Legend of Divine God (Vol 15: The Divine Prophecy)

Chapter LII

Chapter LII: Took the Initiative

Pagkapasok ni Finn sa silid-pagpupulong, pumwesto siya at hinintay niyang makapasok na rin sina Muriel, Kaia, at ang limang elder. Hinayaan niyang lampasan siya ng mga ito. Huminto si Muriel at pumihit para harapin siya habang ang iba ay tahimik na tumayo sa likuran nito. Nangibabaw ang katahimikan sa pagitan nila, at bago pa tuluyang magsimula ang diskusyon, mayroon siyang naisip na mas makapagpapagaan ng sitwasyon.

Nag-iisip siya ng paraan kung paano niya pagagandahin pa ang kaniyang imahe sa mga minokawa. Kailangang-kailangan niyang makuha ang loob ng mga ito lalo na't hindi naging maganda ang nangyari sa duwelo nina Eon at Yotaro. At sa kaniyang pag-iisip, nagkaroon siya ng ideya na maaaring magustuhan ng mga minokawa. Naisip niyang matagal nang nakakulong ang mga ito rito at maraming bagay silang hindi pa nasusubukan.

Dahil dito nakaisip siya ng isang bagay na madalas kagiliwan ng mga maharlikang halimaw na kagaya ng mga minokawa.

“Matanong ko lang, Pinunong Muriel... may pagkakataon ba na kayong mga minokawa ay umiinom ng alak?” Tanong ni Finn at matamis siyang ngumiti.

Bumakas ang pagtataka sa mukha nina Muriel dahil sa kakaibang tanong ni Finn. Hindi nila maisip kung bakit bigla na lang naging ganito ang tanong nito. Wala itong kaugnayan sa kanilang paksa, ganoon man, dahil nagtatanong ito, pinili pa rin ni Muriel na sagutin nang matapat ang tanong nito.

“Kagaya ng ibang lahi, ang aming mga ninuno ay paboritong libangan ang pag-inom ng alak noong unang panahon. Nakasaad pa sa talaan ng aming kasaysayan ang mga alak na kanilang paboritong inumin. Bukod pa roon, nagtala rin sila ng mga sangkap at hakbang sa paggawa ng iba't ibang uri ng alak para sa mga susunod na henerasyon, subalit matapos makulong ng aming lahi sa lugar na ito, kailanman ay hindi na kami nakatikim ng masarap na alak,” seryosong tugon ni Muriel. “Sinubukan naming gumawa ng alak gamit ang ibang mga kayamanan na matatagpuan sa mundong ito, gayunman, walang mahusay sa amin sa paggawa ng alak at wala ring angkop na kayamanan dito na maaaring gamitin sa paggawa.”

Huminto siya sa pagtugon at nagtanong. “Bakit mo naitanong ang tungkol sa bagay na iyan? Kung naghahanap ka ng alak, wala kaming maihahanda sa iyo dahil maging kami ay salat sa ganoong bagay.”

Bumakas ang masayang ekspresyon sa mukha ni Finn matapos niyang marinig ang tugon ni Muriel. Nahihirapan siyang mag-isip ng maireregalo niya sa mga minokawa, pero ngayong nalaman niyang paboritong libangan ng mga ninuno ng mga ito ang pag-inom ng alak, nakaisip na siya ng bagay na maihahandog niya sa mga ito.

Masaya siyang tumawa at bahagyang umiling. Inilahad niya ang kaniyang kamay at sinabing, “Hindi ako hihiling sa inyo ng alak. Sa totoo niyan, mayroon sana akong ibibigay na alak sa inyo na maaari ninyong subukan habang tayo ay nag-uusap. Masyadong simple kung tayo ay magkukuwentuhan lamang kaya naisip kong maglabas ng maiinom para maging interesante ang ating usapan. Maaari ba iyon?”

Naisip niya ang bagay na ito dahil kadalasan sa mga ganitong klase ng pagdidiskusyon ay mayroong nakahanda sa hapag na alak o mga pagkain. Marahil isa lamang libangan ang ganito, subalit para kay Finn, simbolo ito ng kagandahang-loob. Tamang-tama rin ang naisip niyang ito dahil napagtanto niyang dahil sa pagkakakulong ng mga minokawa sa lugar na ito, hindi na nila nagagawang makapaglibang kagaya ng pagkain ng masasarap na pagkain o pag-inom ng masasarap na alak.

“Mayroon kang ibibigay sa amin? Ilabas mo na para makita namin.” Nanabik si Muriel sa loob-loob niya, subalit hindi niya ito hayagang ipinakita. Nagkunwari siyang kalmado pa rin kahit na ang totoo, gusto niya nang pilitin si Finn na ilabas ang sinasabi nitong alak.

Nakatikim na siya ng alak na gawa ng kaniyang mga ka-tribo, subalit ang mga natitikman niya ay alak na hindi niya nagugustuhan ang lasa. Hindi pasado sa kaniyang panlasa ang mga gawa ng kaniyang mga ka-tribo dahil unang-una, wala silang kaalaman sa paggawa ng alak at ang mga ginagamit nilang sangkap ay bahagi lang ng kanilang eksperimentasyon. Ganoon man, wala silang magagawa kung hindi magtiis dahil iyon lang ang posible nilang mainom sa lugar na ito.