ÇÖL ÇİÇEĞİ

84. Bölüm

Salim: Hayır hayır.. Nasıl desem.. Şükran Teyzen var ya..
Zehra: Şu Almanyadan gelen komşumuz..

Ne demeye çalışıyor du ki.. Tamam sormadın bu sefer, düğüne de gelsin, kınaya da..

Salim: Evet.. Ben Şükranla evlenmeye karar verdim kızım..

Babam bana o kadınla evlenmek istediğini mi söylemişti yoksa benim beynimin bir oyunu muydu bu duyduklarım. Kırılmıştım ve sinirlenmiştim. O kadını tanıyalı kim bilir kaç gün olmuştu. Kim bilir nasıl kandırdı babamı..

Salim: Kızım bir şey söylemeyecek misin? Dedi kolumu tutup.. O kadar mahçup bakıyordu ki gözlerime..
Zehra: Baba benden izin mi istiyorsun, zaten kararını vermişsin..
Salim:Senin mutluluğun benim için her şeyden önemli kızım, tabiki ne düşündüğün benim için önemli.. dedi. Gözlerinin içine bakıp nasıl derdim olmaz, istemiyorum diye.. Kendim gidip onu yalnız bıracaktım..
Zehra: Baba bu nasıl olur, daha tanımıyorsun bile.. Almanyadan yeni geldi dedin..
Salim: Yarın konuşalım mı, yorgunsun şimdi.. Bu mutlu gününde sana bunları söylemek istemezdim ama şimdi söylemeseydim bir daha o cesareti bulamazdım..
Zehra: Ben sadece..
Salim: Yarın her şeyi anlatacağım.. diyip alnıma bir öpücük koyup gitti..

...

Asya: Bak bu baba, bu da anne..
Zehra: Hmm.. çok tatlılar senin gibi.. diyip yanağına öpücük kondurup ayağa kalktım..

Konağa erkenden gelmiştim ama herkes uyuyordu, bende Asyaya bakmak için odasına girdim. Çoktan uyanmış oyun oynuyordu..Onunla biraz zaman geçirip odaya geldim. Ömer odada yoktu, büyük ihtimalle şirkete gitmişti.. Toplantıda olabileceğini düşünüp aramaktan vazgeçtim ama ona o kadar ihtiyacım vardı ki..

Salona geldiğimde Ayşe ve Nihat kahvaltıya gelmişti. Beni bu kadar erken evde gördüklerinde şaşırmışlardı. Kahvaltı yaptıktan sonra Ayşeyle bahçede yürüyüş yapmaya karar verdik...

Ayşe: Canım, bak çok dalgınsın bugün sen.. Kötü bir şey yok dimi..
Zehra: Gece uyuyamadım biraz o yüzden canım, yiyim merak etme..
Ayşe: Tatlı heyecan.. diyip gülümsedi..
Zehra::Benim minik yeğenim nasıl peki, çok tekmeliyor mu.. diyip karnına dokundum..7 aylık olmuştu artık..
Ayşe: Sorma, sabahları tekmesiyle uyanıyorum.. Ama sağlıklı çok şükür.. Bugün yine kontrol var..
Zehra: İstersen birlikte gidelim canım, bende Merti görmüş olurum..
Ayşe: Gerçekten mi, çok iyi olur canım.. Nihat toplantısını iptal edip gelecekti çünkü..
Zehra: Sen haber ver ona bende çantamı alıp geliyorum..
Ayşe: Tamam canım..

...

ÖMERDEN...

İki gün sonra Zehranın doğum günüydü ve ben hala ne alacağıma karar verememiştim. Hayatı boyunca unutamayacağı bir süpriz olmalıydı aynı zamanda.. Güneşin ilk ışıklarıyla şirkete gelip işleri bitirdim ama aklımın bir köşesinde bu vardı.. Ne alabilirdim.. Kolye, yüzük, toka, elbise... Yok hiç biri olmaz.. Inşallah iki güne o fikri bulabilirim..

Uyanmış olabileceğini düşünüp aradım ama açmadı. Demek hala uyuyordu.. Gece uyuyamamış olabilir, benim gibi heyecandan..

Merti arayıp, son kontrol hakkında bilgi almalıydım daha.. Ertelemekten vazgeçip aradım.

Ömer: Mert, nasılsın..
Mert: Iyiyim Ömer, Zehra ile kahve içiyordum...

Zehra.. Hastaneye niye gitti ki? Bugün kontrol günü de değil..

Ömer: Öyle mi, bir sorun yok dimi.. Kalbiyle..
Mert: Yok yok, merak etme..
Ömer: Anladım..
Mert: Niye aramıştın?
Ömer: Son test sonuçları için..
Mert: Merak etme daha önce de dediğim gibi çok iyi..
Ömer: Tamam, görüşürüz.. diyip kapattım.