The captain of love Book 2

Κεφάλαιο 34

Lauren

Το πρωί έφτασε και με βρήκε μέσα στην αγκαλιά του, έτσι όπως αποκοιμηθήκαμε χθες το βράδυ. Παρατηρώ το γαλήνιο πρόσωπο του, τα χαρακτηριστικά του είναι ήρεμα, δεν φαίνεται φοβισμένος, έχει ξεχάσει μέσω του ύπνου του τον εφιάλτη που τον βασάνισε χθες. Με πονάει όταν πονάει ο ίδιος, δεν θέλω να τον βλέπω έτσι. Πρέπει να χαμογελάει, θέλω να χαμογελάει. Του αξίζει άλλωστε. Είναι μοναδικός.

«Harry...» ψιθυρίζω ακουμπώντας την μύτη μου πάνω στην δική του και τρίβοντας την απαλά.

«Χμμ...» μουγκρίζει ελαφρώς και γυρνάει το σώμα του ελάχιστα από την άλλη πλευρά, ξελύνοντας τα χέρια του από την μέση μου.

«Ξύπνα. Είναι 7 η ώρα...» του λέω και μισανοίγει το αριστερό βλέφαρο.

«Χμμ, άσε με να κοιμηθώ.» παραπονιέται και ξανά σφαλίζει τα βλέφαρα του.

«Σήκω. Έχουμε να εξερευνήσουμε μια ολόκληρη πρωτεύουσα... Θα κοιμηθείς αν είναι αργότερα. Έλα.» τον παρακαλάω και η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει που συμπεριφέρομαι σαν μικρό παιδί, γιατί διακρίνω πως παρόλο που έχει σφαλισμένα βλέφαρα γελάει με το μοναδικό χαμόγελο που μόνο αυτός κατέχει.

«Κερνάς καφέ απέναντι από το Κολοσσαίο.» λέει και σηκώνεται με την μια.

«Κερνάω καφέ, αν και τα έξοδα στον μήνα του μέλιτος μας είναι κοινά...» απαντώ και γελάω. Μου ρίχνει μια ματιά και προχωράει προς το μπάνιο φορώντας μόνο το εσώρουχο του. Θεέ μου, είναι τόσο... τόσο...

[...]

«Harry... όχι άλλες φωτογραφίες. Με έχεις βγάλει εκατομμύρια...» παραπονιέμαι και μου βγάζει γλώσσα.

«Μην γκρινιάζεις παραπονιάρα. Στάσου εδώ, να σε τραβήξω άλλη μια. Έχω ένα ολόκληρο άλμπουμ να γεμίσω.» απαντάει και εστιάζει τον φακό πάνω μου. Παίρνω μια αυθόρμητη πόζα, χαμογελάω και το φλας χτυπάει πάνω στα μάτια μου. Μέσα από την μικρή οθόνη της φωτογραφικής ο Harryκοιτάει αυτή που μόλις έβγαλε και γελάει...

«Να σε βγάλω και εσένα καμία ή θα λένε ότι έβαζα εσένα να με φωτογραφίζεις σαν κάποια φαντασμένη που την είδε κάποια;» τον ρωτάω πλησιάζοντας και περνώντας χέρια μου γύρω από την μέση του στα πλάγια, και ακουμπώντας το κεφάλι μου απαλά στον ώμο του, κοιτώντας την φωτογραφία.

«Θεέ μου, είμαι αίσχος. Σαν ξεμαλλιασμένη...» σχολιάζω την φωτογραφία μου.

«Είσαι πανέμορφη.» με σχολιάζει καθώς την κοιτάει.