Chapter 92: Grandmother
‘Yong babae pa rin ang nasa isip ko hanggang sa makabalik kami ng Manila. Gulong-gulo na ako kakaisip. Gusto ko lang naman malaman kung bakit niya alam ang pangalan ko? I mean, it was Lin! Lin ang nickname ko at hindi ko ‘yon sinasabi sa lahat, kila Nix o sa mga ungas lang.
Nakakaasar lang bakit hindi ko mahuli-huli! Gustong-gusto ko makita ang mukha noong babae kaso nagmamadali tapos naka-face mask pa. Ano ‘yon? Wala namang virus o kung ano man tapos nag-gagano’n?
“Are you still thinking about that woman?”
Lumingon ako kay Phoenix. “Oo, hindi kasi siya mawala sa isip ko.” Binalik ko ang tingin sa daan.
Hinahatid na ako pauwi ni Phoenix. Si Lala at Jin naman ay sa bahay na kung saan nakatira si Phoenix dumiretso.
At mukhang totoo nga ang sinasabi ni Phoenix na may halloween party sa GFS mamaya kaya ayon, mukhang aattend lang saglit sa party ni Phoenix. Pati sina Trevor, katulad ng sinabi nila pupunta sila pero aalis din naman kaagad.
Balak lang nilang suportahan ang tropa nila.
“Me either.”
Bumalik ang tingin ko sa kaniya. “Hindi siya mawala sa isip mo?” Ulit ko.
“Yeah—what I mean is about what she said. She knows you and that’s made us shocked,” paglilinaw niya sa sinabi kanina. “Iyong sinabi niya ang hindi ko makalimutan. Damn, sometimes I’ll fix my words.”
“Nakaka-shocked nga naman talaga. Kahit pa na isang word lang ‘yon! Nakakapagtaka talaga.”
Kinuha ko ang vape niya sa bag para lagyan ng juice.
“Sana makita ko ulit ang babaeng ‘yon…” mahinang usal ko bago mag-inhale sa vape.
Gusto ko lang naman makasigurado kaya ko siya gugustuhin makita.
“Miranda, can we go to cemetery first?”
“Huh? Para saan?” Lingon ko.
“I’m gonna visit my Dad and Mom’s grave today, then tomorrow I’ll be with Tita Grace and my two kittens to visit our grandfather,” sagot niya.
“Kittens?” Naguguluhan kong tanong.
“Phoebe and Preston are like cat, palagi silang nangangalmot dalawa, so I named them kittens. Since they’re cuties too.” Natawa pa siya sa palayaw na binigay niya para sa dalawang kapatid niya. “And you… you like a…”
“Ano?” Dahan-dahan kong binuga ang usok bago tumingin sa kaniya.
“Wala,” umiling siya.
“Ano ‘yon? I’m look like ano?”
“Nothing! It was nothing…” Tinuon niya ang paningin sa daan. “You look like a momma beast,” bulong niya na narinig ko.
“Velasquez!”
“It’s true! You look like a momma beast!” Natawa siya. “Everytime you talk and sometimes you losing patience? You look like a Mom! Iyong tipong inis ka na pero hindi pa rin sumusunod ‘yong anak mo,” mas lalo siyang natawa.
Hindi ako mukhang nanay!
“Amats mo,” napairap ako. “Saan ba nakalibing ang Mommy at Daddy mo?”
“Cemetery,” simpleng sagot niya.
“Oo nga, cemetery. Saan banda doon?”
“At Miranda’s grave. I mean, beside the Miranda graves. It was like a house, you know? Then inside of that house, you’ll see their tombstone.”
“Angas naman no’n. Pati sa kamatayan gusto magkatabi ang Miranda at Velasquez? Baka pag-namatay tayong dalawa gano’n rin.” Magkapitbahay lang kaming dalawa.
“Who said that we’ll gonna be neighbors?” Tinaas niya ang isang kilay.
“Huh?” Tanong ko, naguguluhan.
“If you and I died, Miranda. I don’t want us just to be a neighbors. Gusto ko na isang coffin tayo.”
“Gago, Velasquez.” Malakas akong tumawa, muntik pa akong maubo dahil sa narinig ko. “Tangina, mahal, seryoso ka diyan?”
“Yes, I’m dead serious! I want that! I want to asked the care taker of dead bodies if we can share the one coffin? Kahit naka-back hugged lang. Pwede kaya ‘yon? Or maybe you’re sleeping in my arms while I’m hugging you?”
Mas lalo akong tumawa dahil sa sinabi niya. “Tangina, tigilan mo nga ako! Tigilan mo nga kakaisip kung pwede ang mga ‘yan!” Pucha! Naka-back hugged daw sa coffin?! Gago! “Saka, ayaw ko pa madeads! Joke lang ang mga sinasabi ko!”
“Why? Ayaw mo bang pumunta sa langit kasama ko?” Napatigil siya nang mayroong marealized. “Sounds gross.” Tinuon niya ang paningin sa daan.
Sounds gross saan? Hindi ko maintindihan kung sa ano’ng parte doon ang gross. Hinayaan ko na lang at tumingin na lang rin sa daan.
Ngayon ko lang na-realized na hindi masyadong na-enjoy ni Phoenix ang childhood niya dahil sa ginagawa niyang pakikinig sa ama niya, at pagte-training.
Stuck ako between sadness and happiness. Una sadness kasi hindi niya naranasan ang maglaro ng todo noong bata siya, at hindi niya man lang na-enjoy ang childhood niya. At pangalawa, happiness kasi lumaki siya na kayang tumayo sa sariling mga paa niya.
Na kaya niyang mag-isa noong wala pa ang Tita Grace niya. Na kaya niyang mag-isa kahit hirap na hirap na siya to the point pati siya susuko na. Pero dahil sa dalawang kapatid niya at pangako niya sa Mommy niya na hinding-hindi niya iiwan ang dalawang kapatid niya kaya nagawa niya.
Ako nga noong eight years old ako, naglalaro pa ako ng mga kung ano-ano. Tapos siya tamang hawak lang ng business tapos noong thirteen years old naman ako nasa bahay lang ako. Tapos siya… nag-hihirap sa buhay dahil namatay ang parents niya.
Pero at least na manage niya. Parang nag&matured siya. I mean nag-mature talaga siya! Kaso noon walking red flag raw siya sabi ni Laureen pero sa nakikita ko naman ngayon parang hindi naman.
I guess… he changed himself.
Napangiti ako nang lingunin siya na abala sa pagda-drive.
Nang makarating kami sa cemetery agad kaming bumaba sa kotse. May mga tao sa cemetery. Bumili rin kami ng bulaklak para sa parents niya.
Pumasok kami sa loob ng isang gate kung nasaan ang grave ng parents niya. House Cemetery ‘to at sa labas may pangalan na ‘Velasquezʼ. Pinatong ko ang bulaklak ibabaw at binasa ang pangalan ng Mommy niya.
Ricalina Dominique J. Velasquez
Ganda naman ng name.
“Ano ‘yong ‘J’ mo?”
Nagsisindi siya ng kandila.
“Javier,” sagot niya nang matapos sa ginagawa.
Napatango ako bago tumingin sa harapan.
Kung bibilangin siguro, four years nang patay ang parents niya. Grabe, ‘no? Apat na taon siyang nagluluksa sa kamatayan ng parents niya. Halata sa kaniyang hindi pa siya handang kalimutan ang Mommy at Daddy niya, I mean kalimutang patay na sila.
Kung ako rin naman siguro ang nasa posisyon niya mahihirapan akong mag-move on.
“I wished Mommy and Dad is here so I can introduce you to her.” Humawak siya sa kamay ko. “For sure, she will likes you a lot.”
“Baka maniwala ako, ha?”
“It’s true, babe. Magugustuhan ka niya dahil totoo ka sa sarili mo. She wants a woman who’s true to herself and I told you before that she wants me to find a woman like her. Hindi naman palamura si Mommy pero ayos lang. At least I found you,” aniya.
“So, ano ang gusto mong iparating?” Nagtaas ako ng kilay.
“Hindi palamura si Mommy tapos gusto niyang makahanap ako ng katulad niya, eh, nagawa ko naman kaso palamura ka, e,” natawa pa siya.
“Ang bad mo! Sumbong kita sa Mama at Papa mo!”
Tumawa lang siya bago manahimik. Ako naman, na nahimik rin para ipagdasal ang soul nila. Diretso lang ang paningin ni Phoenix sa harapan, ni hindi niya nga napapansin na nakatingin ako.
“Bal, ayos ka lang?” Tanong ko.
Dahan-dahan siyang tumango. “Yeah,” sagot niya. “I was just thinking of something.”
“Ano ang something na ‘yon?”
“I was thinking about what you said, I can’t sleep because of that. Iyong sinabi mong buhay si Almendral. You were right, I asked someone if you can make a fake body just to put on a coffin and he said yes.”
“Wait… ibig-sabihin posibleng gano’n nga ang naging ending ng Almendral na ‘yon at hindi talaga namatay?” Paglilinaw ko sa sinabi niya.
“Yes, love.” Napabuga siya ng hangin. "What if Dad didn’t shoot him directly to death? What if he survived and what if before he left my house… he shot my Mom and Dad? What if he’s the main reason for my parents death? And, babe, I have a suspects. Maybe it was Almendral, his father’s Organization members because of what my grandfather did to them and to Alessandro. Or maybe Almendral’s clans, which are my enemies now?” Hindi talaga siya matahimik. “What if Aristotle was helping him? Because if you remembered a year ago, you and I were kidnapped and it was Almendral and Aristotle. At the beginning, they know and help each other.”
Sumasakit ang ulo ko sa pag-english niya, e.
“And aside from Almendral’s clan, Aristotle and their Mafia Organization is our biggest enemy?”
Iyon ang nasa isip ko noong ikinekwento niya ang tungkol sa kidnapping noon!
“Hindi malabo dahil kilala nila ang isa’t-isa. At hindi rin malabo na kilala nila tayong lahat dahil nakita nila tayo sa isang party,” sambit ko.
“Damn, if they really are then we must be ready. For sure they’re doing something.”
“Kaya nga ‘yon ang gagawin natin pero sa ngayon alisin mo muna ‘yon para makapag-focus tayo sa Mama at Papa mo at iba pang relatives mo.” Binalik ko ang tingin sa harap.
Hindi naman siya nagkakamali doon. Ang mga bullshits na ‘yon ang mga kalaban namin. At isa pa kailangan ko munang malaman kung bakit ako gusto patayin! Ampucha, matatapos na lang yata ang istorya nang hindi ko man lang nalalaman ang lahat. Kailangan ko na talagang malaman, malay mo patayin ako bigla? Pero kidding aside gustong-gusto ko na talagang malaman.
Nanatili lang muna kami ng ilang minuto bago kami magdesisyon na umalis na.
“We’re leaving now, Dad, Mom,” si Phoenix. “I’ll visit you if I have a time or even I haven’t, I’ll still visit you two. I love you so much Dad, Mom.”
Ramdam na ramdam ko ang pagmamahal niya sa parents niya.
“Bye, bye po.” Inayos ko ang bulaklak bago kami lumabas.
Since magkapitbahay lang ang mga puntod ng Miranda at Velasquez, binisita namin si Lola. Medyo shocked pa ako kasi nakita namin si Lolo, kasama ang mga bodyguard niya.
Halatang kakarating niya lang dahil papasok pa lang siya sa House Cemetery ng mga Miranda.
“Darlene ” Napatingin si Lolo sa akin.
“What’s up, grandad,” bati ko.
“I thought you were in Tagaytay? Kakauwi niyo lang?” Nilipat niya ang paningin kay Phoenix.
“Yeah, we are just visiting my Mom and Dad. She wants to visit her grandmother po,” sagot ni Phoenix.
“I’m gonna visit Mariella also,” si Lolo. “Let’s go inside.”
Unang pumasok sa loob si Lolo, nasa likuran naman niya kami. Tumigil kami sa harapan ng puntod ni Lola. Maraming puting bulaklak na nakalagay sa gilid kaya mukhang dumalaw na ang kamag-anak ni Lola.
Ang sabi ng mga pinsan ko bukas na raw sila bibisita.
Nagsindi rin kandila si Lolo, naglagay naman ng mga bulaklak ang mga bodyguard sa ibabaw ng puntod ni Lola.
“Why your grandmother died?” Mahinang tanong ni Phoenix.
