The captain of love Book 2

Κεφάλαιο 2

Harry

Με τον Liam βρισκόμαστε στο λεωφορείο όπου μας πηγαίνει στο στρατόπεδο. Του τα έχω πει όλα, όλα όμως, ακόμη και για την πρόταση γάμου την οποία ακόμη προσπαθεί να χωνέψει, ούτε στον ίδιο να την έκανα.

«Δηλαδή, της έκανες πρόταση γάμου.» λέει για 22η φορά.

«Ναι, της έκανα πρόταση γάμου.» απαντάω και δεν κρύβω πως είμαι χαρούμενος.

«Δηλαδή, θες να την παντρευτείς; Είσαι σίγουρος ή απλά είσαι ενθουσιασμένος;» ρωτάει πάλι. Τι δεν καταλαβαίνει;

«Είμαι σίγουρος Liam. Φίλε, δεν ήμουν ποτέ τόσο σίγουρος για κάτι στην ζωή μου. Θέλω να την παντρευτώ, να ζήσω μια ζωή μαζί της.» απαντάω και πετάω, αν και υπερβολικό για έναν άντρα έτσι νιώθω.

«Και εκείνη; Απάντησε;»

«Όχι ακόμα, θα το σκεφτεί είπε όμως είμαι σίγουρος οτι θα πει το ναι. Αλλά, γιατί είσαι τόσο έκπληκτος;» ρωτάω εγώ αυτή την φορά.

«Να μην είμαι; Εσύ δεν ήσουν αυτός που ο γάμος δεν ήταν και κάτι τόσο το σοβαρό; Μου ήρθε κάπως...πως να το κάνουμε.» απαντάει και γελάω, εντάξει, ποτέ δεν έβαλα τον γάμο ως πρώτο μου καθήκον, όμως, αυτή η γυναίκα με έκανε να το θέλω τόσο πολύ.

«Δεν ήμουν κατά του γάμου, πάντα έλεγα οτι χρειάζεται η κατάλληλη, αλλά και η ανάλογη ηλικία. Τα 28 είναι μια χαρά μπορώ να πω, δεν λες;» γελάω και γελάει και ο ίδιος.

«Και αν απαντήση θετικά, πότε σκέφτεσαι να γίνει;»

«Κοίτα, για αρχή περιμένω ακόμα απάντηση, αλλά αφού παρθεί και το συζητήσουμε μαζί, πιστεύω πως μετά την απόλυση μας από τον στρατό είναι μια καλή περίοδος. Δεν νομίζεις;» ρωτάω τον κολλητό μου για μια ιδέα.

«Δεν θα είναι λίγο νωρίς;» φαίνεται σκεπτικός.

«Από την στιγμή που και οι δύο θα το θέλουμε, νομίζεις οτι θα λογαριάζω αν είναι νωρίς ή όχι κουμπάρε;» απαντάω και γυρνάει να με κοιτάξει με μάτια ορθάνοιχτα.

«Κου.... τι;» ρωτάει λες και δεν άκουσε καλά.

«Κουμπάρε. Τι δεν θα είσαι εσύ ο κουμπάρος μου; Ο παιδικός μου φίλος, ο αδερφός μου...;» τον πειράζω.

«Είσαι τρελός ρε...» απαντάει και με αγκαλιάζει. «Και βέβεια θέλω να γίνω. Έναν σε έχω.» δεν ήταν δύσκολο τελικά να πει το ναι ο κουμπάρος.

«Δεν το σκέφτηκες καν, απάντησες με την μια.» λέω και γελάμε.

«Δεν είμαστε σαν τις γυναίκες εμείς ρε αδερφέ μου, τσακ μπαμ, το θες ή δεν το θες.»