ÇÖL ÇİÇEĞİ

20. Bölüm.."CANIM"

Ömer: Ne garip dimi ikimizin acılarının sebebi de o adam.. Gerçek aileni bulmak ister misin.. Yardım edebilirim sana..
Zehra: Hayır..
Ömer: Neden..
Zehra: Hayır dedim bu konuda bir daha konuşmak istemiyorum.. diyip arkasını dönmüştür.
Ömer: ama..
Zehra: iyi geceler.

...

Ömer uyandığında odada tek başına olduğunu farketmişti. Zehranın nereye gittiğini merak edip aceleyle hazırlandı. Aramayı düşündü fakat bunu yapmadı onun yerine ağır adımlarla salona doğru yöneldi fakat gördüğü manzara karşısında içeri girmekten vazgeçip kapıya yaslandı ve Asya ve Zehrayı oyun oynarken gülümseyerek izlemeye başladı. Zehrayı ilk defa bu kadar içten bir şekilde gülerken görmüştü. Sanki Zehranın gülüşünü hafızasına kazımak istermiş gibi dikkatli bir şekilde inceliyordı her hareketini... Asyanın onu farketmesiyle doğrulup içeri girdi.

Asya: Dayı.. diyerek Ömerin kucağına koştu.. Ömer de sıcacık gülümsemesiyle kucağına alıp sarıldı Asyaya..
Ömer: Napıyorsunuz bakıyım siz burda.. diyerek Zehraya baktı, Zehranın gülümsemesi çoktan solmuş ayağa kalkıp yanına gelirken..
Asya: Zehra ablam bana misafir geldi ona kek yaptım dayı..
Ömer:aaa hani bana küseceğim bak şimdi.. dediğinde Asya kucağından inmiş elinden tutarak Ömeri oyuncakların yanına sürüklüyordur.
Asya: Küsme dayı..al bunlar senin için.. dediğinde Ömer tabaktaki görünmez keki yemeye başlamıştır. Daha sonra Zehrayı kolundan tutup Ömerin yanına oturan Asya..
Asya: Zehra abla sen bitirmedin kekini.. ye hadi. Dediğinde ikiside gülerek Asyaya bakıyordur.
Zehra: Eline sağlık Asyacığım..
Ömer: Çok güzel olmuş prenses ne var bunun içinde..
Asya: Söylemem.. dediğinde ikisi de şaşkınca neden diye sordular..
Asya: söylemem işte...

Alev, onları uzaktan görüp sinirle salona girip bütün güzel anı bozmak istemiştir.

Alev: Ömer burda mıydın..
Ömer: Bişey mi oldu Alev..
Alev: Bir konu hakkında konuşacaktım..
Ömer: Dinliyorum...
Alev: Özel konuşsak.. dediğinde Zehra kalkıp gitmek için yeltenmiştir.
Ömer: Zehra.. Nereye gidiyorsun...
Zehra: İşim var siz konuşun ÖZEL konunuzu..

...

Zehra, televizyonun karşısında battaniyesine sarınmış elindeki cips tabağındaki cipslerle oynarken Leyla çayları getirmiştir.

Leyla: Çaylar geldi..
Zehra: Bir tanesin sen be Leyla..
Leyla: Bu ne hal klasik Zehra depresyon modu..
Zehra: Yoo gayet iyiyim ben depresyona girmem için bir nedenim yok ki alt tarafı üvey ailemle bir daha görüşmeme kararı aldım, üstüne birde anlaşmalı evliyim ve anlaşmalı kocam şuan kuzeniyle haa unutmadan birde iyileşip iyileşmeyeceğimi bile bilmediğim saçma bir hastalıkla pençeleşiyorum bunların hiç biri neden olamaz depresyona girmem için dimi.
Leyla: Tamam pes.. Zehracığım biliyorsun her zaman yanındayım ama böyle umutsuz olma şu doktoru dinle ve biran önce ameliyat ol..

...

Ömer, Zehranın arkasından bakakalmıştır. Alevin seslenmesiyle kendine gelip..
Ömer: Ne vardı Alev yine..
Alev: Ömer ben... eğer kabul edersen şirkete dönmek istiyorum...
Ömer: Onca sorumsuzluk ve hatadan sonra diyip tek kaşını kaldırmıştır.
Alev: Söz veriyorum bütün hatalarımı telafi edeceğim.. seninle eskisi gibi olmak istiyorum lütfen bunu çok görme bana..
Ömer: Çıkmam lazım Alev..
Alev: Bişey demeyecek misin..
Ömer: Düşününceğim.. diyip hızla kapıdan çıkmıştır.

...

