Drowned (DUTCH)

C. 56

To: Nathan
Hey, waar ben je? Ik ben op zoek.

Het was woensdagmiddag, wat betekende dat Nathan vroeg uit was, maar toen ik langskwam kwam ik in een leeg huis terecht.
Geen Nathan, geen ouders.

Even later sms'te hij me terug met een adres, en ik fronste, maar uiteindelijk stapte ik mijn auto weer in en reed ik naar het adres.

Ik kwam uit bij een cafeetje en vroeg me af wat Nathan te zoeken had op een plek wat naar koffie en thee rook.

Ik liep het kleine café in, keek rond, en fronste toen ik Nathan áchter de toonbank zag staan.

Hij was een klant aan het helpen en had me nog niet door, dus ik liep met kleine stapjes richting hem toe.
Nadat de klant betaald had en met haar koffie wegliep zag hij me.

"Hey," zei ik.
"Hey," hij leunde over de toonbank en gaf me een kus.
"Wil je koffie?" Vroeg hij.
"Ik heb geen geld bij me," mompelde ik.
"Wie zegt dat je ervoor moet betalen?"
"Waarom, ik bedoel, wat doe je hier?"

Nathan schonk koffie in en schoof het naar me toe.
"Ik werk hier, het was het best betaalde baantje wat ik kon vinden."
"Hoe lang al?" Ik had geen idee dat hij werk had.
"Uhm, 2 dagen," antwoordde hij.

Waarom had hij werk nodig?

"Oh,"

Ik wilde niet het jaloerse of nieuwsgierige vriendinnetje uithangen, dus ik slurpte mijn koffie terwijl ik toekeek hoe Nathan nog een klant hielp.

Toen de klant zich omdraaide keerde Nathan zich weer naar me toe.

"Sorry dat ik je niks verteld hebt, het kwam er niet echt van dit weekend,"

Ik gaf hem een klein glimlachje.
"Het is oké,"

Nog steeds vroeg ik me af waarom hij uit het niets een baantje had.

Vote, Comment & Follow.