကန္ကိုထိလိုက္တယ္။
ေဟးရြမ္ရီကဒီအရိပ္အႁမြတ္ေၾကာင့္ေျပာလိုက္တယ္"အင္း"
"ဒါကေကာင္းတယ္။ဒါကေကာင္းတယ္"ေဟးရြမ္ထန္သည္ၿပံဳးရႊင္စြာနဲ႔သူ႕ရဲ႕တူကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီးနံရိုးတစ္တံုးကိုယူလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့သူကမယူရေသးခင္မွာဘဲဝူရုန္ကထပ္ၿပီးယူသြားျပန္တယ္။
"ေဟး.."ေဟးရြမ္ထန္သည္ဝူရုန္ကိုသုန္မႈန္စြာၾကည့္လိုက္တယ္။
"ဒါကေနာက္ဆံုးတစ္တံုးဘဲ။ငါကထပ္ၿပီးဒီလိုမလုပ္ေတာ့ဘူး"
"တကယ္လား?"ေဟးရြမ္ထန္ကနံရိုးကုိမယူေတာ့ဘူး။သူကနံရိုးတံုးကိုယူရမယ့္အစားဒီတႀကိမ္မွာေတာ့ဘဲသားတစ္တံုးကိုယူလိုက္တယ္။ဒါေပမဲ့ဒါကလည္းထပ္ၿပီးလုသြားခံရတယ္။
"မင္းကတိေပးထားတယ္ေလ။ဒါက..."သူကဝူရုန္ကထပ္ၿပီးသူ႕အသားတံုးကိုလုယူသြားတယ္လို႔ထင္လိုက္ေပမဲ့သူကၾကည့္လိုက္ေတာ့သူ႕အကိုႀကီးကဘဲသားကိုယူလိုက္တာျဖစ္ၿပီးဝူရုန္ပန္းကန္ထဲကိုထည့္ေပးတာကိုေတြ႕လိုက္ရၿပီးငိုၿပီးေျပာလိုက္တယ္"အကိုႀကီး မင္းေတာင္မွက်ြန္ေတာ့္ကိုအနိုင္က်င့္ေနတယ္"
ေဟးရြမ္ရီ၏မ်က္ခံုးေတြကျမင့္တက္သြားတယ္။
"မင္းဘဲငါတို႔ကိုရင္းနွီးေနတာကိုျမင္ခ်င္ေနတာမဟုတ္ဘူးလား?ၾကည့္ေလ!ငါတို႔ကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ဟင္းထည့္ေပးတာကိုမင္းကၾကည့္သင့္တာမဟုတ္ဘူးလား?"
ေဟးရြမ္ထန္ကတူကိုခ်လိုက္ၿပီးေဟးရွင္းနားကိုကပ္သြားၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ေဟးရွင္း သူတို႔ကက်ြန္ေတာ္ကိုအတူတူအနိုင္က်င့္ေနၾကတယ္"
"သခင္ရြမ္ထန္ မင္းအတြက္က်ြန္ေတာ့္ကိုဟင္းထည့္ခြင့္ျပဳပါ"ေဟးရွင္းကတူအသစ္တစ္စံုကိုေကာက္ယူလိုက္ၿပီးေျပာလုိက္တယ္"က်ြန္ေတာ္ ကမင္းအႀကိဳက္ဆံုးဟင္းေတြကိုထည့္ေပးမယ္"
"မင္းကအေကာင္းဆံုးဘဲ"ေဟးရြမ္ထန္ကေျပာၿပီးၾကည့္လိုက္ေတာ့ေဟးရွင္းကသူ႕ပန္းကန္ထဲကိုေလးညင္းၾကက္သြန္ျဖဴေက်ာ္ကိုထည့္ေပး နတာကိုေတြ႕လိုက္ရတာေၾကာင့္ေျပာလိုက္တယ္"ဘယ္အခ်ိန္တုန္းက ၾကက္သြန္ျဖဴကက်ြန္ေတာ္အႀကိဳက္ဆံုးစားစရာျဖစ္သြားရတာလဲ?ေဟးရွင္း မင္းလည္းဘဲငါ့ကိုအနိုင္က်င့္တယ္"
ဝူရုန္ကဘယ္ေတာ့မွဒီလိုမ်ိဳးေပါက္ထြက္မတတ္ရယ္ရလိမ့္မယ္လို႔မေမ်ွာ္လင့္ထားဘူး။
ေဟးရြမ္ရီ၏ႏႈတ္ခမ္းေထာင့္မွာလည္းအျပံဳးေရးေရးျဖစ္ေပၚလာတယ္။
ဒီညကေဟးအိမ္ေတာ္မွာအံ့ၾသစရာေကာင္းတဲ့ညျဖစ္ေပမဲ့ဝူမိသားစုမွာေတာ့ခက္ခဲတဲ့အခ်ိန္ဘဲ။
ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကလူေတြဟာညေမွာင္လာတဲ့အခိိ်န္မွာေတာ့တစ္စံုတစ္ခုကိုက္လိုက္သလိုမ်ိဳးနာက်င္မႈကိုစတင္ၿပီးခံစားရတယ္။သူတို႔ကအဝတ္အစားေတြကိုခ်ြတ္ၿပီးၾကည့္ေပမဲ့ဘာမွထူးဆန္းတာမေတြ႕ရဘူး။ဒါေပမဲ့သူတို႔ကဆူးစူးသလိုခံစားခ်က္ကက်န္ေနၿပီးသူတို႔ကိုမသက္မသာခံစားေစရတယ္။
သူတို႔ကအိပ္ရာဝင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူတို႔ကနာက်င္ေနတဲ့ေနရာေတြကတစ္ခ်ိဳ႕ကခ်မ္းတယ္လို႔ခံစားရၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကပူေလာင္လြန္းတယ္လို႔ခံ စားရၿပီးတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ယားယံတယ္လို႔ခံစားရတယ္။သူတို႔တစ္ညလံုးခံစားရၿပီးမနက္မိုးလင္းတာနဲ႔ေပ်ာက္သြားတယ္။ဒါေၾကာင့္သူတို႔ကဒါကိုစိတ္ထဲမထားၾကဘူး။ဒါေပမဲ့သူတို႔ကိုၾကည့္ရတာမအီမသာျဖစ္ေနပံုရတယ္။
ဝူရုန္ကေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကိုေရာက္လာတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူကသူတို႔ရဲ႕မ်က္နွာေတြကျဖဴေဖ်ာ့ေနတာကိုသတိထားမိတယ္။
"ရုန္အာ"ဝူရွိကဝူရုန္ထံကိုေပ်ာ္ရႊင္စြာေျပးလာတယ္။
"မေန႔တုန္းကအိပ္လို႔ေကာင္းရဲ႕လား?"ဝူရုန္ကသူမကိုေလ့လာလိုက္ရင္းေမးလိုက္တယ္။
"အရမ္းေကာင္းတယ္။ဒါေပမဲ့တကယ္လို႔အန္တီလန္ယုကစိတ္ေသာကေရာက္ေနတယ္လို႔အိမ္မက္မက္ရင္ပိုၿပီးေတာင္ေကာင္းအုန္းမယ္"
ဝူရုန္ကၿပံဳးၿပီးေျပာလိုက္တယ္"မင္းေျပာတာကိုသူမမၾကားေစနဲ႔"
ဝူရုန္ကစူခ်င္ၿခံဝင္းကိုေလ့လာလိုက္ေတာ့လူတိုင္းကအရင္ကနဲ႔ဘာမွမကြာျခားသြားတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
ဝူရုန္နဲ႔ဝူရွိကစုတုန္ၿခံဝင္းကိုျဖတ္သြားတဲ့အခါမွာေတာ့ဝူဘိုင္,ဝူေရွာင္းနဲ႔ဝူယန္ကထြက္လာတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ေကာက္းေသာမနက္ခင္းပါ ရုန္အာ"ဝူဘိုင္ကသန္းေဝရင္းႏႈတ္ဆက္ လိုက္တယ္။
"ငါတို႔ကေနာက္က်ေနၿပီ။ျမန္ျမန္"ဝူရွိကသူတို႔နဲ႔တစ္မိနစ္ေတာင္အခ်ိန္မျဖဳန္းခ်င္ဘူး။ဒါေၾကာင့္သူမကဝူရုန္ကိုဆြဲေခၚၿပီးအေဝးကိုေျပးသြားလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့သူတို႔သံုးေယာက္လံုးကိုၾကည့္လိုက္တယ္။
သံုးေယာက္လံုးရဲ႕ဝိညာဥ္စြမ္းအားကနိမ့္ေနၿပီးသူတို႔ကလမ္းေလ်ွာက္ရတာကိုေတာင္ရုန္းကန္လႈပ္ရွားေနရပံုေပၚေနတယ္။
သူတို႔ကေက်ာင္းကိုေရာက္တဲ့အခိိ်န္မွာေတာ့ဝူရွီးနဲ႔ဝူဟိုကိုလည္းေတြ႕လိုက္ရတယ္။သူတို႔ကေက်ာင္းကိုေရာက္တာတိုက္ရိုက္ဘဲစားပြဲခံုေပၚေခါင္းတင္ထားလိုက္ၾကတယ္။
"ငါကမေန႔တုန္းကတစ္ညလံုးမအိပ္ရဘူး။ပင္ပန္းလိုက္တာ"ဝူရွီးကဝူဟိုကိုေျပာလိုက္တယ္။
"ငါလည္းဘာထူးလဲ"ဝူဟိုကသူ႕ပခံုးသူပုတ္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"မေန႔ညကတစ္ညလံုးအရမ္းပူလြန္းလို႔ငါကအိပ္လို႔မရဘူး"
"မဟုတ္ပါဘူး။မေန႔ညတုန္းကေအးလြန္းတာေၾကာင့္ငါတစ္ေယာက္ထဲေတာင္ေစာင္သံုးထည္ၿခံဳရတယ္"
"ငါကဖ်ားေနတာလား?"ဝူဟိုကစိတ္ရွဳပ္သြားတယ္။
"မင္းကသမားေတာ္စီကိုသြားျပသင့္တယ္"
"ဒါေပမဲ့ငါအခုမပူေတာ့ဘူး"
**************************************************************************
Ch(129+130)
Chapter(129)
နင္ကိုႀကိဳက္ေနတာဘဲ
