ဝိညာဥ်​ရေးရာအပင် ဆရာသခင်အဖြစ် ကူး​ပြောင်းလာခြင်း

Chapter 100: Meet an acquaintance

“သခင်မလေး၊ မင်းအသက်က ခြောက်နှစ်ပဲရှိပါသေးတယ်” ချန်းယွီက ပြုံးပြုံးလေးပြောလိုက်သည်။

အိုးယန်ကျင်းယွဲ့က မကျေမနပ်ဖြစ်လာသည်။

“ခြောက်နှစ်က ဘာဖြစ်နေလို့လဲ? ငါက အသက်ခြောက်နှစ်ရှိနေပြီ။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် အစောင့်အကြပ်တွေ အများကြီးလဲ ရှိနေတာပဲလေ။ ဒီမှာနေဖို့က ဘာပြဿနာရှိလို့လဲ?”

ချန်းယွီက တစ်ခုခုပြောချင်နေသေးပေမယ့် အိုးယန်ကျင်းယွဲ့က စိတ်မရှည်စွာ လက်ကိုဝှေ့ယမ်းလိုက်လေသည်။

“တော်လောက်ပြီ အဒေါ်ယွီ.. စကားတွေ ရပ်လိုက်တော့။ ငါက ကလေးမဟုတ်တော့ဘူး၊ စကားမပြောနဲ့တော့”

အိုးယန်ကျင်းယွဲ့သည် ငယ်ရွယ်သော်လည်း သူမတွင် မြင့်မားသော အဆင့်အတန်းရှိသည်။

ချန်းယွီ၏မျက်နှာသည် ပြောင်းလဲသွားပြီး အိုးယန်ကျင်းယွဲ့ကို ဒေါသမထွက်ရဲပေ။ သူမသည် ရှောင်ကျင့်ထျင်နှင့် ရွှီမုရန်ကိုသာ စိုက်ကြည့်နေသည်။

ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် အနည်းငယ် စိတ်ဓာတ်ကျခြင်းကို မခံစားဘဲ မနေနိုင်ပေ။

‘ပျော့ညံ့သူများသည် အလွယ်တကူ အနိုင်ကျင့်ခံရသည်’ ဟု တွေးနေမိသည်။ ထိုအမျိုးသမီးက အိုးယန်ကျင်းယွဲ့ကို မစော်ကားဝံ့ပေမယ့် သူတို့ကိုတော့ မထီမဲ့မြင်ပြုနေလေ၏။

‘သူ့ကို ခြောက်နှစ်သမီးလောက်တောင် မကြောက်ဘူးပဲ!’ ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် လေးနက်သော စိတ်ပျက်အားငယ်မှုကို ခံစားလိုက်ရသည်။

ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ချန်းယွီက အိုးယန်မင်ယွဲ့ဆီသို့ တည့်တည့်ပြန်သွားပြီး သူမ၏နားထဲသို့ တစ်စုံတစ်ခုကို ရေရွတ်လိုက်သည်ကို မြင်လိုက်သည်။

ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် မှန်းဆရန် မလိုအပ်ဘဲ ထိုအမျိုးသမီးသည် စကားကောင်းပြောလိမ့်မည်မဟုတ်ကြောင်း သိသည်။

ချန်းယွီသည် ချီကျင့်ကြံခြင်းဆဋ္ဌမအဆင့်တွင်သာရှိသော်လည်း သူမသည် မြို့သခင်၏နောက်ခံကို အားကိုးကာ သူ့တို့ကို နှိမ့်ချခဲ့သည်။

ရှောင်ကျင့်ထျင်သည် ဤကမ္ဘာအား သန့်ရှင်းသော ကျင့်ကြံမှုကမ္ဘာတစ်ခုဟု အမြဲလိုလို ခံစားနေခဲ့သည်။ သို့သော် ဤကမ္ဘာကြီးမှာ နောက်ခံဟာ အရေးကြီးကြောင်း ရုတ်တရက် သူသဘောပေါက်သွားလေ၏။