“Hindi ko alam, e. Nalaman ko na lang na patay na siya noong pumunta kami nila Papa sa isang burol, na kay Lola pala. Hindi ko nga rin alam na may sakit siya kaya hindi ko alam kung paano siya namatay,” sagot ko.
Totoo naman ‘yon, nalaman ko lang na patay na siya. Ang sakit-sakit nga, e, noong nawala siya parang nawalan din ako ng kakampi noon. Biruin mo, namatay na ang bestfriend ko tapos namatay pa ang pinakamamahal kong Lola.
Iyon nga rin ang dahilan kung bakit ako kinuha ni Papa kasi nga deads na siya. Hindi ko pa rin talaga alam ngayon ang totoong pagkamatay niya. Basta lang ang alam ko lang kasama na niya si Lord at ginagabayan ako—kami. Matapos rin na mamatay siya bumalik ako sa dating estado ko, ‘yong laging nakikipag-away? Hobby ko ‘yon, e. Siya lang nagpatino sa akin.
“Mariella died because of an accident, Lin. I mean it wasn’t accident at all, sinadyang gawin ‘yon.” Narinig ni Lolo ang pinag-uusapan namin ni Phoenix. “You were with her, right? Before she dies she told me, your father that don’t tell the reason why she died. She doesn’t want you to become evil, because she knew that maybe you had a revenge on that person. Iniisip niya ang pwede mangyari. Saka, kapag nalaman mo baka sumunod ka sa Lola mo.”
“What?! Ano ako baliw? Bakit naman ako susunod. Ayoko pang mamatay ano.” Double meaning kasi.
“I know but at least you know the main reason now. Someone did that to her. Sinadyang banggain ang sasakyan niya, para mawala na siya. Because that person knew that she’s the one who took care of you. Gusto niyang mawala ang Lola mo para mabawasan ang taong magbabantay sa ‘yo at magpoprotekta.”
Natahimik naman ako sa nalaman ko… parang kagaya lang kay Dash.
Si Dash nabaril dahil sa kakaprotekta sa akin, ‘yong iba halos gano’n rin. Si Lola ko, namatay dahil sa kakabantay at protekta sa akin.
Bakit ba kailangan mangyari ‘to?
Kaya pala namatay siya… wala naman siyang sakit pero namatay siya! ‘Yon pala may taong gumawa no’n sa kaniya. Nakakagalit naman, sa kagustuhan nilang makuha ako ay pinapatay nila ang mahalaga sa akin. Kailangan ko na talagang malaman ang totoo.
Masyado kaming nagtagal sa puntod ni Lola. Nag-paalam na lang kami ni Phoenix na muuna para makauwi.
Nag-text rin kasi si Mama na kailangan ko na raw umuwi, may niluto raw siya at gusto niyang kumain kaming lahat doon.
“I didn’t know that your grandmother died like that,” sambit ni Phoenix. “Those bullshits deserved to hell.”
“Hindi lang kulong ang sapat sa kanila…. “ bumuga ako ng hangin.
“I know but… don’t killed them using your hands, okay? Let them kill themselves, let them make realized their mistakes to the point that they can’t forgive theirselves. Sapat na siguro ang nabawian mo ng buhay, Miranda.”
Hindi ko naman maipapangako ‘yon, alam kong wala akong karapatan kumitil ng buhay pero sila ba? Wala rin naman silang karapatan, ‘di ba? Pero bakit nila ginagawa? Talagang papatay sila for the sake of money and all.
Hindi nila alam ang ibig-sabihin ng buhay.
May pera ka nga at mayaman pero paano kung mawalan ka na lang bigla ng buhay? Madadala mo ba sa hukay ang kayamanan na ipanaglalaban mo at pati buhay ng tao dinadamay mo? ‘Di ba hindi naman. Hindi nila alam na puso at buhay ng tao ang pinakamahalaga sa mundo, mas masarap pa rin sa buhay kung ang puso ang yumayanig.
Hindi galit, sakit, at paghihiganti.
Mas masaya mamuhay kung wala ang tatlong ‘yan sa buhay mo.