ဝူရုန္ကေျမာက္ဘက္ၿခံဝင္းကေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကိုတိတ္တဆိတ္ေလ့လာလိုက္တယ္။သူကေျမာက္ဘက္ၿခံဝင္းကေက်ာင္းသားေက်ာင္းသူေတြကဝူရွီးနဲ႔ဝူဟိုတို႔ေျပာတာကိုမသိမသာနားေထာင္ေနတာကိုေတြ႕လိုက္ရတယ္။
"ဘာေတြကိုၾကည့္ေနတာလဲ?"ဝူရွိကအသံတိုးတိုးနဲေမးလိုက္တယ္။
"ရွိအာ ဒီရက္ေတြမွာစူခ်င္ၿခံဝင္းထဲမွာဘဲေနၿပီးဘယ္ေနရာကိုမွေလ်ွာက္မသြားနဲ႔။ငါေျပာတာနားေထာ္ေနာ္"ဝူရုန္ကေျပာလိုက္တယ္။
"ငါကအိမ္ျပန္ေရာက္ရင္အျပင္ကိုမွမထြက္ေတာ့ဘူး။ဘယ္သူဘဲလာေခၚေခၚဘယ္မွမသြားေတာ့ဘူး"ဝူရွိကေခါင္းၿငိမ့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
အျခားၿခံဝင္းေတြနဲ႔ျပသနာမျဖစ္ခင္တုန္းကေတာ့သူမကဝူခ်င္နဲ႔ဝူယန္ရွိကိုမၾကာခဏဆိုသလိုသြားလည္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာေတာ့သူမကသူတို႔နဲ႔ေဝးေဝးေနဖို႔အေကာင္းဆံုးႀကိဳးစားၿပီးျပသနာမျဖစ္ေအာင္ေရွာင္ေနလိုက္တယ္။
"ဒါကအဆင္ေျပပါတယ္"ဝူရွိကသူမကိုယ္မနွစ္သိမ့္လိုက္တယ္။
"ငါကနွစ္အနည္းငယ္အတြင္းမွာဝူဇူလိုမ်ိဳးေလ့က်င့္ေရးထြက္ရနိုင္တယ္။အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္သူငယ္ခ်င္းေတြပိုၿပီးရလာလိမ့္မယ္"
"သူငယ္ခ်င္းေတြေရြးတဲ့အခါဂရုစိုက္ပါ"
"ငါသိၿပီ"
သူတို႔ကအတန္းၿပီးသြားတာနဲ႔တိုက္ရိုက္ဘဲေက်ာင္းကေနထြက္လာခဲ့တယ္။သူတို႔ကေက်ာင္းဝင္းထဲကေနထြက္လာၿပီးေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကိုသြားတဲ့အခ်ိန္မွာဘဲတစ္စံုတစ္ေယာက္ကဝူရုန္ကိုေခၚတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရတယ္။
"ရုန္အာ"
ဝူရုန္ကလွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ဘာစီကသူတို႔စီကိုအနီေရာင္လက္ေဆာင္ေသတၱာတစ္လံုးကိုယူၿပီးလာ၍ေျပာလိုက္တယ္"ဒါကမင္းအတြက္"
ဝူရုန္ကဒါကိုၾကည့္လိုက္ၿပီးမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္တယ္။
ဒါကဘာစီကသူ႕ကိုေပးတာကေနာက္ပိုင္းမွာသူ႕ကိုမ်က္နွာမပ်က္ခ်င္လို႔လား?
"ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ဒါေပမဲ့ဒါကိုက်ြန္ေတာ္ကလက္ခံလို႔မရဘူး"
"ဘာေၾကာင့္လဲ?ကို္ယ့္ရဲ႕လက္ေဆာင္ကုိမႀကိဳက္လို႔လား?"ဘာစီကမဝံ့မရဲေမးလိုက္တယ္။
"အဲဒီလိုမဟုတ္ဘူး။က်ြန္ေတာ္တို႔ကတစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္သိတာလည္းမၾကာေသးဘူး။ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးက်ြန္ေတာ္ကခင္ဗ်ားရဲ႕လက္ေဆာင္ကိုလက္ခံလို႔ျဖစ္မွာလဲ?ဒါကိုကိုယ့္ဘာသာကိုယ္သိမ္းထားပါ။က်ြန္ေတာ့္ကိုလက္ေဆာင္ေပးဖို႔မလိုအပ္ဘူး"
"ဒါကိုယူပါ"ဘာစီကသူ႕ကိုလက္ကိုဆြဲ၍လက္ေဆာင္ေသတၱာကိုသူ႕လက္ထဲထည့္လိုက္ၿပီးထြက္ေျပးသြားလိုက္တယ္။
"......"ဝူရုန္
ဝူရွိကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီးအသံတိုးတိုးနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္"ရုန္အာ သူကနင့္ကိုႀကိဳက္ေနတာလား?ဘာလား?"
