6 Oktober 2010.
Langzaam opende ik mijn ogen en zag ik licht branden op de overloop. "Wanneer ga je het haar vertellen?", hoorde ik een stem, en ik kon die niet bij iemand plaatsen. "Ik weet niet of ik het haar wel moet vertellen..", hoor ik iemand mompelen waarvan ik zeker weet dat het Harry is. "Als jij het niet doet, dan doe ik het. Ik kan niet tegen mijn zusje liegen, wat je gedaan hebt is vreselijk Haz.", hoor ik Louis zeggen. "Je bent zo onrespectvol tegen dat meisje, ze kan zoveel beter krijgen.", zegt Zayn. "Moet jij zeggen, ik zie je wel de hele tijd naar haar kijken hoor!", hoor ik Harry zeggen. Verschillende gedachten gaan door mijn hoofd. Zou Harry vreemd gegaan zijn? Met een fan? Met een gewoon meisje? Met wie? De jongens bleven doorpraten en ik kon het niet meer aanhoren. Onder mijn topje trok ik een shortie aan en liep ik naar de deur. Ik stootte op de heenweg mijn teen tegen het bed, en vloekte wat tegen mezelf. Ik liep door en deed de deur van mijn slaapkamer op. De deur van de jongens hun slaapkamer stond wijd open, en ik liep er naartoe. "Kunnen jullie stil zijn of vertellen wat er is? Alles valt te horen.", zeg ik, en ik verberg mijn ogen wat voor het felle licht. "Schat, je bent weer wakker!", zegt Harry en hij komt naar me toe. Ik ga niet teveel op zijn kus en knuffel in, maar hou me strak bij mijn vraag. "Er is niks?", zegt Niall, en ik kijk hem ongelovig aan. "Ik mag dan wel jonger zijn, maar ik ben zeker niet dommer!", merk ik op. "Er is niks.", zegt Harry en ik kijk hem raar aan. "Jullie zeggen het beter nu maar.", zeg ik, en ik vouw mijn armen over elkaar heen. "We gaan nu allemaal slapen en morgen praten jullie maar.", zegt Zayn, en hij brengt me naar bed. De dekens gaan over me heen, en mijn ogen vallen zo weer dicht.