Pero sa mga kalaban namin hindi ‘yon ang pinapairal dahil ang kagustuhan nila ang nayayanig. Sa kagustuhan nilang makuha ako, pumapatay sila ng tao. Kailan kaya mangyayari ang sinasabi ni Phoenix na mare-realized nila ang mga mali nila? Sana naman kung mangyayari ‘yon sana hindi kami malagasan ng kaibigan at ng mahal sa buhay.
Dumating kami sa bahay nang ‘yon ang nasa isip ko, bukod doon sa babae.
“Love, when you gonna sleep at my condo again?” Naglalakad kami papasok sa gate.
“Kapag walang ganap.” Una akong naglakad papunta sa bahay.
“Kailan ‘yon?”
“Next-next week,” ngiti ko. “Darius! May sasabihin ako sa ‘yo!” Nasa hagdan si Darius at doon nakaupo, may hawak siyang cellphone at kanina pa yata nakatingin doon.
Nag-angat siya ng tingin. “Hey, nangitim ka.” Lumapit siya sa akin at hinalikan ako sa noo bago umayos ng tayo.
“Hoy, kapal mo. Hindi nga ako nag-swimming, e! Nag-jet ski lang kami!”
“Kaya pala… and you?” Tumingin siya kay Phoenix.
“Still handsome, Darius.” Inakbayan ako ni Phoenix.
“Bagay nga kayo, parehas kayong mahangin,” umirap siya.
“Ikaw naman. . . wala pa rin lovelife. Gusto mo bang hanapan kita? Marami akong kilala,” ngumisi ako.
“No way, I’d rather stay single,” tanggi niya.
“Mapili ka lang,” pagtatama namin ni Phoenix.
“Wait, ano ang sasabihin mo sa ‘kin?” Nilingon ako ni Darius.
“We saw a woman in Tagaytay, I don’t know if it's a big deal or not but that woman knows your sister. She was even shocked when she realized that she said the ‘Lin’ word, which is her name,” si Phoenix ang sumagot.
“I don’t understand,” naguguluhan na sabi ni Darius.
“What he mean is… hindi ba ‘yon ang labidabs mo?” Tumingin ako sa kaniya. “Since nagtataka kung buhay nga ba ang bebe ko—”
“What the heck?” Putol ni Phoenix sa sinasabi ko.
“I mean bessy ko, malay mo buhay nga siya?! What if buhay nga siya, Darius?! What if?!” Niyugyog ko siya.
“Lin, what if she’s not? Malay mo narinig lang niya kay Nix kaya niya nasabi ‘yon.” Sinundan ko siya sa taas nang magsimula siyang maglakad.
“Hello? Hindi yata mabubuhay yata ‘to nang hindi ako tinatawag na baby, babe, love, at kung ano pa kaya imposible ang sinasabi mo.”
“I’m calling her in her last name, hindi ko lang siya tinatawag rito sa bahay niyo kasi lahat kayo lumilingon.” Totoo ʼyon, minsan niya nang nagawa ‘yon at pati sila Kuya lumingon.
“True ‘yon, brother. What if buhay nga talaga siya pero hindi lang nagpapakita? Tangina!”
“Tita, what’s the word ‘tangina’?” Tatlo kaming lumingon sa pinto ng kwarto ni Kuya.
Sumalubong ang masamang tingin ni Kuya sa akin. Si Darius parang wala lang sa kaniya at parang tanga na tumingin-tingin sa paligid. Si Phoenix naman binitiwan ako.
“I heard you saying that word so many times. What’s tang—” Tinakpan ko ang bibig niya.
“Ano… bad ‘yon! Huwag mong gagayahin, ah?”
“Then, why are you saying that word if it’s bad?” Tanong ulit ni Amir.
“Well… ano kasi… wala! Bad lang ‘yon!” Nag-peace sign ako kay Kuya. “Hehe, peace be with you.”
Hindi na lang kami pinansin ni Amir at dumiretso pababa dala-dala ang iPad niya. Napahawak naman ako sa ulo nang batukan ako ni Kuya.
“Aray naman!” Tumingin ako kay Kuya. “Sakit, ha!”
“I told you stop cussing in front of the kid,” saway niya.
“Excuse me, wala pa siya kanina nang sabihin—” Napatigil lang ako sa pagsasalita nang lagyan niya ng tatlong marshmallow ang bibig ko bago magpatuloy sa paglalakad.
May binigay pa siya isang balot na marshmallow sa akin.
