The captain of love Book 2

Κεφάλαιο 18

Lauren

Είμαι εγωίστρια. Ναι, αυτό είμαι. Αντί να σκεφτώ το ενδεχόμενο του ότι η Jessieόντως περιμένει το παιδί του Harry, όντως σε λίγο καιρό θα γεννήσει το παιδί του, συνεχίζω σαν να μην συμβαίνει τίποτα τις προετοιμασίες του γάμου. Δεν έχω πει τίποτα σε κανέναν, ακόμη και στα κορίτσια τα οποία κατέφτασαν σπίτι μετά την φυγή της Jessie, αλλά και ούτε στην γιαγιά και μητέρα μου. Δεν γίνεται, αυτός που πρέπει να το μάθει είναι ο Harryκαι μόνο.

Κλειδιά ακούγονται να ξεκλειδώνουν την πόρτα του καινούργιου και άδειου διαμερίσματος μας. Προχωράω από το δωμάτιο μας προς το σαλόνι, το σκέφτηκα καλά και καλύτερα να του το πω εδώ, ας είμαστε μόνοι μας γιατί με την Jessieμπροστά δεν ξέρω αν θα είναι σωστή επιλογή. Εισπνέω βαθιά και τον αντικρίζω. Χαμογελαστός και ευδιάθετος, τόσο γλυκός. Μόλις με βλέπει με πλησιάζει και με αγκαλιάζει περνώντας τα απαλά του χέρια γύρω από την μέση μου, ενώ εγώ με την σειρά μου περνάω τα δικά μου γύρω από τον σβέρκο του σφίγγοντας τον για λίγο στην αγκαλιά μου. Έχω ανάγκη από κουράγιο, δύναμη... γαμώτο πως μπορώ εγώ να του πω ότι η πρώην του είναι έγκυος στο παιδί του; Ούτε στις ταινίες τέτοια πράγματα...

«Μου έλειψες...» ψελλίζει και τον σφίγγω για άλλη μια φορά.

«Και εμένα.» απαντάω, δίχως να έχω όρεξη για πλάκα.

«Τι έχεις;» ρωτάει με περιέργεια, αφού με ελευθερώσει από την αγκαλιά του κοιτάζοντας με ευθεία στα μάτια.

«Τίποτα.» λέω ψευδά στην αρχή, ύστερα «Βασικά, πρέπει να μιλήσουμε Harry.» καταλήγω.

«Τι συνέβη μωρό μου; Με τρομάζεις...» όλο ενδιαφέρον μου λέει και χαϊδεύει απαλά το μάγουλο μου.

«Μην ανησυχείς. Δεν έχει να κάνει με εμένα...» βγάζω τον εαυτό μου απ'έξω.

«Αλλά με ποιον;» φανερά μπερδεμένος ρωτάει.

«Με εσένα.» λέω και στενεύει τα φρύδια του.

«Με εμένα; Έκανα κάτι που σε πείραξε;» τρέχει να λάβει θέση απαντώντας.

«Τώρα όχι, δεν έκανες. Πριν λίγο καιρό όμως... Τέλος πάντων Harry, αφορά εσένα και την Jessie.» απαντάω στο τέλος. Με αφήνει από την αγκαλιά του και γυρνάει πλάτη περπατώντας στον άδειο χώρο του σαλονιού. Η στρατιωτική του στολή, οι μαύρες του αρβύλες του δίνουν άλλη γοητεία. Σταμάτα Lauren, είναι σοβαρά τα πράγματα.

«Πάλι αυτό το θέμα; ΔΕΝ ΕΙΠΑΜΕ ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΛΑΘΟΣ; ΔΕΝ ΘΥΜΟΜΟΥΝ ΚΑΙ ΗΜΑΣΤΑΝ ΜΕΘΥΣΜΕΝΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΔΥΟ;» λέει φανερά θυμωμένος και η φωνή του είναι υψηλή, με τον άδειο χώρο του σαλονιού να κάνει ηχώ.