11 NUMARA

Bölüm 23:Güven

Hellö! Kafama taş düştü ve yeni bölümü hızlıca atma kararı aldım. Aslında ilham perilerim tekrar yanıma döndü diyebiliriz. Bir tık takılmıştım, ilerlemekte zorlanıyordum ama açıldım. Hadi yine iyiyizღ

Medyaya bir saatlik bir liste koydum, yazarken artık böyle listeler dinliyorum. Siz de faydalanının psikopatlarღ

İthaf listesini kaybettim, önceki bölüme gidip yorumlardan kendimce seçiyorum ama isteyip istemediğinizi bilmiyorum bile. İthaf isteyenler şuraya bir yorum bıraksın, bölümü güncelleyip ithaf ekleyeceğimღ

İyi okumalar...

❧❣☙

"Sen mi yaptın!"diye haykırdım."Polisi sen mi aradın?"

Arabaya doğru uzattığı elini çekerek kısa sakallarında gezdirdi.

"E zehir ederim demiştim."

Ona biraz daha yaklaşarak sesimi olabildiğince alçalttım. Polislerin gelmesini, beni bulmasını ve beyaz bir önlüğe bağlanıp hastaneye götürülmek istemiyordum.

"Çözüm bu mu Barış?"diye sordum."Her şeyi yap ama bunu yapma. Ya yakalansaydım, ya götürselerdi beni?"

İç çekerek elini tekrar arabaya doğru uzattı. O kadar umursamaz görünüyordu ki canım yanıyordu. O umursayandı, önemseyendi. İyiliğimi istediğine emin olduğum kişiydi.

"Kaçacağını biliyordum."dedi ve dilini dudaklarında gezdirdi."Peşimizdeki adamın sana mı yoksa bize mi geleceğini düşünüp duramazdım."

"Tek neden bu yani?"diye sordum kaşlarımı kaldırırken."Söylediklerinle yaptıkların keşke birazcık tutarlı olsa."

"Etrafın tutarsız ve yalancı insanlarla doluyken onlara benzemeden edemiyorsun."

Burnumdan solurken ellerimi yumruk yaparak sıkıyordum. Her lafı beni daha da öfkelendiriyordu. Güvende olmam için beni yanında istediğini söylese ne olurdu? Gerçek bu olsaydı ne olurdu?

"Başardın, bizden farkın kalmadı."

"Arabaya bin, giderken söversin."

"Arabaya binmem için..." dediğim an polis arabasının siren sesleri kulağıma doldu. Cümlenin devamını bir lokma gibi yavaşça yutarken hızlıca arabaya bindim.

Korkudan nefeslerim birbirine girdi, başım döner gibi oldu. Polisler dibimdeydi, beni arıyorlardı. Her yere bakacaklardı, ipucu arayacaklardı. Gitmem lazımdı, hemen buradan uzaklaşmam gerekiyordu.

"Doğru karar."diyerek arabanın kapısını kapattı Barış. Sürücü koltuğuna geçip oturduğunda ona bakmadım bile. Arabayı çalıştırdı, yola koyulduk. Bir süre kimseden ses çıkmadı. Soramıyordum, sövemiyordum. Güvende olduğumu hissettikten sonra onlardan yeniden uzaklaşacaktım.

"Anıl seni bekliyor, yakalandığınız için saçını falan çekecek herhalde."

"Onun yüzünden."diye mırıldandım."Beni uyandırsaydı o gün av olan Arden olurdu. Bunun yerine iki avcımız oldu. Ali ve Arden..."

"Çektiği aşk acısı onu duygusal bir topa çevirdi. Bundan kurtulmak için yine intikamı seçti. Sen de hiç sorgulamadan onu intikamını almaya davet mi ettin?"

"Hayır."dedim çarçabuk."Asıl duygusal bir topa bağlayıp ona gerçekleri anlatan benim. Gerçekleri bilirken onu reddedemezdim."

"Neyden korktun?"diye sordu."Koray ve ben öğrenirsek ne yapardık?"