“Alam mo minsan, ang sarap sapatusin ni Kuya.” Tumingin ako kay Phoenix.
“Wait, give me one.” Sinubuan ko ng isang marshmallow sa bibig si Phoenix.
“What?!” Sigaw ni Kuya, nasa hagdanan pa pala siya.
Rinig niya pa ‘yon.
“Sasapatusin ka raw ni Darius!” Sagot ko.
“What?! Ako?!” Gulat na tanong ni Darius.
“Anyways, huwag na nga nating pag-usapan ang pinaguusapan natin kanina,” tanging nasabi ko bago ako pumunta kay Mama.
Sinabi kong doon muna sa baba si Phoenix kaso ayaw bumitiw? Pinapunta ko na lang siya doon sa kwarto para puntahan ang baby namin.
“What happened in Tagaytay?” Tanong kaagad ni Mama.
Wala si Papa, nasa baba mukhang may ginagawa.
“Wala naman, kumain lang,” sagot ko.
Tumingin si Mama sa akin. “What else?”
“May pa cabana candlelight dinner siya sa mga buhanginan tapos ito pa nga, oh, binigyan niya ako ng red rose. May pagkalanta na siya kasi hindi naman nadidiligan, tapos umulan kaya doon kami sa rest house niya. Nanonood ng movie habang umiinom ng wine tapos ‘yon lang.” Tangina, syempre hindi ko sasabihin ‘yong part na halos mukbangin niya ang labi ko.
“Tapos ano pa ba… kanina nakita ko siyang natulog sa sofa. Hindi kami magkatabing natulog, ah? Tapos ano… nagluto siya ng breakfast kasi hindi naman ako marunong baka kasi wala pa kaming makain kapag ako nagluto, ayaw niya pa nga akong paglutuin, e. Alam niya yata masusunog. Tapos nakakita rin ako ng baby turtles sa buhanginan, actually marami sila tapos nawala ko ‘yong isa kasi nahulog sa dagat kaya hindi ko na nakita. Pero cute pa din naman, marami pa naman sila.”
Napatango si Mama sa lahat ng sinabi ko.
“Okay na ba?”
“Uhm, yeah,” ngumiti siya. “Come here, sweetie.” Tumayo ako at lumapit. “Huwag kang mabibigla…”
Humawak ako sa dibdib ko. “Ma, buntis ka?!” Biro ko.
“Wait, who’s pregnant?” Bumukas ang pinto at pumasok si Papa.
“Buntis? Sino ang buntis?” Sumunod si Darius.
“Darlene, are you pregnant?” Pati si Kuya, jusmiyo.
“She’s not pregnant. Wala ngang nangyayari, e.” Mabilis na dumapo ang paningin ko kay Phoenix. “I’m just—nothing.” Tiningnan ko siyang mabuti, iniwas niya ang tingin at sumandal sa pinto. “Lucy wasn’t in your room.”
Huh?! Nasaan?
“Darlene and Tita you both pregnant?” Napalingon kaming lahat sa pinto dahil sa pagsulpot ni Ate Anya.
“Teka lang, ah! Unang-una sa lahat hindi buntis si mama at ako, okay? Walang buntis rito! Ikaw Ate, buntis ka?!”
“Hindi, ah!” Tanggi niya kaagad.
“Masyado kasi kayong OA kagaya ko. Nagbibiro lang naman ako. Walang buntis rito, maliwanag? Hays! Parang tayong Pamilya ng mga OA.” Inayos ko ang damit ko. “Anyways, ano ba ang sasabihin mo na hindi ko dapat ikabigla?”
“Your dog, Lucy, is about to gave birth.”
Siya nga pala ‘yong buntis.
Katulad ng sinabi niya, hindi ako nabigla.
“Okay…” Tanging nasabi ko.
“She’s in the Vet with Gianna. She texted me that Lucy is suffering to gave birth to her babies.”
Hala! ‘Yong sinabi ni Doc sa amin.
“She’s dead?”
Sinipa ko si Darius. “Magkaiba ang suffering sa dead! Hmp! Makaalis na nga.” Umalis ako doon.
Baka madeads si Lucy! Kawawa naman ang babies niya.
