⌜17 NUMARA ADLI HİKAYE OKUNMADAN OKUNMAMASI ÖNERİLİR. BAĞLANTILIDIR VE 17 NUMARA ÜÇ KİTAPTAN OLUŞAN BİR SERİDİR. HENÜZ İLK KİTABI BASILMIŞTIR. 11 NUMARA ÜÇ KİTABA DAHİL DEĞİLDİR. 11 NUMARA'YI, 17 NUMARA'NIN ÜÇ KİTABINI DA OKUMADAN OKUYACAK OLURSANIZ...
Hellö! Sizi iki hafta beklettiğim için şimdiden özür dilerim ama elimde değildi. Bir daha olmaz umarım...
Bölüme oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayınız, gizlice izliyor olacağım. Yorumlarınızla biraz eğlenmeyi, motive olmayı ve bir dahaki bölüme buradan aldığım gazla hızlı bir giriş yapmayı planlıyorum💃🏻
İyi okumalar🌺
***
İtiraf etmeliyim...Ömer tarafından kıstırılmak planlarımın arasında yoktu. Son günlerde ne yapmam gerektiğine o kadar çok kafayı yormuştum ki Ömer'i kıstırma planlarını arkaya doğru atmıştım.
Düşünmüştüm ama yeterince değil...
Ömer iki hafta önce kaçtığımı öğrenmiş olmalıydı ki şu an buradaydı. Hastane aile üyelerine elbette haber vermişti. Aileden sayılan tek üyem de kendisi olduğu için o günden beri diken üstünde olduğu kesindi.
Onu bulacağımın farkındaydı çünkü zaten yerini yurdunu çok yakından biliyordum. Hala aile olduğumuz zamanlardaki evimizde kaldığına ve şirketin yerini değiştirmediğine emindim. O eve gereksiz bir bağlılık duyuyordu...
"Adımı senden duymayalı ne kadar uzun zaman oldu. Küçük kardeşimin sesini dahi özlemişim."
Ona dirseğimi geçirmeye kalktığımda silahı daha da bastırdı ve kolumdan tuttuğu gibi aynaya doğru itti. Bedenim aynaya yapıştığında dalga dolu kahkahası odada yankılandı.
"Kapına polislerle dayanmak vardı da..."diye hayıflandı."Seninle küçük bir işim var."
"Şimdi öldürmezsen başka şansın olmayacak."dediğimde kendimden oldukça emindim. Tek bir şansı vardı.
"İnanır mısın?"dedi ve beni omzumdan geri çekerek karşısına aldı. Silahı alnıma dayadığında şimdi onun yüzüyle karşı karşıya kalmıştım.
Beş sene onu çok değiştirmişti. Uzattığı sakalları artık yoktu, yüzü temizdi. Saçları daha uzun ve bakımlı görünüyordu. Zayıflamıştı ama bunun yanında kas da yapmıştı. Eskisinden çok daha iyi, genç görünmesine rağmen bana mide bulandırıcı geliyordu.
"Sana canlı ihtiyacım var."
O an koca bir kahkaha patlattım."O zaman ölmeye hazır ol."
Gözlerini devirirken silahın namusunu alnımın üzerinde hafif çevirdi."Senden istediğimi almadan ölmeyeceğim ve ölmene izin vermeyeceğim."
"Sana soran olmadı zaten."
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Göz ucuyla beni süzerken,"Zayıflamışsın, sana hastanede iyi bakmadılar mı?" diye sorduğunda sahte sahte sırıttım.
"Çevikliğimden şüphen olmasın."
"Şüphem yok, katil hormonların gücüne güç katıyor."
"Hı-hı."diye mırıldandım."Biraz daha sinirimi bozarsan katil hormonlarım devreye girecek ve bilirsin...Bundan kaçış yok."
