Drowned (DUTCH)

C. 38

Ik had het heel anders voorgesteld, hoe Nathan mijn moeder/ouders zou ontmoeten.

Ik zou iets netjes dragen, en hij zou langskomen voor het eten. Dan zouden mijn ouders vragen op hem lanceren, net zolang tot ze hem goed zouden keuren.

In plaats daarvan was het ochtend, zat mijn moeder op de bank en droeg ik een joggingbroek, trui, en had ik een deken om me heengeslagen. Mijn make-up was uitgelopen en mijn haar was warrig.
Ver van hoe ik dingen had voorgesteld.

Nathan had zijn hand op mijn onderrug gelegd terwijl we naar de woonkamer liepen en ongemakkelijk bleven we staan toen we in de woonkamer stonden.

"ehm, mam, dit is Nathan." Zei ik toen.

Ik keek toe hoe mijn moeder opstond, een vriendelijke glimlach op haar gezicht, en Nathan liet me los om haar hand te schudden.

Mijn moeder stelde zichzelf voor en bood hem toen aan om te gaan zitten, dus dat deed hij.
Ik kwam naast hem zitten, zo dichtbij dat onze armen elkaar raakten.

Zijn knokkels waren rood en hadden korstjes. Ik vroeg me af waarom.
Maar ik vroeg het niet, niet nu mijn moeder hier was.

"Dus jij en Addison zijn een koppel?"

Nathan antwoordde bevestigend, duidelijk proberend om als een goed persoon over te komen zodat mijn moeder hem niet zou afwijzen.
Al zou ik niet kunnen bedenken hoe iemand hem ooit zou kunnen afwijzen..,

Ik hoopte met alle macht dat mijn moeder hem niet zou gaan ondervragen. Als je blieft niet.

"Ik was van plan om vandaag een kerstboom te kopen..," begon mijn moeder.

Thank god dat ze niet door bleef vragen.

"Dus misschien willen jullie mee om er een uit te zoeken?"

Het was wonderbaarlijk dat mijn moeder zo aardig kon zijn. Misschien was ze ook wel aardig, maar heb ik dat nooit van haar kunnen zien bij mijn vader.
Maar ik wilde me niet te snel laten omtoveren door haar, want wat ze had gedaan tegenover me zal ik nooit vergeten. Ze had mijn vader er al veel eerder uit moeten gooien. Ze had hem moeten stoppen als hij me mishandelde.

Toch wilde ik haar een kans geven, want van een moeder heb je er maar een.

Ik wisselde een blik met Nathan en knikte toen naar mijn moeder. "Prima, we gaan wel mee. Ik ga me eerst even omkleden."
Met dat stond ik op en liep ik naar mijn kamer waar ik voor mijn kledingkast ging staan.

Ik trok als eerst een strakke spijkerbroek aan, en keek toen naar truien en shirts die ik aan kon trekken.

Eerst trok ik een witte sweater aan, maar ik trok het uit toen ik me realiseerde dat dat binnen 10 minuten vies zou zijn.
Toen trok ik een grijze sweater aan, maar die trok ik ook weer uit.

Uiteindelijk, na 7 verschillende dingen aan en uit te trekken, besloot ik toch maar om mijn witte sweater aan te trekken.
Ik dacht nooit na over mijn kleding, maar nu Nathan er was was het anders.

Sinds we zogenoemd een 'koppel' zijn, was ik teruggetrokken. Ik wist niet waarom, ik denk dat ik niet zo goed durfde te laten zien dat ik van hem hield, maar nu, na de ruzie en nu mijn moeder hem gezien had, wilde ik van hem kunnen houden en me gedragen zoals ik was. Ik wilde er goed voor hem uitzien en...,
Ik was meer verliefd op hem dan ik dacht. Dan dat ik ooit had kunnen verwachten of denken.

Al mijn uitgetrokken sweaters en shirts lagen op de grond en ik liet het liggen om niet nog meer tijd te verspillen - ik was waarschijnlijk al 20 minuten weg, alleen maar voor een andere outfit en mijn haar - en liep naar beneden.

Vote, Comment & Follow.