ÇÖL ÇİÇEĞİ

43. Bölüm

Koray tek başına kapıda dikiliyordu..

"Koray.."
"Enişte ablam neden gelmedi saatlerdir kafede onu bekliyorum.. iyi dimi.." şok olmuştum. Zehra şimdiye kadar Korayla değilse nerdeydi..
"Zehra kafeye gelmedi mi yani.."
"Hayır, dedim ya gelmeyince bende buraya bakıyım dedim.."

Hemen telefonunu aradım kapalıydı.. Nereye gitmiş olabilir ki diye düşünürken Hilmi Yılmaz aradı..

"En son yüzüne kapattığımı hatırlıyorum, neden aradın?"
"Ömer Kervancıoğlu sen beni hafife alamazsın bunun bedelini ödetirim sana.."
"Senin yöntemlerinden korkacak biri değilim elinden geleni ardına koyma.."
"Daha zamanı var şimdi hemen Korayı evinden gönderiyorsun.." dediğinde 5 metre uzağımdaki Koraya baktım..
"Koray burda misafir istediği kadar kalır ha ayrıca.. aramızdaki meseleyi Zehrayı ya da Korayı karıştırırsan bedelini ağır ödersin.." diyip kapattım.

Zehranın nerde olduğunu bilmemek deli ediyordu beni. Defalarca aramama rağmen hala kapalıydı. Korayı odaya götürdüm ve sorgulamaya başladım.

"Ablanı aradığında kafede miydin..?"
"Konuştuktan 5 dakika sonra ordaydım.."
"20 dakika sonra indirmiştim..kaç dakika bekledin.."
"1 buçuk saat.. kalkacağım zaman da bir arkadaşımla karşılaştım, sonrada buraya geldim işte.."

2 saat ....Nereye gitmiş olabilir ki.. Aklıma hemen Mert geldi onu aradım ama ameliyatta olduğunu söylediler. Leyla da açmıyordu

"Koray, baban sen burda olduğun için Zehraya..."
"Enişte..babamın ablamı kaçırdığını mı düşünüyorsun?"
"Bir ihtimal..."
"Sen evden kaçıp geldin buraya biraz önce de beni arayıp seni göndermemi istedi..yani sana karşılık Zehra.." dediğimde Korayda bir tedirginlik oluştu.
"Açıkçası sanmıyorum..ama eve gidip kontrol edelim.."
"Sen burda bekle bakıp geleceğim,." Dedim itiraz etti ve birlikte Hilmi Yılmazın evine gittik..

Arabayı bahçenin dışında bırakmıştım. Koray kapıda beklememi söyleyip içeri girdi. 5 dakika beklemenin ardından Hilmi Yılmaz gelmişti kapıya..

"Kimleri görüyorum demek kapıma kadar geldin ha.."
"Zehrayı zorla tutabileceğini mi sanıyorsun burda bırak karımı..." dediğimde gülmeye başladı..
"Demek Zehra seni de terk etti ha.. karının nerde olduğundan haberin bile olmadığına göre.."
"Benimle oynama Hilmi Yılmaz, Zehrayı istiyorum.. ZEHRA. .ZEHRA.." diye bağırdım..
"Burda yok boşuna paralama kendini..hemen git burdan.." dediğinde Koray kapıdan çıktı..
"Enişte yok maalesef.." dediğinde tek başıma arabaya döndüm.

Arabaya oturduğumda telefonu sinirle yan koltuğa fırlattım yere düştü.. Telefonu alırken Zehranın uğurlu kolyesini farkettim, arabada düşürmüştü.. Kolyeyi izlemeye dalmıştım ki Mertin aradığını gördüm..

...

KORAYDAN...

Eniştemin gitmesiyle babam kolumdan sürüklerek odaya çıkardı.. Ablama her şeyi anlatacağımı kimseye söylemedim ki nerden biliyordu..

"Demek babana ihanet edecektin ha.."
"Ben, kötü biri değilim ablama yapamazdım bunu..hem sen nerden bildin.."
"A benim saf oğlum sen daha beni tanıyamamışsın Yasemine attığım mesajları bilmediğimimi sanıyorsun.. Birde ablan gelmeyince o adamın evine gitmişsin.."
"Evet gittim belki evdedir dedim her şeyi anlatacaktım o Alevin de seninde gerçek yüzünü.." dediğimi hatırlıyorum en son...

...

ZEHRADAN...

Başımdaki ağrıyla gözlerimi açtım. Hareket edemiyordum ve konuşamıyordum. Bilincim yerine geldiğinde Leylanın evinde ellerim ve ayaklarım bağlı bir şekilde sandalyede bağlıydım. Hareket etmeye çalıştıkça ipler canımı acıtıyordu. Bağırak istedim ama ağzımdan çıkan tek ses küçük bir iniltiydi. Başımı çevirir çevirmez şok oldum, Leyla baygın bir şekilde elleri ayakları bağlı yatıyordu. Sesimi duyurmaya çalıştım ama yapamadım. İki dakika sonra elinde silahla içeri giren kişiyi gördüğümde korkudan ağlamaya başlamıştım.. Aklımda tek bir şey vardı: Ömer güvende miydi?