Zehra: Basit bir şey değil ki bu yarı yarı ya ölüm ya kalım.. Peki şimdi olursam o ameliyatı ve bana bir şey olursa ya üzüntüden Ayşe bebeğini kaybederse... Şimdilik ilaçlar idare edebilir beni..
Leyla: Başkalarını düşünmek zorunda değilsin bir kere de kendini düşün.. dediğinde gözyaşlarını tutamamıştır.
Zehra: Canım benim yapma lütfen.. İyiyim ben mutluyum en azından mutlu olmaya çalışıyorum.. Kalbimde sorun çıkarmıyor eskisi gibi ilaçlar işe yarıyor görünüyor.. Sadece bir kaç ay..sonra gerçekten dinleyeceğim seni..
Leyla: Peki Ömer biliyor mu..
Zehra: Hayır.. Bana acımasına katlanamam..
Leyla: Ömerin sana acıması neden bu kadar umrunda.. hiç bir şeyi takmayan umursamaz Zehraya noldu.. Yoksa ondan..
Zehra: Asla.. Sadece bilsin istemiyorum o kadar..
Leyla:peki.. sen öyle diyorsan..
Zehra: Leyla yalnız benim acil iş bulmam lazım.. Ondan para alamam..
Leyla: Ömere söyle şirketinde işe başla senden daha iyisini bulamaz..
Zehra: Hayır.. bunu ondan isteyemem.. Ama ilaçlarım az kaldı biliyorsun Amerikadan getirtiyorum..Ameliyat falan.. biriktirmem lazım belki de ne olur ne olmaz..
Leyla: Canım onlar bende merak etme sen..
Zehra: Olmaz öyle şey..
Leyla: Bal gibi de olur.. yarın hallederiz.. dediğinde çalan kapının zili bütün evde yankılanmıştır.
Zehra: Ben açarım.. diyip hızla yerinden kalkmıştır. Kapıyı açtığında şaşkınlıkla "sen" diyebilmiştir.
Ömer: Sonunda buldum seni...
Zehra: sonunda derken..
Ömer: Seni kaç kere aradığım hakkında bir fikrin var mı..
Zehra: hmm demek aradın farkında değilim.. neden..
Ömer: gidiyoruz... hadi.. dediğinde Leyla gelmiştr.
Leyla: Ömer Bey, siz.. buyrun içeri geçin..
Ömer: Sağol ama biz gidelim artık.. diyip sert bir şekilde Zehraya bakıyordur. Zehra içeri girip iki dakika sonra gelmiştir.
Zehra: Her şey için sağol canım görüşürüz... diyip sarılmıştır en yakın arkadaşına..

...

Arabaya bindiklerinden bir süre sonra Zehra eve gitmediklerinin farkına varmıştır.

Zehra: Nereye gidiyoruz..
Ömer: Bugün Ayşeyi gördün mü..
Zehra: Yoksa ona bişey mi oldu bak doğru söyle.. iyi mi Ayşe neyi var..
Ömer: dur bir sakin ol.. Ayşe iyi.. Gördün mü dedim sadece..
Zehra: Sen salona gelmeden önce bitki çayı yapmıştım ona.. sohbet ettik noldu ki..
Ömer: Seni biraz durgun görmüş de.. Beraber vakit geçirmemizi istedi..(Bundan güzel bahane olamazdı tebrik ediyorum kendimi )
Zehra: Ayşe istedi.. Keşke şirkete gitseydin Leylada gayet güzel vakit geçiriyordum..
Ömer: Ya arasa ne diyecektim.. Ayrıca biz arkadaş değil miyiz.. Birlikte vakit geçirmemizde senin için sakıncalı mı..
Zehra: Hayır CANIM öyle demek istemedim.. dediğinde Ömerin yüzünden hafif bir tebbessüm kırıntısı geçmiştir.
Ömer: O zaman itiraz yok.. eğleneceğiz bugün.. (Bugünkü o gülüşünü görmek için can atıyorum )
Zehra: Nereye gidiyoruz peki..
Ömer: Lunaparka.. dediğinde Zehra korkuyla yutkunmuştur. Oraya gitmeleri felaketlere yol açabilirdi çünkü..
Zehra: Hayır lütfen dönelim oraya gitmek istemiyorum.. lütfen...
Ömer: Sen iyi misin..
Zehra: Lütfen dedim gitmek istemiyorum oraya başka yere gidelim sakin bir yere..(eğer bayılırsam her şeyi anlar)
Ömer: Neden bir sorun mu var.. Korkuevi.. çapışan araba.. Kamikaze..
Zehra: Şey.. benim orda kötü anılarım var o yüzden gitmesek..
Ömer: Yüzleşirsin işte korkularınla hem ben varım yanında korkuyor musun yoksa.. dediğinde Zehra hüzünlü bir bakış fırlatmıştır. "Asla korkmam hatta senden daha cesurum" demek istemiştir inanlaşmak istemiştir ama şimdi sırası değildir.
Zehra: Evet korkuyorum lütfen başka yere gidelim..
Ömer: Peki ısrar etmeyeceğim.. diyip arabayı çevirmiştir.
Zehra: Peki şimdi nereye gidiyoruz..
Ömer: Tekneyle açılalım ne dersin.. hem balıkda tutarız belki..
Zehra: Olur..