Drowned (DUTCH)

C. 80

Nathan zou 2 weken blijven en dat vond ik veel te kort, daarom bleven we zoveel we konden bij elkaar.

De eerste nacht bleef ik bij hem slapen, de tweede ook. De derde nacht ging ik naar huis om mijn moeder niet bezorgd te maken en de vierde nacht sliep Nathan bij mij. De vijfde nacht sliep ik weer alleen, de zesde bij hem. De zevende bij mij. Niet echt een volgorde, maar het was te doen.

Er was al een week voorbij gegaan, veel te snel. Morgen was kerst. Eigenlijk had ik er nog niet over gesproken met hem. Ik kon vorig jaar nog helemaal herinneren.

"Goedemorgen." Fluisterde Nathan met een morning-voice in mijn oor. Ik lag in zijn armen en draaide mijn hoofd naar hem toe. "Hey, je bent wakker." Zei ik zacht.

"Geen goedemorgen?" Vroeg hij.

Grijnzend schudde ik mijn hoofd. "Sorry, ochtenden zijn nooit goed."

"Maar wel met mij." Zei Nathan grijnzend.

"Ja, je maakt ze beter." Ik haalde grijnzend nonchalant mijn schouders op om hem te plagen. Hij grinnikte en duwde me weg. "Beter? Met mij heb je de béste ochtenden."

"Echt?" Ik keek weer naar hem en grijnzend keken we elkaar aan.

"Duh," hij rolde zijn ogen.

Ik glimlachte en gaf hem een kus. "Ik hou van je."

"Ik ook van jou." Hij gaf me een kus terug.

Ik keek op mijn mobiel naar de tijd en toen weer naar Nathan.

"Wat?" Vroeg hij.
"Hoe laat is het?"

"Half 1." Antwoordde ik.

"O," Nathan's ogen waren groot en werden kleiner toen hij glimlachte.

"Goedemiddag, dan."

Ik grinnikte en stond op uit bed.

Ik pakte kleren uit mijn kledingkast en toen ik mijn shirt uittrok om weer een nieuwe aan te trekken hoorde ik Nathan zijn keel extra hard schrapen.
Ik keek achterom en gooide mijn gedragen shirt grinnikend naar hem toe. "Bespioneer me niet."

"Bespioneren? Ik lig in bed en jij staat 3 meter van het bed af je om te kleden. Hoe is dat bespioneren?"

Ik trok mijn trui aan en draaide naar Nathan toe. "Nou, weet ik niet, shhh."
Nathan grijnsde.

Ik draaide me weer om en trok een spijkerbroek aan, draaide me weer om en liep me op bed vallen. Of.., eigenlijk meer op Nathan.

"Au!"

Ik lachte. Nathan glimlachte en toen ik uitgelachen was fluisterde ik "sorry".

Nathan haalde zijn schouders op. "Een kus maakt het goed."

Ik rolde mijn ogen en gaf hem een kus. "Zo goed?"

"Nog ééntje." Zei hij grijnzend.

Ik gaf hem nog een kus.

"Nu?"

"Jup, maar als je niet snel van me afgaat word ik verpletterd door je gewicht."

Ik lachte. "Ik ben helemaal niet zwaar!"

"Ik denk dat je aangekomen bent." Zei hij.

"Niet."

"Dat weet ik niet zo zeker."

"Niet."

"Nou....,"

Ik rolde mijn ogen en rolde vervolgens van hem af. Nathan gaf een kus op mijn slaap, stond op uit bed en kleedde zich aan.

"Gaan we nu eten? Ik heb honger." Zei ik.

Nathan fronste. "Dat is duidelijk."

Ik stond weer op uit bed en we liepen naar beneden.

"Goedemiddag." Zei mijn moeder.
Ik rolde mijn ogen. "Mam, we wéten dat het middag is."

We aten en gingen weer naar boven om geen luisterend moeder-oor te hebben.

"Het is kerst morgen." Zei ik.
"Klopt." Zei Nathan. Hij zat op mijn bed en ik ging naast hem zitten.
"Oh shit," mompelt Nathan.
"Wat?"
"Het is kerst morgen,"

Ik glimlachte.

"Ik heb je zeker niet gevraagd om mee te gaan naar familie?"

Ik keek naar hem en schudde mijn hoofd.

"Zeg alsjeblieft dat je meekan zodat ik niet een dag lang met familie opgeschept zit. Je moeder mag mee, alsjeblieft?"

Ik glimlachte en keek naar mijn voeten.
"Zover ik weet heeft mijn moeder nog niets gezegd over kerst."

"Klopt, weet je waarom?"
Ik keek naar hem. "Nee..,"

"Omdat ik allang met je moeder afgesproken heb dat je meegaat."

Ik opende mijn mond om iets te zeggen en toen bleef ik met open mond naar hem kijken. Het enige geluid wat er uit kwam was "ooooh,"

"Zijn er nog meer complottheorieën tussen jou en mijn moeder waarvan ik moet weten?" Vroeg ik.

"Ik denk het niet."
"Je denkt het?"
"Ik weet het."
"Oké."

En toen zoenden we.

Vote, Comment and Follow.