Mabilis ang lakad ko para makapunta sa kotse ni Phoenix. Nasa akin ang susi ng kotse niya kaya sa drivers seat ako sumakay.
“Babe! Where you going?”
“Sa Vet! Halika na!”
Pumasok siya sa shot gun seat.
Dapat kakain kami sa bahay kaso mas mahalaga si Lucy. Tinext ni Mama sa akin ang address ng Vet, sa labas lang ng Village ‘yon kaya malapit lang.
“Bal, slow down,” aniya.
Tinabi ko ang sasakyan sa gilid at agad na inalis ang seat belt. Dumiretso kaagad ako sa vet kung nasaan si Gianna, akala ko siya lang mag-isa pero kasama niya si Alexis at Andrei.
Love triangle.
“Ano ba? Lumayo nga kayo sa akin!” Inis na sabi ni Gianna habang iniiwasan ang dalawa.
“Nasaan ang baby Lucy ko?” Napalingon sila sa akin.
“Nasa loob.”
Pumasok kaagad ako sa loob para tingnan si Lucy.
Nakita ko kaagad si Lucy na nakahiga doon sa may bed. Hindi ako pwedeng pumasok kaya nasa may window lang ako. Panay ang hawak ng nurse sa tiyan at pilit siyang pinapaanak. Hindi rin kaya ni Lucy ang tumayo, nakalabas na ang dila niya at halatang hirap sa pahinga.
Nakatingin siya sa pinto at parang may hinihintay. Pikit na rin ang isang mata niya. Napatingin siya kung nasaan ako kaya agad na bumukas ang mata niya.
“Nix… si Lucy…” naiiyak na sabi ko.
Kita ko ang pag-arf ni Lucy.
“She’ll be fine…”
Pinakiusapan ako ng nurse na doon ako sa loob kasi nangangagat si Lucy. Nasa likod ko si Phoenix at nakahawak sa likod ko.
“She only has 50 minutes if she didn’t gave birth to her babies, I don’t have a choice but to cesarean her.” Si Doctora.
Hinawakan ko sa kamay si Lucy. “Kailangan mo ilabas ang babies…”
Halata pa rin sa kaniya na nahihirapan na siya. Hinaplos ko ang tiyan niya katulad ng ginagawa ko bago kami matulog.
“Lucy-baby… kailangan mong ilabas sila baby.” Hiniga ko ang ulo ko sa kama niya.
Kaso hindi niya ginagawa. Hindi niya kaya.
Panay lang ang haplos ko sa kaniya habang nakatingin lang siya sa akin.
“Why don’t we try the cesarean?”
“Hindi natin kailangan no’n, lalabas din sila.” Humawak ako kay Lucy. “Ilabas mo na sila, Lucy… please?”
Siya na nga lang ang ka-kwentuhan ko tapos pati siya mawawala rin? Siya na nga ang bestfriend ko at madalas kong mapagsabihan ng hinanakit tapos mawawala rin siya, para siyang tao na nakikinig sa nararamdaman ko. Kaya nga loves na loves ko si Lucy. Siya lang ang nakakausap ko sa gabi kapag hindi ako makatulog kahit hindi siya sumasagot.
Nakatingin lang siya sa akin hanggang sa biglang may lumabas na dugo.
“Babe, look she gave birth to her first baby,” tinuro niya ang baby kaya tumayo ako para tingnan.
“Very good ka, Lucy! Mahal na mahal kita!” Hinalikan ko siya sa ibabaw ng ulo niya.
“Babe, her baby come out,” sabi ni Phoenix
Tumayo ako at sinilip ang mga babies niya. Hala, chow-chow din ang anak niya! Hindi pa masyadong kita ang mga balahibo dahil sa mga dugo. Pikit din ang mga mata nila.
“Lucy, cuties,” bulong ko.
“Minsan parang gusto ko na lang maging aso.” Napalingon ako sa pinto, nandoon si Giovan. “Joke lang.” Tumawa siya.
“Mukha ka namang aso.” Sumulpot din si Zay.
“Hoy! Ano’ng ginagawa mo dito?” Tanong ko kay Zay.
“Makikibalita sa anak ng anak ko,” sagot niya at bahagya pang natawa.
“Ulol, kasalanan ng anak mo kung bakit nahihirapan si Lucy.”
