Drowned (DUTCH)

C. 7

Ik was heel goed in koppig zijn.
En ookal was de ruzie tussen mij en Brooke mijn fout, gaf ik het niet toe.

Ik was een vreselijke vriendin.
Vreselijk persoon was misschien een nog betere omschrijving.
"Waar is Brooke?"

Dat was het enige wat ik hoorde als ik naar feesten of vrienden ging. Ik keek geïrriteerd naar Nick, waaraan ik al zo'n 4x gevraagd had om te stoppen met praten over Brooke.

"Werkt alles wel 100% hier?" Vroeg ik terwijl ik op zijn voorhoofd tikte.

"Addi, serieus, maak het goed met haar."
"Ugh!" Kreunde ik geïrriteerd terwijl ik een slok van weet-ik-veel-wat-voor-alcohol-het-was nam.

"Of niet..." Mompelde hij zuchtend.
"Precies." Ik gaf hem een neppe glimlach en nam opnieuw een slok.

Altijd dronken zijn had zijn voordelen, maar ook nadelen.
Heel veel nadelen.
Een van de nadelen, en misschien ook wel de stomste, was dat alcohol soms niet eens lekker was.
Eigenlijk, het grootste deel was niet lekker.

"Kun je me zo een rit naar huis geven?" Vroeg ik aan Nick. Daarna nam ik nog een slok alchohol, wachtend op het antwoord van Nick.

Ik reed wel vaker dronken, maar op dit moment leek het me een stom idee om te rijden.

"Prima." Mompelde hij.
"Thanks."

Nog een slok.

En net als bijna elke keer dat ik dit deed, wist ik zo'n 90% zeker dat mijn vader boos zou gaan worden.
Het enige wat ik voor die man voelde was angst en haat.

"Zullen we gaan?" Vroeg Nick.
"Hmm, wacht even."

Er zat nog een klein laagje alchohol in de fles en ik dronk het in 3 grote slokken leeg.
Ik kneep mijn ogen even dicht en zette de fles op de grond. Stond toen op, en keek naar Nick als teken dat we konden gaan.

We namen afscheid van de rest, wat Leo includeerde.

Ik was 100% klaar met Leo, en ook al was ik soms bang dat hij me iets zou doen, liet hij me zo goed als met rust.
Soms riep hij me na, schold hij me uit, maar het bleef daarbij.

Uitgescholden en nageroepen worden was niet erg fijn, trouwens. Ik haatte het, voelde me er kut door, en het deed me serieus iets als hij weer eens iets over me zei.

Ik stapte licht wankelend in Nick's auto en zweeg de rit naar huis.

"Thanks, voor de rit." Mompelde ik terwijl ik uitstapte.

Op dit soort momenten hoopte ik altijd dat mijn vader niet naar buiten zou komen stormen en me zou vernederen voor mensen zoals Nick.

Dus meestal stapte ik meteen uit de auto en liep ik zo snel mogelijk naar binnen, zodat hij niet naar buiten zou komen.

Ik glimlachte klein naar Nick, en liep toen naar de voordeur met angst en een hart wat in mijn keel klopte.

Ik opende de deur en rende meteen de trap op.
Ik liep mijn kamer in, staarde naar mijn kamerdeur die elk moment kon openvliegen.

Op mijn bed tilde ik mijn knieën op en sloeg ik mijn armen eromheen.

De deur ging open.

"Waar was je?"
Het was mijn vader.
"Bij vrienden." Antwoordde ik.

"Welke?"
"Gewoon! Vrienden."

"Toch niet met Leo en zijn groep?"
Slikkend keek ik weg.

"Hoe vaak heb ik je al wel niet verteld dat je niet meer met hun moet omgaan?!"
"Ik kan zelf bepalen met wie ik omga en met wie niet!"

Hij liep naar me toe en rook mijn adem.

"Je hebt gedronken."
"Stomdronken." Zei ik terwijl ik het oogcontact tussen ons niet verbrak.

"Je komt elke avond laat en dronken thuis, soms kom je s'nachts niet eens thuis, je moeder maakt je zorgen, en het kan jou niet eens schelen!"

Ik zweeg.
"Als je dit mij aan wilt doen vind ik het best, maar je moeder?!"

"Als jij er niet was geweest waren dingen veel beter!"
"Wat?!"

Zijn ademhaling werd heviger en ik slikte.

Dat was het moment waar hij me begon te slaan, net zolang tot ik huilend op de grond lag, smekend of hij wilde stoppen.

Vote, Comment & Follow.