Drowned (DUTCH)

C. 55

Toen ik de volgende dag wakker werd kon ik maar aan 3 dingen denken; naakt, sex en Nathan.

Ten eerste lag ik naakt in bed, onder het deken van Nathan.
Ten tweede hadden Nathan en ik gisteravond voor het eerst.., sex.
Ten derde lag ik naast Nathan, die zijn arm om me heen geslagen had en nog sliep.

Ik glimlachte en liet mijn vingers over de rondingen van zijn lippen glijden. Zijn gezicht straalde een en al rust uit en zijn ademhaling was gelijkmatig.
Mijn gedachtes gingen terug naar gisteravond, dat hij telkens vroeg of het ging en of hij moest stoppen of dat ik pijn had.

Ik tekende vormpjes op de warme, zachte huid van zijn borst, half uit verveling.
Toen hij - eindelijk - wakker werd verscheen er een glimlach op zijn gezicht en ik glimlachte terug.

"Goedemorgen," zei hij zacht.
"Goedemorgen,"

Ik had deze ene keer eens geen ochtendhumeur. Wauw.

"Je blijft toch wel vandaag hè?" Vroeg hij terwijl hij een pluk haar uit mijn gezicht schoof.

"Klinkt prima," zei ik. Hij glimlachte, gaf me een kus, en zei; "vind je het goed als ik ga douchen?"

Ik knikte. "Tuurlijk,"
"Oké," hij glimlachte, stapte uit bed en liep de kamer uit.

Ik trok de dekens op tot mijn kin en staarde naar het plafond. Toen ik voor mijn gevoel genoeg gestaard had kleedde ik me aan - alle kleding lag op de grond - en liep ik naar beneden.

"Goldie! Bijna vergeten," ik liep naar haar toe en gaf haar een aai.

Ik pakte haar riem - ze kon loslopen bij Nathan, maar naar mij luisterde ze niet -, en liep naar buiten nadat ik mijn jas had aangetrokken en mezelf dik genoeg had ingepakt voor de vrieskou buiten.

Ik liet haar uit wat gelukkig niet zo lang duurde; geen van ons beide vond de kou leuk.
Binnen was het gelukkig weer warmer, dus ik trok mijn jas en schoenen weer uit en bleef in de keuken staan.
Ik had mijn handen op het aanrecht gelegd en staarde naar de muur.

"Boe," iemand legde een hand op mijn schouder en ik schrok. Mijn lichaam maakte een sprongetje om een lachende Nathan te zien.

"Ik had bijna een hartverzakking!" Ik voelde mijn hart snel kloppen door de schrik en Nathan grijnsde.

"Bedankt voor het uitlaten van Goldie,"
"Ze heeft waarschijnlijk de hele nacht gewacht tot iemand haar zou uitlaten,"
"Ja," Nathan grijnsde, liet zijn hand van mijn schouder afzakken en stopte beide handen in zijn broekzakken.
Zijn haar was nat, op een paar plukjes na; die al aan de buitenlucht gedroogd was. Het meeste van zijn haar was dus ook plat en plakte aan zijn huid, maar een deel begon alweer te krullen.
Hij zag er zo een stuk jonger - en schattiger- uit.

"Je hebt vast honger,"

Het was een vraag, maar tegelijkertijd een vaststelling.

Ik merkte nu eigenlijk pas dat ik inderdaad honger had.

"Dus, ik vind het wel eens tijd worden dat je mijn overheerlijke scrambled eggs proeft."
"Sinds wanneer kan jij koken?" Vroeg ik verbaasd met een frons.
"Ik heb niet gezegd dat ik kan koken, ik heb een beperkt aantal dingen die ik kan." Grijnsde hij.
"Oh,"
"Dus nu moet je uit de keuken zodat ìk kan koken, en zodat jij niet achter mijn geheime recept komt,"

Ik grinnikte zacht toen hij mijn schouders pakte, me omdraaide en de keuken uitduwde.