Tumawa si Zay. “Next time gagamit na siya ng protection.”
“Huh?” Tanong ko.
Ang sabi ko lang naman ang anak niya ang may kasalanan kung bakit nahihirapan si Lucy tapos magsasabi siya ng protection. E, para saan naman ‘yon?
“Protection kapag nagse—”
“Zayne Linux Ford, do you want me to cut your future?” Sabat ni Phoenix.
Naubo naman si Zay. “Ano ka ba… hindi syempre. Shut up na nga ako, o.”
Hindi ko na lang sila pinansin. Mga baliw… paano mo puputulin ang future? Baliw!
Akala ko hindi makakaya ni Lucy pero men strong ang baby-momma ko! Lumabas ang four baby chow-chow niya! Kulay brown ang tatlo, which is color ng chow-chow ni Zay. Tapos iyong isa kulay white katulad ni Lucy.
Hindi ko alam kung ano’ng gender ng mga anak niya basta ang alam ko lang ay magaganda sila.
Ang satisfy rin pala manood ng asong nanganganak.
Nagtagal kami sa Vet dahil inasikaso nila si Lucy. Ang mahal nga, e. Muntik na rin akong umiyak nang malakas dahil hindi gumagalaw si Lucy matapos niyang manganak. Iyon pala nagpapahinga lang siya!
Kinabahan ako mga bente.
“Masakit kaya manganak?” Tanong ko kay Phoenix.
Nakaupo kami sa waiting area. Umalis na ‘yong tatlo.. Hindi ko alam kung saan nagpunta basta ang alam ko lang, love triangle sila.
“I don’t know. I don’t have womanhood, Miranda. Hindi ako nanganganak. I don’t have a ovaries also. All I can produce is sperms, so I can make you preg—”
Hinampas ko siya sa braso. “Tanginang ‘to. Sapakin kaya kita ng todo? Nagtatanong lang ako kung masakit.”
Malakas siyang tumawa sa sinabi ko. “It’s a fact, Miranda.”
“Ang ibig kong sabihin kasi ay kung masakit ba talaga ‘yon.”
“I think yes,” aniya. “Why did you asked?”
“Wala lang,” sagot ko.
Ang akala ko rin aabutin na kami ng alas-siete buti na lang hindi kasi ‘yon ang oras na pupunta kami sa hotel, sa isang magandang hotel kasi gaganapin ang party. Inabot kami ng ilang oras sa vet.
Umuwi na kaagad kami sa bahay nang matapos. Nakalagay sa cage si Lucy at ang babies niya nakalagay sa isang container.
“Papa, may apo ka ng bago!” Bungad ko nang makapasok sa bahay.
Nakaupo siya sa sala at may ginagawa. Napatigil siya at napaangat ng tingin.
“What do you mean by that, Darlene?” Bakit ang seryoso niya?
“Lumabas na kasi ang baby ni Lucy kaya ibig sabihin may apo ka na ulit na bago,” sagot ko.
“Sometimes fix your sentence,” bulong ni Phoenix. “I don’t wanna die, okay?” parang kinabahan pa siya.
“Shit, it gave me a relief.” Napabuga ng hangin si Papa.
Nilapag ko sa baba si Lucy at hawak-hawak ko naman ang babies niya.
Lumabas mula sa kitchen si Mama para tingnan si Lucy.
“How cute…” comment niya.
Nasa sala lang si Lucy habang kasama niya ang mga anak niya. At kami naman dumiretso sa dining para kumain, gutom na kasi ako.
Kumain na muna kami sa dining area, may niluto nga si Mama. At habang kumakain pansin ko ang pagiging tahimik ni Darius. Madalas kasi niya bwisitin si Phoenix tuwing nasa dining kami pero ngayon iba, iniisip niya pa rin kaya ang sinabi ko kanina?
Hanggang sa matapos yata kami ay gano’n siya. Basta-basta na lang siya umakyat matapos magpaalam sa amin.
May pagka-weird siya today.
Nagpaalam na rin si Phoenix kasi hinahanap na siya ni Tita Grace. Hinatid ko lang siya sa gate ng bahay. Nang makaalis siya bumalik kaagad ako sa bahay at dumiretso sa kwarto para saglit na magpahinga.