Drowned (DUTCH)

C. 57

"Dus wat wil je voor je verjaardag?" Ik schuifelde wat met mijn voeten en hield het haar wat in mijn gezicht wilde waaien tegen.

"Eigenlijk, niets," antwoordde Nathan.
"Jammer voor je dan, maar ik ga een cadeau kopen of je het nou wilt of niet,"
"Oh,"
"Ja, oh," ik glimlachte en gaf hem een knipoog.
Dus om welke reden knipoogde ik naar hem?

Hij knipoogde terug en uiteindelijk stonden we als een stel idioten omstebeurt naar elkaar te knipogen tot we begonnen te lachen.

+

Nathan was jarig op een donderdag.
Vandaag was donderdag.
Nathan was jarig.

"Gefeliciteerd," zei ik meteen nadat hij de deur geopend had. Ik stapte naar binnen en zoende hem, trok me terug, glimlachte opnieuw, en trok mijn jas uit.

"Woah,"
"18 jarigen kunnen geen woah meer zeggen,"
"Waarom niet?"
"Geen idee," ik haalde mijn schouders op terwijl hij glimlachte.
"Ohja, ik heb nog een cadeau voor je. Het stelt niet zo veel voor, maar," ik gaf het cadeautje in mijn handen aan hem.
"Ik kan ook niet zo goed inpakken," mompelde ik.

Nathan scheurde het papier eraf en lachte toen.

"Nu matcht ons ondergoed," grijnsde ik.

"Ik hou van je," grinnikte hij terwijl hij zich naar me toe boog en me zoende.

Dus wat had ik voor hem gekocht?
Nou, een spongebob-onderbroek.

Wat een onderbroekenlol.

Zijn ouders waren niet thuis, Nathan zou zijn verjaardag zaterdag pas vieren en zijn familie zou langskomen.

Ik stelde voor om ergens iets te eten en hij stemde in; we gingen naar het restaurantje waar we onze 'eerste date' hadden.

De serveerster leek verrast mij weer te zien, we bestelden hetzelfde als de vorige keer en bleven net zolang praten tot iemand naar ons toe moest komen om te zeggen dat ze gingen sluiten.

Het was niks bijzonders, zijn verjaardag, maar hij leek dolgelukkig en ik kon alleen maar lachen met hem.

Ik hield van hem, heel veel zelfs, en ik wilde hem serieus nooit meer kwijt.

Vote, Comment & Follow.