'' The Bachelor'' H. S. (Greek) Ολοκληρωμένη

Chapter 48

Harry's POV.

"Κύριε Wood. Είμαι τόσο χαρούμενος που επιτέλους σας γνωρίζω." κάνω χειραψία με τον μπαμπά της Layla, καθώς στεκόμαστε όρθιοι μέσα στο μεγάλο σαλόνι. Είναι ένας καλοντυμένος, αρκετά ψηλός, πολύ υγιής και πολύ κομψός άντρας με γκρι μαλλιά.

"Σε παρακαλώ, φώναζε με David." σφίγγει το χέρι μου, "Και η ευχαρίστηση είναι όλη δική μου κύριε Styles. Έχω ακούσει τόσα πολλά για εσάς." Χαμογελάω και το μυαλό μου αρχίζει να επεξεργάζεται αυτό που είπε. Τι σημαίνει ότι έχει ακούσει τόσα πολλά για εμένα; Από ποιον; Από τα media; Από αλλούς διάσημους ανθρώπους;

"Δεσποινίς" γνέφω με το κεφάλι μου στην μαμά της Layla, η οποία είναι ντυμένη με την πιο εκλεπτυσμένη απαλή ροζ φούστα και ένα σπορ σακάκι. Φτιάχνει τα σκούρα καστανά μαλλιά της και απλώνει το ένα χέρι της για να κάνουμε χειραψία. Ευγενικά πιάνω το χέρι της και ελαφρώς το κουνάω.

"Είστε υπέροχη." λέω καθώς της χαμογελάω. Ξέρω ότι το κλειδί για να κερδίσω τους γονείς της είναι τα κοπλιμέντα και ο σεβασμός.

"Λοιπόν σε ευχαριστώ νεαρέ." αυτή γνέφει. Στέκομαι δίπλα στην Layla με το χέρι μου πίσω από τη μέση της και ξαφνικά αισθάνομαι λίγο υποβαθμισμένος. Τα καφέ μποτάκια μου που τοποθέτησα μέσα στο αυτοκίνητο γεμάτα άμμο, το σκισμένο μαύρο τζιν μου ακόμα λίγο βρεγμένο σε συνδυασμό με την άσπρη μπλούζα επίσης βρεγμένη, μοιάζω σαν κάποιον τυχαίο άνθρωπο που μόλις βγήκε από τη θάλασσα.

Η Layla πιάνει το χέρι μου καθώς οι γονείς της κατευθύνονται προς τους καναπέδες στο σαλόνι. Καθόμαστε κάτω και η Layla σφίγγει το χέρι μου καθώς γυρίζω να την κοιτάξω και της χαμογελάω.

Εκείνη τη στιγμή ακούω ένα δυνατό ουρλιαχτό από την άλλη μεριά του δωματίου κάνοντας την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Κοιτάω και βλέπω ένα έφηβο κορίτσι με μακριά καστανά μαλλιά χοροπηδώντας πάνω κάτω, ακόμα ουρλιάζοντας.

"Jade! Jade!" Η μητέρα της φωνάζει, "ηρέμησε, σταμάτα να ουρλιάζεις σε παρακαλώ, είναι αρκετά ακατάλληλο και τρομάζεις τον καλεσμένο μας."

Σταματάει να χοροπηδάει και καλύπτει το στόμα της και με τα δύο της χέρια.

" Είσαι, είσαι εσύ." αρχίζει να κλαίει καθώς όλοι την κοιτάμε.

Η Layla και οι γονείς της αρχίζουν να συζητούν δίπλα μου καθώς η Jen κάθεται στον καναπέ απέναντι μας ακόμα κλαίγοντας και κοιτώντας με.