ÇÖL ÇİÇEĞİ

55. Bölüm

Koridorda Alevle karşılaştım, sırıtarak yanıma geldi.. Heycan ve mutluluğumu ondan gizleyip sert bir ifade takındım..

Alev: Nerden geliyorsun Ömer..
Ömer: Seni ilgilendirmez.. dediğimde daha büyük sırıttı..
Alev: Peki.. sana göstermek istediğim bir şey var ama... diyip telefonu çıkardı.

Zehra ve Kenanın bir resmi.. bir kafede karşılıklı oturmuşlardı ve Kenan, Zehranın elini tutuyordu...

...

Alevin gösterdiği telefondan gözlerimi çekip sinirle Aleve baktım. Ne yapmam ya da ne düşünmem gerektiğini bilmiyordum. Tek bildiğim Alevin ne yapmaya çalıştığını biliyordum ve buna izin vermeyecektim...

Ömer: Bu ne şimdi Alev, senin amacın ne karım hakkında ne demeye çalışıyorsun...
Alev: Ömer, sen kör falan mısın? Büyü mü yaptı sana.. iyi bak karın ve senin finans müdürün el ele.. gözlerini açsan iyi edersin Zehra...
Ömer: Kes sesini, ben sana demedim mi Zehra hakkında konuşurken dikkatli olacaksın diye.. Sen beni bu kadar karısına güvenmeyen biri mi sanıyordun...(güldüm) Senin o körlük dediğin aşk Alev ve ben karıma güveniyorum.. Şimdi bu resmi silip gözümün önünde kaybol..
Alev: Ama Ömer.. dediğinde yanında çıkıp gittim.

Odaya geldiğimde kendimi yatağa bıraktım ve gözlerimi kapattım. Alevi susturmuştum ama içim içimi yiyordu. Zehra o adamla nasıl benden habersiz dışarı çıkar ve nasıl elini tutmasına izin verir. Kenan Sorgun.. Sen çok olmaya başladın ama.. Eski arkadaşmış.. Nedense sadece arkadaşlık olup olmadığını merak ettim.. Zehra şuan onunla... Bu düşünceyle ayağa kalktım ve hızlı aramadan 1e bastım..

Zehra: Efendim...
Ömer: Nerdesin..
Zehra: Leyladayım..Ne oldu, sesin çok kötü geliyor iyi misin?
Ömer: Geliyorum.. diyip kapattım...

Bir an gerçekten Leylada olup olmadığını merak ettim işte.. Bana ne oluyordu böyle vücudumun her zerresinde hissettiğim bu öfke kime? Kendime hakim olup kızgınlığımı ona belli etmemeliyim.. Ben onu kıramam, onu üzemem,kendim paramparça olurum ama yine de üzemem onu.. Çünkü o üzülürse ben nefes bile alamam..

Kapıyı Leyla açmıştı,

Leyla: Hoş geldiniz Ömer Bey, buyrun...
Ömer: Merhaba Leyla, aslında Zehrayı alıp çıksam... dediğimde içerden Demir geldi..
Demir: Ömer, girsene ne bekliyorsun kapıda.

Demiri gördüğümde öylesine şaşırdım ki.. Bir an Zehranın burda olmadığını düşündüm, elinde salata tabağıyla koridorda görmemle öyle rahatlamıştım ki.. Saçma düşünceleri at kafandan Ömer, Zehra yalan söylemedi sana.. Hemen içeri girdim. Leyla ve Demir her şeyi bildiği için onların yanında rol yapmamıza gerek yoktu işte bu benim en sevmediğim kısımdı..

Demir: Sen aramadan ben de Zehrayı eve bırakacaktım ama geliyorum diyince seni bekledik..
Leyla: Zehraya o kadar dedik yemeğe kal diye ama tutturdu gideceğim diye, ben de geleceğini duyunca hazırlayım dedim..
Ömer: Öyle mi iyi yapmışsınız.. ama evdekilerin haberi yok boşuna yemeğe beklemesinler bizi.. Ben bir Ayşeyi arayım.. diyip içeri geçtim..

Zehra, yanıma bile gelmemişti, mutfaktaydı. Hemen Ayşeyi aradım..

Ömer: Canım bizi yemeğe beklemeyin bu akşam..
Ayşe: Olur..
Ömer: Sen iyi misin?
Ayşe: Hayret, merak ettin sonunda.. çok iyiyim abi.. neyse sen karınla eğlen..
Ömer: Tabiki canım, ben seni hep merak ederim..
Ayşe: Evet evet.. neyse görüşürüz Nihat bekliyor.. diyip kapattı..

Ayşe bana niye öyle davrandı ki.. Yok yok ben yanlış anladım sanırım. Hamilelik psikolojisi başka ne olacak..

Mutfağa gittiğimde Leyla ile bir şeyler fısıldaşıyordu. Beni görünce Leyla çıktı. Niye bilmiyorum Zehranın ağladığını düşündüm... O kadar durgun bir hali vardı ki..