"မင္းေျပာတာ..."ဝူရုန္ကေျပာလိုက္တယ္။
"ငါဆိုလိုတာကဒီလိုမ်ိဳးကေယာက်ာ္းေလးနဲ႔မိန္းကေလးၾကားမွာဘဲျဖစ္တာေလ။သူကနင့္ကိုခံစားခ်က္ရွိေနတာဘဲျဖစ္ရမယ္။မဟုတ္ရင္သူကဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအတန္းၿပီးတဲ့အခ်ိန္တိုင္းနင့္ကိုေတြ႕ဖို႔လာမွာလဲ?"
တကယ္လို႔ဝူရုန္ကေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္နဲ႔လက္မထပ္ထားဘူးဆိုရင္ေတာ့သူမကဒီလိုမ်ိဳးေတြးမိမွာမဟုတ္ဘူး။ဒါ့အျပင္ဝူရုန္ကမိန္းကေလး ေတြထက္ေတာင္လွေနကတည္းကဝူရုန္ကိုေယာက်ာ္းေလးေတြကလည္းကသေဘာက်တာကထူးဆန္းတာေတာ့မဟုတ္ဘူး။
"......"ဝူရုန္
သူကလည္းဘာစီနဲ႔ပထမဆံုးေတြ႕တုန္းကဘာစီကသူ႕ကိုသေဘာက်ေနတယ္လို႔ထင္ခဲ့တယ္။ဒါေပမဲ့အရင္ဘဝတုန္းကဘာစီကသူ႕ညီမနဲ႔ခ်စ္ခဲ့တာေၾကာင့္ဘာစီကမိန္းကေလးေတြကိုသာစိတ္ဝင္စားတာျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ေတြးခဲ့ၿပီးသူကအထင္မွားခဲ့တယ္ဟုထင္ခဲ့တယ္။ဘာစီကသူတို႔ကိုလာေတြ႕ၿပီးသူ႕ကိုလက္ေဆာင္ေပးခဲ့တာကလည္းသူကဝူရွိရဲ႕အကိုျဖစ္တာေၾကာင့္မ်က္နွာလုပ္ခ်င္လို႔သာေတြးခဲ့တာျဖစ္တယ္။
ဒါေပမဲ့အခုခ်ိန္မွာဝူရွိေျပာတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ျဖစ္နိုင္လား?
ဝူရုန္သည္ဘာစီကသူ႕အေပၚကိုခံစားခ်က္ရွိေနတယ္လို႔႔ေတြးမိလိုက္ တာေက်ာခ်မ္းလာၿပီးေျပာလိုက္တယ္"ဒါအေၾကာင္းကိုထပ္မေျပာနဲ႔"
"နင္ကသူ႕ကိုျဖစ္နိုင္သမ်ွျမန္ျမန္ျငင္းသင့္တယ္။မဟုတ္ရင္ဒါကရြမ္ရီအေပၚအမွားလုပ္သလိုျဖစ္ေနမယ္"
ဝူရုန္ကစကားတစ္လံုးမွျပန္မေျပာေတာ့ေပမဲ့သူ႕ရဲ႕မ်က္လံုးေတြကေတာက္ပသြားတယ္။
ေနာက္ရက္မွာေတာ့ေတာင္ဘက္ျခံဝင္းရဲ႕အေျခအေနကပိုၿပီးဆိုးဝါးလာတယ္။အမ်ားစုကေအာ့အန္ၾကၿပီးသူတို႔ကသည္းေျခရည္ေတြထြက္လာတဲ့အထိေအာ့အန္ၾကတာျဖစ္တယ္။အေျခအေနေတြကအရမ္းျပင္းထန္လာတယ္။ၿမိဳ႕ထဲကအေကာင္းဆံုးေဆးဆရာေတြကိုေခၚၿပီးကုသေပမဲ့သူတို႔ကလည္းဘာျဖစါတာလဲဆိုတာမေျပာနိုင္ဘူ။အေစခံတစ္ခ်ိဳ႕ကလည္းသနားစရာေကာင္းစြာဘဲေသသြားတယ္။
ဝူခ်ြင္ခ်င္ကပထမဆံုးဒီအေျခအေနကတစ္ခုခုမွားေနတယ္ဆိုတာသတိျပဳမိတယ္။သူကဒါကျပဳသားကပ္ပါးေတြေၾကာင့္ျဖစ္နိုင္တယ္လို႔ေတြး မိတယ္။ဒါေၾကာင့္သူကဝူပုဖန္ကိုေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းရဲ႕အေျခအေနကိုစစ္ေဆးၾကည့္ဖို႔ဖိတ္ေခၚလိုက္တယ္။
"ျပဳစားကပ္ပါးေကာင္လား?"လင္းလုယန္ကအေမာတေကာနဲ႔ေမးလိုက္ၿပီးသူမရဲ႕နာက်င္ေနတဲ့ဝမ္းဗိုက္ကိုဖိထားလိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္
"ဘယ္လိုလုပ္ျဖစ္တာလဲ?က်ြန္မတို႔ကအျပင္ေတာင္မထြက္ဘူး"
"မင္းတို႔ကအျပင္ကိုထြက္စရာမလိုဘူး။ျဖစ္နိုင္တာကေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းထဲကိုလ်ိဳ႕ဝွက္စြာနဲ႔ကပ္ပါးေတြကိုမသိမသာလြတ္လိုက္တာျဖစ္နိုင္ တယ္"ဝူပုဖန္ကရွင္းျပလိုက္တယ္။
"ေတာင္ဘက္ကလူေတြကဘဲကပ္ပါးေတြနဲ႔ျပဳစားနိုင္တာ။က်ြန္မတို႔ကသူတို႔ကိုအမွားမလုပ္ထားပါဘူး။ဒါကိုဘယ္လိုလုပ္ၿပီးက်ြန္မတို႔ကိုဒီလိုလုပ္ရတာလဲ?"လင္းလုယန္ကေျပာလိုက္တယ္။
"တစ္စံုတစ္ေယာက္ကစုန္းေတြကိုအခေၾကးေငြေပးၿပီးလုပ္ခိုင္းတာျဖစ္နိုင္တယ္"ဝူခ်ြင္ခ်င္ကေျပာလိုက္တယ္။
"အား!"ေဒါင္မင္ဂ်ီကေအာ္လိုက္တယ္။
လူတိုင္းကသူမကိုၾကည့္လိုက္ၾကတယ္။
"ဘာျဖစ္တာလဲ?"
