C. 33

3.2K 158 2
                                    

Terwijl ik wachtte op wat Nathan zou gaan zeggen, dacht ik aan de dingen die ik leuk aan hém vond.

En ook dat was meer dan een ding.
Het was zijn grijns, zijn haar wat altijd rommelig maar goed zat, zijn sarcastische opmerkingen, zijn grappen, de moedervlek onder zijn rechtermondhoek, zijn- alles.

Toen begon Nathan te praten en werd ik uit mijn eigen gedachtes geschud.

"Ik vind je koppigheid leuk; je standvastigheid. En dan zijn er die oogrollen van je, of je rare opmerkingen, de manier hoe je jezelf altijd rechtop houd, de manier waarop je jezelf kleed, hoe het je niet kan schelen hoe andere mensen over je denken, dat je áltijd uit het raam staart als je in de auto zit en iemand anders rijd, hoe je haar zit als je net wakker bent, de kuiltjes in je wangen als je glimlacht, dat je het enige meisje bent die ik ken die niet over jongens en make-up praat, dat je een eigen muziekstijl hebt met je eigen artiesten die bijna niemand kent, als je geen make-up op hebt en je je haar in een staart hebt, het geluid van je lach, hoe je altijd zo sterk lijkt te zijn en dat je nooit je zwakte toont aan de buitenwereld, dat je mijn teddybeer in je bed hebt liggen, dat je films kijken een hobby noemt en je er niet voor schaamt, of dat je nagels altijd óf zwart, of neutraal gelakt zijn, of dat je praat in je slaap..," toen stopte hij, omdat hij mijn reactie wilde peilen.

Ik was eerst verbaasd over de dingen die hij zei, waar hij wel niet op lette, dingen leuk vond die ik verschrikkelijk aan mezelf vond.

Toen rees ik mijn wenkbrauwen omhoog, en zei: "Ik praat in mijn slaap?"
Een glimlach verscheen op zijn gezicht en hij knikte.

Ik schaamde me ervoor, wist er eigenlijk niets van tot nu.
"Wat zeg ik, dan?"
"Je mompelt, het meeste versta ik niet." Antwoordde hij.
"Nou, dat is beschamend," zei ik zacht terwijl ik wegkeek.
Nathan grinnikte. "Het is schattig."
"Ik ben niet schattig."
"Wel als je slaapt,"
Nathan was schattig,
Of hij nou sliep of niet.

"Geweldig," mompelde ik terwijl ik mijn ogen rolde.

Nathan glimlachte en gaf me een kus op mijn lippen, wanhopig zuchtte ik.

"Addison?"

Ik richtte mijn afgedwaalde ogen naar hem en wachtte op zijn woorden.

"Ik hou van je," zei hij toen zacht.
Ik slikte, schudde mijn hoofd. "Zeg dat niet,"
"Waarom niet?"
Ik keek weg en beet op mijn lip.
"Omdat ik je hart niet wil breken,"
Omdat ik bang voor de woorden was.
Niemand had me ooit verteld dat hij of zij van me hield. Nathan was de eerste.

"Dat doe je niet,"
"Nu niet, nee, maar misschien wel in de toekomst, Nate,"
"Dus omdat je mijn hart in de toékomst kan breken, mag ik niet zeggen dat ik van je houd?"

Ik slikte, knipperde mijn ogen een paar keer met een afwezige blik en knikte.

Nathan was veel te lief, veel te zorgzaam, en ik snapte nog steeds niet waarom ìk degene was die hij leuk vond.

Ik vind hem leuk, maar ik moet er niet aan denken om zijn hart te moeten breken als er iets gebeurt. Hij verdient geen gebroken hart.

Plus, 'ik hou van je' maakte een groot impact op me. Het was niet iets wat ik zomaar tegen iemand kon zeggen, het was iets wat ik moeilijk vond om te horen, omdat niemand het ooit zei.

"Fuck de toekomst, ik leef in het nu, Addison. Ik hou van je,"
Ik keek naar hem, beet zo hard op de binnenkant van mijn wang dat ik bloed kon proeven.

Ik wilde hem zeggen dat hij het niet moest doen, maar iemand hebben die echt van je hield..,
Iemand die het durfde te zeggen.

"Nate, luister, wat als we over 1 maand ruzie krijgen, boem, klaar, gebroken hart,"
Dat was nogal zwart-wit gezegd.

"Dan zal ik denken aan de leuke tijden die we gehad hebben, het is een eer om mijn hart door je te laten breken."
"Slijmerd,"
Hij grijnsde en ik gaf hem een duw.

Ondertussen was de hemel donkerblauw gekleurd, de zon was onder, het enige wat je nog kon zien waren de sterren en de lampjes van vliegtuigen.

"Het is koud," mompelde ik. Puur om het gespreksonderwerp te veranderen. Ik wilde er niet meer over praten.
"Tijd om terug te gaan naar de auto," zei Nathan.
"Terug naar de auto," herhaalde ik hem terwijl ik onhandig opstond, inclusief bijna in het meer vallen.

Vote, Comment & Follow.

Drowned (DUTCH)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu