ÇÖL ÇİÇEĞİ

83. Bölüm

Ömerin yanından kalkıp Korayın yanına oturup omzunu tuttum..

Zehra: Yüzümüze bak.. Ablacığım Ömer yabancı değil rahat ol ve her şeyi anlat.. dediğimde Ömerde kalkıp daha yakına geldi..
Ömer: Zehra,  sorun ne? Yoksa Hilmi Yılmaz mı bir şey yaptı.. dediğinde Koray benden önce davrandı..
Koray: Yasemin.. beni terk etti? Ben şimdi nasıl nefes alacağım.. diyip tekrar ağlamaya başladı ve bana sarıldı..

Koray biraz sakinleştikten sonra her şeyi anlattı ve konu anlaşıldı. Kafede otururlarken Yasemin lavaboya gitmiş ve o gittiğinde Korayın yanına bir kız gelmiş, kredi karti satmak için.. Korayda ikna olup kredi kartını almış ama kız işlemler için numarasını istediğinde Yasemin her şeyi görüp yanlış anlamış ve koşarak gitmiş, dünden beri de hiç bir şekilde ulaşamıyormuş. Yaseminin yerinde ben de olsam o şekilde davranırdım sanırım sevdiğin insanın bir kıza numarasını verirken görmek ne demektir ya..

Zehra: Koray, madem açmadı telefonunu mesajla her şeyi anlatmayı denedin mi?
Koray: Denedim ve okumadan sildiğine emin oldum...
Ömer: Ahh bu kadınlar, ne yapacağız Koraycığım.. Hep bir kıskançlık, hep bir yanlış anlama.. diyip gülümsedi..

Ömerin omzuna vurup kaşlarımı çattım.

Zehra: Ömer, çocuk burda acı çekiyor sen işin gırgırındasın.. dediğimde vurduğum elimi tutup öptü..
Ömer: Ne alaka aşkım ben yardım etmeye çalışıyorum Koraya..
Koray: Bana kimse yardım edemez.. dedi yüzünü elleri arasına alıp..
Zehra: İkiniz de aşırı tepki veriyorsunuz, küçücük bir yanlış anlaşılma..
Ömer: Aynen.. Bu kız hep evde mi, dışarı çıktığında peşinden git kolundan tut her şeyi söyle.. dediğinde gülümsedim. Bu Ömerin en iyi yaptığı şeydi..
Koray: Bahçe kapısından girebildin mi diye sorsana önce enişte...
Ömer: Hmm..

Aklıma bir fikir gelmişti...

Zehra: Yaseminin numarasını bana versene..
Ömer: Sen mi arayıp söyleyeceksin? Ya inanmazsa..
Koray: Eniştem haklı abla olmaz bu dediğin...
Zehra: Sen bakma eniştene Koray, numarayı hemen at.. dedim, Ömere ters ters bakıp..

Koray numarayı verdiğinde gülümsedim..

Zehra: Yaseminle nerde buluşmak istersin? Dediğimde gülümsedi..
Koray: Abla ya.. Sahil.. dediğinde göz kırpıp aradım. Hemen açmıştı.. Açtığında sesi hopörlere verdim.

Yasemin: Alo..
Zehra: Merhaba,  Yasemin hanımla görüşmek istiyordum..
Yasemin: Buyrun benim, neden aramıştınız..
Zehra: Siz Koray Yılmazın arkadaşıydınız dimi..
Yasemin: Evet, yani hayır biz artık konuşmuyoruz..
Zehra: Hmm o zaman bilmeniz gerekmiyor..
Yasemin: Neyi.. Siz kimsiniz, numaramı nerden buldunuz.. Korayı nerden tanıyorsunuz..
Zehra: Artık konuşmuyorsunuz ya bilmeniz gerekmiyor, neyse kapatıyorum.. diyip gülümsedim. Bir kaç saniye sonra..
Yasemin: Durun, lütfen söyleyin Koray benim her şeyim.. Onunla ilgiliysem bilmeliyim.. dediğinde Koray öyle bir sevinmişti ki.. Ömer de arkasına yaslanmış beni izliyordu..
Zehra: Koray şuan sahilde ve elinde bir çiçekle birisini bekliyor...
Yasemin: Çiçek mi? Siz kimsiniz..
Zehra: İnanmıyor musun? Sen bilirsin, belki görmek istersin diye düşündüm..
Yasemin: Anladım..
Zehra: Biliyorum... diyip kapattım.

Korayın yüzündeki mutluluk ifadesinden eser yoktu...

Koray: Abla, sen naptın şimdi... Artık hiç affetmez...
Zehra: Bana kızacağına hemen çiçek alıp sahile git.. Eğer seni bekliyor deseydim senin arattığını düşünüp gitmeyecekti ama şimdi kesin gidecek.. Git ve her şeyi anlat tamam mı?
Koray: Haklısın abla..

...

Koray gittikten sonra Ömeri de göndermiştim çünkü hazırlanmalıydım akşam için. Mızmızlanarak gitti..  Leyla daha iki gün önce evlenmişti ama İstanbulda olduğunu bildiğim için çekinerek de olsa aradım. Zaten sırf bugün için balayına gitmemişti, aramasaydım eminim benimle konuşmazdı.