"အရမ္းနာတယ္"သူမရဲ႕မ်က္နွာကမဲျပာလာၿပီးႏႈတ္ခမ္းေတြခရမ္းေရာင္သမ္းေနတယ္။သူမကိုၾကည့္ရတာအဆိပ္မိေနတာနွင့္တူေနတယ္။သူမကေၾကာက္လန္႔စြာနဲ႔ေျပာလိုက္တယ္။
"အဘိုးက်ြန္မမွတ္မိတာရွိတယ္"
"ဘာကိုလဲ?"ဝူပုဖန္ကေမးလိုက္တယ္။
"ေဆာင္းရာသီပြဲေတာ္မတိုင္ခင္နွစ္ရက္ေန႔ကိုက်ြန္မမွတိမိတယ္။အဲဒီေန႔ကထူးဆန္းတာျဖစ္ခဲ့တယ္။အဲဒီေန႔တုန္းကၿမိဳ႕ထဲမွာကပ္ပါးေကာင္ေတြကရုတ္တရက္ေပၚလာတယ္။က်ြန္မရဲ႕ေယာက်ာ္းကၿမိဳ႕တြင္းလံုၿခံဳေရးကိုတာဝန္ယူထားတာေၾကာင့္စစ္ေဆးၾကည့္လိုက္ေတာ့ဒါကေဟးအိမ္ေတာ္မွာရိုးရာပြဲေတာ္က်င္းပတာေၾကာင့္လို႔ေျပာခဲ့တယ္"
ဝူခ်ြင္ခ်င္ကသူမကေဟးအိမ္ေတာ္လို႔ေျပာလိုက္တာေၾကာင့္မေကာင္းတဲ့ခံစားခ်က္ေတြရရွိလာတယ္။
"ေဟးအိမ္ေတာ္လား?"ဝူပုဖန္ကစိတ္ရွဳပ္သြားတယ္။
"ဒါကဝူရုန္ေယာက်ာ္းရဲ႕ေနရာဘဲ"ေဒါင္မင္ဂ်ီကေျပာလိုက္ၿပီးသူမရဲ႕မ်က္လံုးေတြကနီလာကာဆက္ေျပာလိုက္တယ္"ဒါကဝူရုန္ဘဲ။ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကလူကဝူရုန္ဘဲ"
"အဓိပၸာယ္မရွိလိုက္တာ။ဝူရုန္ကဘာေၾကာင့္မင္းတို႔ကိုထိခိုက္ေအာက္လုပ္မွာလဲ?"ဝူခ်ြင္ခ်င္ကေဒါသတႀကီးေျပာလိုက္တယ္။
"ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ငါတို႔ကသူ႔ရဲ႕သတိုးသမီးတင္ေတာင္းလက္ေဆာင္ေတြကိုခိုးယူဖူးလို႔သူကငါတို႔ကိုမုန္းတီးေနတာဘဲ။ဒါေၾကာင့္သူကစုန္းတစ္ေယာက္ကိုအခေၾကးေငြေပးၿပီးငါတို႔ကိုကပ္ပါးေကာင္ေတြနဲ႔ျပဳစားထားတာဘဲ။ဘယ္လိုေတာင္ယုတ္မာလိုက္တဲ့လူလဲ?"
