Drowned (DUTCH)

C. 62

Ik had nooit gedacht dat Nathan zo kon tekenen. Het was dan ook best schattig om hem beschaamd te zien voor wat hij gemaakt had.

Hij liet dingen nooit uit zichzelf aan me zien, maar tekende tegenwoordig ook als ik erbij was, en dan keek ik met hem mee en 9 van de 10 keer viel ik in slaap met mijn hoofd op zijn schouder.

Dagen gingen voorbij, de zomer kwam dichterbij. Ik was boos, misschien wel woedend geworden toen mijn moeder begonnen was over een vakantie. Hoe ze het wel niet in haar hoofd kon halen om dat te doen terwijl dit waarschijnlijk mijn laatste echte zomer met Nathan zal zijn.

Nu ik daar terug aan denk, misschien was ik te hysterisch; mijn moeder bedoelde het goed, maar dat ga ik dus echt niet toegeven aan haar.

Nathan en ik lagen samen op zijn kamervloer naar het plafond te staren, mijn hoofd op zijn buik. "We zouden gebruik van het weer moeten maken en naar buiten moeten gaan," mompelde ik.

De zon scheen voluit en het was 25 graden; Nathan en ik zaten daarentegen binnen.

"Hmmm," was het enige wat uit Nathan's mond kwam.
Ik rolde me op mijn buik zodat ik naar Nathan kon kijken.
"We kunnen een rondje lopen met Goldie,"
Yeah right, het is daar veel te heet voor. Plus, ik droeg een trui.

Nu denk je dat ik gek ben ofzo, maar hey, dit is Addison style. Koud weer? Strakke spijkerbroek en wijde trui. Warm weer? Korte spijkerbroek en trui.
Ik kan geen afstand van truien doen en in korte mauwen voelde ik me oncomfortabel. Einde. Amen.

"Het is te warm voor Goldie en voor ons," zei hij terwijl hij een pluk haar achter mijn oor schoof.

"Dat is waar,"
"Bovendien verbrand ik heel snel," zei Nathan met een nadruk op 'heel' terwijl hij zijn ogen indrukwekkend rolde.

"Leugenaar,"
"Dat was een leugen, ja, sorry Addison." Hij grijnsde.

Ik glimlachte en duwde mezelf omhoog met mijn ellebogen.

"We kunnen zwemmen?"
"Ewh," mompelde hij.
Inderdaad, dat was een heel stom voorstel. Ik had een hekel aan zwemmen, thanks Nathan voor het afwijzen van mijn verzoek.

"We kunnen..," ik dacht na.
"Weet je?"
"Wat?"
"Ik lig héérlijk," grijnsde hij.

Ik rolde mijn ogen en liet me weer op hem vallen. "Au!" Hij lachte en ik rolde me op mijn rug.

Ik staarde naar het plafond en draaide mijn hoofd daarna richting Nathan.

"Heb je waterballonnen?"
Nathan duwde zich omhoog op zijn ellebogen. "Ja, ja die heb ik,"

Ik rees mijn wenkbrauwen en we gaven elkaar een blik die genoeg vertelde en grinnikend stonden we op en holden we naar beneden.

We renden naar buiten en ik tilde mijn blote voeten haastig op op de hete tegels.

"Au au au heet," zei ik terwijl ik schaduw opzocht.
"Garage!" Nathan opende de deur en liep de garage in, haalde opgelucht adem. Net als hem liep ik er snel naar toe en haalde ik net als Nathan opgelucht adem toen ik op de koele grond stond.

"Dit is een stom idee," mompelde Nathan terwijl hij door troep begon te zoeken.
"Jup,"

We zochten waterballonnen, en na 5 minuten hield Nathan ze omhoog. "Gevonden,"

Nathan en ik deelden weer een blik, en toen renden we half lachend als een stel kleine kinderen naar de buitenkraan en begonnen we zoveel mogelijk ballonnen te vullen terwijl we onze voeten zoveel mogelijk van de hete tegels probeerden te houden.

We duwden elkaar omstebeurt weg om onze ballon te vullen en langzamerhand kwam er bij beide van ons een stapeltje gevulde ballonnen te liggen. We stopten toen we er 'genoeg' hadden en gingen beide ergens staan zonder iets te zeggen, alsof we dit al heel vaak hadden gedaan.

"Er is een regel, richt niet op elkaars gezicht," zei ik terwijl ik van mijn linker naar rechtervoet hinkte door de tegels. Heet. Heet. Heet.

"Drie, twee,"
"Een,"

We begonnen te gooien, en hoewel de eersten mis waren en niet eens klapten werd ik al snel nat van een ballon op mijn buik. Ik sloeg een kreet maar gooide terug, raakte zijn schouder. Goldie was ondertussen ook naar buiten gehold en rende kwispelend tussen ons in, happend naar de ballonnen.

Zo stonden we, lachend en gillend en nat wordend, net zolang tot de waterballonnen op waren en we beide afgekoeld waren. Mijn haar droop, net als dat van Nathan, en ik had een glimlach van hier tot Tokyo toen ik naar hem keek met mijn handen langs mijn zij.

Nathan liep naar me toe en tilde me op, wat me een kreet deed slaan. Ik lachte toen en Nathan onderbrak het door me te zoenen. Langzaam zette hij me op de grond en hij stopte, met een glimlach op zijn gezicht.

"Je bent mooi," hij kuste mijn neus.
"Ik hou van je," hij kuste mijn mondhoek.
"Ik hou ook van jou," ik ging op mijn tenen staan en zoende hem opnieuw, de hitte van de zon en onze lichamen liet mijn huid gloeien, de zoen liet mijn lichaam van binnen gloeien.

Nathan tilde me op en zette me op de tafel, ik sloeg mijn benen om zijn middel en vlocht mijn hand in zijn haar.

"Naar boven?" Vroeg Nathan toen hij zich terugtrok om op adem te komen.

Ik knikte, en hij tilde me op voor ik het wist en liep met me naar boven. Ik grinnikte en lachte toen hij - en ik - bijna viel.

Boven legde hij me op bed, en zoenend leunde hij boven me.

Ik trok zijn shirt - wat aan zijn huid vastplakte - van zijn lichaam en mijn verlangens naar hem groeiden.

Hij kuste mijn nek, wat me weer deed giechelen - er was een plekje wat altijd kietelde als hij het kuste - en zoende me daarna weer.

Vote, Comment & Follow.