"ေနာက္ေတာ့"
ဝူဇူက အဲဒီအခ်ိန္တုန္းကအေၾကာင္း ျပန္ေတြးလိုက္တာနွင့္ ေၾကာက္ရြံ႕မႈေၾကာင့္ တုန္ရီလာတယ္။
"မြန္းစတားႀကီးက ပါးစပ္ႀကီးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး က်ြန္ေတာ့္ကို စားဖို႔လုပ္တယ္။က်ြန္ေတာ္က ထြက္ေျပးခ်င္ေပမဲ့ ေျခေထာက္နာေနတာေၾကာင့္ဘာမွမတတ္နိုင္ဘူး။အဲဒီခ်ိန္တုန္းက က်ြန္ေတာ္က ေသၿပီလို႔ဘဲထင္တာ။ဒါေပမဲ့ ရုတ္တရက္ မြန္းစတားႀကီးက ရပ္သြားၿပီး က်ြန္ေတာ့္ကိုအနံ႔ခံၾကည့္တယ္။ၿပီးေတာ့ သူက ခ်က္ခ်င္းဘဲ ေနာက္ဆုတ္သြားၿပီးအန္တယ္"
"အန္တာလား?"
ဝူခ်ြင္ခ်င္ ေဂါင္တုန္နွင့္ဝူရွိတို႔ကဒါကိုၾကားေတာ့စိတ္ရွဳပ္သြားတယ္။
"ဟုတ္တယ္။တကယ္ကိုအန္လိုက္တာ။အန္တာမွ သူ႕ကုိယ္ထဲမွာရွိသမ်ွကိုအန္ေနတာ"ဝူဇူကေျပာလိုက္တယ္။
"အေမသမီးေၾကာက္တယ္"ဝူရွိက ေဂါင္တုန္ကိုဖက္ထားလိုက္တယ္။
"မစိုးရိမ္နဲ႔။အေမဒီမွာရွိတယ္"ေဂါင္တုန္က ဝူရွိရဲ႕ေနာက္ေက်ာကိုပုတ္ေပးလိုက္တယ္။
"သူဗိုက္ထဲမွာ အရမ္းျပည့္ေနလို႔လား?"ဝူခ်ြင္ခ်င္ကေမးလိုက္တယ္။
ဝူဇူသည္ ဝူခ်ြင္ခ်င္၏အေမးကို ျပန္မေျဖဘဲဆက္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္"က်ြန္ေတာ္လည္း သူအန္ေနတဲ့ အခြင့္အေရးကို သံုးၿပီးထြက္ေျပးလိုက္တယ္။က်ြန္ေတာ္က ေတာထဲကိုေရာက္ေတာ့ ဝူမိသားစုအေစာင့္ငါးေယာက္နဲ႔ေတြ႕တယ္။သူတို႔က အၾကာင္းျပခ်က္မရွိဘဲ က်ြန္ေတာ့္ကို ရုတ္တရက္တိုက္ခိုက္လာတယ္"
"သူတို႔ကလူယုတ္မာေတြဘဲ။ဒီလိုအခ်ိန္မွာေတာင္ အကိုႀကီးကိုသတိဖို႔လုပ္ေသးတယ္။ေနာက္ေတာ့ အကိုႀကီးက သူတို႔ကိုသတ္လိုက္တာလား?"ဝူရွိက ေမးလိုက္တယ္။
"မဟုတ္ဘူး။သူတို႔ရဲ႕စိတ္စြမ္းအင္က ငါ့ထက္ျမင့္တယ္။ငါ သူတို႔ကိုမနိုင္ဘူး။ဒါေပမဲ့ ကံေကာင္းတာက ငါ့မွာေမွာ္လက္နက္ေတြအမ်ားႀကီးရွိေနတာဘဲ။အထူးသျဖင့္ ရုန္အာေပးထားတဲ့ ေမွာ္လက္နက္က အရမ္းအစြမ္းထက္တယ္။တစ္ခ်က္ထဲနဲ႔လူနွစ္ေယာက္ကိုလဲက်သြားေစတယ္။ေနာက္ေတာ့ ငါ့ေနာက္ကို လိုက္လာတဲ့အြန္းကက်န္တဲ့လူသံုးေယာက္ကိုစားလိုက္တယ္။ငါ့ေၾကာင့္ လဲက်ေနတဲ့ နွစ္ေယာက္ကိုေရာ စားပစ္လိုက္တယ္"
Chapter85
Start from the beginning
