11 NUMARA

Bölüm 7:Sarsıntı

Hellö! Bölüm tam gününde geldi ama önceki bölümleri erken paylaştığım için size geç gelmiş olabilir.💁🏻‍♀️

Bensiz geçen bu haftada umarım güzel şeyler yaşamışsınızdır. Karantina üstümüze basıp geçse de yaşamışsınızdır umarım...💫

17 Numara'ya gelen yorumlar bu ara beni çok dellendiriyor. Sonra diyorum ki 11 Numara'da herkes her şeyi kabullendi. Şükür ediyorum yemin ederim sjsjwjdkskd

Bölüme oy vermeyi ve bol bol yorum yapmayı unutmayın olur mu? Ne kadar yorum o kadar hızlı sıralamada yükselme...Sıramalarda zirveye oturmadığım haftalar biraz mutsuz oluyorum yalan yok. Sıralamanın köpeği olmuşuz...🤤

İyi okumalar🌵

***

"Ali söylediğinde başta inanamamıştım ama gerçekmiş."diyerek hafif eğilen Ege yüzümü incelemeye başladı. Bana baktıkça dudaklarındaki gülümseme daha da büyüdü.

"Bu grubu bir araya getirenin de bir katil olacağını kim bilebilirdi ki..."dediğinde Barış önüme geçti. Eğilen Ege'yi yakasından tutarak kaldırdı ve dışarı doğru itti.

"Buradan sana kan çıkmaz Ege. Defol git yoksa çok fena olacak."

Barış onun yakasını bıraktığında düzelterek aradan bana bakmaya çalıştı. Bakışları şimdi daha netti. Biraz öfkelenmiş de olabilirdi.

"Siz ona yardım etmiyorsanız ben zevkle edebilirim. Katil olmak doğamda var bilirsiniz."

Koray omzunu kapının pervazına yaslayarak, "Ali daha kendi hazmedemeden sana mı yetiştirdi bütün bu olanları? Sen de hiç üşenmeden hemen buraya mı geldin?"diye hayıflanarak sorduğunda Ege gözlerini üzerimden alarak ona çevirdi.

"Yıllardır bu anı bekliyordum, kaçırma riskini göze alamazdım."diyerek tekrar gülümsedi ve bir anda içeri daldı. İçeri girdiği gibi Barış onu arkadan, yakasından geriye doğru çekti.

"Buraya girebileceğini sana düşündüren ne?"

İkisi şimdi resmen burun burunaydılar.

"Girişteki tabelada katil olan girebilir yazıyordu. Yanlış mı hatırlıyorum, buraya giren herkes katil değil miydi?"

Barış sabır dilercesine içine derin bir nefes çektiğinde Anıl araya girdi. Ege'nin yakasını kurtararak kapıya doğru ittiğinde ben köşede sessizce beklemekle yükümlüydüm.

Eğer Ege tek başımayken karşıma çıksaydı kıyıda köşede beklemezdim. Zorunlu sessizlik modumdaydım yani...

"Ege burada sana göre bir şey yok. Katil grubunun yanına dön, bizden de olabildiğince uzak dur."

Ege onları es geçerek bana baktığında bütün gözlerde onunla beraber bana döndü.

"Ya sen? Sen de uzak durmamı mı istiyorsun? Sana yardım edebilirim, istediğin herkesi öldürebilirim. Onların aksine..." 

Ne kadar cazip bir teklifti. Yanımda bana her türlü yardım edebilecek birinin olması fikri çok hoştu. Tabii bu kişi önüne geleni öldüren, hapis yatsa bile akıllanmayan biri olduğunda teklif cazibesini kaybediyordu. Onun yerine Barış bana bu teklifi sunsa gözüm kapalı kabul ederdim.