"ဒါဆို မင္းတို႔က ဒီမွာဘာလို႔ဒီမွာေန႔လယ္စာစားၿပီးမွမျပန္တာလဲ?"ဝူရုန္ကေျပာလိုက္တယ္။
"ေတာ္ပါၿပီ။အေမက ငါတို႔ကို ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္"ဝူရွိက ျငင္းလိုက္တယ္။
"ေကာင္းၿပီေလ။ဒါဆိုေနာက္တစ္ႀကိမ္မွမင္းတို႔ကိုေခၚေတာ့မယ္"
အဲဒီအခ်ိန္မွာဘဲ ရွိယန္က ေဆးေသတၱာမွင့္အတူ ျပန္ေရာက္လာတယ္။
ဝူရုန္သည္ ေသတၱာထဲက ေသးငယ္သည့္ေဆးျပားေလးနွစ္ျပားကို အိတ္ေသးေသးေလးထဲကိုထည့္လိုက္ၿပီး ဝူဇူကိုေပးလိုက္ၿပီး ေျပာလိုက္တယ္"အကိုႀကီးဦးေလးခ်ြင္ဘင္တို႔နဲ႔ မစ္ရွင္သြားလုပ္တဲ့ေန႔က စၿပီးဒါကိုလည္ပင္းမွာ တပ္ထားေနာ္။အိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ လံုးဝမခ်ြတ္ရဘူးေနာ္။က်ြန္ေတာ္ေျပာသလိုလုပ္ေနာ္"
ဝူဇူသည္ အိတ္ကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အနံရတယ္။ဒါေပမဲ့ေဆးနံ႔ေတာ့မဟုတ္ဘူး။
"ဒါကေဆးတစ္မ်ိဳးလာ?"
"စိတ္ကိုလန္းဆန္းေစလိမ့္မယ္။အကိုႀကီးက ဒါကိုအိမ္ျပန္ေရာက္တဲ့အထိ ဝတ္ထားရမယ္ေနာ္"
"ေကာင္းၿပီ"ဝူဇူသည္ အိတ္ကေလးကို လည္ပင္းမွာဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး"သြားစို႔"
ဝူရုန္သည္ ဝူဇူတို႔ရထားလံုး ျမင္ကြင္းကေနေပ်ာက္ကြယ္သြားတဲ့အခ်ိန္အထိ ၾကည့္ေနလိုက္တယ္။
အခုခ်ိန္မွာေတာ့ သူက လံုးဝေသခ်ာသြားၿပီ။သူ႕အကိုရဲ႕ေသဆံုးမႈသည္ ဝူယုနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနသည္။ဒီဘဝမွာေတာ့ ဝူယုရဲ႕အႀကံအစည္ေတြမေအာင္ျမင္ေစရဘူး။ဝူရုန္သည္ ဒီအေၾကာင္းကိုေတြးမိတာနဲ႔ သူ႔မ်က္ဝန္းေတြက က်ဥ္းေျမာင္းသြားတယ္။
ဝူရုန္သည္ ရွိယန္၏အကူအညီနွင့္အိမ္ေတာ္ထဲကိုဝင္လာခဲ့တယ္။အိမ္ေတာ္ထဲမွာေတာ့ေဟးဂန္းႏွင့္ေဟးဂန္းသည္ အလုပ္ရွဳပ္ေနၿပီး ေဟးရြမ္ရီသည္ ဝူရုန္ကိုျမင္တာနဲ႔ ႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
"မင္းျပန္လာၿပီ"
ဝူရုန္သည္ ေနရာမွာဘဲ ေအးခဲသြားတယ္။ရွိယန္သည္ ေဟးရြမ္ရီ၏အျပဳအမူကို ခန္႔မွန္းမိတာေၾကာင့္ ဝူရုန္၏လက္ကိုေဟးရြမ္ရီ၏လက္ထဲထည့္ေပးလိုက္တယ္။
ေဟးရြမ္ရီသည္ ဝူရုန္၏လက္ကိုဆြဲၿပီး ထမင္းစားခန္းကိုေခၚသြားလိုက္တယ္။
ေဟးဂန္သည္ ေဟးရြမ္ရီ၏အျပဳအမူေၾကာင့္ေအးခဲသြားတယ္။
ေဟးရြမ္ရီသည္ သူ႕ေဘးမွာမတ္တပ္ရပ္ေနတဲ့ေဟးရွင္းဘက္ကို ေျပာလိုက္တယ္။
"ထမင္းပြဲျပင္ေတာ့"
"ဟုတ္ကဲ့"ေဟးရွင္းသည္ ၿပံဳးရြင္စြာ ထြက္သြားၿပီး အေစခံေတြကို ဟင္းပြဲေတြ ယူေဆာင္လာဖို႔အမိန္႔ေပးလိုက္တယ္။
ေဟးဂန္းသည္ တံုဆိုင္းစြာနွင့္ ေဟးရွင္းစီကိုေလ်ွာက္လာၿပီး ေျပာလိုက္တယ္ဦးေလးရွင္း"
"အင္း"ေဟးရွင္းက ေဟးဂန္းဘက္ကိုလွည့္ၿပီးေျပာလိုက္တယ္။
"ဟို...ဘာမွမဟုတ္ပါဘူး။သခင္နဲ႔ၾကင္ယာေတာ္အေၾကာင္းကို သိလား"ေဟးဂန္းက ကိုးယိုးကားယားေျပာလိုက္တယ္။
**************
(1900/3/9)
Chapter:83
Start from the beginning
