Drowned (DUTCH)

C. 16

Gisteren was raar.

Nadat ik uitgehuild was hadden we gepraat, en omdat ik doodmoe was liet hij me slapen, dus had ik óp de dekens van zijn bed geslapen. Toen ik wakker werd vroeg Nathan of ik mee wilde eten, maar ik wees zijn voorstel af omdat ik geen goede indruk op zijn ouders zal maken als het overduidelijk was dat ik gehuild had.
Hij had me naar huis gebracht met mijn auto en was te voet terug naar huis gegaan.
Ik had hem gevraagd om zich normaal te gedragen bij me, zoals hij altijd was, niet met medelijden.
Ik wilde geen medelijden.

Ik reed naar school, ook al wilde ik het liefst de rest van de dag in bed blijven liggen met een bak ijs en een reep chocola, en aangekomen parkeerde ik mijn auto op de parkeerplaats.

Ik was nog niet eens bij mijn kluis toen Nathan naast me liep.

"Hoi." Zei hij.
"Hey," ik schonk hem een klein glimlachje en stopte bij mijn kluis.

Ik kon de woorden op zijn tong horen branden, maar hij zei het niet.

"Het gaat goed, Nathan," zei ik voordat hij het kon vragen.

Hij knikte, leunde toen met zijn rug tegen de kluisjes aan.

"Denk je dat ik vanmiddag met je mee kan?" Vroeg hij toen.
Ik rees een wenkbrauw. "Wat?"

"Ik heb tegen mijn ouders gezegd dat ik  vanmiddag bijles heb, maar dat heb ik niet,"
Ik rolde mijn ogen.

Ik had er geen problemen mee als hij meekwam, mijn vader waarschijnlijk wel.

Hij vertelde me altijd dat ik geen jongens mee naar huis kon brengen tot ik 18 was, of dat als ik ooit een vriendje had dat hij dat zal beëindigen omdat hij te beschermelijk was.
Komisch, dat hij me elke dag sloeg maar dat hij verbood om een vriendje te hebben 'voor mijn eigen veiligheid'.

Mijn vader zou pas om half 6 thuiskomen vandaag, Nathan kon komen.

"Prima," zei ik.

"Oké tof, ik ga nu naar mijn les." Hij glimlachte en ik keek hem na totdat hij uit mijn zicht was.

Ik wist niet wat het was, en ik wilde het ook niet, maar iets in me trok zich tot hem aan.

Vote, Comment & Follow.