ရိုးရာပြဲၿပီးသြားသည့္ေနာက္ ႏူမူနွင့္ သူ႕အဖြဲ႕ဝင္စုန္းေတြက ကပ္ပါးေကာင္ေတြကို ေလ့က်င့္ဖို႔အတြက္ အေဝးကိုယူေဆာင္သြားတယ္။
ေဆာင္းရာသီပြဲေတာ္ေန႔ မနက္မိုးမလင္းခင္ထဲက ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီကို အိပ္ရာထဲက ဒရြတ္တိုက္ဆြဲထုတ္လိုက္တယ္။ဝူရုန္က အက်ၤ ီအထပ္ထပ္ ဝတ္ဆင္လိုက္ၿပီး ၿခံဳထည္အထူႀကီးကိုလည္းဟဝတ္ဆင္လိုက္ထားတယ္။ထမင္းစားခန္းမွာ သူတို႔က မနက္စာစားၿပီးေနာက္မွာေတာ့ ရထားလံုးစီး၍ၿမိဳ႕ျပင္ကို ထြက္ခဲ့တယ္။
ၿမိဳ႕ျပင္ကိုငါးလီ(၅လီ=၅၀၀မီတာ)ေလာက္ေရာက္လာသည့္အခါ ရုတ္တရက္ ရထားလံုးကရပ္သြားတယ္။
"ဘာလို႔ရပ္သြားတာလဲ?"ဝူရုန္က မ်က္ေမွာင္ႀကဳတ္လိုက္တယ္။
ေဟးရြမ္ရီက ဝူရုန္ကို ပ်င္းရိစြာတစ္ခ်က္ဘဲ ၾကည့္လိုက္တယ္။
ရုတ္တရက္ ဝူရုန္က ရထားလံုးက ဆက္သြားေနတာကို ခံစားလိုက္ရၿပီးျမင္းေတြက နဂိုကထက္ ပိုျမန္ေအာင္ေျပးေနသလိုဘဲ။ဒါေပမဲ့ ဝူရုန္က ျမင္းခြာသံကိုမၾကားရဘူး။
မၾကာခင္မွာ ရထားလံုးက ရပ္သြားၿပီးအျပင္မွာရွိေနတဲ့ ေဟးဂန္းကေျပာလိုက္တယ္"သခင္ က်ြန္ေတာ္တို႔ေရာက္ၿပီ"
"ေရာက္ၿပီလား?ဘယ္ေနရာကိုလဲ?ရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္း ်တာင္ေျခလား?"ဝူရုန္ကအံ့ၾသသြားတယ္။
ေဟးဂန္းက လိုက္ကာစကိုဖြင့္ေပးလိုက္တယ္။
ဝူရုန္က ရထားလံုးကဆင္းလိုက္သည့္အခါ သူက ႀကီးမားသည့္ စာလံုးေတြႏွင့္ ေရးထားသည့္ ဘုရားေက်ာင္းအမည္ျမင္လိုက္ရၿပီး ဝင္ေပါက္ကို ေရာက္ေနတာျဖစ္တယ္။ဆိုလိုတာက သူတို႔က ရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္းကို ေရာက္ေနၿပီျဖစ္တယ္။
"ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးဒီကိုေရာက္ေနတာလဲ?"ဝူရုန္က သိခ်င္တာေၾကာင့္ေမးလိုက္တယ္။
ေဟးဂန္းက ဘာမွျပန္မေျဖပါဘူး။
ဝူရုန္က ေဟးရြမ္ရီေဘးမွာရွိေနတဲ့ မေကာင္းဆိုးဝါးဝိညာဥ္ေတြက သယ္လာတာလို႔ဘဲ ခန္႔မွန္းလိုက္တယ္။
"ရွင္းဖူးဘုရားေက်ာင္းကႀကိဳဆိုပါတယ္"ဧည့္ႀကိဳဖို႔တာဝန္ယူထားတဲ့ ဘုန္းႀကီးတစ္ပါးက ေရာက္လာၿပီးသူတို႔ကိုႏႈတ္ဆက္လိုက္တယ္။
Chapter48:ခင္ဗ်ားတတ္နိုင္ပါတယ္
Start from the beginning
