ÇÖL ÇİÇEĞİ

72. Bölüm

Zehra: Ömer bak.. bana acımanı, sırf bu yüzden her şeyime katlanıp iyi davranmanı istemiyorum..
Ömer: Sana acıdığımı nerden çıkardın..
Zehra: Bütün bunları bana acıdığın için yapmıyor musun? Leyla söyledi bir ay boyunca tek bir gün bile şirkete gitmemişsin.. Senin gibi işkolik bir insan.. Eve bile doğru düzgün uğramamışsın.. Bütün bunları düşündüğümde aklıma başka bir cevap gelmiyor Ömer.. dedim. Ellerimi tutup gözlerimin içine baktı..
Ömer: Peki ya senin hiç bilmediğin başka bir cevabı varsa....

Zehra: Başka bir cevap mı? Dediğimde başını salladı...
Zehra: Yani ben yanlış cevabı buldum.. Doğrusu ne peki? Dediğimde  ellerimi bıraktı ve sırtımı yastık koydu..
Ömer: Bedava cevap veremiyorum maalesef.. Önce düzgünce yürü..
Zehra: Ömer söylemeyecek misin doğru cevap ne? Neden benim için bunları yapıyorsun?

Cevabı öğrenmekte ısrar ediyordum çünkü babama olan minnet borcu ve Ayşeyle olan yakınlığım yüzünden böyle yaptığını düşünüyorum. Hangi neden Ömer Kervancıoğlunu bir ay boyunca şirkete gitmekten alıkoyup hastaneden ayırmadı?

Ömer: Dedim ya öğrenmebilmek için önce yürümelisin.. diyip bacağıma masaj yapmaya başladı.

Nazik ve yavaş bir şekilde yapıyordu.

Zehra: Peki ben de yürürüm o zaman.. Sonuçta kaslarım zayıf, yürüyebilme kabiliyetim hala var.. diyip yataktan tutunarak bacaklarımı sürükleyip yataktan uzattım. Ne vardı ki bunda yapabilirdim..
Ömer: Zehra dur yapma... dediği halde dinlemiyordum Ömer.. Ayağa kalktı beni izlemeye başladı.. Uzattığı eli de ittim..

Önce yavaş bir şekilde ayağa kalktım. İşte bu.. Ne vardı sanki yürümekte...

Zehra: Bak gördün mü yürüyorum... diyip gülümseyerek bir adım attığım anda bacaklarım beni taşımadı. Tam düşeceğim anda kendimi Ömerin kollarında buldum. Demekki kaslarım gerçekten zayıflamış...

Gözlerimiz buluştuğunda o kadar yakındık ki nefesini yüzümde hissediyordum.

Ömer: Gördüm.. diyip gülümsedi.

Gözlerimi kaçırıp başımı eğip kendimi geri çektim.. Yatağa oturmama yardım etti..

Ömer: Masaj ve egzersizleri aksatmak yok.. Sadece bir kaç gün olur mu?
Zehra: Sonra söyleyecek misin cevabı?
Ömer: Söz.. diyip gülümsedi..

....

2 GÜN SONRA...

Oturduğum yerde bacaklarım için egzersiz yapıyordum çünkü yarın Leylanın kına gecesi vardı. Ömerin yardımıyla biraz da olsun yürüyebiliyordum artık. O da şimdi Demirle çalışma odasındaydı.

İki gündür bana vereceği cevabı merakla bekliyordum.  Sırf merakımdan azmedip bir an önce yürümem için yaptığını biliyordum. 2 gündür günde 6 defa masaj ve egzersiz yaptırıyordu. Babam kahvaltıdan sonra evine gitmişti. Cevriye Hala vakıfa gidip geliyordu. Ayşe, Nihatla odalarındaydı çoğu zaman.. Asya da kreşten sonra yanıma geliyordu oyunlar oynuyorduk.. Koray bile bir kaç kere yanıma uğramıştı. Öğrendiğime göre teklif eden firma iflas etmişti ve ihale için milyonlarca dolar zarar eden Hilmi Yılmaz şirketten çıkmıyormuş. Bunu ilk öğrendiğimde tüylerim ürpermişti.. Eğer ihaleyi biz kazansaydık gerçekten kolay toparlanamazdık..

Alev de yurt dışına gitmiş kafasını dinlemek için. Bir aydır ordaymış. Zaten bu da yemek masasındaki kısa bir sohbetten kulağıma çalındı. Ömere sormazdım zaten Alev nerde diye.. O gün koridorda yaşananlar zaten her dakika bütün gerçekliği ile karşımda duruyor. Belki de Ömer kendini suçlu hissettiği için böyle davranıyor bana. Anlaşma bittiğinde onun yanına gidip mutlu bir şekilde yaşayacaklarını düşünüyorum her nedense... Tabi beni ilgilendirmiyor..