"ဒါကမျဖစ္နိုင္ဘူး။ဝူရုန္ကမင္းတို႔ကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္မွာမဟုတ္ဘူး"
"ဒါဆိုဘာေၾကာင့္နင္နဲ႔နင့္မိန္းမၿပီးေတာ့ဝူရွိကအေကာင္းအတိုင္းရွိေနရတာလဲ?ဘာေၾကာင့္လဲ?"ေဒါင္မင္ဂ်ီကငိုၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
***********************
Zawgyi
Chapter(130)
မင္းကလိမ္ေနတာ
လူတိုင္းကသူတို႔ရဲ႕နာက်င္မႈအတြက္ဝူခ်ြင္ခ်င္နဲ႔သူမိသားစုကိုတရားခံေတြလိုၾကည့္ေနၾကတယ္။
"......."ဝူခ်ြင္ခ်င္
ဒီလူေတြကသူတို႔ကိုတကယ္ကိုမယံုၾကည္တာဘဲ။
"အခုငါတို႔႔ကအဆင္ေျပေနတယ္ဆိုတာနဲ႔ဒါကငါတို႔လုပ္တယ္လို႔ေျပာလို႔မရဘူးေလ။တကယ္လို႔ငါတို႔ကလည္းနာက်င္ေနမွနင္တို႔ကငါတို႔ကိုယံုၾကည္နိုင္သာလား?နင္တို႔ကတကယ္ကိုဘဲဲက်ိဳးေၾကာင္းသင့္မေတြးနိုင္ဘူးလား?"ေဂါင္တုန္ကေလးလံစြာေျပာလိုက္တယ္။
ဝူရွိကလည္းစိတ္ဆိုးစြာေျပာလိုက္တယ္"အန္တီ နင္ကငါ့ရဲ႕အကိုရဲဲ႕သတိုးသမီးလက္ေဆာင္ေတြကိုခိုးယူလို႔ငါ့အကိုနင္တို႔ကိုနာက်င္ေအာင္လုပ္တယ္လို႔စြပ္စြဲတယ္။ဒါေပမဲ့အျခားၿခံဝင္းကလူေတြလည္းသတိုးသမီးလက္ေဆာင္ေတြကိုခိုးခဲ့တာကိုလူတိုင္းကသိေနတာဘဲ။ဒါေပမဲ့ဘာျဖစ္လို႔႔အျခားၿခံဝင္းေတြကအလံုးဝအေကာင္းအတိုင္းရွိေနၿပီးေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းတစ္ခုထဲကဘဲျပဳစားခံရတာလံ?ဒါ့အျပင္ငါ့အကိုနင္တို႔ကိုထိခိုက္ေအာင္လုပ္လို႔သူ႕အတြက္ေကာင္းလို႔လဲ?အေျခအေနကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိေသးခင္နင္ေျပာခ်င္ရင္ေသခ်ာစဥ္းစားၿပီးမွေျပာ။အျခားသူရဲ႕ေနာက္ကြယ္ကေနာက္ေက်ာကိုဓားနဲ႔မထိုးခ်င္နဲ႔"
"သူကေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကသူဝင္ထြက္ဖို႔လြယ္ကူတဲ့ေနရာျဖစ္လို႔ဒီကေနစတာေနမွာေပါ့"ေဒါင္မင္ဂ်ီသည္ဝူပုဖန္ေရွ႕ကိုတိုးသြားလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"အဘိုး အဘိုးကက်ြန္မတို႔အတြက္တရားမ်ွတမႈရွာေပးလိမ့္မယ္လို႔ေမ်ွာ္လင့္တယ္။ဒါကဝူရုန္လုပ္တယ္ဆိုတာက်ြန္မလံုးဝေသခ်ာတယ္။သူကလြဲၿပီးက်ြန္မတို႔ကိုဒီလိုလုပ္မဲ့သူမရွိဘူး"
"ေဒါင္မင္ဂ်ီ"ဝူခ်ြင္ခ်င္သည္သူမကိုေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာ လိုက္တယ္"အေျခအေနကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိေသးခင္မင္းထင္ရာကိုေလ်ွာက္ေျပာမေနနဲ႔။မင္းဒီလိုလုပ္လိုက္တာကမိသားသုအခ်င္ူခ်င္းအျငင္းပြားေစနိုင္တယ္။မင္းကငါတို႔တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္တိုက္ခိုက္မွမင္းကေပ်ာ္ရႊင္မွာလား?တကယ္လို႔ေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကပ်က္စီးသြားရင္မင္းကႀကံရာပါဘဲ"
ေဒါင္မင္ဂ်ီသည္သူ႕ရဲ႕ျပင္းထန္တဲ့စကားေတြနဲ႔ေအးစက္တဲ့စိုက္ၾကည့္ေနမႈေၾကာင့္ဝူပုဖန္၏ေနာက္တြင္ပုန္းေနလိုက္တယ္။