"Oké, oké, ik ga wel.., bij Goldie op de grond zitten."
"Uh, ja, veel plezier daarmee,"

Ik rolde mijn ogen en keek hoe hij zich glimlachend omdraaide.

Ik ging op de grond zitten - geen goed idee met een zwarte broek, waarschijnlijk ben ik een haarmonster als ik straks opsta - en wenkte Goldie waardoor ze naar me toe kwam.

Ik had geen idee hoe lang het duurde, maar na een tijdje kwam Nathan de kamer weer in met 2 borden.

We aten, en ik moest zeggen dat het niet verkeerd was; het was zelfs lekker en het verbaasde me dat Nathan iéts kon koken, en ik hielp hem de borden in de vaatwasser te zetten en zijn troep in de keuken op te ruimen.

De dag ging snel voorbij, we waren allebei nogal melig vandaag en kregen om de 10 minuten de slappe lach om niet grappige dingen.
Het was buiten al aan het schemeren en ik lag met mijn hoofd op Nathan's schoot naar het plafond te staren terwijl we op de bank zaten. Zijn ouders konden elk moment thuiskomen, dus we waren eigenlijk aan het wachten op dat moment.

"Hey Nathan?"
"Ja?" Hij liet zijn ogen naar me zakken.
"Mag ik je haar vlechten?"
"Mijn haar wat?"
"Vlechten! Alsjeblieft?" Ik ging rechtop zitten.
"Je wilt mijn haar vlechten?"
"Dat heb je heel goed gehoord," glimlachte ik.

Het was niet dat Nathan zoveel haar had om mee te vlechten of zo, maar het was lang genoeg en het was iets om de tijd mee te dooien.

"Uhm,"
"Ik neem dat als een ja," zei ik terwijl ik op mijn knieën ging zitten, Nathan's hoofd een stukje draaide en zijn haar begon te vlechten.

"Word ik nu een prinses?" Vroeg hij.
"Een hele mooie prinses." Ik glimlachte, ook al kon hij het niet zien, en priegelde met de korte stukjes haar.

Uiteindelijk zaten er iets van 5 vlechtjes in zijn haar, die waarschijnlijk heel veel klitten zouden veroorzaken als hij ze eruit zou halen, en die als een wirwar door elkaar zaten.

"Prachtig," zei ik terwijl ik weer normaal ging zitten en mijn werk bewonderde.

Het zag er meer belachelijk uit.

"Ja?"
"Heel erg," zei ik sarcastisch.

Hij schudde zijn hoofd grinnikend, wilde iets zeggen, maar werd verstoord door de voordeur die openging en zijn moeder die zei: "Nathan? We zijn thuis!"

"Oh, ik dacht even dat een inbreker een sleutel had gestolen," mompelde hij terwijl hij opstond.

Lauren en Viktor sjokten de kamer in met hun weekendtassen en omhelsden Nathan en vroegen hoe het weekend ging zonder me op te merken.

Maar toen ze Nathan goed genoeg begroet en ondervraagd hadden zag Lauren me en zei; "oh! Addison! Ik had je helemaal niet gezien!"

Ik glimlachte alleen, terwijl ik probeerde zo normaal mogelijk op de bank te zitten.

"Ik kon wel wat gezelschap gebruiken dus ze kwam langs," zei hij.

Hij vertelde niks over gister, of over dat ik bleef slapen - gelukkig.

Toen het donker werd en de klok een steeds latere tijd aanduidde besloot ik maar naar huis te gaan. Ik was al anderhalve dag weg en had niks aan mijn moeder laten horen.

Nathan liep met me mee naar de voordeur, keek toe hoe ik mijn jas aantrok en gaf me toen een afscheids-zoen.

Ik wilde het liefst voor altijd hier blijven, bij Nathan.

Maar ik moest naar huis. Want ik had ook nog een leven buiten Nathan.

Vote, Comment & Follow.