Drowned (DUTCH)

C. 43

10 minuten later, in mijn kamer, ging mijn mobiel af.

Ik nam op, wetend dat het Nathan was.

"Hey," zei ik.
"Ik ben thuis,"
"Zonder kleerscheuren?"
"Zonder kleerscheuren." Bevestigde Nathan me.

Ik glimlachte, en wilde niet gewoon "oké" zeggen en ophangen. Dus er viel een stilte.

Ik kuchte om de stilte te onderbreken, en zei; "misschien krijgen we morgen wel ijsvrij."

Dus, Addison. Waarom zei je dat?

"Ijsvrij is altijd leuk."

En de stilte viel weer.

Ik beet op mijn lip, en zei toen; "nou, ik mis je nu al."

Ik schaamde me nu al over wat ik gezegd had, en de manier waarop mijn stem oversloeg midden in de zin.

Ik kon Nathan horen glimlachen, maar wilde mezelf alleen maar slaan voor mijn stomheid.

"Ik ben pas 15 minuten weg." Zei hij.
"Ja..," fluisterde ik om dingen niet nog erger te maken.
"Nou, ik mis jou ook, maar ik moet nu echt ophangen, want Goldie en sneeuw zijn nogal een ding samen,"

Ik glimlachte en knikte, realiserend dat hij dat niet kon zien. "Oké,"
"Tot morgen op school?"
"Tot morgen op school." Bevestigde ik hem.

Ik hield mijn mobiel aan mijn oor gedrukt, wilde niet ophangen.
Nathan leek ook niet van plan om als eerste op te hangen.

"Oké, nu echt doei,"
"Doei," Maar ik hield mijn mobiel nog steeds tegen mijn oor.

"Kunnen we niet tegelijk ophangen of zo?" Vroeg Nathan toen.
Ik glimlachte even. "Oké,"

"Bij drie."
"Drie,"
"Twee,"
"Een,"

En toen drukten we tegelijk op stop en ik gooide mijn mobiel op bed, liet me er zuchtend achter aanvallen.

Nathan, Nathan, Nathan.

+

De volgende dag had ik wonder boven wonder ijsvrij.
Het had de hele nacht zo hard gesneeuwd dat wegen vol lagen met een dik pak sneeuw en het was nogal onmogelijk om op school te komen.

Dus toen ik wakker werd sms'te ik Nathan.

Ijsvrij! *winky face*

Ik verstuurde het, legde mijn mobiel op mijn nachtkastje en viel toen weer in slaap.

+

De deur ging open, zijn wenkbrauwen vormden een frons.
Zijn gezicht vertelde genoeg; waarom de fuck ben je hier lopend naar toegekomen op een vrije dag?

"Ik verveelde me, mag ik naar binnen voordat ik bevries?" Zei ik.

Nathan knikte en zette een stap achteruit om me binnen te laten. Hij had vrijetijdskleding aan; een joggingbroek en sweater, zijn haar door de war.
"Nou, ik zal je wel opwarmen." Nathan sloeg zijn armen om mijn middel en tilde me op toen ik naar binnen wilde lopen en ik slaakte een gil.

"Omg, Nathan! Laat me los!" Ik wiebelde mijn benen maar Nathan liet me niet los dus ik gaf het maar op.
Met zijn voet duwde hij de deur dicht en mij dragend liep hij naar binnen.
Zijn lichaamswarmte voelde fijn aan, zeker na de ijskoude wandeling naar zijn huis, maar waarschijnlijk was hij nu degene die het koud had, aangezien ik mijn jas nog aanhad.

Nathan's adem kriebelde in mijn nek en hij zette me op de bank. En dan bedoel ik met mijn voeten, dus ik stónd op de bank.

"Had je me niet op de grond kunnen zetten?"

Nathan grijnsde. "Nope."

Ik rolde mijn ogen naar hem en stapte toen van de bank af.

"Wil je thee? Vast wel," zonder dat ik antwoord had gegeven liep hij al naar de keuken en ik schudde met mijn hoofd met een kleine glimlach.
Nu ik eindelijk accepteerde dat ik gevoelens voor hem had en geaccepteerd had dat hij ze ook voor mij had, kon ik mijn gevoelens beter uiten.

Geen idee waarom, ik ben raar, maar dat wisten we al.

Ik trok mijn jas uit, hing het op aan de kapstok, trok mijn muts af en mijn handschoenen uit voordat ik terugliep naar de woonkamer.

"Kun je vaker hopen op ijsvrij? Misschien helpt dat wel." Zei Nathan terwijl hij terug naar me liep met een dampende kop thee in zijn handen.
"Ik zal het proberen," zei ik terwijl ik de kop thee aan nam.
"Great!" Hij liet zich op de bank vallen en klopte op het plekje naast hem als teken dat ik daar moest komen zitten.
Ik kwam naast hem zitten en mijn oog gleed weer naar zijn rechterhand met rode knokkels, meerdere korstjes.

"Wat heb je met je hand gedaan?" Ik liet mijn blik van zijn hand naar zijn gezicht gaan en wachtte op antwoord.

"Ik kreeg ruzie met de muur."
Ik haalde mijn wenkbrauwen op.
"Doet het pijn?" Ik liet mijn blik weer naar zijn hand gaan. Hij strekte zijn vingers.

"Nee, het valt mee."
Ik keek naar hem, zei "wat?" toen ik zijn glimlach zag.

"Niets," hij pakte de kop thee uit mijn handen en zette het op tafel.

Ik keek van de kop thee op tafel naar Nathan, en keek toe hoe hij zijn hoofd dichter bij de mijne bracht.

We zoenden, zijn hand op mijn wang en de mijne in zijn warrige haar.
Na een tijdje klom ik op zijn schoot, met mijn handen tegen zijn borst, maar we werden onderbroken door een groot, harig beest wat op de bank sprong.
Goldie.

We grinnikten en ik gaf Goldie een aai.
Ik gaf Nathan nog een kus, en klom toen weer van zijn schoot af.
Ik ging die jongen met de minuut leuker vinden.

Vote, Comment & Follow.