ဝူပုဖန္သည္သူ႕ဘဝတစ္ခုလံုးကိုသူ႕မိသားစုသန္မာဖို႔ဂုဏ္သိကၡာရွိဖို႔သာလုပ္ေဆာင္ခဲ့တာျဖစ္တယ္။အစိတ္အပိုင္းတစ္ခုက်ဆံုးသြားမယ္ ဆိုရင္သူကမျမင္ခ်င္ဆံုးသူျဖစ္တယ္။ဝူခ်ြင္ခ်င္ရဲ႕စကားေတြၾကားၿပီးတာနဲ႔သူကေဒါင္မင္ဂ်ီကိုစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"အေျခအေနကိုရွင္းရွင္းလင္းလင္းမသိေသးခင္ငါတို႔ကဘယ္သူ႕ကိုမွသံသယမဝင္သင့္ဘူး"
"အဘိုး က်ြန္မတို႔ခႏၶာကိုယ္ထဲမွာရွိတဲ့ကပ္ပါးေတြကိုထုတ္ဖို႔တစ္ေယာက္ေယာက္ကိုရွာေပးလို႔ရလား?"လင္းလုယန္ကအားနည္းစြာေျပာလိုက္တယ္။
ဒီအခ်ိန္အေတာအတြင္းမွာသူတို႔ကသူတို႔ရဲ႕စိတ္စြမ္းအင္နဲ႔သူတို႔ရဲ႕နာက်င္မႈကိုေတာင့္ခံထားနိုင္တာဘဲေက်းဇူးတင္ရမယ္။မဟုတ္ရင္သူတို႔ကအေခါင္းကိုျပင္ထားရလိမ့္မယ္။
"ရုန္အာတို႔အိမ္မွာစုန္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္လို႔နင္တို႔ကေျပာတယ္မလား?ငါတို႔ကသူ႕ကိုဖိတ္ေခၚၿပီးငါတို႔ကိုစစ္ေဆးခိုင္းရမယ္"မုရွဴဝမ္ကနာက်င္မႈကိုေတာင္ခံရင္းေျပာလိုက္တယ္။
"ဟုတ္တယ္။သူတို႔မွာစုန္းတစ္ေယာက္ရွိတယ္။အဘိုး က်ြန္မတို႔က သူ႕ကိုေခၚၿပီးက်ြန္မတို႔႔ကိုစစ္ေဆးဖို႔ခိုင္းရမယ္။သူကသာက်ြန္မတို႔ကိုကုသေပးနိုင္ရင္သူကက်ြန္မတို႔ကိုျပဳစားတဲ့သူမဟုတ္ဘူးဆိုတာယံုၾကည္တယ္"
ဝူရွိရဲ႕ပါးစပ္ကဟသြားၿပီးသူကေထ့ေငါ့ေျပာပစ္လိုက္ခ်င္တယ္။အရွက္မရွိလိုက္ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးသူမကသံသယဝင္တဲ့သူကိုသူမကိုကုေပးဖို႔ေျပာခ်င္ေသးတာလား?
အားလံုးရဲ႕ေသေရးရွင္ေရးတမ်ွအေရးႀကီးေနတဲ့အခ်ိန္မလို႔ဝူခ်ြင္ခ်င္ကသူတို႕ရဲ႕အျပဳအမူေတြကိုမႀကိဳက္ေပမဲ့ဝူရုန္ထံံကိုစာတစ္ေစာင္ပို႔လိုက္ တယ္။
ေဟးရြမ္ရီကဒီအေၾကာင္းကိုသိတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူကလည္းဝူရုန္နဲ႔အတူေတာင္ဘက္ၿခံဝင္းကိုလိုက္ခဲ့တယ္။
ဝူမိသားစုဝင္အမ်ားစုကအရင္တုန္းကေဟးရြမ္ရီကိုမျမင္ဖူးဘူး။သူတို႔ကသူ႕ရဲ႕ေၾကာက္စရာေကာင္းတဲ့မ်က္နွာကိုေတြ႕တဲ့အခါဘာမွမေျပာေပမဲ့သူတို႔ရဲ႕မ်က္လံုးထဲမွာေတာ့အထင္ေသးမႈေတြကိုျမင္ေနရတယ္။ဘယ္လိုေတာင္ရုပ္ဆိုးတဲ့ေယာက်ာ္းလဲ!
ဝူပုဖန္ကဝူရုန္နဲ႔ေဟးရြမ္ရီနွစ္ေယာက္ထဲကိုသာျမင္တာေၾကာင့္ေမးလိုက္တယ္"မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္ထဲလာတာလား?စုန္းကေကာဘယ္မွာလဲ?သူကဘာလို႔မင္းတို႔နဲ႔လိုက္မလာတာလဲ?"
"သူကနွစ္သစ္ကူးမတိုင္ခင္ကတည္းကသူ႕ကလန္ကိုျပန္သြားၿပီ"ဝူရုန္ကမ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
လူတိုင္းရဲ႕မ်က္နွာကထိတ္လန္႔တုန္လႈပ္သြားတယ္။
စုန္းမရွိဘူးဆိုရင္ဘယ္သူကသူတို႔ကိုျပဳစားထားတာကိုကုေပးမွာလဲ?
"နင္ကလိမ္ေနတာ"ေဒါင္မင္ဂ်ီကေအာ္လိုက္တယ္"နင္ကအဲဒီစုန္းကိုငါတို႔ကိုမကုေပးေစခ်င္လို႔နင္ကဒီလိုေျပာတာ။ငါမေျပာဘူးလား?နင္ ကအဲဒီစုန္းကိုအခေၾကးေငြေပးၿပီးငါတို႔ကိုျပဳစားခိုင္းတာဘဲ။မဟုတ္ရင္ ဘာေၾကာင့္အဲဒီစုန္းကိုငါတို႔ကိုကူညီဖို႔မေျပာတာလဲ?"
ဝူရွီးကလည္းသူ႕ရဲ႕ဘဝဆံုးရွံဳးမွာေၾကာက္တာေၾကာင့္ေျပာလိုက္တယ္"ငါကအန္တီေျပာတာကိုသေဘာတူတယ္"
သူကမုရွဴဝမ္ဘက္ကိုလွည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"အဘြားေက်းဇူးျပဳၿပီးတစ္ခုခုေျပာေလ"
မုရွဴဝမ္ကသူမရဲ႕နာက်င္မႈကိုေတာင္ခံလိုက္ၿပီးသူမကဝူရွီးကိုတစ္ခ်က္ ၾကည့္လိုက္ၿပီးမွေျပာလိုက္တယ္"ရုန္အာ တကယ္လို႔နင္ကအဲဒီစုန္းကိုငါတို႔ကိုကုခိုင္းမယ္ဆိုရင္ငါတို႔ကနင္ကငါတို႔ကိုျပဳစားခိုင္းတာကိုအျပစ္ မတင္ဘူး"
ဝူခ်ြင္ခ်င္သည္မုရွဴဝမ္ကိုေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္လိုက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"အေမ အေမကေတာင္ရုန္အာလို႔ထင္ေနတာလား?"
သူကအျခားလူေတြကသူ႕သားကိုသံသယဝင္တာကသူ႕ကိုေဒ့သထြက္ေစတယ္။ဒါေပမဲ့အခုသူ႕အေမကသူ႕ကိုသံသယဝင္တဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့သူ႕ကိုတကယ္ကိုနာက်င္ေစတယ္။
ေဂါင္တုန္နဲ႔ဝူရွိကလည္းသူမကိုေဒါသတႀကီးစိုက္ၾကည့္လိုက္တယ္။
မုရွဴဝမ္ကေအာ္လိုက္တယ္"ငါကသူ႕ကိုသံသယဝင္ခ်င္တယ္မ်ားနင္ထင္ေနတာလား?ဒါေပမဲ့မင္ဂ်ီေျပာတာကိုေတြးၾကည့္ရင္ဒါကမျဖစ္နိုင္ဘူးလား?အရာရာတိုင္းကသူလို႔ၫႊန္ျပေနကတည္းဘယ္သူမဆိုသူ႕ကိုသံသယဝင္မွာဘဲမဟုတ္လား?မွန္တယ္မလား?"
"အေမကဒါကိုသံသယဝင္တယ္လို႔ေခၚေနတာလား?အေမရဲ႕အသံကလံုးဝကိုက်ြန္ေတာ့္ရဲသားကိုစြပ္စြဲေနတာဘဲ"ဝူခ်ြင္ခ်င္ကသူ႕အေမကိုဒီအခ်ိန္မွာေတာ့စိတ္ပ်က္သြားတယ္။
အေမတစ္ေယာက္နဲ႔မုရွဴဝမ္ကလူအမ်ားေရွ႕မွာသူမသားရဲ႕အထင္ေသးျခင္းခံရတာေၾကာင့္သူမကရွဳပ္ေထြးစြာနဲ႔ဖြင့္ဟဝန္ခံလိုက္တယ္
"ဟုတ္တယ္ ငါကသူလို႔ဘဲယံုၾကည္တယ္။ဒီေတာ့ဘာျဖစ္လဲ?"
"......."ဝူခ်ြင္ခ်င္ရဲ႕မ်က္လံုးကမ်က္ရည္ေတြျပည့္လာၿပီးသူကစိတ္ပ်က္စြာေျပာလိုက္တယ္"အေမကက်ြန္ေတာ့္ကိုတကယ္ကိုအထင္ေသးတာဘဲ။က်ြန္ေတာ့္ရဲ႕ခ်စ္လွစြာေသာအေမ"
သူ႕ရဲ႕အသံမုရွဴဝမ္ကိုပ်ာယာခတ္သြားေစၿပီးမတည္မၿငိမ္ျဖစ္လာေစ၍သူမရဲ႕ေခါင္းကုိတစ္ဖက္ကိုလွည့္ထားလိုက္တယ္။
ဝူရုန္ကသူ႕ကတို႔ကိုေလွာင္သလိုၾကည့္လိုက္ၿပီးေထ့ေငါ့လိုက္တယ္
"ငါ့မွာစုန္းတစ္ေယာက္ရွိခဲ့ရင္မင္းတို႔ေျပာတဲ့အတိုင္းလုပ္ရမယ္ေပါ့။ဒါကမင္းတို႔ဘာမင္းတို႔တရားမ်ွတမႈရွိတယ္လို႔ထင္တယ္ေပါ့။မင္းတို႔ရဲ႕ဦးေဏွာက္ေတြကအဆိပ္ေတြဘဲျဖစ္မယ္"
ေဟးရြမ္ရီကဝူရုန္ကိုသူ႕လက္ေမာင္းထဲဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီးလူတိုင္းကိုေအးစက္စြာစိုက္ၾကည့္လုိက္တယ္။သူ႕ရဲ႕အၾကည့္ကသူတို႔ကို တုန္ရီလာေစတယ္။ဝူပုဖန္ေတာင္မွသူ႕ရဲ႕အၾကည့္ကိုတိုက္ရိုက္ရင္မဆိုင္ရဲဘူး။
"ဝူရုန္"
===============
paid groupဝင္လို႔ရၿပီေနာ္
------------